Een tijdje geleden ontmoet ik een enorm aardig meisje in de supermarkt, geraken even een paar minuten aan de praat en dat was het.
Wat wil, kom ik der een paar dagen later weer tegen maar dan bij mij in de straat met een hondje. Ik zo heeeeeey das toevallig. Dus we raken weer aan de praat. Ik vroeg zo waar ze woonde en dat was bijna 3 kilometer verderop. Dus ik vroeg zo, waarom zo ver van huis de hond uitlaten? Zegt ze dat ze altijd grote wandelingen doet. Nou goed, tot zover niks mis. Ik had haast want ik moest iemand ergens ophalen, dus ik stap de auto in en zwaai der aju. Alles leuk en aardig.
De volgende dag kom ik terug van me werk, en 3x raden wie ik zie. Is ze weer aan het wandelen met der hondje. Dus ik weer Hoooooooooi met een brede glimlach (leuke griet, mooi lichaam, spontaan). Dus van het een komt het ander en ik vraag of ze zin heeft om savonds even wat te komen drinken. Gewoon voor de fun want ik heb een vriendin (wat ik ook al tussen neus en lippen door had gezegd).
Goed, savonds komt ze rond uur of 8 en hebben we een aantal uur gekletst, nouja, zij heeft gekletst vooral. Rond 11 uur had ik echt zoiets, ok, dit doen we dus niet meer 
en zeg zo van.... ik moet morgen vroeg op enzo, dus probeer gesprek beetje af te breken. Maar... dat lukte al voor geen meter.... Uiteindelijk heb ik der kunnen wieberen zo rond 1 uur, waarbij ze al behoorlijk handtastelijk werd. Ze had ook wat breezertjes op enzo, en ik dacht, naja. Zegt ze.... volgende keer bij mij... ik lach als een boer met kiespijn... ja doen we.
Enfin, Volgende dag kom ik terug van me werk... en wederom zie ik haar lopen.... ik denk van hey... das wel erg toevallig maar vermoed nog niks. Ze loopt naar me toe en geeft me een paar kussen op me wang. Ik zo hey, alles goed? Jahoor, heb je zin om vanavond bij mij te komen? Ik zo, nou wel zin (ja ik ben te aardig), maar me vriendin (dudielijk de nadruk op vriendin) komt vanavond langs dus tja. Okee jammer zegt ze en we praten nog even en vervolgens ga ik naar binnen.
Goed, totzover was er dus nog niks ernstigs aan de hand. Wat gebeurd er, zitten me vriendin en ik lekker rustig een filmpje te kijken *ding dong*. Ik denk zo... wie kan dat nu zijn om 9 uur savonds. Dus ik doe de deur open, staat ze voor de deur? Ik zo... ehhh hey.... Zegt ze, ja sorry dat ik kangs kom *begint met huilen*, maar mijn moeder is net overleden, ik kom net terug uit het ziekenhuis en heb niemand om mee te praten. Ik zo *slik*, en pak der vast zeg zo heyy... rustig maar... kom maar even binnen.
Goed, ze was binnen, me vriendin ook heel aardig doen want die had het gehoord in de gang. Dus wij praten met haar, en ze blijft maar huilen enzo. Om 2 uur snachts hadden we zoiets van... tja.... wat nu. Ze ging dus niet vanzelf weg en we vonden het lullig om der weg te sturen. Dus ik op een tactisch moment, zal ik je zo even naar huis brengen? Okee zegt ze. Dus zo gedaan, we stappen in de auto en rijden naar haar huis. Vraagt ze of ik nog even mee naar binnen kom, zeg ik zo, naja, ik breng je wel ff naar de deur. Dus ik loop mee, begint ze weer te huilen dat ze moeilijk vind om naar binnen te gaan enzo. Dus ik loop toch even mee, en ze zet gelijk een pilsje op tafel voor me? Ik zo.... neej sorry janine, ik moet echt weer terug, ik moet bovendien morgen werken. Maar ze dringt aan en ik zeg... okee... 1 pilsje.... goed... gaat ze tegen me aan zitten en pakt me vast en begint weer te huilen... heb ik dat.... dus ik haar weer troosten en pak haar zo met 2 handen in het gezicht vast... gewoon om met me duimen haar tranen weg te vegen.... wat gebeurd er.... begint ze me ineens te zoenen? De eerste 2 seconde had ik echt zo van.... jezus wat gebeurd hier... en vervolgens draai ik me weg.... Ik zo janine, je zit vol emoties, ik heb een vriendin, dit kan gewoon niet. na veel gehuil en gedoe kom ik uiteindelijk daar weg.
Ik vertelde me vriendin neit wat er was gebeurd, achteraf stom, maar ik dacht van naja, niemand schiet hier wat mee op, zowel janine a ls me vriendin niet.
Goed.... dit was de intro, nu gaat het echt beginnen. 
Krijg de volgende morgen om 8 uur telefoon, jahoor, is ze weer. Weer huilen of ik alsjeblieft langs wil komen enzo. Ik zo, sorry ik kan gewoon echt niet, ik moet werken. Nouja, veel pijn en moeite de telefoon op kunnen hangen. Vervolgens ongeveer elk uur ging ze weer bellen, later ook op me werk ipv mobiel (telefoonnummer had ze vermoedelijk opgezocht). Na het 5e telefoontje had ik echt zoiets van. Dit moet ophouden. Dus ik zeg dat ze echt moet kappen en anders ik de telefoon niet meer aanneem. Maar ze gaat door? Ik mobiel uit, en telefoontjes door collega laten doen die gewoon zei dat ik er niet meer was.
Dus om 5 uur ik weer naar huis, staat ze bij mijn voordeur te wachten. Weer huilen om me heen gaan hangen etc. Dus ik zo, janine, je moet echt even rust nemen en naar huis....
Goed, ook na veel moeite is dat weer gelukt, gaat ze me savonds thuis bellen... grom ik begon dus echt beetje irritant te worden en liet dit ook merken. Tevens begon ik erg achterdochtig te worden. Dus ik beetje doorvragen over haar moeder en wanneer die begraven werd en daar deed ze allemaal heel vaag over.
Nu heeft ze dus het hele weekend zeker wel 5 a 10x per dag gebeld en ik neem de telefoon dus helemaal niet meer op als ik nummer onbekend zie. Me vriendin word er ook helemaal gek van. Stond ze dus vanavond weer hier aan de deur, zegt ze zo van, maar die zoen was toch echt, keihard, me vriendin hoorde dat is. Ik heb der weggestuurd en toen me vriendin verteld wat er was gebeurd, me vriendin min of meer pissig nu. Maar wat nu? Ik heb het idee dat ze me de 1e keer vanuit de supermarkt al heeft achtervolgd naar waar ik woon ofzo, en sindsdien ze alles doet om in contact met me te komen ofzo. Ik denk dat het verhaal van haar moeder niet waar is....
Wat moet ik nu met deze situatie, moet ik haar aangeven bij de politie of moet ik toch de helpende hand blijven bieden totdat zeker is of ze liegt of niet. Ik word er echt stapel gek van.
Hoe weet ze waar je werkt?
Wat een onzin verhaal zeg.
Meteen van je kerstkaartenlijst schrappen die tante.
Daar komt niets als gedonder van!
quote:
Op zondag 25 januari 2004 23:04 schreef ToxicWacko het volgende:
Hoe kwam ze aan je adres als je haar alleen uit de supermarkt kent?
Hoe weet ze waar je werkt?Wat een onzin verhaal zeg.
quote:
Een tijdje geleden ontmoet ik een enorm aardig meisje in de supermarkt, geraken even een paar minuten aan de praat en dat was het.
Heeft dat meisje geen familie ofzo?
Misschien kun je een van hun bellen voor oplossing o.i.d..
quote:1. Ik heb het idee dat ze me de 1e keer vanuit de supermarkt al heeft achtervolgd naar waar ik woon ofzo, en sindsdien ze alles doet om in contact met me te komen ofzo. Of uit een gesprek.
Op zondag 25 januari 2004 23:04 schreef ToxicWacko het volgende:
Hoe kwam ze aan je adres als je haar alleen uit de supermarkt kent?
Hoe weet ze waar je werkt?Wat een onzin verhaal zeg.
2. Als je met elkaar praat laat je wel eens weten wat voor werk je doet.
Eerst even het hele verhaal doorlezen.
[Dit bericht is gewijzigd door KwebeMark op 25-01-2004 23:07]
quote:Uhhh als je even leest. Ik heb der in de supermarkt ontmoet en kwam der per 'toeval' dus tegen in mijn straat. Ik vermoed dat ze me gevolgd is. Heb ik allemaal geschreven dus als je conclusies wilt trekken zonder het verhaaltje te lezen, hou ze dan voor je.... dank u
Op zondag 25 januari 2004 23:04 schreef ToxicWacko het volgende:
Hoe kwam ze aan je adres als je haar alleen uit de supermarkt kent?
Hoe weet ze waar je werkt?Wat een onzin verhaal zeg.
quote:Ik ben nu dus ook eerlijk tegen me vriendin geweest, maar ze is er niet blij mee, gelukkig niet heel erg boos denk ik. Ik heb janine ook al meerdere malen gezegd dat ze mij c.q. ons met rust moet laten, maar dat doet ze dus niet en ze komt steeds weer met zielige verhalen en huilen enzo.
Op zondag 25 januari 2004 23:07 schreef Keys het volgende:
Oeh... Kut voor je. Gewoon open en eerlijk zijn tegen je vriendin, laat haar anders dit verhaal lezen. Dan heb je dingen met je vriendin opgelost. Ga dan wat opzoeken over je stalker. Wat het voor iemand is enzo. Je bent wel een sociaal persoon, lijkt mij, dus een straatverbod voor haar regelen is wat te veel. Maar probeer tegen haar te zeggen, evt samen met je vriendin, dat ze je niet meer moet opzoeken ofzo.
Goed.....ze is helemaal hopenloos weg van jou, en op de manier hoe jij het verteld, is haar moeder NO WAY overleden.
Ze zocht simpelweg een excuus om bij jou te zijn.
Wees gewoon hard, ik bedoel.....je wilt je vriendin toch niet op het spel zetten? Probeer haar tactisch duidelijk te maken dat je er gewoon geen zin in hebt omdat je een vriendin hebt.
Succes ! 
) Of die moeder nou echt is overleden of niet, ik zou me niet meer met haar inlaten, niet meer troosten etc. Gewoon duidelijk zijn.
janine
terugstalken zal wel niet helpen, wordt ze alleen maar blijer van. dus ik zou haar eens goed de waarheid vertellen. anders wordt je echt gek.
Even voor de duidelijkheid, ik ben niet zo gewend dat vrouwen achter mij aanlopen, dus dat was ook een beetje waarom ik in het begin zo hartelijk was van kom wat drinken enzo.... wist ik veel dat ik zo'n figuur in mijn leven zou halen.
quote:komt die er helemaal niet meer vanaf met zo'n tiepje
Op zondag 25 januari 2004 23:10 schreef Par4n0id het volgende:
Gewoon nuecken
[Dit bericht is gewijzigd door Par4n0id op 25-01-2004 23:13]
quote:Ik heb een tijdje geleden, een mindere, maar soortgelijke situatie gehad. Ik rukte gewoon mezelf hard (niet alleen tot hier lezen
Op zondag 25 januari 2004 23:08 schreef Sj25 het volgende:[..]
Ik ben nu dus ook eerlijk tegen me vriendin geweest, maar ze is er niet blij mee, gelukkig niet heel erg boos denk ik. Ik heb janine ook al meerdere malen gezegd dat ze mij c.q. ons met rust moet laten, maar dat doet ze dus niet en ze komt steeds weer met zielige verhalen en huilen enzo.
) los als ze me probeerde aan te raken. Dat hielp iets.Misschien is die Janine toch iets te koppig, je kunt haar, in een gesprek met jou en haar alleen, duidelijk maken dat je dr niet meer wil zien, door het op verschillende manieren te brengen. aardig zijn, lief. of juist heel kwaad.
En dan als laatste uitweg, als je er helemaal gestoord van wordt. Zorg dat ze een straatverbod krijgt. Een solid 100 meter vna je vandaan ofzo.
waarom: omdat de politie niet meteen actie onderneemt, als je aangifte doet weten ze er iig van en de volgende keer gaan ze contact zoeken
werkt goed, mn broertje heeft et ook gehad
bij haar was dreigen met de politie al genoeg om haar te laten opzouten (wel echt de politie gebeld, vandaar dat ik weet wat er aan de hand is)
succes dermee, sommige lui sporen echt niet
helpt dat niet moet je d'r gewoon echt -GOED- duidelijk maken dat ze op moet zouten.
Praten heeft dus geen zin, ik heb der dus echt op alle manieren al duidelijk proberen te maken dat ik er geen zin in heb en geen contact w il enzo. Zelfs flink lopen schreeuwen en schelden, maar het helpt niet.
quote:Oplossing -> Nodig haa ruit, open de deur, laat haar niet naar binnen maar zeg dat ze als ze je vanaf nu niet voor altijd met rust laat, je de politie belt. Blijft ze dan, deur dichtgooien. Via achterdeur eruit en aangifte doen (Of kan dat ook telefonisch?)
Op zondag 25 januari 2004 23:17 schreef Sj25 het volgende:
Terug stalken zie ik niet zo zitten, ik heb het vermoeden als ik haar nog meer aandacht geef, het nog erger word. Daarnaast heb ik wel wat beters te doen.Praten heeft dus geen zin, ik heb der dus echt op alle manieren al duidelijk proberen te maken dat ik er geen zin in heb en geen contact w il enzo. Zelfs flink lopen schreeuwen en schelden, maar het helpt niet.
|
|
