Ze pakt de weinige spullen die ze heeft in haar rugzak en verlaat de toren. Dwars door het bos, zonder het pad te volgen, loopt ze naar het kleine dorpje, hopend daar nieuw onderdak te vinden.
kalm loopt rebel de trap op richting de torenkamer waar alle boeken en geschriften opgeslagen liggen.
eenmaal boven komt de geur van oude boeken haar tegemoet.
stofdeeltjes dwarrelen in alle stilte door het avondlicht terwijl rebel door de kamer loopt.
precies het boek wat ik zoek denkt ze terwijl rebel een van de oude boeken van een plank trekt.
hier staan alle bezweringen in die ik nodig heb.
wie had gedacht dat die equilan er een hele reeks boeken over zwarte magie op na hield
rebel_girl stopt het boek in haar tas en wil de kamer uitlopen, echter de punt van haar jurk blijft achter een splinter in de vloer hangen.
ze rukt de jurk los en kijkt ge-ergerd naar het stuk textiel wat afgescheurd op de grond ligt.
dan loopt ze met een ferme pas de torenkamer uit en de trap af.
beneden pakt ze nog wat kruiden uit een kastje en verlaat dan de toren om opzoek te gaan naar een oude bekende.
Dat boek zal wel goed gebruikt worden en zal zeker terug komen
Nee, ik ben equi niet
Anthraxx loopt de trap op, die leid tot een grote houten deur. De deur ziet er erg stevig uit en zal ws met grote moeite geopend moeten worden. Dan probeert Anthraxx de deur te openen en met een luide kraak opent die. "Dit gaat te makkelijk" mompeld Anthraxx.
De deur is open! We kunnen naar binnen * roept Anthraxx naar rebelgirl toe. Zodra zij naar boven is geklommen stappen ze door de deur heen en lopen naar binnen. Niet alleen buiten is het verlaten maar ook binnen. Stof zit overal waar het op kan zitten, en enkele insecten wandelen vrolijk in het rond. Dan herinnert Anthraxx zich deze plek. In zijn oude postkantoor ligt nog het boek, wat over Zwarte Magie gaat, die hij ooit gestolen geleend heeft. Hij weet de weg nog precies.
Het is de grote trap op, en hem helemaal beklimmen. Dan ligt de bibliotheek aan je linkerhand * zegt Anthraxx.
Volg maar...
* Langzaam beklimmen Rebelgirl en Anthraxx de trap totdat ze bij een grote deur aankomen, die gewoon open staat. Binnen staan rijen vol met boeken over allerlei onderwerpen.
Ik hoop dat we hier ons antwoord kunnen vinden...
hmm raar het lijkt wel of een aantal boeken is verdwenen...
* dan vind rebel eindelijk een boek waar misschien nog wel iets in staat wat ze kan gebuiken. hahahaa dwazen, denken jullie nou echt dat jullie mij kunnen verslaan met van die slappe magie? alles in de kamer begint te suizen, boeken vliegen door de lucht en belanden flink beschadigd op de grond.
ze bladert er door op zoek naar de juiste bezweringen maar op het moment dat ze de juiste pagina heeft gevonden word het boek uit haar handen geslagen door een onzichtbare kracht.
enigzins verbaast buigt anthraxx naar voren om het boek op te pakken maar word met een klap tegen de muur aan gesmeten.
niks meer dan nietige stervelingen...jullie zijn mijn eigendom
in de wirwar probeert rebel het boek te pakken te krijgen wat net uit haar handen werd gerukt.
met haar vingertoppen voelt ze nog net de ruwe lederen kaft voordat het het raam uit vliegt en in de gracht beland.
het oorverdovende lawaai zakt langzaam af en laat uiteindelijk een gruwelijke stilte achter.
nu pas ziet rebel hoe anthraxx met wit weggedraaide ogen op zijn knieen in het midden van de kamer zit.
zijn armen hangen slap langs zijn lichaam terwijl hij richting de hemel staart.
anthraxx!! wakker worden!!
* in paniek schud rebel het levenloze lichaam van anthraxx door elkaar. grote regenwolken beginnen zich te vormen rondom de toren, een koude wind jaagt door de kapot geslagen ramen en veroorzaakt een rilling op rebels rug.
wanhopig kijkt ze om zich heen opzoek naar iets wat haar misschien kan helpen, maar ze ziet alleen maar de puinhopen van de aan stukken geslagen boeken op de grond.
ik moet hulp zoeken
* rebel wil de deur uit rennen, maar merkt dat deze stevig op slot zit.
ze kijkt uit het raam maar het is te hoog om te springen.
je kan mijn lichaam misschien wel opsluiten maar mijn geest niet! * schreeuwt rebel. diep in trans blijft rebel gespannen wachten op hulp.
met een oud krijtje trekt ze een magische cirkel op de hardhouten vloer.
ze neemt plaats in het midden en begint aan een geestesreis.
op deze manier wil ze een boodschap overbrengen aan verschillende mensen die haar misschien kunnen helpen.
als lord dreamer haar vraag om hulp negeert, krijgt rebel het op haar heupen.
woede vult haar hoofd en mengt zich langzaam met een intense haat jegens alles op dit eiland.
gulsig naar bloed trekt haar geest terug naar haar lichaam.
buiten is de duisternis reeds ingetreden als rebel de trap van de toren afloopt.
buiten stapt ze op het paard wat anthraxx en zij daar achtergelaten hebben en rijdt de duisternis in, het verstijfde lijk van anthraxx achterlatend....
Eigen schuld Kunsttuthola!! Ik hield je al die tijd in de gaten maar nooit riep je MIJ aan!
Bekijk t nu maar 
Bwoehahahahaha
...Kamasutra Voor Overledenen... Hebben Geesten Sex...DodenTantra...Heksensabbaths En Satansliefde...Zielsgenot...
BLONK
* Een zwarte steen valt uit de kast en rolt de kamer door. Hij rolt door tot hij tegen een hoop doeken in de hoek tot stilstand komt.
Nu pas ziet Lurky dat er nog iemand in de bibliotheek is. Althans diens ontzielde lichaam. Lurkyspook eet nooit meer dus heeft geen interesse meer in dood vlees. Maar deze lijkt nog niet helemaal dood. Ze kruipt met haar gedachten onder zijn cape en ziet haar vroegere vriend en postbode. Haar geest scant het vertrek.
Joehoehoehoe waar is je ziel gebleven? Bwoehoehoe Antrhraxx!!!
* Omdat ze geen antwoord krijgt, gaat ze over tot wat ze net in de boeken heeft gelezen. Ze kruipt in zijn lichaam en trekt de wind van de wereld naar zich toe. Zijn droge tong wordt beroerd door de vochtige Westenwind, zijn longen vullen zich met de frisse Noordenwind, zijn neus doorstroomd met de kruidige Oostenwind en zijn lichaam verwarmt op de zoele Zuidwind.
Langzaam verschijnt er kleur op zijn huid. De aderen beginnen te stromen en de zenuwen tintelen. Lurky woelt rond en vermengt zich met zijn zintuigen net zo lang tot ze geluid over zijn lippen krijgt.
Bwoehahahahahaha
* Verbijstert wordt Anthraxx wakker en ontdekt dat het bloed door zijn lichaam pompt. Hij voelt zich licht en raar alsof het lente is en hij in pasgemaaid gras lag te vrijen en door de bliksem was getroffen. Hij kijkt om zich heen naar de vrouw met wie hij net nog samen meende te zijn... Sint Lurky is alweer weggezweefd op de wind. De kennis van Equilan's bibliotheek heeft ze tot zich genomen en wat zich daar verder bevond...
De geur van zwavel en mandragora prikkelt zijn neus. Hij moet niezen en grijpt zich vast aan de vloer.
Zijn hand tast op de zwarte steen.
Antraxx, daar ben ik weer. Je dacht me zeker verslagen te hebben 
Niet dus, ik ben er weer en heb een nieuwslachtoffer meegebracht. Ik denk dat je hem wel kent en je zal hem niet vermoorden, nou hij jou wel.
Nee! Ik wil niet, kan jij me helpen? Ik wil het niet, hij zit in me.
* Dagobert trekt zijn zwaard en heft het boven zijn hoofd. Zijn armen willen nar beneden, maar het lukt niet. Het zwaard is sterker dan En_Sahab_Nur.
Het zwaard doet je niks, het verwond alleen het kwaad.
Help..
Sint Lurky, Onze Stoute Vrouwe, vindt dat wel een grappig gezicht. Dago met zijn handen omhoog: rukkend aan het zwaard wat niet omlaag wil.
Magnetische kracht heeft zich plaatselijk verplaatst naar het uitspansel in plaats van de kern van de planeet. Het kost Lurky veel kracht maar het is het effect dat telt. Op deze manier wordt dood zijn echt een buitenkans om eens wat goede grappen uit te halen met de ooit zo brave Eilanders.
Dagoberts jas met stalen knopen en zijn buidel met fokgeld zwieren dan ook richting plafond. Het ziet er absurd uit.
Anthraxx, nog wat beduust van zijn schijndood en zweverig van de intense vreemde lichamelijke ervaring met de verdwenen vrouw, kijkt er verbijstert naar. Hij moet er zowaar om lachen. Maar is hij het zelf wel die lacht?
Het lijkt wel of de vrouw vrouw die zo alom in en om hem was zich genesteld heeft in zijn lijf en geest. Een lach om Dagobert rolt over Anthraxx lippen:
Bwoehahahahaha
* Enigszins verward staat Anthraxx op en kijkt om zich heen. Daar ziet hij Dagobert voor hem met zijn zwaard hoog in de lucht. Als een reactie wilt Anthraxx zijn zwaard trekken maar hij ziet dat het zwaard stokstijf, en recht omhoog staat.
Dit is mijn kans! Doei!
* Anthraxx springt langs Dagobert en rent zo snel mogelijk de toren uit. Geen paard te zien. Anthraxx besluit het op een lopen te zetten en spoed zich zo snel mogelijk terug naar de Smederij.
het enigste wat zij zich nog kan herrineren is dat ze lachend en gierend op de grond lag voor een kerk, en nu staat ze ineens weer bij de toren.
op een vreemde manier voelt ze zich aangetrokken.
langzaam betreed ze de trap opweg naar boven, om halverwege ondersteboven te worden gelopen door anthraxx.
hee! wat is er allemaal aan de hand???
Nee, niet weg gaan. Help me, dat ding zit in me. Die eerst in Anthraxx zat. Je moet me helpen, hij houdt me hier, want mn zwaard blijft hier. Ik weet ook niet hoe het kan, ik dacht dat het Anthraxx neit wilde raken, maar die is al lang weg en ik zit nog steeds hier.
Help..
geef je er toch aan over, je zult verstelt staan van de kracht die door je heen zal vloeien.
* dagobert blijft nog even door worstelen met zijn zwaard maar ontspant dan zijn spieren.
soepel komt het zwaard weer omlaag en dagobert grijnst breed als hij voelt hoe de vreemde energie door zijn aderen giert.
hij steekt een hand uit naar rebel en zodra deze de hand van rebel ontmoet klinkt er een zware bulderende stem
de band is gesmeed, niets zal ons nog kunnen verslaan
Het wordt tijd om het eiland over te nemen, de lange vreedzame weg of de korte harde weg? Zullen we het laatste maar doen?
had je nog plannen of zullen we maar gewoon het eerste het beste dorp aan vallen?
Kom, dan gaan we naar Het huis aan Lieflijk Laantje nr.1
Aurian is momenteel nogal chagrijnig, alsof het niet genoeg is dat er eilanders af en aan lopen in de toren terwijl ze die niet met gepaste eerbied behandelen (de bibliotheek!! De chaos!! Het is maar goed dat Equilan dat niet ziet...) gedraagt Gandalf zich ook nog als een onverantwoordelijke puber en laat haar overal voor opdraaien
Bah, vanavond zal ze eens een hartig woordje met hem spreken verzucht Aurian terwijl ze de keukenkastjes dicht doet.
Shia heeft besloten te blijven waar ze was, deze laatste reis moet de godin alleen maken.
000000000010000000000/100101101011110100000/011010011111001110001/110100101101010001001/000011000100101011000/ [2/3]
Dan landt Quantarianth naast de toren en de veteranen stijgen af. Quantarianth stijgt op en vliegt terug naar het kasteel. De veteranen blijven achter. Het erfgoed en woonplaats van de eeuwige godin Equilan zal niet verder bedoezeld worden door de voeten en grijperige handen van gelukszoekers.
De veteranen maken hun kamp op en sinds lange tijd word de toren weer verlicht door het kampvuur van de veteranen. Misschien komt de Godin ooit terug, en als ze terugkomt zal ze haar toren terug vinden in de staat die de veteranen aantroffen en niet slechter.
|
|
