Ontstaan van Israel ?

Als ik het goed heb was het eerst van het land wat er naast ligt.. iran ofzoiets?. Die dus mensen verbanne naar een plek nu wel israel genaamd. Maar die waren zo slim om zelf complete steden te bouwen en eten te kunnen verbouwen op woestijn grond. Nu zo welvarend dat ?Iran? Israel zelfs terug wil.....

Zoiets heb ik meegekregen op een verschikkelijke saaie toer op me vakantie in Israel.

Israel was eerst palestina. Het land van de Palasteinen. De joden zijn van oorsprong een zwerf volk zonder land. Als ik heb goed begrijp heeft de westerse wereld de joden een land beloofd, maar nooit gegeven en toen hebben zijn palastina gekozen omdat daar jaruzelem ligt dat ook bij de joden een heilige stad is (net zoals bij de palasteinen.

Bron: Me eigen geheugen en die is niet altijd even goed

Als jullie het niet weten
reageer dan niet zo komen halve onwaarheden in de wereld..

Lopat

P.S.
Iedereen is een buitenlander...

Chronologie van het ontstaan van Israël

1517 De Turken nemen Palestina in bezit
1862 Moses Hess schrijft Rom und Jerusalem
1882 Pogroms in Rusland. De arts Leo Pinkser uit Odessa schrijft Auto-Emanzipation, waarin hij de vorming van een vaderland voor de joden bepleit.
Het BILU-manifest verschijnt.

1882-1903 Eerste immigratiegolf
1895 Affaire Dreyfus
1896 Theodor Herzl schrijft Der Judenstaat, waarin het georganiseerde zionisme wordt voorgestaan.
1897 Eerste Zionistische Wereldcongres te Bazel, waarTheodor Herzl hartstochteljk wordt toegejuicht. Hij spreekt o.a. over de noodzaak van natievorming.
1903 Oegandacrisis
1904 Theodor Herzl overlijdt
1907 Oprichting van het zionistische Palestinabureau in Jaffa, mogelijk geworden door de door Chaim Weizmann bewerkte vereniging van verschillende zionistische stromingen.
1904-1914 Tweede immigratiegolf. Vele socialisten onder hen trekken naar Palestina. Uit hun aanwezigheid ontstaat later de socialistische partij, de Mapai. De eerste kibboetsim worden door hen gesticht.
1914 Turkse rijk aan de kant van de Centralen in WO I. Groot-Brittannië tracht Arabische anti-Turkse gevoelens voor de Geallieerde zaak te mobiliseren. De legendarische Lawrence of Arabia speelt hierbij een voorname rol.
1917 Dankzij de bemiddeling van Chaim Weizman komt de Balfourdeclaration tot stand. Het Midden-Oosten wordt meer en meer een speelbal van de grootmachten.
1918 Oktober val van Damascus. Publicatie van het Sykes-Picot verdrag.
1919 Emir Feisal stelt dat Syrië groot genoeg is voor Arabieren én joden.
1920 Bij het Verdrag van San Remo ziet Turkije af van Palestina. Engeland vervangt het militair bestuur over Palestina door een civiel bestuur.
1919-1924 Derde immigratiebeweging onder invloed van de Balfourdeclaration
1922 De Raad van de Volkenbond wijst Engeland het mandaat over Palestina toe. Het wordt van kracht op 29 september 1923. Op 10 augustus wordt de Palestijnse grondwet uitgevaardigd, welke het verzet oproept van de Arabieren, die de verkiezingen voor een wetgevend lichaam boycotten.
1928 Het zevende Arabische congres eist 'na tien jaar van absoluut koloniaal bestuur' een democratische regering voor Palestina. Deze eis wordt in 1935 opnieuw gesteld door alle Arabische partijen, nadat de aankondiging van de vorming van een wetgevend lichaam ditmaal vooral op zionistisch verzet is gestuit.
1929 Op het Zionistische Congres in Zürich wordt het Jewish Agency opgericht. Tezelfdertijd breken in Jeruzalem, Hebron en Safad Arabische onlusten uit.
1930 De Britse regering stelt in mei in een Witboek een politiek vast van begrenzing der joodse immigratie.
1924-1938 Vierde en vijfde immigratiegolf. Veel joden uit VS en Duitsland trekken naar Palestina.
1931 Panarabisch congres in Jeruzalem
1933 Hitler komt aan de macht
1936 Engeland erkent de volledige onafhankelijkheid van Egypte. Arabisch verzet tegen joodse immigratie leidt tot anti-Britse opstand van Arabische bevolking in Palestina. Groei van sympathie voor de positie van de Arabieren in Palestina; Engeland steunt afwisselend de Arabische partisanen en de joodse Haganah.
1937 Rapport-Peel waarin verdeling van Palestina wordt voorgesteld en een joodse staat aanbevolen wordt.
1938 Onder Arabische druk beperkt Gr.-Brittannië immigratie.
1939 Een Witboek van de Britse regering verwerpt het idee van een soevereine joodse staat in Palestina. Aan Palestina wordt onafhankelijkheid binnen tien jaar beloofd. Beperking van joodse immigratie tot 75.000 over vijf jaar verdeeld. Aankoop van grond door joden in sommige delen van Palestina verboden.
1941 Op 29 mei 1941 houdt Anthony Eden (minister van Buitenlandse Zaken) zijn Mansion House redevoering, waarin hij steun toezegt aan het Arabische eenheidsstreven.
1940-1945 De Jewish Agency staat aan de zijde van de Geallieerden en bouwt in Palestina een geallieerd verzorgingscentrum. Vanaf 1942 maakt een joodse vrijwilligersbrigade deel uit van het Britse leger. De joodse terroristenorganisatie echter pleegt verzet tegen de Witboek-politiek, welke in en na de oorlog wordt voortgezet. De Arabieren en met name de Groot Moefti van Jeruzalem neigen naar de zijde van de As-mogendheden.
Op 22 maart wordt in Caïro de Arabische LIga opgericht, waarvan Egypte, Saudi-Arabië, Trans-Jordanië, Libanon, Irak, Jemen en Syrië van meet af aan lid zijn.

Na de beëindiging van de oorlog in Europa eist de zionistische beweging een onmiddellijke beëindiging van de Britse Witboek-politiek.

1947 Resolutie in de Algemene Vergadering van de VN over de stichting van een joodse staat in Palestina, waar Amerika haar vetorecht gebruikt om de resolutie er door te duwen.
1948 Britten trekken zich terug uit Palestina. Op 14 mei wordt de staat Israël uitgeroepen door Ben Goerion. Weizmann wordt tot president gekozen. De onafhankelijkheidsoorlog breekt uit.
1950 Wet op de Terugkeer
1952 Nasser neemt zonder bloedvergieten de macht in Egypte over.
1956 Op 26 juli kondigt Nasser aan dat het Suezkanaal door Egypte genationaliseerd zal worden. Binnen enkele maanden leidt dit tot de Suezcrisis en Sinaïcampagne. De spanning tussen de grootmachten loopt op. De sovjet Unie veroordeelt het ingrijpen van Israël.
1957 Eisenhower komt met een nieuwe doctrine voor de buitenlandse politiek van de VS als nasleep van de Suezcrisis.
1958 Staatsgreep in Irak. Amerikanen interveniëren in Libanon.
1964 De Palestine Liberation Organization wordt opgericht. Yasser Arafat neemt de leiding van deze organisatie op zich.
1967 Zesdaagse Oorlog. Jeruzalem komt geheel in handen van Israël. Golan-hoogte, Gaza-strook en Sinaï veroverd door Israël. De Veilgheidssraad van de VN neemt Resolutie 242 aan waarin Israël wordt opgeroepen zich terug te trekken uit de bezette gebieden.
1969 al-Fatah smelt samen met de PLO onder leiding van Arafat.
1970 Nasser overlijdt. Hij wordt opgevolgd door Sadat.
1971 Abba Eban stelt in een rede zijn vijf wegen naar vrede voor.
1973 Oktober- of Yom Kippoer oorlog.
1975 Burgeroorlog in Libanon
1978 Accoorden van Camp David
1979 Egypte verlaat de Arabische Liga. De shah in Iran wordt afgezet; Russen vallen Afghanistan binnen.
1980-81 Iran en Irak raken met elkaar in oorlog
1981 Sadat wordt vermoord
1982 Israël ontruimt de Sinaï-woestijn. Van de kant Israël volgt een invasie in Libanon.
1988 Begin van de Palestijnse opstand of intifadah in de bezette gebieden.
1990 Irak bezet Koeweit. Dit leidt tot de Golfcrisis.
1991 Uitbreken van de Golfoorlog tegen Irak. Israël wordt bedreigd met Scud-raketten en gifgas. Door ingrijpen van een coalitie van Westerse en Arabische mogendheden wordt Koeweit bevrijd.

http://www.xs4all.nl/~npk/Soemoed/artikelen/Masalha.292.htm

Voor 1948 heette het land dat nu Israel heet Palestina. Het was een Engels mandaat gebied.
Er leefden palestijnen en en joden die zich zionisten noemden.
Zij waren volgers van Theodor Hertzl die voor de joden een eigen staat wilde voor de joden in Palestina omdat de joden daar 2000 jaar geleden leefden en na de romeinse bezetting aan het eind van de eerste eeuw na christus verstrooid raakten over de toenmalig bekende wereld. .

Na de oorlog en de moord op 6 miljoen joden wilden ze massal weg uit europa en trokken ze naar palestina.
De engelsen die het gebied bestuurden waren daar op tegen en probeerden de immigratie naar palestina te stoppen.
De al in palestina wonende joden namen daarop de wapens op en bevochten de engelsen.

De na de WO II opgerichte Verenigde Naties was het hier niet mee eens en ontnam de engelsen het mandaat over palestina en gaf in 1948 de joden het beheer over palestina.
Isreal was geboren.
In een aantal oorlogen heeft israel gaandeweg zijn grondgebied vergroot tot wat het nu is.
Die oorlogen hebben een hoop vluchtelingen opgeleverd die nu in de Gazastrook, de westbank, jordanie en in de rest van arabie wonen. En die willen nu op hun beurt hun oude woongebieden terug.

Voorlopig is er nog lang geen eind te zien aan de problemen daar. En over wie er nu gelijk heeft zijn ze het ook nog lang niet eens.

Uiteraard was dit niet volledig en slechts zeer summier.
Desondanks hoop ik dat je er wat aan hebt.

Het gebied dat Israel heet was het rijk van de Joden tot ze door de Romeinen verdreven zijn. Hierna zijn ze over de wereld gaan zwerven, iets wat de Diaspora genoemd wordt.

Even als kanttekening voor mensen die dit alles lezen:

De oorlogen waarmee Israelisch grondgebied is uitgebreid zijn allen begonnen door Arabische buurlanden. Er wordt (onterecht) de suggestie gewekt dat Israel haar buurlanden aanviel.

Dus zowel die bij oprichting als de 6-daagse als de Jom-kippoer.

[Dit bericht is gewijzigd door Berserker op 12-09-2001 00:55]

quote:

---

Op woensdag 12 september 2001 00:48 schreef Berserker het volgende:
Even als kanttekening voor mensen die dit alles lezen:

De oorlogen waarmee Israelisch grondgebied is uitgebreid zijn allen begonnen door Arabische buurlanden. Er wordt (onterecht) de suggestie gewekt dat Israel haar buurlanden aanviel.

Dus zowel die bij oprichting als de 8-daagse als de Jom-kippoer.

---

Klopt historisch gezien niet helemaal:

het was de 6-daagse oorlog.

quote:

---

Op woensdag 12 september 2001 00:48 schreef Berserker het volgende:
Even als kanttekening voor mensen die dit alles lezen:

De oorlogen waarmee Israelisch grondgebied is uitgebreid zijn allen begonnen door Arabische buurlanden. Er wordt (onterecht) de suggestie gewekt dat Israel haar buurlanden aanviel.

Dus zowel die bij oprichting als de 8-daagse als de Jom-kippoer.

---

Sorry

[edit]
In een aantal verdedigings-oorlogen heeft israel gaandeweg zijn grondgebied vergroot tot wat het nu is.
[]/edit

"Uiteraard was dit niet volledig en slechts zeer summier." Stond er dan ook onder.

quote:

---

Op woensdag 12 september 2001 00:54 schreef Topic het volgende:

[..]

Sorry

[edit]
In een aantal verdedigings-oorlogen heeft israel gaandeweg zijn grondgebied vergroot tot wat het nu is.
[]/edit

"Uiteraard was dit niet volledig en slechts zeer summier." Stond er dan ook onder.

---

No harm done, het geldde ook voor Juup

gold

De basis van de nieuwe staat Israël wordt gelegd in 1894. Theodor Herzl woont als journalist in Parijs het drefuss proces bij. In dit proces werd een Joodse officier ten onrechte beschuldigd van spionage. Geschokt door dit antisemitsche proces komt Herzl, zelf een jood, tot de gedachte dat er slechts één mogelijkheid is voor de joden om beschermd te zijn tegen rechtloosheid en terreur: een eigen staat. Gedurende de Eerste wereldoorlog, in 1917, volgt de Balfour Declaration, een brief van de Engelse minister van Buitenlandse Zaken Balfour, waarin symphathie wordt uitgesproken voor het Joodse-zionistische streven. In deze brief wordt door Engeland een nationaal tehuis aan de Joden toegezegd; niet in het minst door de Joodse financiele steun aan de geallieeerden. In dezelfde periode wordt echter door de Britse Lawrence of Arabia steun toegezegd aan het Arabische streven naar zelfstandigheid. Na de Eerste Wereldoorlog komt niets van dit alles terecht. Wat volgt is een verdeling van het niets van dit alles terecht. Wat volgt is een verdeling van het Midden-Oosten in twee mandaatgebieden:

Brits: het gebied aan beide zijden van de Jordaan

Frans: het huidige Libanon en Syrië.

Een deel van de Arabieren beschouwt dit als verraad en als een nieuwe vorm van Brits imperialisme. Van de weeromstuit worden de (Joodse) immigranten als indringer, als Brits instrument gezien. In de periode tussen de beide wereld oor logen vinden regelmatig gewelddadige conflicten tussen Joodse en Arabische gemeenschap in Palestina plaats.

In 1947 legt Engeland het probleem voor aan de Verenigde Naties die uiteindelijk Resolutie 181 aannemen, waarin de oprichting van onafhankelijke Joodse en Arabische staten wordt geëist. Op 14 mei 1948 loopt het mandaat van Engeland over Palestina af. In Tel Aviv wordt de onafhankelijke staat Israël uitgeroepen. Legers van Egypte, Jordanië, Syrië, Libanon en Irak met contingenten van Saoedi-Arabië en Jemen vallen de nieuwe staat Israël binnen.

In 1948 wordt UNTSO opgericht. In 1949 worden na de onafhan- kelijk heids oorlog de wapenstilstandsovereenkomsten getekend. Israël heeft inmiddels grote delen grondgebied veroverd en ge-annexeerd, dat in het delingsplan aan de Palestijnse staat zou worden gegeven.

Honderdduizenden Palestijnen verlaten tijdens de oorlog het gebied in de veronderstelling dat ze snel terug kunnen keren na een Arabische overwinning. Na de nederlaag voegen ze zich in de Arabische buurlanden bij de honderdduizen- den die al voor het uitroepen van de staat Israël het land ontvlucht zijn.

In 1956 nationaliseert Egypte het Suezkanaal. Israël wordt de doorgang ontzegd. Daarnaast wordt ook de scheepvaart via de Straat van Tiran geblokkeerd. De Tweede Arabisch-Israëlische Oorlog breekt uit. Israël verovert vrijwel de gehele Sinaï. Ook Britse en Franse troepen vallen Egypte binnen. Onder druk van de VS trekken eerst de Britse en Franse strijdkrachten zich terug, met enige vertraging gevolgd door de Israëlische strijdkrachten. In 1957 worden politietroepen van de VN geplaatst op posten tussen Israël en Egypte.

In 1964 wordt de Palestijnse Bevrijdings Organisatie (PLO) opgericht, een overkoepelende organisatie boven diverse bestaande bewegingen met als hoofddoel de bevrijding van al het Palestijnse land van de Israëlische bezetting.

Op 5 juni 1967 volgt de Derde Arabisch-Israëlische Oorlog (Zesdaagse Oorlog). Nadat Egypte, Syrië en Jordanië een mobilisatie hebben afgekondigd, valt Israël aan. Het verovert de Sinaï en de Gazastrook op Egypte, de Golan-Hoogvlakte op Syrië en de Westelijke Jordaanoever en Oost Jeruzalem op Jordanië. Het Arabische, oostelijk deel van Jeruzalem wordt met het westelijk deel verenigd en geannexeerd.

In de periode 1968-1970 vindt de zogenaamde ‘uitputtingsoorlog’ plaats met vele beschietingen langs ondermeer het Suezkanaal en een toenemend aantal gewelds- en gevechtsacties, terreuracties en vliegtuigkapingen. Hierbij vallen aan de Israëlische kant meer doden dan in de oorlogen van 1956 en 1967.

Op 6 oktober 1973 volgt de Vierde Arabisch-Israëlische Oorlog (Yom Kippur-oorlog). Egypte en Syrië voeren een verrassingsaanval uit op de Israëlische troepen op de Golan en in de Sinaï. Zowel Syrische als Egyptische troepen breken aanvankelijk door de Israëlische linies heen, voordat het Israëlische leger zich herstelt en terugslaat. Militair gezien wint Israël deze oorlog, maar ten koste van zeer veel doden.

Eind oktober treedt een bestand in. Minister Kissinger van de VS begint zijn vredesmissie in het Midden-Oosten. UNDOF wordt opgericht en krijgt als taak de controle op het staakt-het-vuren tussen Israël en Syrië. De VS, die na de door de Arabische staten in oktober ingestelde olieboycot aanzienlijk nader tot de Arabische wereld komt, bewerkstelligt troepenscheidings- akkoorden.

Eind 1977 bezoekt President Sadat van Egypte Israël en spreekt het Israëlische parlement toe. Hij biedt vrede in ruil voor het afstaan van de Sinaï. In 1978 tekenen de presidenten Menachem Begin en Anwar es-Sadat een ‘kader voor vrede in het Midden Oosten’. Eén document omvat een Israëlisch-Egyptische vredesregeling; het tweede betreft toekomstig Palestijns zelfbestuur op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook.

In 1979 volgen de Camp David-accoorden. Het is het eerste vredesverdrag tussen Israël en een Arabisch land. Egypte krijgt in stappen de Sinaï terug. Daarnaast knopen beide landen diplomatieke betrekkingen aan. Ter bewaking van het verdrag wordt in 1981 de MFO (Multinational Force and Observers) opgericht. Van Palestijns zelfbestuur komt niets terecht. In 1980 roept het Israëlische parlement zelfs Jeruzalem tot Israëls ‘eeuwige hoofdstad’ uit en in 1986 neemt het Israëlische parlement een wet aan, die alle contacten met de PLO strafbaar stelt.

In november 1986 breken in de bezette gebieden rellen uit tussen Palestijnse jongeren en het Israëlische leger. Het is het begin van de Intifada. Israël slaagt er niet in om de opstand definitief neer te slaan. Dat ontwikkelt zich voor de Israëli’s tot een belangrijke drijfveer om een regeling met de Palestijnen te vinden. In deze tijd wordt ook de moslimfundamentalistische Palestijnse Hamas-beweging, die bestond sedert 1944, nieuw leven ingeblazen. De Hamas ontwikkelt zich tot onverzoenlijke tegenstander van Israël en wordt een belangrij­ke concurrent voor de PLO.

In december 1988 erkent de leider van de PLO Arafat op een zitting van de Algemene Vergadering van de VN te Genève het bestaansrecht van Israël en hij zweert het terrorisme af. Voor Israël gaat dit lang niet ver genoeg, want de artikelen in het Handvest van de PLO zijn hiermee nog niet ongedaan gemaakt.

Na de Golfoorlog, in augustus 1991, stelt de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken Baker een vredesoverleg voor tussen Israël en respectievelijk Jordanië, Syrië en Libanon. Het voorstel wordt op 30 oktober werkelijkheid. Omdat Israël nog steeds niets van de PLO wil weten, wordt een Palestijnse afvaardiging uit bezet gebied in de Jordaanse onderhandelingsdelegatie ondergebracht. Na de opening in Madrid beginnen onafhankelijke onderhandelingen in Washington. De onderhandelingen zijn langdurig en slepend en leiden niet tot een tastbaar resultaat.

In januari 1993 trekt het Israëlische parlement de wet in die contacten met de PLO verbiedt, maar officiel wil premier Rabin zelf nog niets weten van onderhandelingen met de PLO. In juni bereiken de eerste berichten de pers over vergaande Israëlische contacten met de PLO. In augustus blijken al maanden rechtstreekse onderhandelingen met de PLO te zijn gevoerd, die hebben geresulteerd in een akkoord over Palestijnse autonomie.

Op 13 september 1993 bezegelen de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Shimon Peres en Mahmoud Abbas namens de PLO onder toeziend oog van de Israëlische premier Rabin en PLO-leider Arafat, het akkoord in de tuin van het Witte Huis. In het akkoord wordt voorzien in Palestijns zelfbestuur, te beginnen in Gaza en Jericho. Gesproken wordt over het houden van verkiezingen voor een Palestijnse Raad die uiteindelijk de hele westelijke Jordaanoever en de Gazastrook voor een periode van vijf jaar zou moeten gaan besturen. Daarnaast wordt gesproken over de terugtrekking van de Israëlische troepen. Uiteindelijk is, behalve de Gazastrook en de steden Jericho en Hebron, het grootste deel van de Westelijke Jordaanoever nog in Israëlische handen. De regeringswisseling in Israël van mei 1996, waarbij het rechtse Likud-blok als winnaar uit de bus komt, remt het vredesproces danig af. Terreuraanslagen door Hamas, die door Arafat maar niet onder controle kan worden gebracht, doen de rest en de verdere onderhandelingen tussen Israël en de PA (Palestijnse Autoriteit) bevinden zich in 1998 in een impasse.

Er zijn nog veel onopgeloste punten. De belangrijkste daarvan zijn: een regeling voor Jeruzalem en het veiligstellen van de strategische belangen van Israël. Het Israëlische leger beschouwt de beheersing van de Westelijke Jordaanoever en de Golan van vitaal belang voor Israël. Israël zonder de bezette gebieden is ten noorden van Tel Aviv maar 15 km breed. De kustvlakte wordt militair gedomineerd door de erachter liggende bergen hetgeen ook geldt voor de omgeving van het meer van Tiberias. Daarnaast zijn zowel op de Westbank als op de Golan diverse militaire installaties aanwezig. Die zijn gericht op het verzamelen van inlichtingen en het voorzien in voldoende waarschuwingstijd voor Israël.

Israël lijkt na twintig jaar eindelijk resolutie 425 uit te willen voeren. In maart 1998 zijn hierover onderhandelingen op gang gekomen. Het ziet er naar uit dat de ‘veiligheidszone’ overgedragen gaat worden aan het Libanese leger. Natuurlijk zou dit een positieve invloed hebben op de relatie tussen Libanon en Israël. Bovendien kan dit de aanleiding zijn tot hervatting van de vredesbesprekingen tussen Israël en Syrië over de Golan-kwestie.

Ook in december 1998 sleept het vredesproces zich voort. Ogenschijnlijke successen als de ‘Oslo-accoorden’ en het ‘Wije-accoord’ worden door de verschillen in de praktische uitvoering niet of slechts zeer gedeeltelijk uitgevoerd. Zelfs het bezoek van de inmiddels in opspraak geraakte president van de Verenigde Staten, Bill Clinton, in december kon de impasse niet doorbreken.

DAMMmmm krijg hier een partij geschiedenis te zien

ik kan er niks aan toevegen.....

Wat was er voor Israel: vrede in het midden-oosten.

quote:

---

Op vrijdag 14 september 2001 00:24 schreef nostradam het volgende:
Wat was er voor Israel: vrede in het midden-oosten.

---

Ja, in je dromen

quote:

---

Op vrijdag 14 september 2001 00:29 schreef Witchfynder het volgende:

[..]

Ja, in je dromen

---

Toch wel min of meer

quote:

---

Op vrijdag 14 september 2001 00:24 schreef nostradam het volgende:
Wat was er voor Israel: vrede in het midden-oosten.

---

VOor Israël zaten de Engelsen en Fransen daar te regeren, bijna alles was een Mandaatgebied van één van hun.

Kunnen we dan dit land niet gewoon teruggeven aan Engeland? Is hun valuta gelijk wat meer waard.

quote:

---

Op woensdag 12 september 2001 00:44 schreef Witchfynder het volgende:
Het gebied dat Israel heet was het rijk van de Joden tot ze door de Romeinen verdreven zijn. Hierna zijn ze over de wereld gaan zwerven, iets wat de Diaspora genoemd wordt.

---

Hadden de Joden 't voor die tijd ook niet veroverd van een ander volk? Na hun slaventijd in Egypte en hun zwerftocht door de woestijn?
(bron geheugen ==> bijbelkennis van zeer lang terug )

-edit-
Ow en btw Juup©, mag ik vragen waar je die prachtig opgesomde info vandaan hebt?

[Dit bericht is gewijzigd door HighPriority op 17-09-2001 19:53]

quote:

---

Op maandag 17 september 2001 14:32 schreef HighPriority het volgende:

[..]

Hadden de Joden 't voor die tijd ook niet veroverd van een ander volk? Na hun slaventijd in Egypte en hun zwerftocht door de woestijn?
(bron geheugen ==> bijbelkennis van zeer lang terug )

-edit-
Ow en btw Juup©, mag ik vragen waar je die prachtig opgesomde info vandaan hebt?

---

En dat volk?? Hoe hadden die het verkregen???

Van onze topicstarter:

quote:

---

Op woensdag 12 september 2001 00:13 schreef Squartaq het volgende:
Om even mijn geheugen op te frissen:

Hoe ontstond israel ook al weer ? En wat was daar VOOR israel ?

---

Weet niemand wat er dan vroeger in die regio gebeurde? Vind een geschiedenis van een gebied van een paar honderd jaar wel erg magertjes...

Wie weet/heeft nog meer info?

quote:

---

Op donderdag 13 september 2001 20:13 schreef yvonne het volgende:
Er zijn nog veel onopgeloste punten. het meer van Tiberias.

---

beetje kromme knip, maar goed.
Dit meer is voor Israël van onschatbaar belang, bijna de gehele zoetwaterwinning komt daar vandaan, dr zijn pogingen geweest het droog te leggen en te vergiftigen...

ter aanvulling zeg maar