Mijn algemene gevoelens over dit geweldige feest in Emmen:
1. Ik vond het leuker dan Rotterdam. Emmen is wat bescheidener en had meer ruimte. Rotterdam vond ik massaal en erg "volgebouwd". De route door de markthal in Rotterdam vond ik minder, hoewel het daar wel leuk was om te zien hoe de appartementbewoners daar wonen.
2. Koning Willem-Alexander was aan de ene kant vlot (heel veel handen geven) en minder vlot. Hij had weinig oog voor de modeshow en de bijbehorende transseksueel (was zeer pijnlijk hoe snel hij bij hem/haar weg wilde komen) en zette alleen maar een kruisje bij het glastekenen, waar Maxima helemaal losging. Was hij eerder de kampioen toiletpotgooien, bij de olympische sporten kon er alleen nog maar een heel mager tikje aan de bal van af. Hij zat hier en daar niet lekker in zijn vel. Het gesprek met de minder-validen-uitgaan-vrijwilligers bevatte alleen een aantal standaardvragen die vooraf waren bedacht. Zat weinig spontaans in.
3. Maxima was de ster van de dag. Die genoot zichtbaar van alles. Zong luidkeels mee met het verjaardagslied, bij het dansen gingen de heupjes los en werd zowaar een tekenwonder. En niet te vergeten ging ze met mensen echt praten.
4. Amalia moet nog een beetje wennen aan haar status van kroonprinses.
5. Alexia kon het allemaal gestolen worden. Ze was zichtbaar vaak verveeld. Het zou haar tijd wel duren.
6. Prins Floris was duidelijk niet onder de indruk van volkszanger Jannes. Hij gaf met zichtbare moeite de verplichte antwoorden. Jannes zal waarschijnlijk nooit op zijn draaitafels terecht komen.
7. Brilprins Bernhard was zoals altijd een beetje de zwerver van het gezelschap en gaf geen handen. Maar goed ook, want zijn imago onder de mensen kan haast niet lager. En daar was hij zich bewust van. Die bril is trouwens vreselijk en maakt hem tien jaar ouder.
8. De burgemeester was ook niet de vrolijkheid zelve en was zichtbaar uit zijn doen. Het is blijkbaar niet zijn ding.
9. Jette Kleinsma nam de rol van de vrolijkheid over, geweldig mens.
10. Emmen is absoluut een mooie stad.
11. Het publiek: in één woord geweldig, op één norse oude man die een hand kreeg van Alexia na.
Dat was mijn mening.