Een datum die nog lang in m'n herinneringen zal blijven ben ik bang.
Alles lijkt (iets) beter te gaan na 24 juli en zie beetje bij beetje licht aan het eind van de grootste tunnel waar ik ooit door heen moest. Elke dag was weer 1 dag verder naar een betere toekomst... een beter leven en een betere victor.
Tot op heden waren de tijden beter... had meer contact met mensen en dat met nog wat andere dingen zorgden ervoor dat er wel enigzins een positieve lijn inzat. Ook al was dat 't geval er was 1 ding dat ik zeker wist .... soms zijn dingen te mooi om waar te zijn.
Ook vandaag bleek dat positief denken niet ongestraft bleef. Alles leek goed te gaan en al waren er tijden dat ik een gevoel had dat er iets niets goed zat en ik dat snel kreeg te horen... voelde ik me vanmiddag redelijk ok. M'n gevoel had het blijkbaar goed want nadat ik thuis kwam, omstreeks 19.00 kreeg ik een telefoontje. Het was Marieke. M'n allergrootste liefde had ik aan de telefoon en klonk niet vrolijk. Dat bleek wel uit het verhaal dat ik te horen kreeg.
Ik ontdekte een nieuw soort van pijn. Een pijn die ik nog nooit had ervaren... een pijn die bleef. In de 3 weken die ze in frankrijk door heeft gebracht dacht ze veel na over onze relatie. Ze kwam er achter dat ook al vondt ze me leuk ze nog niet een relatie aankon omdat er waarschijnlijk zoveel bij kwam kijken. Ik wist wel dat ze hier eerlijk over was en dat datgeen de reden was maar toch vroeg ik het velen keren. Ze bleef echter bij wat ze zei en dat zegt al genoeg want eerlijk is ze zeker wel.. dat merkte ik uit voorgaande situaties en gesprekken met vriendinnen van haar.
Toch blijft het erg moeilijk voor me want ik geef nog steeds erg veel om haar en dat zal ook niet zo snel veranderen.
Ik was meer boos op de situatie dan op haar persoonlijk want ik geloof dat ik dat nooit kan worden. Ik wacht wel.. heb tijd zat en ben nog steeds verliefd en het zal moeilijk gaan als vriend maar als we echt voor elkaar bestemd zijn dan zal dat later wel blijken wanneer ze er misschien wel klaar voor is.
M'n verdriet is enorm maar het beste wat ik kan doen is proberen te vriend te blijven en haar vooral niet pushen maar er gewoon voor haar te zijn als ze me eventueel nodig heeft. Ik heb uitvoerig met haar gepraat en m'n emoties ook niet binnen kunnen houden maar hopelijk gaat het weer beter later zodat ik verder kan met m'n leven.
Op dit moment heb ik dat gevoel absoluut niet maar wat er niet is kan nog komen zeggen ze. Het is gewoon zo moeilijk om mezelf nu weer staande te houden.
Mijn tip : blijf niet thuis zitten kniezen maar ga iets doen ... blijf er niet aan denken
quote:NEE! DOE DIT NIET!!!!!
Op vrijdag 17 augustus 2001 07:28 schreef Visionist_069 het volgende:
Donderdag 16 augustus 2001.Ook vandaag bleek dat positief denken niet ongestraft bleef.
Deze gedachte is verwoestend! Hij is irrationeel en kan heeeeel veel schade aanrichten!
Hoe ik dat zo weet? simpel! Ik heb diezelfde gedachte gehad! En op die manier is een groot gedeelte van mn leven verpest.
Je kan namelijk op zo'n manier niet genieten van leuke dingen in het leven, als je denkt dat iets positiefs altijd weer gecompenseerd wordt met iets negatiefs. Niet doen dus!
Het is namelijk niet zo! Ook niet in jouw leven! NEGATIEF denken blijft niet ongestraft, positief denken levert daar in tegen positieve dingen op.
quote:Precies, ga erop uit en ga dingen doen die je in de periode dat je met haar was niet kon doen. Ga plezier maken, zoek vrienden op. Maar het gaat echt wel over. En als jullie echt voor elkaar gemaakt zijn dan hoef je je toch ook geen zorgen te maken?? Dan komt alles wel weer op zn pootjes terecht en kan je gewoon doorgaan.
Op vrijdag 17 augustus 2001 07:59 schreef dice het volgende:
Klinkt lullig om te zeggen ... maar het gaat over ... zelfs op deze manier ...
Mijn tip : blijf niet thuis zitten kniezen maar ga iets doen ... blijf er niet aan denken
Ik vind het een beetje jammer dat ze (en zo zijn er wel meer) er zo over denkt... mensen zouden eens wat relaxter in een relatie moeten staan.
Maar jij gaat er in ieder geval wel goed mee om, zo te lezen.
Blijf optimistisch en sterkte ermee!
Bel haar nu weer even op of ik morgen langs kan komen om 't verder te bespreken.. 't ging allemaal namelijk via telefoon.
Als ik haar sinds kort kende was 't een stuk makkelijker geweest maar zij was voor mij iets groots zoals ik in een vorige post van mij heb verteld. Een nieuwe dag
Wanneer je zo close met iemand bent en 't toch eindigt om wat voor reden dan ook dan doet dat vreselijk veel pijn.
Die pin was voor mijn ook de eerste keer, is erg kut en liefdes liedjes zijn opeens niet meer zo leuk om te horen.
Zoals mij pa zei: er zijn nog genoeg andere leuke meisjes, zet hem op. 
jij kan er niks aan doen hoe lullig het vaak ook klinkt.
sommige mensen kunnen er inderdaad wel wat aan doen , maar daar leer je toch van in aankomende relaties , dan ga je juist letten op die punten , waarbij het de vorrige keer is misgelopen , zoals meer uitstapjes maken, meer aandacht aan je vriendin schenken.
ik wens je veel sterkte man
Ook al weet ik dat het beter is voor mezelf om m'n leven op poten te zetten zonder haar en dat ze nu bv. niet met die shit situaties van me in aanraking komt blijf ik er toch aan denken. Zal dit nog weggaan of pas na een veels langere tijd?
Like trump...
quote:Ik wil jou heel erg veel sterkte wensen. Ik weet hoe vreselijk moeilijk zoiets kan zijn. Ik krijg ook nog wel eens tranen in m'n ogen als ik bepaalde nummers ofzo hoor. Dan komen er weer beelden boven, en dan mis je die dingen ineens weer heel erg. En idd: soms zoek je zulk soort situaties zelf op. Denk ook dat dat op zich niet vreemd is... je hebt van die persoon gehouden, een mooie tijd met haar gehad. Dan is het op zich niet zo vreemd dat je daar soms nog even aan terug wilt denken. Ook al is het misschien beter om dat niet te doen, omdat je dan makkelijker door kan leven. Maar aan de andere kant: misschien is het juist wel goed om dit op deze manier te verwerken. Meteen in een nieuwe relatie rollen lijkt me nou ook niet het beste wat je kunt doen.
Op zondag 16 september 2001 16:43 schreef Visionist_069 het volgende:
Het is nu alweer een maand geleden maar ben haar nog niet vergeten... m'n gedachtes rond haar komen weer boven als ik maar iets zie wat enigzins met haar te maken heeft. Soms ga ik er zelfs naar zoeken.Ook al weet ik dat het beter is voor mezelf om m'n leven op poten te zetten zonder haar en dat ze nu bv. niet met die shit situaties van me in aanraking komt blijf ik er toch aan denken. Zal dit nog weggaan of pas na een veels langere tijd?
En echt waar... de pijn vermindert echt na verloop van tijd. Het kan tijden duren, maar ooit komt er weer een tijd dat alles goed voelt. En geniet daar dan ook van! Positief denken is helemaal niet erg! Idd: het kan op een teleurstelling uitlopen, maar als je er al met negatieve gevoelens aan begint gebeurt dat zeker!
Sterkte...
De tijd zal het leren....
Sterkte...
De tijd zal het leren....
|
|
