gedichtje..

Mijn lieve elf

De liefste elf op aarde
heeft mij lief, zoals ik ben.
Hij laat me in mijn waarde
en helpt me altijd, wanneer ik
het licht op mijn weg kwijt ben.

Als mijn leven slechts bestaat uit duisternis
helpt hij me de weg te vinden
die leidt naar de oude, nieuwe mij.
Hij houdt me vaak in zijn armen
droogt mijn tranen, en maakt me blij.

Mijn zachte elf, die er altijd voor me is,
staat mij nooit toe, op te geven.
Al kan ik alles totaal niet meer aan.
Hij zorgt ervoor, dat ik verder wil leven,
en helpt me weer op te staan

Jij maakt me altijd blij
mijn elf, met je ogen zo blauw,
en je bent zo lief voor mij.
Je hebt geen idee, lieve elf,
hoe ontzettend veel ik van je hou.

Ik zal je nooit verlaten,
en blijf je altijd trouw.
Beloof je dat ook aan mij?
Ik kan niet zonder jou,
want mijn lieve elf, dat ben jij.

Ik wil je bedanken, maar weet niet goed hoe,
dat je me nooit hebt laten opgeven.
Dat gevoel nooit echt de overhand heeft gekregen.
Maar ik weet niet hoe..

Wolkje

[Dit bericht is gewijzigd door Wolkje op 29-09-2002 22:09]

Wolkje

[Dit bericht is gewijzigd door Wolkje op 30-09-2002 07:20]

- Wat is er, schatje?
- Niks.
- Jawel, er is wel wat..

Leg het eens uit dan, schatje.
Dat machteloze gevoel
Probeer het dan.
Omdat ik niet alles wat ik voel,
Ook uitleggen kan.

Ik zou je precies willen vertellen, wat ik voel en waarom.
Maar dat kan ik niet, niet altijd..

Wolkje