Sinds vrijdag ben ik gaan afbouwen met de Efexor (slikte ik sinds december 2000) en gaan opbouwen met de Prozac. Dit valt me erg zwaar, heel erg zwaar. Het is dat ik niet alleen hier ben anders was ik misschien wel van het balkon gesprongen. Tjeeses wat voel ik me klote, het lijkt wel of de zon nooit meer gaat schijnen voor mij.
Het zal wel komen door ontwenningsverschijnselen (Efexor) en gewenningsverschijnselen (Prozac) dat ik me zo superwaardeloos voel. Ik voel me vaak depressief maar dit slaat echt alles. Ik balanceer op de afgrond, als ik naar de verkeerde kant doorsla kom ik er niet meer uit, tenminste zo voelt het. Denken valt me zwaar, alles bedrukt me en ik heb alweer menige huilbui achter de rug. Ik kom geen wijs uit mijn gevoelens, weet niet meer wie ik zelf ben en wie ik moet zijn, hoe ik moet doen en wat ik wil. Het leven is momenteel zó enorm zwaar voor mij...
En dan alle instanties met hun gezeik en geblaat die niet willen meewerken het groeit me helemaal boven mijn hoofd.
Daarbij heb ik anti-biotica gekregen omdat ik een voorhoofdsholte-, keel- en oorontsteking heb.
Van die troep voel ik me ook nog es lichamelijk een wrak. Wanneer zal ik me weer helemaal happy voelen? Wat is dat, gelukkig zijn, je geen zorgen hoeven maken, jezelf geen vragen hoeven stellen, niet te hoeven twijfelen aan jezelf en aan de dingen die je doet, niet meer onzeker zijn, weer helder kunnen denken, geen onrust meer in mijn lijf waarmee ik gen kant op kan? Geen gevoelens meer die ik niet onder woorden kan brengen. Geen heftige emoties meer. Geen pijn meer, geen drang meer om mezelf van het leven te beroven of mezelf op een andere wijze pijn te doen. Ik weet überhaupt niet eens waarom ik die neigingen heb maar ik HAAT mezelf soms zó enorm intens...
Waar komt het vandaan? Ik heb zat dingen om trots op te zijn, dat is het niet...ik snap helemaal niks van mezelf en mijn leven, ik dacht alles zo netjes op orde te hebben...HBO-diploma, leuke, goedbetaalde baan, lieve vrienden, familie en collega's, maatschappelijk gezien best heel wat bereikt, kan best trots op mezelf zijn...en toch...het leven valt me zo zwaar...en ik weet heus dat er aanwijsbare oorzaken in het verleden liggen maar toch, ik dacht dat ik sterk genoeg was...dat was ik ook altijd...en nu... Nah jah...even mijn hart gelucht bij jullie. Ik zit met zoveel vragen en gevoelens, zoveel emoties, en ik kan de antwoorden op die vragen niet vinden, kan die gevoelens niet plaatsen en/of onder woorden brengen...ik ben zo verward...
Wat er precies in moet staan weet ik niet, maar ik weet wel dat ik je niet ken als een depressieve meid. Ik bedoel, ik zie je altijd als een vrolijke, lekker in love zijnde meid op het forum. Dus dit is dan wel even schrikken.
Het enige wat ik (als leek op dit gebied) kan adviseren is dat je toch moet gaan proberen te genieten van leuke dingen. Al zijn ze nog zo klein, het gevoel dat je ergens van kán genieten betekent vaak al ontzettend veel.
Kijk ook eens in het topic Ik ben trots op....
Suc6 meis en hopefully heb je iets aan mijn bijdrage...
Daarnaast kan het zijn dat die mengeling niet lekker is.
Waarom je jezelf haat? Omdat jij nu eenmaal een bepaalde stof tekort komt die je anders zou helpen een goed gevoel te hebben. Anderen maken te weinig insuline aan, of teveel maagzuur. Jij hebt dit.
Hou vol, binnen afzienbare tijd gaat het beter, bloofd
voor DuchessX
V.
Ik hoop voor je dat je nieuwe medicatie snel aanslaat.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Succes en denk aan de goede dingen in je leven
When I rush it hits me
Lieve vrienden en familie,dat is heel goed,en dat heb je ook nodig,maar volgens mij is het puur een chemisch proces in je hoofd dat maakt dat je dingen heftiger of somberder voelt.
En dat is ook niet iets waar jij iets aan kan doen(dat afschuwelijke "kop op" gedoe bijv.)de boel moet gewoon weer in balans,desnoods met pillen.
Ik kan me goed voorstellen dat je er doodziek van wordt om daarvan afhankelijk te zijn,natuurlijk wil je net als iedereen(nou,bijna iedereen dan) gewoon dat het vanzelf gaat.
Helaas gaat dat op dit moment niet,en heb je een duwtje in de rug nodig met medicijnen,zodat je je iig weer wat beter kunt voelen.
Heeft de huisarts je niet verteld van de bijwerkingen van het overstappen op andere anti-depressiva?
Want die overgang kan heel vervelend zijn heb ik begrepen.
Hoe lang het duurt weet ik niet,dat is ook bij iedereen verschillend.
Probeer alsjeblieft voor ogen te houden dat dit van tijdelijke aard is,hoe moeilijk ook.
En misschien nog belangrijker,reken het jezelf niet aan,want dit is niet iets waar je zelf voor kiest.
Heel veel sterkte meid,hou nog effe vol.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Sterkte Dutchess, ik hoop maar dat de AD snel aanslaat.
Ik ken je alleen uit je posts op dit forum. Je komt op mij over als iemand die heel erg de moeite waard is en die ook voor haar dierbaren altijd klaar staat. Zet hem op, meissie!
Duch.
*Snift verder*
Voor nu zou ik zeggen, zorg dat je gezelschap om je heen hebt: vrienden, kennissen, familie. Dat helpt echt als je mensen om je heen hebt, dan voel je je tenminste niet meer zo alleen btw als je dr behoefte aan mag je me wel een icq-tje sturen hoor. Maar: KOP OP! het gaat nu ff kut, maar het komt wel weer goed joh! Let maar op!
quote:Dat gevoel heb ik nou ook. Ik heb ook steun gehad aan dit forum, maar op ander gebied (m'n geweldige relatie was uit
Op dinsdag 12 juni 2001 14:51 schreef DuchessX het volgende:
Bedankt bedankt bedankt bedankt snif snif, ik schiet weer helemaal vol! Je kan zeggen wat je wilt, maar ik ben echt blij dat FOK! bestaat. Ik voel me erg gesteund door al die lieve FOK!kers die op een bepaalde manier toch geen vreemden meer voor mij zijn en van de andere kant toch ook weer wel. Gek is dat.
*Snift verder*
). En door veel te posten en te lezen lijken sommige mensen ineens heel dichtbij je te staan!
Bedankt
quote:Alles wat ik wilde zeggen is door schmoopy al gezegd. Ik kwoot het hier nog even omdat het geen kwaad kan je er een tweede keer op te wijzen.
Op dinsdag 12 juni 2001 14:45 schreef shmoopy het volgende:
maar volgens mij is het puur een chemisch proces in je hoofd dat maakt dat je dingen heftiger of somberder voelt.
En dat is ook niet iets waar jij iets aan kan doen(dat afschuwelijke "kop op" gedoe bijv.)de boel moet gewoon weer in balans,desnoods met pillen.Probeer alsjeblieft voor ogen te houden dat dit van tijdelijke aard is,hoe moeilijk ook.
En misschien nog belangrijker,reken het jezelf niet aan,want dit is niet iets waar je zelf voor kiest.
Heel veel sterkte meid,hou nog effe vol.
Heel veel sterkte!
Probeer te denken aan mensen die om je geven, je vrienden, je familie en menig FOK!ker, ik weet het wij hebben makkelijk praten....
heel veel sterkte en suc6 de komende tijd
Zoek steun waar je dat krijgen kan en gun jezelf de tijd om erbovenop te komen.
Je komt er wel!
Hou op met die medicijnen.
Het doet inderdaad pijn om jezelf weer te vinden, je hebt een flinke knauw gehad.
Maar DURF, meiske, durf in godsnaam weer te voelen, pijn en vreugde. Ben gewoon eerlijk tegen jezelf. Zoek een shrink als je het niet alleen kunt, maar bedenk wel, als het puntje bij het paaltje komt, de kern dus, dat we allemaal ZELF moeten leven. Laat toch medicijnen het werk niet voor je doen. Als we in een andere tijd , onder ondere omstandigheden leefden, waar die pillen niet direkt bij de hand zouden zijn, dan zou het je OOK lukken.
Lieverd, jij weet dat je het kunt.
Ik bedoel het niet zó hard als ik het zeg. Of nee wacht effe, ik meen dit wel, ik haat pillen en spullen die mensen kunnen manipuleren. Maar dat is dus iets persoonlijks.
ALS je die rommel echt denkt nodig te hebben, dan vraag aan die mensen, die je dit geven ook tegelijkertijd hoe je er ook weer van af kunt komen.
Het is ongetwijfeld goed bedoeld, maar er zijn gewoon mensen die die medicijnen echt nodig hebben, vanwege een afwijking in de hersenen. Ik weet niet of dat voor DuchessX geldt, maar ALS het voor haar geldt, dan heeft ze het er waarschijnlijk al moeilijk genoeg mee om te accepteren dat ze die medicijnen nodig heeft, en dan helpt zo'n posting daar niet echt bij.
Hoe goed bedoeld ook!
