Het minst leuke aan andere ouders #2

Ik kan me niet herinneren dat iemand zich met de kinderen bemoeid heeft. Het zal waarschijnlijk wel een keer zijn voorgekomen, maar waarschijnlijk vond ik het niet boeiend genoeg om te onthouden

Ik zie ze wel kijken hoor, als mijn kind weer eens een keertje in het openbaar een bui heeft, maar ik probeer me er niet aan te storen. Kleine kinderen kunnen hun emoties nog niet goed reguleren, het is normaal enzo.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:16 schreef Sunshine1982 het volgende:
Ik kan me niet herinneren dat iemand zich met de kinderen bemoeid heeft. Het zal waarschijnlijk wel een keer zijn voorgekomen, maar waarschijnlijk vond ik het niet boeiend genoeg om te onthouden

Ik zie ze wel kijken hoor, als mijn kind weer eens een keertje in het openbaar een bui heeft, maar ik probeer me er niet aan te storen. Kleine kinderen kunnen hun emoties nog niet goed reguleren, het is normaal enzo.

Ligt misschien aan de buurt waar je woont. Waar we nu wonen is het veel minder, maar in de buurt waar we eerst woonden was het schering en inslag. Dat was een volksbuurt in het centrum van een grote stad waar iedereen elkaar kende.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:16 schreef Sunshine1982 het volgende:
Ik kan me niet herinneren dat iemand zich met de kinderen bemoeid heeft. Het zal waarschijnlijk wel een keer zijn voorgekomen, maar waarschijnlijk vond ik het niet boeiend genoeg om te onthouden

Ik zie ze wel kijken hoor, als mijn kind weer eens een keertje in het openbaar een bui heeft, maar ik probeer me er niet aan te storen. Kleine kinderen kunnen hun emoties nog niet goed reguleren, het is normaal enzo.

Als ik andere kinderen een meltdown zie hebben probeer ik de ouder in kwestie altijd een beetje bemoedigend toe te glimlachen, zo van we've al been there en hou vol. En tegelijkertijd ben ik dan bang dat zo'n blik volkomen verkeerd wordt opgevat en ik het schuldgevoel alleen maar groter maak omdat ik uberhaupt kijk

quote:

Op maandag 20 februari 2023 13:01 schreef Schanu het volgende:

[..]
Als ik andere kinderen een meltdown zie hebben probeer ik de ouder in kwestie altijd een beetje bemoedigend toe te glimlachen, zo van we've al been there en hou vol. En tegelijkertijd ben ik dan bang dat zo'n blik volkomen verkeerd wordt opgevat en ik het schuldgevoel alleen maar groter maak omdat ik uberhaupt kijk

Doe ik meestal ook. En soms reageren de ouders dan met: “maar je krijgt er zoveel voor terug… ”