een penseel die zachtjes over papier stijkt, letters maakt, iets schrijft.
aan de andere kant van de penseel de hand van een begaafd kunstenares, een tevreden lachende kunstenares, een kunstenares die vooralsnog de enigste is op het eiland die weet welk een verassing haar mede-eilandbewoners staat te wachten.
want na alles wat het eiland en haar bewoners heeft geschonken wil ze iets terug geven, een gebaar van liefde, en vriendschap.
tijdens haar observaties heeft de kunstenares in het geheim vele schetsen gemaakt van iedereen om haar heen, tot diep in de nacht heeft ze geschilderd, beelden in haar hoofd omgevormd tot sierlijke plaatjes, en niemand had enig vermoeden.
voorzichtig bevestigt de kunstenares het papier aan een paal, ze doet een stapje achteruit, besluit dat ze tevreden is en wandelt naar huis.
gelieve op dat tijdstip thuis te zijn.
van rebel_gril hangen. Ohw spannend....maandag 20.00...ik zal er zijn
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
op maandagavond om 20.00 uur zal het onthuld worden!
gelieve op dat tijdstip thuis te zijn.
De reiziger is nieuwsgierig geworden en prent dit tijdstip in zijn hoofd, dit kan natuurlijk wel interessant zijn....
*organizer pakt*
*datum opschrijft*
De Grote Onthulling!
nog een uurtje!
* op het plein ziet ze iemand zitten, hmm vreemd ik dacht dat ik had gezegt dat iedereen thuis moest blijven.
Hij kijkt in de rondte en ziet Rickmans de hoek omzeilen met miss bleu in zijn kielzog...
Plotseling word het allemaal te druk voor de stokkeman, hij kijkt nog een keer naar dat rare kastje met de rode knop en verdwijnt dan in een steegje.
met een trom geroffel op de achtergrond drukt rebel_girl op de rode knop van het kastje en overal op het eiland, in elk huisje, boomhut, kasteel, tussen de straatstenen, en de planken, de bomen en het zand, uit tassen van reizigers en dwalende zielen, zelfs uit de magnetron van het vrijetijdscentrum, springen fleurige, mooie, grote, kleine, schattige, of stoere maar bovenal gelijkende schilderijen naar boven.
elk een portret van de bewuste eiland bewoner
op deze manier bent u alle vereeuwigd voor een fokbevolking in een verre toekomst, zodat ook zij kunnen zien in welk een vrede wij nu leven.
ik hoop dat u er blij mee bent!
is het omdat de bewoners sprakeloos zijn? is er iets mis gegaan? of zouden ze...zouden ze het niet...mooi vinden......
nee toch? ik heb er zo mn best voor gedaan.zelfs de baby's van jojo heb ik vanmiddag nog gauw geschilderd
[Dit bericht is gewijzigd door rebel_girl op 03-12-2001 20:24]
[Dit bericht is gewijzigd door Dagobert op 03-12-2001 21:49]
* Oh rebel_girl... wat een mooie verrassing! Wat een prachtig schilderij! Ik... ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen - hoe ik je moet bedanken!
Phoenixx geeft rebel_girl een ontzettend dikke knuffel.
mijn project is geslaagd!!!!
Geachte mede-eilandbewoners.
Omdat het met het uitgaan op het eiland nogal droefig is gestelt en er veel jonge eilandbewoners op dit eiland zitten.Kwamen rickmans,Anthraxx,Vork en Miss_bleu op het idee om een uitgaanscentrum te plaatsen op Plek 40 van het eiland.
Wie het hiermee eens is en ook niet mee eens of een idee heeft kan zijn of haar reactie kwijt op: het eiland eerste grote uitgaanscentrum.
Het uitgaanscentrum zal gaan bestaan uit:
Een discotheek met live bands en live dj´s
Een cafe
Een snackbar.
met vriendelijk groet,
Rickmans,
Anthraxx,
Vork,
Miss_Bleu
In de Dorpsstraat aanschouwt ze een zelfde beeld als bij het Casino. Eigenlijk erger nog. Haveloze gebouwen, dichtgetimmerde winkels en verval al om. Ze heeft geen idee hoe het komt.
Een jaar verbleef ze in Mir in de ruimte waar Callista werd geboren. Nu ze de kleine de wereld wil laten zien treft ze een Eiland aan waar een ramp lijkt te zijn gebeurd. Dat het hooguit een individuele economische ramp is weet ze niet.
Ze begint te twijfelen of er een oorlog of een chemische- of kernramp heeft plaatsgevonden. Zoiets is eerder gebeurd op het Eiland. Om daarover zekerheid te krijgen zal ze de natuur moeten onderzoeken. Ze mag dan wel aan lagerwal zijn geraakt: ze blijft een meervoudig bekroonde professor wier biologenbloed kriebelt bij elk afwijkend verschijnsel.
Voor de zekerheid stopt ze Callista dieper weg in haar blouse.
We gaan eerst maar eens op zoek naar veilig voedsel en betere kleding.
sjeersjt voedsjelssssss
Ja ja schatje. EN alcohol: dat desinfecteert altijd.
sssjessssinfessssteerjdssssss
Heel goed liefie, je leert al goed praten!
* Ze kijkt om zich heen en ziet de dichtgetimmerde Kledingwinkel van Wilgje. De zeewind heeft vrij spel gehad op de kozijnen. Lurky kan de scharnieren en het beslag zo lostrekken. Met een klein rukje trekt ze een raampje uit zijn sponning. Terug op het plein hoort ze onheilspellend de wind fluiten door plankieren. Doods staat de Slijterij Buiten gekomen in haar inmiddels wat verstofte kleding valt haar oog op de afgebladderde reclame van Khadgars Shoarma-Paleis! . Ze steekt het plein over en trapt de verrotte deur in. Callista wriemelt als een bezetene onder haar blouses en is niet meer te houden. De stank van ontbonden vlees walmt naar buiten. Met een bloesje als sjaal voor haar neus gebonden stapt Lurky naar binnen. De grond krioelt van de maden. Druipende bewegende vormen hangen aan de spitten. Lurky zet door en bevuild haar hand aan de greep van de koelkast. Een extreme stank slaat toe. Ze wil naar buiten vluchten maar besluit even door te zetten en koekeloert in de voorraadkamer. Vaag is de reclame van Lola's Lingerie nog herkenbaar. Lurky trekt Callista haar vuile kous uit en slingert het vod weg. Beter kan ze een paar schone setjes extra kleertjes op de expeditie meenemen voor de kleine. De zaak is voorzien van verroeste rolluiken. Er zit Lurky niets anders op dan terug te gaan de verrotte shoarmazaak in en een spit te pakken. Helaas is de Coffeeshop gesloten. Achter de brievenbus torent een stapel post. Bang als de coffeeshophouder was voor inbraak heeft hij overal tralies aangebracht. Daarachter schemeren de doffe vensters waaruit geen licht straalt. Lurky en Callista lopen een rondje om het gebouw. Callista blijkt een snelle leerling: ze ontglipt en slaat het op een sissen bij een kelderluik. Ook daar zitten tralies maar het raam is kapot. Zo is het wel weer genoeg geweest besluit Lurky. Ze vraagt zich af waar Jojo's supermarkt zijn klanten vandaan haalt nu de dorpskern er zo leeg bij staat. Hoofdschuddend kijkt ze naar het dodenstadtafereel van het Dorpsplein en haar blik rust op de vervallen jumbo's Bar-Dance aan het begin van de Bosweg.
Met Callista in haar blouse klimt ze naar binnen. Stof danst door een baan zonlicht. Kledingrekken en bakken vol afgedankte textiel zijn bedekt met een laag stof en spinrag. Ze moet niesen terwijl ze door de achtergebleven waren rauscht. Sommige kledingstukken vallen op haar aanraking spontaan uit elkaar.
Om zeker te zijn niet gauw in vodden te lopen zoekt ze een stel stevigere wijde rokken uit en trekt ze over elkaar aan. Ook blouses en trekt ze over een leuk topje. Al snel heeft ze een veelkleurige flamboyante laagjeskleding die wijd uit klokt.
Voor Callista vindt ze een mooie zwart-wit gestreepte nylonkous: waarschijnlijk een overblijfsel van Casino-danseres Stille Wateren.
Ineens ziet ze iemand staan en schrikt. Het blijkt het afgedankte harnas van Ridder Fok. Ze rilt van de herinneringen. Al die souvenirs die eens de Eilanders als gegoten hebben gezeten. Ze kan maar beter gaan.
slijterij van Existenz met dichtgetimmerde kromgetrokken planken.
Lurky loopt eromheen. Aan de achterzijde is de barricadering weggesloopt. Iemand is haar voor geweest maar 'je weet maar nooit'. Ze tilt haar rokken op en klautert naar binnen.
Abstracte grijze vormen geven een beeld als in een lege wijnkelder:stofbedekte planken en kleine rondjes in het stof: lang nadat de slijterij gesloten was heeft iemand er de voorraad weggehaald maar ook die sporen zijn alweer verstoft. "Natuurlijk, Loerka," glimlacht Lurky en krijgt een warm gevoel: "een dochter naar mijn hart". Loeka's snelle acties kennend, duikt Lurky de achterste kasten in. Ze vindt nog wat flessen cognac en wijn die inmiddels het veelvoudige van hun verbleekte prijsjes waard zijn geworden. "Hmmm, laat ik maar niet meer meenemen dan ik op kan. De expeditie is toch zonder Craziest. Voor hem neem ik wel wat op de terugweg mee," besluit Lurky".
Beschermd tegen de tand des tijds liggen stapels vacuum verpakte shoarmabroodjes, flessen saus en ingeblikt lamsvlees. Ze neemt een voorraadje mee en vlucht naar buiten.
Ze moet weer naar binnen want Callista is ondertussen ontsnapt en doet zich op de grond te goed aan de maden. Haar mooie nieuwe gestreepte sok-hansopje is vuil geraakt. Lurky grist haar jong mee en komt op veilige afstand op adem.
Met het braadspit wrikt ze een luik omhoog en kruipt met Callista door de ontstane spleet.
Spinrag heeft een extra laag kant over de lingerie heen gesponnen. Lurky kijkt in de lades met dure kousen. Ze pakt een stapeltje zijden en wollen kousen. Niets is goed genoeg voor de tere babyhuid. Ze kijkt nog eens rustig rond en neemt er voor zichzelf ook een stel. Zowel moeder als baby kunnen de kous het best op zijn plaats houden met satijnen kousenbanden met textiele rozen.
Haar oog valt op een etalagepop die de topmodelletjes van de zaak showt. Lurky duikt in de schappen en vind een onaangetaste lange zijden kamerjas en een prachtige BH. Ze rukt het uit de verpakking en trekt het aan. In een van de spiegels doet ze haar kleding goed. De ruches van blouses zo ver uiteen dat er goed zich is op haar mooi verpakte boezem. De manchetten gutsend uit de mouwen van de kamerjas die ze losjes met een fonkelend lint om haar heupen knoopt. Ze zwiert een rondje en laat haar rokken cirkelen tot ze horizontaal zwieren en de kousenbanden van haar bekouste benen tonen. Dan kijkt ze naar haar voeten en grist een paar gouden muiltjes mee. Hoewel bedoeld als pantoffels zullen ze dankzij de rolstoel amper slijten.
'Tijd voor een goede joint', bedenkt Lurky die haar zigeunerachtige La-Mamma-outfit bewondert.
Lurky speurt in het hoog opgeschoten gras rond de coffeeshop. Ze vindt wat ze zoekt: een leeg maar gesloten weedzakje van onafbreekbaar milieuvijandig plastic. Ze opent het, ruikt eraan en laat het Callista ruiken. De kleine snuffelt eraan: laat haar tongetje over het zakje schieten en schiet door het kelderraam.
Lurky staat doodsangsten uit. Binnen in het gebouw hoort ze vanalles omvallen. Net voordat ze zich ervan heeft vergewist dat het Politiebureau in de verte nog in functie staat en ze daar met een smoesje om hulp zal vragen Callista terug te halen is de kleine er weer. Ze heeft een beetje rare vorm gekregen. Een kort staartje, een hoekig lijf dat het meest aan een slangenleren handtas doet denken en daarop haar kleine guitige kopje. Moeizaam probeert ze vooruit te komen.
Lurky tilt haar op. Met moederlijke vingers stimuleert ze in het keeltje van haar kind deze te laten uitspugen wat het heeft ingeslikt. Een plastic bewaardoos voorgerolde jointjes komt tevoorschijn.
Alle voedingswaren en reservekleding worden in de rekjes van de roelstoel gestopt en ze rijden de Bosweg op.
Hoogste tijd om te gaan kijken of in De Tuinen Van Fok! meer leven is. Ben benieuwd hoe goed Dagobert, Hoekie, L-Was, Kahn, Untouchable en de Indianenkinderen mijn boeltje hebben onderhouden. Naar ik begreep wonen Yenz, Nikki en een heleboel andere mensen daar inmiddels ook.
Die ken je allemaal nog niet he Callista?
Sneeeej
Goed we gaan meteen!
Ruik die heerlijke boslucht eens...
* Callista weet niet wat haar overkomt. Haar hele lijfje trilt van de geurervaring. Nieuwsgierig kijkt ze vanuit de blouse vooruit wat dat toch allemaal voor rare groene gebouwen zijn met zacht wiegende vlakjes waaruit tjilpen klinkt.
[Dit bericht is gewijzigd door Lurky op 08-12-2001 21:56]
hmmz, dik boek, duurd nog wel even voor ik die uit heb
* Broekie zet z'n discman op 'repeat-all'
'k ben kennelijk niet meer gewenst hier...
* Broekie loopt weer richting z'n huis in het noordoosten, en stapt daar in z'n helicopter, om nog even een paar rondjes over het eiland te vliegen
Mjah, dan moet ik maar weer naar m'n echte huis toe he
quote:Vreemde conclusies trek jij hoor, of was het de bedoeling dat wij
Op maandag 10 december 2001 12:00 schreef Broekie het volgende:
'k ben kennelijk niet meer gewenst hier...
allemaal naar het dorpsplein kwamen rennen om je welkom te heten?!
Hoe oud ben jij nou precies Broekie, een jaar of twaalf ofzo?? 
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
quote:18
Op maandag 10 december 2001 12:06 schreef Faat het volgende:[..]
Vreemde conclusies trek jij hoor, of was het de bedoeling dat wij
allemaal naar het dorpsplein kwamen rennen om je welkom te heten?!Hoe oud ben jij nou precies Broekie, een jaar of twaalf ofzo??
en mjah, ik had eigenlijk wel verwacht dat er toch wel op z'n minst 1 iemand over het dorpsplein zou lopen en mij zou zien zitten in die 1,5 dag, maar het dorpsplein wordt kennelijk niet zo druk bezocht als ik dacht
ineens over het dorpsplein wandelen, het wordt anders een giga-zooitje
En als je goed zou lezen zou je zien dat iedereen momenteel wel ergens
in een avontuur of een romance bezig is of gewoon niet op het dorpsplein is nu.
Je had ook binnen kunnen komen in het VTC en een biertje of een glaasje melk
kunnen bestellen, maak het jezelf voortaan zelf gewoon iets simpeler
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
Je ging met een walkman op een boek zitten lezen.
Dan is het toch duidelijk dat je niet gestoord wil worden?
Ik heb daar op dat plein vlak voor jouw aankomst net 5 leegstaande zaken gekraakt en dat merk je niet op. Dusse om nou te zeggen dat je zelf oog voor de omgeving hebt...
WB in elk geval 
Officieel sta ik hier dus niet op het Dorpsplein te slowchatten.
Ik roep al 1 1/2 dag tevergeefs om een van de medewerkers van de Tuinen maar ik heb geduld...
Ow leuk, een expositie, daar ga ik snel een keertje langs.
|
|
