wat te doen als je weet dat iemand de zin van het leven niet meer inziet?

Mijn eerste reactie is "volhouden". Geef nog niet toe, ik denk echt dat het daar te vroeg voor is. Klamp je aan haar vast, totdat zij zich weer aan jou kan vastklampen.

Weet je wat, de rest mail ik je wel.

Hou je haaks meisje, geef nog niet op!

Gao

Tenminste, ik zou niet willen dat iedereen mij tegen zou houden...
(niet dat er iemand voor mij is die genoeg om mij geeft om dat te doen)

[Dit bericht is gewijzigd door TwwT_Unexplained (Datum 11 Juni 2000).]

Ik wens je heel veel sterkte.....take care!

heel veel sterkte,
Iefje

Na het lezen van jouw verhaal moest ik meteen denken aan een stuk tekst uit een lied waar je het woord "jou" mag vervangen voor "jullie"

Ik zal er zijn voor jou,
een schaduw aan je zij.
Ik zal er zijn voor jou,
ik ben er altijd bij.

Ik zal er zijn voor jou,
ik laat je niet alleen.
Ik zal er zijn voor jou,
mijn licht straalt om je heen.

Voor jou, voor haar, voor jullie allemaal heel veel liefs

Dit moet jou bijna net zoveel pijn doen als je vriendin. Wat je ook doet, blijf in ieder geval een vriendin. Ik geloof niet dat mensen echt dood willen, ik geloof dat mensen geaccepteerd willen worden, opgenomen, begrepen, een gevoel willen hebben van "een plaats hebben" op deze aardkloot en vooral van de ondraaglijke pijn verlost willen zijn. Vooral als iemand aangeeft wat er in hem of haar omgaat zie ik dat als een noodkreet, een schreeuw om hulp.

Ik heb dit zelf ook meegemaakt. Als ik erover sprak hoopte ik dat mensen mij dingen aanreikten waaraan ik mij kon vastklampen, een lijn die mij zou verbinden aan het aardse bestaan. Slechts eenmaal heb ik mijn mond gehouden, nadat ik op de IC bijkwam en er heftig op me in werd gepraat was ik toch blij hier nog te vertoeven

Nu ben ik moeder van een prachtige dochter en voel me gelukkig. Eindelijk de hemel... op aarde

Be a friend!

groetjes, Prole

Ik zit in een soortgelijke situatie als zij, het niet meer willen leven en niet meer inzien van het nut om nog door te gaan.

Het is moeilijk maar ze moet proberen aan iets anders te denken dan de dood.

Het is waarschijnlijk omdat het met mijzelf niet zo goed gaat ook wel wat moeilijk voor me om hierover advies te geven, eigenlijk zelfs al om hierover wat te zeggen.

Ik wens jou en ook vooral haar veel sterkte toe.

Ik wilde toch nog wat toevoegen. Over wat ik bedoel met een vriendin zijn. Ik bedoel daarmee dat je haar probleem vooral niet tot jouw probleem moet maken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik. Maar op het moment dat het werkelijk jouw probleem is geworden kun je haar niet meer helpen. Op dat moment heb je weinig steun meer te bieden en ben je geen veilige plek meer. Wat ook echt averrechts werkt, is naar haar toe uitspreken wat het met jou doet. Dat verdubbelt het probleem alleen maar, ze zal zich alleen nog rotter voelen, er komt dan een schuldgevoel naar jou toe bij. Probeer jezelf dus daarbuiten te houden, dat is voor jullie allebei goed.

Want hoeveel verdriet het jou ook doet, jij bent zelf ook je leven waard. Laat het niet overheersen door de problemen van een ander. Neem ook de tijd voor jezelf en zorg ervoor dat je geniet. Ondanks alles. En het kan best zo zijn dat jouw levenslust en jouw levensvreugde die overtuiging van de zin van het leven omvatten die je onmogelijk met woorden kunt beschrijven. Het kan aanstekelijk zijn

Bezit het leven en zorg ervoor dat het leven jou niet bezit.

groetjes, Prole

quote:

---

op 06-11-2000 om 08:15 PM schreef Maartentje het volgende:
hej Roos,

Ik zit in een soortgelijke situatie als zij, het niet meer willen leven en niet meer inzien van het nut om nog door te gaan.

Het is moeilijk maar ze moet proberen aan iets anders te denken dan de dood.

Het is waarschijnlijk omdat het met mijzelf niet zo goed gaat ook wel wat moeilijk voor me om hierover advies te geven, eigenlijk zelfs al om hierover wat te zeggen.

Ik wens jou en ook vooral haar veel sterkte toe.

---

Hi Maarten,
Ik wil jou ook veel sterkte toewensen. Mijn ervaring is dat het leven, hoe klote het soms gaat, wel de moeite van het leven waard is. Put kracht uit jezelf, en besef dat je sterk genoeg bent als je in staat bent om te bekennen dat je het moeilijk hebt.
* BrightOldMan heeft een tegeltje aan de muur met: In de erkenning van je kwetsbaarheid ligt de oorsprong van de overwinning op jezelf....

Het zijn mensen die je anonimiteit bewaren en dus ook voor iedereen die met deze plannen rondloopt een goede plek om zijn/haar verhaal kwijt te raken.

Nog even iets over die suicide plannen. Vaak kun je in omstandigheden terecht komen die ronduit beroerd zijn en je leven absoluut niet meer de moeite waard doen lijken.. en misschien op dat moment is je leven ook niets meer waard en voel je dat alles zinloos is. Soms staat er zo'n grote emotionele druk op je, dat je geen uitweg meer ziet. Maar dat is het vaak: je ziet de uitweg niet meer, terwijl die er vaak wel is te vinden met wat goede hulp. Die hulp kun je dus altijd bij korrelatie vinden, maar ook bij de plaatselijke riaggs kun je aankloppen. Het is een behoorlijke drempel om te nemen, maar dood gaan is ook een behoorlijke drempel

ik heb een beetje een idee hoe je je voelt, misschien ook wel door dingen die ik zelf meegemaakt heb.
Ik weet dat je iemand in die fase heel moeilijk kunt helpen en dat diegene hulp (bijna) niet toelaat.
Het is ook heel moeilijk om je voor te stellen wat er in zo iemand omgaat als je zelf dat gevoel niet kent.
Maar geloof me; ik denk dat die persoon het nu fijn vindt om haar gedachten op orde te zetten en tot rust te komen.
Ik denk dat de tekst die zij je toestuurde niet als direct teken moet worden gezien; ik denk dat ze op dat moment heel veel steun aan die tekst had en dat het niet zozeer een teken was dat ze geen 'zin' meer had om te leven.

Ik denk dat ze nu veel dingen moet verwerken en dat ze door al haar gedachten erg verward zal zijn.
Geef je hoop niet op, Roos...
Ik denk dat 'zij' heel veel aan je heeft....

nog even een toevoeging....
Ik denk dat ik 'haar' niet genoeg ken om te kunnen oordelen of haar beweegredenen serieus zijn.
Mag ik je wel 1 ding aanraden Roos???
Denken aan de dood etc.... is NIET normaal.
Daarmee zeg ik niet dat 'zij' gek is, maar wel dat 'zij' hulp nodig heeft.
Professionele hulp.
Er zijn ook situaties die jij niet alleen kunt oplossen en dat is ook veel te zwaar voor iemand zoals jij...
Ik weet dat het je een machteloos gevoel kan geven, maar je kunt dit niet in je eentje aan....

Als je me wilt mailen, mag dat..
mijn adres= achterlijk@yahoo.com

Merel

Ook langs deze weg nogmaals sterkte toegewenst aan jou en degene over wie je het hebt...

Zij is als de zon... ik wens haar een zon toe die haar warmte schenkt en die haar levenspad verlicht...

Een indukwekkend verhaal. Ik kan echt lezen dat je verschrikkelijk veel om haar geeft….
Ik heb het nu twee keer gelezen en ik werd er twee keer erg droevig van. En dat terwijl ik de vrolijkheid en speelsheid zelve ben.

Een kant en klare oplossing kan ik je niet geven. Maar ik wil wel proberen om je te helpen om deze treurnis op te lossen.

Je schrijft dat ze niet met haar vrienden/familie kan praten omdat ze bang is “lastig” gevonden te worden. Misschien moet ze eens praten met iemand waar ze nog niet een (h)echte band mee heeft. Dat kan een professionele hulpverlener zijn, maar dat mag natuurlijk ook iemand anders zijn.

Ik denk namelijk dat ze nu haar hart nu niet bij jou (en andere vrienden/familie) uitstort omdat ze bang is voor de consequenties.

Mijn ervaring is dat sommige mensen makkelijker hun hart luchten tegen relatief vreemden dan tegen hun goede vrienden en familie. Als ik zelf sores heb (gebeurt zelden) dan kan ik dat beter kwijt bij iemand waarmee ik een mindere band heb dan bij mijn goede vrienden.

Misschien dat die “onbekende” persoon haar kan laten inzien wat de zin van haar leven is. Of in ieder geval weer kan laten genieten van het leven.

Veel sterkte..

Liefs

Frank

Frenkie heeft gelijk...
Het is in dit soort gevallen vaak gewoon beter als iemand die wat minder dichtbij zo'n persoon staat hulp biedt. Zelf sta je er veel te dicht bij. Je bent zelf ook betrokken bij het geheel waardoor alles extra moeilijk wordt en ook nog direct door jou beinvloed wordt. Toen ik je verhaal las was een van de eerste dingen die ik dacht:

Laat mensen hier asjeblieft niet in gaan zitten roeren. Er zijn ongetwijfeld allemaal mensen die heel erg veel van de persoon die je beschrijft houden en alles wel willen doen voor haar. Maar je verhaal klinkt alsof ze echt op het randje ligt. En als je zo iemand wilt proberen te helpen moet je echt HEEL ERG goed oppassen dat je niet juist iets doet dat een verkeerde invloed heeft. Het is een heel instabiel evenwicht. Ik denk dat een professioneel hulpverlener hier het beste hulp kan bieden. Die weet precies wat ie wel en niet moet doen in dit soort gevallen, kan zijn/haar eigen emoties buiten spel laten en de persoon op een gestructureerde manier helpen. En daarbij kan iedereen die van die persoon houdt, en dat zijn er ongetwijfeld heel veel, helpen en steunen.
Maar heb alsjeblieft niet de illusie dat je dit zelf kunt oplossen, of met een aantal vrienden en vriendinnen. Dat is te veel, en te emotioneel en wellicht dus ook te gevaarlijk.

Ik wens je heel veel sterkte Roos,

liefs,

Marco

quote:

---

op 06-13-2000 om 09:21 AM schreef Rosa Evita het volgende:
Lieve allemaal,

Soms is het gek dat je meer "hulp" krijgt van totaal onbekenden dan juist van diegenen waar je het eigenlijk van verwacht en het niet geven...

---

Zijn veel redenen voor te verzinnen:
De personen waarvan je het verwacht zijn bv een lang weekend weg, weten geen advies goed onder woorden te brengen, hebben er zelf nare ervaringen mee en kunnen er niet over praten oid.

Mijn ideeen hierover weet je al langs andere wegen.

quote:

---

op 06-11-2000 om 03:54 AM schreef TwwT_Unexplained het volgende:
Misschien een beetje klote antwoord, maar waarom laat je die persoon niet gewoon gaan?

---

Ben ik nou de enige die dit ook vindt?

Als iemand echt die beslissing maakt, en je hebt het gevoel dat die persoon er ook achter staat, waarom dan niet de beslissing respecteren? in plaats van 'tegenwerken'?

Okay, it hurts, maar als iemand er echt een einde aan wil maken, zou ik hem/haar zelfs steunen in het besluit.

Herman

quote:

---

op 06-13-2000 om 06:15 PM schreef Herman het volgende:

knip

Okay, it hurts, maar als iemand er echt een einde aan wil maken, zou ik hem/haar zelfs steunen in het besluit.

Herman

---

Herman heb je het ooit i.r.l meegemaakt dat iemand die je dierbaar is een einde aan haar/zijn leven wilde maken?

Ik wel... en dan is het toch anders, héél anders..

quote:

---

[b]op 06-13-2000 om 06:15 PM schreef
Herman heb je het ooit i.r.l meegemaakt dat iemand die je dierbaar is een einde aan haar/zijn leven wilde maken?

Ik wel... en dan is het toch anders, héél anders..

---

Ja, zelfs zeer kort geleden nog. iemand vertelde dat hij (of zij, maakt niet uit) plannen had die richting. En met name of ik niet in de weg wou staan. (door tegenhouden of anderen vertellen)

Ik kan je vertellen dat dat een verdomd groot dillema was. Gelukkig waren later de problemen over voor die persoon (het probleem wat speelde loste zich op voor hem) maar ik kan je evrtellend at je dat knap aan het denken zet.

Het enige wat ik gedaan heb is alternatieve oplossingen voor zijn probleem aangedragen, en verder zijn besluit geaccepteerd. (en ook duidelijk verteld dat ik het er moeilijk mee had, maar wel zijn keuze respecteerde) Later kreeg ik de opmerking terug dat ik de enige was die hem in zijn waarde liet en dat dat heel erg gewaardeerd werd.

quote:

---

op 06-13-2000 om 08:54 PM schreef Herman het volgende: Gelukkig waren later de problemen over voor die persoon (het probleem wat speelde loste zich op voor hem)

---

Alleen dit al geeft voor mij aan dat zelfmoord nooit aangemoedigd moet worden.
Er zijn ALTIJD kansen om het beter te krijgen, om weer gelukkig te worden, met de mensen die van je houden.

Iemand aanmoedigen/helpen met zelfmoord?
Nee dat ligt niet in mijn straatje. Ik zou alles doen om die persoon er vanaf te houden en te doen inzien dat er redenen zijn om WEL te willen leven. Die zijn er voor iedereen (terug) te vinden. Daar ben ik echt van overtuigd. Misschien beledig ik hier wel mensen mee maar dat is een onderdeel van hoe ik nou eenmaal over het leven denk.
Ik zou het pas opgeven als de persoon het daadwerkelijk gedaan heeft en ik het niet heb tegen kunnen houden / hem/haar overtuigen van dat er iets is om voor te leven. Geen seconde eerder.

Marco

Ik loop al een paar dagen te denken over hoe ik kan reageren op deze post. In een vorm dat je er misschien iets aan hebt, er kracht uit haalt of voelt dat er mensen zijn die erg met je meeleven.

Maar hoe meer ik er over dacht wat ik zou kunnen zeggen, hoe meer ik besefte dat er niks is wat ìk kan doen of kan zeggen, om je dé oplossing of het antwoord te geven. Ik kan alleen laten weten dat ik aan je denk, dat ik met je meedenk (voor zover dat kan) en dat ik hoop dat alle berichtjes van iedereen hier je toch een beetje kracht geven.

Ik hoop met heel mijn hart dat jullie er samen uit komen, dat de zon weer gaat schijnen en dat ze iets op haar pad tegen komt, waardoor ze weer zin krijgt in het leven.

Ik wens je sterkte.

Barbara-Eva.