Wie denkt dat er een relatie kan zijn die voor eeuwig is, heeft het fout. Je vergist je altijd te veel in mensen, relaties vertroebelen de geest.
Hoe goed je je best doet, een steek laat je vallen en dan heb je niets. Niets waar je ooit in geloofde alles wat je leuk vond was niets.
Geliefden luisteren niet naar elkaar, begrijpen doen ze al helemaal niet. Als de mens uberhaupt luisterd.
Gevoelens zijn kut, ze nemen je in de maling en breken je daarna af tot ze laten zien wat je werkelijk bent niets niets voor een ander omdat de ander eigenbelangen groter vind dan wat dan ook.
Sommige dingen branden gewoon uit, ook al zie je het lampje niet uitgaan. Dus vergeet niet, liefde is niets het is iets wat niet bestaat. Het is alleen een egoisme wat je hebt, iets wat je moet hebben om je better te voelen.
En ik wou dat ik iemand kende die mij beter liet voelen
quote:En als je er niet meer gelooft dan stop je met dromen en begin je met leven.
Op dinsdag 19 juni 2001 11:24 schreef EelCapone het volgende:
Ik hoop echt dat je ongelijk hebt, want ik geloof ook nog steeds in echte liefde....
Maarja, ik ga het opnieuw doen 
]Ik heb een hele tijd gestaard naar wat jij opgeschreven hebt. Niet wetend wat ik moet zeggen...
Het lijkt er op dat je de positeve kant niet meer ziet van de liefde. Maar wat je niet kunt ontkennen is dat je ook hele fijne gevoelens kan hebben door liefde. Ik weet zeker dat jij dat ook meegemaakt hebt. Aan liefde op zich ligt het niet. Maar waar dan wel aan?
Als ik naar mijn vader kijk, dan zie ik dat het hem een hele tijd heeft gekost goed om te kunnen omgaan met liefde. Het is ook niet makkelijk, dit omdat iedereen eigenschappen heeft die je moeilijk kunt verdragen.
Mijn vader is een hele tijd getrouwt geweest met mijn moeder, ze hadden vaak ruzie enzo. Nu is hij al weer een hele tijd samen met een andere vrouw. Ook zij hebben vaak onenigheden. Maar ze hebben in de loop der jaren geleerd hoe ze daar mee om moeten gaan.
Ik schat in dat jij 17-23 jaar oud bent. (aangezien Saten 18 is, toch?) Liefde is moeilijk, het kost een hoop tijd om er goed mee om te kunnen gaan. Op jou leeftijd is het vrij normaal dat er relaties stuk gaan. Kijk eens om je heen, wie heeft er nou een vriendin op die leeftijd waar ie voor altijd bij blijft? Bijna niemand.. Het komt pas op latere leeftijd, als je hersens 'volgroeit' zijn. Vanaf dat moment veranderd een persoon niet zo snel meer.
Dat mensen je niet begrijpen, dat is erg lastig. Ik heb dat probleem ook. Maarja, hoe kunnen mensen mij ooit begrijpen? Niet denk ik... ze kunnen niet weten wat er allemaal in mij om gaat. Ik kan ze het wel vertellen, maar dat begrijpen maar heel weinig mensen. En die mensen begrijpen niet alles. Het is dus belangrijk om verschillende mensen om je heen te hebben. Op die manier begrijpt iedereen een stukje van jou. In elk topic over relaties begin ik te zeuren over dat vrienden zo belangrijk zijn, om je relatie met vriend of vriendin in stand te houden. Dit omdat NIEMAND kan geven wat je precies nodig hebt. Maar een hoop mensen samen kunnen dat wel.
Het leven bestaat uit ups en downs. Ook de liefde. Ik denk dat we dat moeten accepteren. Er is geen andere manier.
Als je over een tijdje je eigen bericht terug leest, dan herken je het niet meer. Wedden? Op dit moment zie je het even niet meer zitten, maar dat gaat over.. dat garandeer ik je.
Good luck.
quote:Gevoelens zijn altijd echt, wat niet wil zeggen dat ze niet verwarrend zijn of tegenstrijdig met je gedachten.
Op dinsdag 19 juni 2001 11:05 schreef Aneurism het volgende:
Gevoelens zijn kut, ze nemen je in de maling en breken je daarna af tot ze laten zien wat je werkelijk bent niets niets voor een ander omdat de ander eigenbelangen groter vind dan wat dan ook.Sommige dingen branden gewoon uit, ook al zie je het lampje niet uitgaan. Dus vergeet niet, liefde is niets het is iets wat niet bestaat. Het is alleen een egoisme wat je hebt, iets wat je moet hebben om je better te voelen.
En ik wou dat ik iemand kende die mij beter liet voelen
Heb ik iets gemist?? Jij was toch een happy couple met Satan??? iig, een zwartgallig verhaal 
..hoop dat je het binnenkort weer van een wat minder eenzijdige manier kan bekijken zekerheden heb je helaas nooit in de liefde maar het bestaat zeker wel, of wil jij soms beweren dat de gevoelens die jij hebt ervaren niet echt zijn geweest?? Daarmee doe je jezelf onrecht aan..en degene met wie je een relatie hebt/had. op dat moment was die liefde zeker wel echt!! en dat betekent dus (ook al denk je nu van niet) dat je in staat bent om dat gevoel weer te kunnen ervaren, met de juiste persoon en op het juiste moment. Ms was de tijd nog niet rijp en moet je dit zien als een "oefenrelatie" waar je een hoop waardevolle lessen uit kunt halen om je volgende relatie van te laten profiteren?? (ik weet natuurlijk niet wat de situatie precies is maar ik gis maar wat) Sterkte!
(dit neemt niet weg dat dit soort melodramatische teksten in het verleden ook regelmatig door mijn hoofd hebben gezweefd) maar echt: Liefde en een goede relatie en wederzijds begrip BESTAAT!!! En laat je nix anders wijsmaken!! ow ja..wat heeft je post inhoudelijk eilijk met het begrip "tough love" te maken??ik zie het verband niet nml
Het heeft geen zin om de moed op te geven, het leven is niet altijd even gemakkelijk, maar daarom kun je er wel makkelijk mee om gaan door alles niet zo zwart in te zien.
ik denk dat alles is voor bestemd en dat niets voor niets gebeurd, overal leer je van!
Kop op! je laat je dag toch niet verpesten door jezelf of door wat anders.
Niet omdat je een steek laat vallen, maar omdat zoveel dingen zijn die de hele tijd je pennen uit je handen trekken. Dingen van buitenaf.
Niet alles is verloren gegaan, 14 maanden waren geen leugen.
En dat "it's better to have been loved and lost than never been loved at all" is ook de grootste onzin
quote:Dat vind ik niet.
Op dinsdag 19 juni 2001 12:56 schreef Fe2O3 het volgende:En dat "it's better to have been loved and lost than never been loved at all" is ook de grootste onzin
quote:Waarom is dat onzin? Dat zeg je nu ja, omdat je nu in een situatie zit waarin je liefde hebt verloren. Je luisterd nu naar je gevoel, niet naar je verstand.
Op dinsdag 19 juni 2001 12:56 schreef Fe2O3 het volgende:
sinds vrijdag ben ik het geheel eens met de maker van deze postEn dat "it's better to have been loved and lost than never been loved at all" is ook de grootste onzin
Kan je je hele leven zonder liefde? Altijd blijft een mens op zoek naar liefde... altijd. We kunnen niet zonder. De 1 vind liefde bij een persoon, de ander bij dieren bijv. Maar het is en blijft liefde.
---
sataN, goed dat je even goed reageert!
Ik dacht dat echte liefde alles overwon, dat echte liefde sterker was dan wat dan ook. Dat liefde meer dan wat dan ook waard is.
Nee ik heb idd dat ik nooit meer liefde voel, het is niet waar, het is allemaal een leugen een simpel vies spelletje.
Maar liefde moet aan beide zijden zijn...
Als dat nog bestaat
Ze zoeken gewoon troost hoor. Dus ga ze niet afzeiken/flamen enz. Ik denk vaak genoeg hetzelfde als hun. Love stinks enzo. Mja je blijft hopen he
't Is beter dat ik nu geen mensen zie
Niemand, niemand, niemand, die me troosten kan
Ik verloor m'n toekomst en m'n doel
Laat me alleen, alleen met al m'n verdriet
Een glimlach dat wordt pure parodie
Iemand, iemand, iemand die gelukkig was
En verloor begrijpt wat ik nu voel
Daar staat m'n laatste glas, wat sigaretten, m'n laatste boeket
En ik voel haar hand op m'n schouder en haar stem:
"alles komt wel weer goed"
Maar dat kan ik niet geloven, want dit afscheid was heel anders dan voorheen,
Dat was definitief, ik ben nu alleen en haar had ik zo lief
Laat me alleen, alleen met al m'n verdriet
't Is beter dat ik nu geen mensen zie
Niemand, niemand, niemand, die me troosten kan
Ik verloor m'n toekomst en m'n doel
Laat me alleen, alleen met al m'n verdriet
Een glimlach dat wordt pure parodie
Iemand, iemand, iemand die gelukkig was
En verloor begrijpt wat ik nu voel
Ja, het komt wel vaker voor, straks komt m'n glimlach weer,
Ben ik haar weer vergeten, maar verdriet om echte liefde
Is te zwaar om mee te dragen, zij houdt niet meer van mij
Laat me alleen
Niemand die me troosten kan
Laat me, laat me alleen
Laat me alleen, alleen met al m'n verdriet
Een glimlach dat wordt pure parodie
Iemand, iemand, iemand die gelukkig was
En verloor begrijpt wat ik nu voel
Laat me alleen
Alleen
quote:
Op dinsdag 19 juni 2001 13:11 schreef Aneurism het volgende:
Wat is liefde?
Ik dacht dat echte liefde alles overwon, dat echte liefde sterker was dan wat dan ook. Dat liefde meer dan wat dan ook waard is.Liefde is een gevoel. Het gevoel van een mens is verre van perfect. Hoe herken je echte liefde? Dat is erg moeilijk, omdat ons gevoel niet perfect is.
Liefde kan veel overwinnen, dat weet ik iig zeker. Maar soms verzwakt de liefde. Dat gebeurd nou eenmaal. Maar liefde kan ook sterker worden. Het is iets dat we moeten leren accepteren.Nee ik heb idd dat ik nooit meer liefde voel, het is niet waar, het is allemaal een leugen een simpel vies spelletje.
Lees de eerste post eens van sataN, en dan vooral de laatste regel...
Maar liefde moet aan beide zijden zijn...
Als dat nog bestaat
Kijk om je heen. Er zijn mensen die hun hele leven verliefd zijn op iemand. Die mensen zijn er niet veel. Dus daarom moeten we genoegen nemen met minder denk ik.
Een relatie begint met verliefdhied. Daarna moet je zorgen dat je zo fijn mogelijk met elkaar overweg kunt.
Denk ik...
tuurlijk bestaat ware liefde niet, je houdt immers ooit op met zoeken.
Maar liegen doe ik niet en heb ik nooit gedaan, dat weet jij toch ook wel.
Gewoon een tip hoor.. niks meer niks minder
Punt is: alleen jijzelf kunt dingen waar je ongelukkig mee bent, veranderen. Een relatie is gewoon een zeer onderhoudsgevoelige verbintenis met elkaar. Het blijft werken, en aandacht en zorg nodig hebben. Soms merk je dat je dat voor die ene persoon niet meer op kunt brengen. De liefde is voorbij. Dat maakt alles wat je tegen elkaar hebt gezegd, niet minder waar. Maar soms is het gewoon over. Soms komt dat door onvoldoende investering van een persoon, soms is de chemie weg die jullie samenhield.
Ik kan dit niet minder zoetsappig zeggen dan zo: Ware liefde bestaat: die voor jezelf. Ik geloof erin dat je oprecht van jezelf moet kunnen houden om een sterke, evenwichtige relatie aan te gaan. Dan kun je elkaar namelijk steunen in de weg die je hebt af te leggen, en de hobbels die je op dat pad zult aantreffen. ik weet dat dit heel zweverig klinkt, maar ik ben er heilig van overtuigd. Het is nu eenmaal zo, dat verliefdheid overgaat, en dat je dan moet zien wat er overblijft: en is dat dan de moeite waard om in te investeren? Is dit dan de partner die je een lange tijd naast je zijde wilt hebben?
PS: ik geloof niet dat er maar eentje op deze wereld is die het best bij iemand past: dus niks de enige echte ware, etcetera....my two cents
....maar daarna ben ik weer triestig...
Wat als die hobbels worden gemaakt door een persoon en wanneer de ander zich er op aanpast de ander toch weer een weg inslaat die niet minder fataal is?
zorry ik heb iets teveel gedronken, ik denk er over als ik me weer wat beter voel (lichamelijk gezien dan)
quote:Dan is het heel spijtig maar dan is die ander niet bereid om in JOU te investeren, Ze is blijkbaar nog niet toe aan het soort relatie dat jij zoekt, nog teveel bezig met zichzelf te ontdekken, en dan kan jij je grenzen wel BLIJVEN verleggen en dan sukkelt het nog wel es een tijdje door, maar uiteindelijk krijg je dan ook wrok-gevoelens naar die ander, omdat JIJ steeds meer grenzen moet verleggen om die ander maar bij je te houden, terwijl zij haar eigen gang gaat. Het moet wel van twee kanten komen, je moet er samen aan werken en het moet niet zo zijn dat de ene persoon zich in allerlei bochten moet gaan wringen om de ander te houden, dan wordt de relatie ongelijkwaardig en raak je jezelf kwijt in het proces.
Op woensdag 20 juni 2001 01:42 schreef Aneurism het volgende:
-edit-Wat als die hobbels worden gemaakt door een persoon en wanneer de ander zich er op aanpast de ander toch weer een weg inslaat die niet minder fataal is?
-edit-
Het is inderdaad heel erg zo dat ik momenteel bezig ben met veel dingen die ik al heel lang wilde, en die nu te gebeuren staan. Mijn hele leven wordt anders, en nu heb ik inderdaad die beslissing genomen: ik kies voor mij.
Ik weet dat het egoistisch is, maar ik weet niet of het slecht is.
Dit is een kans die ik nu kan grijpen, en als ik het nu niet doe, er niet vol voor ga, lukt het misschien nooit meer. Het is echt wat ik met mijn leven wil, en ik kies er heel sterk voor.
En ik denk inderdaad dat dat misschien wel geen gezonde ondergrond is voor een relatie, maar het is momenteel heel duidelijk de keus die ik maak.
quote:Hier heel erg mee eens is. En het is niet fout van die ander, of het wil niet zeggen dat de liefde er niet is of was, maar goed: het is voorbij. Wat jij nodig hebt (geldt voor iedereen) of belangrijk vindt in een relatie, kan voor de ander niet goed zijn....nu niet, of misschien wel nooit. En dus ga je verder, en als je sterk in je schoenen staat en je zeker voelt over wat je wilt en zoekt in een relatie, komt er heus iemand die bij je past. Zolang die persoon maar geen 'oplossing' is, maar een aanvulling.
Op woensdag 20 juni 2001 10:36 schreef Vivi het volgende:[..]
Dan is het heel spijtig maar dan is die ander niet bereid om in JOU te investeren, Ze is blijkbaar nog niet toe aan het soort relatie dat jij zoekt, nog teveel bezig met zichzelf te ontdekken, en dan kan jij je grenzen wel BLIJVEN verleggen en dan sukkelt het nog wel es een tijdje door, maar uiteindelijk krijg je dan ook wrok-gevoelens naar die ander, omdat JIJ steeds meer grenzen moet verleggen om die ander maar bij je te houden, terwijl zij haar eigen gang gaat. Het moet wel van twee kanten komen, je moet er samen aan werken en het moet niet zo zijn dat de ene persoon zich in allerlei bochten moet gaan wringen om de ander te houden, dan wordt de relatie ongelijkwaardig en raak je jezelf kwijt in het proces.
....maar daarna ben ik weer triestig...
|
|
