Geestelijk: liefdesverdriet.... 
Toen ik m'n vader zag liggen nadat hij een (mislukte)operatie had ondergaan om een gezwel op een zenuw achter z'n oor in z'n hoofd te verwijderen. Hij zag helemaal grijs en z''n hoofd opgezet.
De operatie bleek mislukt. Dus het gezwel zit er nog, hij is aan een oor doof en heeft geen gevoel meer in de rechterkant van z'n gezicht, waardoor z'n oog steeds meer beschadigd raakt omdat als er b.v. iets in zit hij dat niet voelt. Gelukkig groeit het gezwel niet meer.
Toenvallig waren de twee artsen die de operatie hebben uitgevoerd een paar weken geleden met ongeveer dezelfde operatie op tv en natuurlijk ging die operatie goed.
Fysiek:
Twee verdovingsprikken in m'n mond vlak onder m'n neus.
And this loneliness won't leave me alone, listen
Two thousand miles I roam
Just to make this dock my home, now
Depressie.... totaal NIKS meer willen totaal helemaal in je zelf wegrotten.
Fysiek:
Verstandskiezen die er niet meer waren...
Kijk daar zit 'ie, in die boom. Hij doet een reuzegrote gaap.
http://www.chrishantzen.nl
http://www.onbeschreven.nl
quote:Wow mooi gebaar!
Op dinsdag 21 augustus 2001 21:35 schreef Miesjel het volgende:
Kwil nog heel even wat kwijt. Tijdens tijden van geestelijke pijn, ben ik er achter gekomen dat er hulp kan komen van iedereen. Ook van mensen van wie je het niet zou verwachten.Dus praat er met mensen over, maar bedenk wel dat niet iedereen even goed kan helpen. Sommige mensen weten niet wat te zeggen en maken daardoor fouten.
Als je denkt dat je het prettig vind, dan mag je me altijd icqen of melen. Niet dat ik altijd online ben, maar ik heb altijd mijn mobiel aanstaan...
Het doet nog steeds pijn en ik hoop nog steeds dat het goedkomt.
Nu kan ik u vertellen; dat deed ZEER.
Eerst kwam mijn oma te overlijden... Ik was op vakantie in Italië voor 4 weken de 2e week van mijn vak werd mijn oma opgenomen in het ziekenhuis, ouders belde en vertelde het mij oma was nog bij en ging allemaal prima volgens mijn ouders.. 3 dagen daarna kreeg ik sms van mijn zus dat mijn oma over was gebracht naar de IC Ze werd die avond in slaap gebracht en toen ik eenmaal thuis kwam lag mijn oma nog steeds te slapen ik heb haar in die tijd geen 1 keer meer kunnen spreken 
Op 01-09-2002 kregen we telefoon uit het ziekenhuis ze wisten niet meer wat ze aanmoesten met mijn oma en wouden alles stop zetten.. Die avond naar het ziekenhuis gegaan en afscheid genomen van oma.. Deed erg veel pijn.. 12 dagen erna kwam toen nog mijn vriendin met de mededeling dat ze het niet meer zag zitten tussen ons en dat is na 3,5 jaar verkering ook uit.. 13 dagen erna kwam er s nachts telefoon van mijn opa hij voelde zich benauwd. Moeder en zus hals over kop dokter gebeld en naar hem toe gereden eenmaal aangekomen was ook mijn opa overleden..
Nu bijna 3 weken verder zit ik nog steeds in die sleur Ik doe mijn best om alles te verwerken maar lukt niet echt alleen. Praat veel met mijn vrienden erover en met mijn ouders. Praten is het enige dat helpt bij mij... Verder heb ik erg veel gehuild
Een die jullie zeker niet na hoeven te doen is, met je handpalm in het glas vallen. Daarmee een pees doorsnijden. Dat valt allemaal nog wel mee. Maar als ze de kapotte pees niet verwachten en dus de verdoving niet diep genoeg zetten, dan doet dat best wel pijn. Het is nogal een gek gevoel als er aan je pees wordt getrokken via je opengescheurde hand. Zeker geen aanrader.
Geestelijk is het ergste wat me ooit overkomen is.. het laten inslapen van mijn hond. Ik voel me nu (3 jaar later) nog schuldig over. Maar ik heb het besluit (moeten) nemen dat het nu op was... Dat is iets wat ik nooit meer wenst te doen.
quote:jeetje das niet niks...
Op donderdag 10 oktober 2002 14:28 schreef krummeltje het volgende:
Ik heb nog nooit (gelukkig) erg lichamelijke pijn gehad, maar het deed geestelijk wel heel veel pijn toen mijn vader me een keer meedeelde, dat als ik langs zou gaan bij mijn vriend dat ik nooit meer thuis hoefde te komen en dat ik het plezier van kinderen voor hem heb verpest... En toen heeft hij de ouders van mijn vriend gebeld om te vertellen hoe verschrikkelijk egocentrisch ik wel niet ben. Ik heb het hele weekend me een ijsklomp gevoeld. Mijn vriend en zijn ouders hebben me toen heel erg gesteund. En nog steeds!
Sterkte meid! dat je nog lang met je vriend mag hebben! en dat hij je blijft steunen.
- Met skien van de zwarte piste gedonderd
- Met ijzel en van m'n scooter gesjord
Ik was 10 ofzo, dus mijn herinnering kan enigszins gekleurd zijn inmiddels 
Fysieke pijn: toen bij mij in mn neusgaten bloedvaatjes werden dichtgebrand.
Geestelijk: Geestelijke pijn heb ik heel erg weinig meegemaakt, maar ik denk toch wel de voortdurende keiharde strijd met m'n broertje tot een jaar geleden.
quote:Damn, dat lijkt me echt zo kut.
Op zondag 6 oktober 2002 13:23 schreef deGVR het volgende:
Het weten dat mijn vriendin niet lang meer te leven had...
Ik heb dat dus ook meegemaakt ('schoonvader') en ik vond het echt een verschrikkelijk gevoel.
Let's have fun ---- Life will suck soon enough
Hattrick: 206761
Emotioneel: Toen ik erachter kwam bij mijn toenmalige vriendin dat ze vreemd was gegaan met een van mijun vrienden puur om me pijn te doen. De keren daarna dat een vriendin vreemd ging was minder erg na die eerste keer.
Ik hier?
If it's free, you're the product!
O, ik had niet meer dan een AA cupje en daar was ik echt ongelukkig mee, en nu een bescheiden B cupje....
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
