Heleen van Royen doodmoe maar strijdbaar...

quote:

---

_{In één klap werd ze de bekendste columnist annex schrijfster van Nederland. En niet eens dankzij de twee bestsellers die ze op haar naam heeft staan. Haar onthullingen over ex-wethouder Rob Oudkerk maakten Heleen van Royen in één klap beroemd én berucht. De goedgehumeurde, spontane en geliefde schrijfster ziet er strijdbaar uit. "Het is werkelijk krankzinnig wat er de afgelopen weken is gebeurd. Half Nederland heeft het ineens over mijn columns, maar lang niet iedereen heeft ze gelezen. Sommige mensen denken dat ik heb geprobeerd Rob Oudkerk onderuit te halen, dat ik heb geprobeerd hem een loer te draaien. Maar zo is het niet gegaan. Hij heeft gigantisch uit de school geklapt, dat heeft hem zijn baan gekost en nu slaat hij wild om zich heen en probeert hij alles op mij af te schuiven."}

"Ik dacht Oudkerk juist een plezier te doen"

"Moet je je voorstellen, normaal schrijf ik gewoon leuke stukjes in de krant, net zoals jij. Sinds twee weken ben ik ineens in een soort vendetta met Rob Oudkerk verwikkeld. Ik heb deze man één keer in mijn leven ontmoet. Eén keer, een uurtje. Ik kende hem niet. Ja, ik wist dat hij wethouder van Amsterdam was, maar ik woon in Almere, dus wat heb ik verder met hem te maken? Hij kende mij wel, hij las mijn columns en mijn boeken en hij vond ze leuk."

Met haar benen onder zich gekruld zit Heleen van Royen op de hippe bank in haar prachtige huis. Ton zet koffie. Als de fotograaf binnenkomt, smeert de schrijfster gauw wat rouge op. "Ja, ik blijf ijdel. En laten we eerst maar op de foto gaan, want als jij me heftig gaat interviewen, ga ik vast nog janken ook", grapt ze. Dan serieus:
"Kun je je voorstellen hoe het nu bij Oudkerk thuis toegaat? Hij zal met zijn vrouw en kinderen een hele moeilijke tijd doormaken, hij zal alles op alles moeten zetten om zijn gezin bij elkaar te houden. Natuurlijk vind ik het naar dat ik aan het prille begin van dit drama heb gestaan. Ik had liever gehad dat het anders was gelopen, mijn god, ik had liever gehad dat ik die man nooit had ontmoet."

Orkaan
Na de fotosessie trekt ze snel wat makkelijks aan en ploft ze op de bank. "De afgelopen weken waren als een orkaan, een draaikolk. En in het midden van die kolkende massa was er godzijdank één iemand die rustig bleef. Dat was mijn man Ton. Zonder dat ik iets hoefde te zeggen, nam hij het huishouden over. Hij zorgde voor de kinderen, zorgde dat er eten was en hij hield het huis netjes. Daar naast hielp hij me waar hij kon. In dit hectische soort tijden heb je een klankbord nodig, iemand op wie je blind kunt varen. Iemand die oppast dat je niet uitglijdt. Ton was die man. Hij heeft elke letter die ik heb geschreven gelezen, hij heeft alle kranten bijgehouden, hij heeft het nieuws gevolgd. Hij was mijn grote steun."

De populaire SBS6-presentator haakt in: "Sommige mensen hebben nu een beeld van Heleen als een kille en berekende vrouw, die ter meerdere glorie van zichzelf er niet voor terugdeinst een wethouder te laten vallen. Maar dan kennen ze mijn vrouw niet. Heleen is ontzettend geschrokken. Bij uitstek is zij niet iemand die anderen kwaad wil doen. Integendeel. Als Heleen van tevoren had geweten hoe dit alles uit de hand zou lopen, had ze het vast niet gedaan."

Heleen wil wat zeggen, maar bedenkt zich. Ton vervolgt: "De afgelopen twee weken heb ik een heel kwetsbare Heleen gezien en dat deed mij ontzettend veel pijn. Je eigen vrouw bijna onderuit te zien gaan, is geen pretje. Ik heb haar worsteling van dichtbij meegemaakt. Ze heeft nauwelijks een oog dichtgedaan en vroeg mij herhaaldelijk of ze nou echt iets heel ergs had gedaan."

Ton raakt op dreef: "Weet je wat nog het meest wrange is aan deze hele affaire: dat Heleen het op bepaalde gebieden heel erg eens is met Rob Oudkerk. Beiden vinden dat er geen taboe op bordeelbezoek en porno zou moeten zijn. Het was misschien wat naïef, maar Heleen was ervan overtuigd dat ze Oudkerk juist een plezier zou doen met die column. Ze zaten helemaal op één lijn. Maar ja, na de publicatie liep het uit de hand. Oudkerk begon te ontkennen en Heleen werd voor leugenaar uitgemaakt. Dat was voor Heleen een grote shock. Ze zei steeds; 'Ik hoop maar niet dat Oudkerk moet aftreden. Dat is wel het laatste wat ik wil.'" Fel: "Bij mij overheerst met name boosheid over het laffe gedrag van Oudkerk. Als je een beetje vent bent, sta je voor wat je gezegd hebt." Ton slaat een arm om Heleen: "Maar ik ben hartstikke trots op je, als je dat maar weet."

Beerput

Heleen kijkt liefdevol naar Ton op. Ze knippert een paar keer met haar ogen en zucht diep: "Zonder hem had ik het echt niet gered. Vooral op die momenten dat ik aan mezelf begon te twijfelen. Wat had ik teweeggebracht? Moest ik hiermee doorgaan? Ik dacht dat ik gek werd. Zo had ik het helemaal niet bedoeld. Maar al snel werd duidelijk dat ik een beerput had opengetrokken. Er was veel meer aan de hand. Het ging niet alleen om een wethouder die ondeugende dingen deed. Rob Oudkerk is toen hij Kamerlid was bedreigd en gechanteerd vanwege zijn prostitutiebezoek.

"Bij mij overheerst boosheid over zijn laffe gedrag"

Toch is hij ermee doorgegaan. In Amsterdam kwam hij geregeld op de tippelzone aan de Theemsweg. Zelfs de burgemeester waarschuwde hem: doe dat nou niet! Ik heb die feiten ook gepubliceerd, zeker, ik heb ze gecheckt, gedoublecheckt, getriplecheckt en opgeschreven. Meer niet."

Ton veert op: "Het klinkt misschien heel onschuldig, een tippelzone, maar ik heb daar tv-reportages gemaakt. De tranen sprongen me in de ogen, werkelijk waar. Jonge meisjes verkopen daar onder dwang hun lichaam voor een paar grijpstuivers." Heleen legt haar hand even op zijn arm en gaat door: "Toen dit allemaal duidelijk werd, heeft zijn eigen partij hem als een baksteen laten vallen. Dat is hard, ja, maar de politiek is hard. Intussen werden mensen ook boos op mij. Er verschenen ingezonden brieven in Het Parool. Op Planet Internet, waar mijn column ook verschijnt, stroomden woedende reacties binnen. Meestal anoniem en ik schrok me rot toen ik al die teksten las. Ik werd uitgemaakt voor hoer, snol, voor weet ik wat al niet meer. Ik zat flink te shaken achter mijn bureau."

Heleen kan nog steeds niet bevatten dat die ene avond in een café, met de tot dan toe voor haar onbekende Rob Oudkerk, haar wereld zo op z'n kop zou zetten. "Met Tom Egbers, die ik kende van de School voor Journalistiek, ging ik na het 'Groot Nationaal Dictee' wat drinken. Oudkerk hobbelde achter ons aan. Best, dacht ik. Aan een tafeltje, ergens achter in het café, begon Oudkerk al snel over seks. Dat gebeurt wel vaker. Omdat ik openhartig praat en schrijf over seksualiteit, omdat ik seks een doodgewoon onderdeel van het leven vind, hebben mannen vaak het idee dat ze alles tegen me kunnen vertellen. Oudkerk zei dat ik geen idee had hoe conservatief sommige mensen zijn. Dat collega's van hem op het stadhuis mijn columns over seks walgelijk vinden. Hij zei zich mateloos te ergeren aan de bekrompenheid van die mensen. Vervolgens riep hij out of the blue: 'Ik houd van porno en ik surf geregeld naar pornosites. Ik veerde op en hij ging verder: 'En wat denk je, daar ben ik voor op het matje geroepen. Belachelijk! Want wat is het verschil tussen een site over Ajax of één over porno?' Ik was het roerend met hem eens. Sommige mannen houden van Ajax en anderen weer van porno, maar", Heleen lacht weer even, "de meeste mannen houden van allebei!"

"Inmiddels was ik volledig rechtop gaan zitten en maakte met mijn vingers tikkende bewegingen. 'Dit wordt een column, Rob', meldde ik. De wethouder ging onverstoorbaar door met z'n betoog. Je kon wel merken dat het een echte politicus was, hij was helemaal op dreef. Het leek wel of hij een speech hield in de Tweede Kamer. Waarom mag een wethouder minder dan gewone mensen? vroeg hij zich af. Privé moet alles toch kunnen? Zo neem ik elk jaar een snuif cocaïne met oud en nieuw. Gewoon, omdat ik dat lekker vind." Ton zet de koffie op tafel. "Dat heeft hij toch ontkend, van die cocaïne? Hij heeft een brief aan burgemeester Cohen geschreven om te bezweren dat hij geen coke gebruikt. Ik snap niet waar hij zich zo druk om maakte: coke snuiven is niet strafbaar. Je kunt een hele tafel leeg snuiven als je dat wilt, als je de coke maar cadeau hebt gekregen. Alleen het verhandelen, het vervoeren en het kopen van coke is strafbaar."
Heleen lacht: "Kijk, dat weet hij nou allemaal weer." Ze neemt een slok koffie en vertelt verder.

"Ik ben anoniem uitgemaakt voor snol en hoer"

"Oudkerk ging door met zijn betoog. Hij was wel eens op de Wallen gezien en dat had hij op zijn brood gekregen. Dat stoorde hem ontzettend. Ik mag toch lopen waar ik wil? Weer waren we het eens. Ik zei toen tegen hem: 'Jij maakt je zo kwaad, jij wilt écht dat ik dit opschrijf, dan ben je in één keer van al het gezeur af.' Daarna kwam zijn hoerenbezoek aan de orde. Ik had al eens verhalen gehoord dat hij geregeld prostituees bezocht. 'Ga je naar de hoeren?' vroeg ik hem, want nu wilde ik het weten ook. 'Niet in Amsterdam', zei hij toen. Dat vond ik nogal mysterieus en ook nogal idioot. Waarom zou een Amsterdamse wethouder niet in Amsterdam naar een bordeel mogen gaan? Pas later begreep ik waarom hij dat zei. Dat was vanwege zijn bedreigingen en vanwege de waarschuwingen van Cohen. Hij mocht gewoon niet in Amsterdam naar de hoeren."

Eigen partij

"We hebben een tweede drankje gedronken en over van alles en nog wat gepraat. Over Clinton, over vreemdgaan, zelfs over de pianoleraar van zijn vrouw. Ook over politiek. Hij was de PvdA spuugzat en dacht erover een eigen partij op te richten. Dat heb ik allemaal niet opgeschreven, want dat boeide me allemaal niet zo. Bij het afscheid in de parkeergarage zei hij letterlijk: 'Ik lees het wel'. Ik heb hem niks beloofd, ik heb geen afspraken gemaakt. Niet met hem, niet met Tom Egbers, die onderhand ook wel goed ziek zal zijn van het hele verhaal. Tom wordt er de hele tijd met de haren bijgesleept. Hij is waarschijnlijk doodsbenauwd dat hij nog eens in een rechtszaak belandt, dankzij zijn voetbalvriend Oudkerk."

Heleen fronst: "Ik heb heel wat over me heen gekregen. Maar alles wat ik heb opgeschreven, is de waarheid. Als Oudkerk zijn gezin en zijn privacy had willen beschermen, dan had hij dat heel anders moeten aanpakken. Dan moet hij niet openlijk naar de tippelzone gaan, dan moet hij niet in de kroeg over zulke dingen praten. Ik ben de hele zaak inmiddels spuugzat. De journalisten blijven maar bellen, ik geloof dat ik het cafégesprek al duizend keer heb herhaald. En dan krijg ik vragen als: 'Heb je er spijt van? Voel je je niet schuldig?' Ik moet de laatste tijd vaak denken aan Mabel Wisse Smit. Zij ging met een prins trouwen, dat was alles. Niet eens de kroonprins. Niemand die toen riep: privé is privé, wat maakt het in godsnaam uit met wie ze in het verleden omging? Wat maakt het uit wie haar jeugdliefje was? In dit land is de privacy van een populaire linkse politicus blijkbaar veel belangrijker dan die van een jonge vrouw, die alleen maar met een prins wil trouwen."

---

Het is stom van Oudkerk om zo naïef te zijn, maar zij haar muil dicht moeten houden. Ik vind het maar een heks .

quote:

---

Op vrijdag 23 januari 2004 13:08 schreef haaahaha het volgende:

[..]

Mwa, na wat ze zei op Radio 1, vond ik haar wel gelijk hebben. Oudkerk heeft niks geen afspraken gemaakt over wel of niet plaatsen.

---

quote:

---

Op vrijdag 23 januari 2004 13:08 schreef Jarno het volgende:
Jezus, heeft ze wat met die loser Ton?!

.

---