Jezus is boos!

quote:

---

Op vrijdag 17 oktober 2003 00:25 schreef Ryan3 het volgende:
Stel Jezus komt terug op aarde. Waar denk je dan dat-ie op dit moment boos over zou worden?

Ik denk o.m. het parkeerbeleid in Rotterdam. Daarnaast natuurlijk de bespottelijkheid van de Rooms-Katholieke kerk.

---

Op 8 oktober 1952 werd hij in Oss geboren, als jongste van vier kinderen (de anderen heten Anky, Ineke en Christje) van Marie (1909) en Guille (1911).
Zijn beide ouders zijn geboren en getogen Ossenaren. Zijn moeder groeide op als dochter van een slager, zijn vader was zoon van een horlogemaker. Zijn opa en oma heeft hij amper gekend.



Zijn kleuterschool en lagere school waren natuurlijk (Brabant!) katholiek. Het hield weinig meer in dan les in catechismus, bijbelse geschiedenis en regelmatig kerkbezoek. Dat werd anders toen hij misdienaar werd. Een aantal jaren 'diende' hij de heilige mis. Vaak 's morgens vroeg, soms later en dan mocht hij de les op school verzuimen.

In 1963 overleed zijn aardse vader aan een hartinfarct. Hij was één van de misdienaars tijdens zijn begrafenis en mocht voor het eerst het kruis dragen vooraan de stoet die de kist naar de begraafplaats begeleidde.

Zijn moeder Marie vond het verstandig hem na de lagere school naar kostschool te sturen. Het werd het gymnasium van de Carmelieten in Oldenzaal. Het was geen leuke tijd: een strak regime, veel eenzaamheid, veel heimwee. Eén dag in de maand mocht hij naar huis.
Nadat de kostschool die hem ongelukkig maakte plots werd opgeheven werd hij liefderijk opgenomen in Heeswijk in Brabant bij de Norbertijnen.

Omdat het gymnasium hem absoluut niet lag, kwam hij na twee jaar weer terug naar Oss. Daar ging hij naar het Titus Brandsmalyceum, de HBS. Zijn verzoeking bestond uit HBS-A, met veel talen en veel boekhouden en handelsrekenen. Dat had hij beter niet kunnen doen. Want noch met talen, noch met boekhouden had hij iets. (Hetgeen ook nu nog naar voren komt in zijn hagepreken)

In zijn tijd in Heeswijk begon hij belangstelling te ontwikkelen voor allerlei levensvragen. Het Katholieke geloof heeft hij daar achtergelaten. Terug in Oss kwam daar belangstelling voor filosofie, psychologie en vooral politiek voor in de plaats. Terwijl hij zijn lessen moest leren, was hij meer in de weer met Marx, Freud, Fromm en niet te vergeten Marcuse. Dat kon dus niet goed gaan, te meer daar hij zich ook steeds meer in de aardse bediening stortte, waardoor hij nog minder tijd nam voor 'de balans', crediteuren en debiteuren, en buitenlandse boeken.

Met wat volgelingen richtte hij een leerlingenvereniging op. Het door de schooldirectie geformeerde leerlingenparlement vonden ze een voorbeeld van repressieve tolerantie. Hij kalkte Nixon met een hakenkruis op de invalswegen van Oss. Als het leger kwam werven, waren zij er bij om jongeren ervan af te houden. Ze organiseerden Vredesweken in het najaar. Ze draaiden de film 'Z' en verzamelden handtekeningen tegen het kolonelsregime in Griekenland.

Het zoveelste verbaal gevecht met leraren deed voor de conrector de deur dicht en zijn moeder Marie werd dringend verzocht een andere school voor hem te zoeken. Dat werd uiteindelijk de Gemeentelijke HBS in Nijmegen. Dat heeft hij nog volgehouden tot de vijfde klas, maar nog voor het eindexamen besloot hij het voor gezien te houden. Het feit dat hij over de zaken die hem toen bezig hielden op school niets hoorde, is daar zeker debet aan geweest. Inmiddels was hij ook betrokken geraakt bij zijn missie op aarde, de heilige orde.

'Zijn moeder Marie zette hem aan het werk nadat ze nog lange tijd (met hulp van ooms en andere wijzen) had geprobeerd hem op andere gedachten te brengen. Het werd eerst inpakken op een ijsfabriek, toen de worstfabriek van Zwanenberg en daarna de metaal. Hij volgde vele cursussen: Bemetel, gronddiploma NIL Booglassen, MIG-, TIG- en autogeen lassen. Zijn 'metalen' loopbaan begon bij een scheepswerfje en vele andere kleine bazen. Het langst werkte hij voor een constructiebedrijfje vlak bij Oss en daarna lange tijd als uitzendkracht overal in Brabant.

Zijn betrokkenheid bij zijn missie maakte dat hij langzamerhand in Oss 'een naam' had gekregen. Hij zat vanaf 1975 in de gemeenteraad, voerde acties bij allerlei bedrijven en klaagde fabrieken aan die naar zijn mening onverantwoord omgingen met het milieu. Zo iemand had men liever niet 'op de plaats'. Via een uitzendbureau was het bezwaar blijkbaar minder. Men kon hem immers meteen buiten zetten als hij niet beviel. Gelukkig verstond hij zijn vak van ambachtsman goed en de wisselingen bleven dus nog redelijk binnen de perken. Desalniettemin heeft hij veel bedrijven van binnen kunnen bekijken. Dat heeft hem veel ervaring opgeleverd en veel kennis over hoe het op de werkvloer toegaat. De mensenkennis die hij daar heeft opgedaan, is hem later nog erg van pas gekomen.

In 1975 kwam hij in de gemeenteraad. Hij was op dat moment 23 jaar en het jongste raadslid van het land. Zeventien jaar zou hij er blijven. Veel, heel veel felle debatten heeft hij daar gevoerd. In de beginjaren waren hij en zijn volgelingen niet te beroerd om in de raad bij de algemene beschouwingen zelfs de wereldpolitiek te betrekken. Zonder actie geen fractie

Dat waren niet hun sterkste momenten. Krediet behaalden ze vooral door onze koppeling van 'parlementaire' actie in de raad met hun acties buiten de raad. Het is een prima leerschool geweest. Daar heeft hij geleerd dat voorbereiden álles is. Ga niet (alleen) af op de door het college beschikbaar gestelde (en door de ambtenaren geschreven) informatie, maar trek er zelf op uit. Vertrouwen is goed, maar controle is beter. Hij heeft er ook geleerd in het openbaar te spreken en te debatteren.

In 1987 werd hij gekozen in de Provinciale Staten van Brabant. Het werd geen succes. In de Provinciale Staten, kwam hij tot de conclusie dat dit bestuursorgaan beter kan worden opgeheven. De provincie is volgens hem vlees noch vis. "Het zou beter zijn kleinere regio's te maken die dichter bij de mensen staan en behulpzaam kunnen zijn bij de intergemeentelijke samenwerking die soms echt nodig is".

In 1989 werd hij voor de eerste maal de voorganger van de landelijke beweging. Onder de leuze 'eerlijk en aktief' voerden ze campagne. Te dien dage hadden er nog te weinig mensen vertrouwen in. Ze dachten dat we het toch wel niet zouden halen of dat de orde te weinig toe te voegen' had aan de diversiteit van heersende werkelijkheidsbelevingen. Vanaf toen ging de orde in plaats van als federatie van afdelingen meer optreden als een landelijke gemeente. Deze koerswijziging bracht de orde veel zegen. Ze speelden een belangrijke rol in de strijd tegen de onzalige WAO-plannen van Lubbers en Kok en in de strijd tegen de Golfoorlog. Op alle belangrijke terreinen manifesteerde de orde zich nu, terwijl ze op lokaal niveau sterker en sterker werd.

Op een mooie mei-avond in de Meervaart in Amsterdam in 1994 kwam dan het loon naar werken en kon eens feest worden gevierd.Eindelijk was de orde volwassen geworden en toegelaten tot het parlement. De orde had dit resultaat met hard werken verdíend.

Zo ongeveer halverwege de jaren tachtig werd hem gevraagd zich volledig in dienst te stellen van de bediening in de heilige orde. Aanvankelijk had hij daar weinig zin in. Hij wenste immers midden in het leven te staan. Maar de druk werd groot: Zijn ervaringen in Oss konden dienen als stichtelijk voorbeeld voor de hele orde er destijds slecht voorstand. Afdelingen die het elan verloren hadden, ideologische verwarring en veel twijfel over de toekomst van het 'socialisme op klompen'.

Zijn eerst grote klus werd het doorbreken van de gegroeide gedachte dat de beweging in de grote steden niets klaar kon maken. Hij hielp de Amsterdamse afdeling om in Noord de eerste deelraadszetel in de wacht te slepen. Het werd het begin van de victorie. Veel vertwijfelde afdelingen putten uit dit succes moed en de trend van steeds verder groeiend pessimisme werd gekeerd.

De daarop volgende raadsverkiezingen in 1986 werden een groot succes. Net als alle daarop volgende verkiezingen, zowel voor de raden, als de Kamer, het Europees Parlement, en de Provinciale Staten.
Hij maakte kennis in de Agniesebuurt van Rotterdam kennis met het offsetdrukken, leerde inkopen en administratie doen en moest nu echt besturen en leiding geven. Hij werd er gekozen tot abt van de orde.

Sinds 1994 is hij voorzitter van de Tweede-Kamerfractie van orde. De fractie groeide van 2 zetels in 1994 naar 5 in 1998 naar 9 in 2002. Bij de laatste verkiezingen op 22 januari 2003 groeide de orde opnieuw, dit keer van 5,9 naar 6,3 procent. Dat was net niet genoeg om de winst ook om te zetten in meer zetels. Inmiddels is de orde uitgegroeid tot de vierde partij van het land qua zetelaantal. Voor de orde is duidelijk dat het haar koers in de oppositie zal voortzetten: hard waar mogelijk, ondersteund door slagzinnen en eenlijners en altijd vastberaden en strijdbaar om ketterij uit te roeien.

quote:

---

Op vrijdag 17 oktober 2003 00:25 schreef Ryan3 het volgende:
Stel Jezus komt terug op aarde. Waar denk je dan dat-ie op dit moment boos over zou worden?

Ik denk o.m. het parkeerbeleid in Rotterdam. Daarnaast natuurlijk de bespottelijkheid van de Rooms-Katholieke kerk.

---

_{ik bedoel, Jezus lust er ook wel 1 of 2 hoor}

"Look out, it's Jesus... And he's pissed!"

Zal de nieuwe Jesus vuuradem hebben om infadellen mee af te straffen?

*cynisch*

quote:

---

Op vrijdag 17 oktober 2003 11:10 schreef sjun het volgende:

[..]

Hij loopt er al rond.

---

quote:

---

Op vrijdag 17 oktober 2003 16:02 schreef Yamyam het volgende:
Jezus kan niet boos zijn, hij is eeuwig en altijd vredelievend. Boosheid is van het lichaam en dus laag en dus menselijk en dus niet goddelijk.

*cynisch*

---

Wat moeten we dan aan met het voorbeeld van een volk dat een aantal boeken lang gestraft werd voor hun wangedrag terwijl van hen een voorbeeldfunctie verwacht werd?

Als een rechter nooit boos wordt verliest hij respect. Vooral in deze wereld zou een tijdige boze terechtwijzing bij zich misdragende lieden misschien de redding kunnen zijn van de leefbaarheid in bepaalde buurten...

Ik verwacht dat degenen die zich erop voorstaan hem te vertegenwoordigen als eerste aan de beurt komen als het huis schoongemaakt wordt. Zij hadden immers beter bijgelicht kunnen zijn dan al die 'onwetenden'...

quote:

---

Op vrijdag 17 oktober 2003 17:06 schreef hoppe het volgende:

[..]

Wat moeten wij dan aan met de rechtvaardige toorn die in de boeken beschreven staat? Hoe leggen we zjin reactie in de tempel dan uit toen hij de geldwisselaars eruit gooide die het huis van zijn vader ontheiligden met hun handel?

Wat moeten we dan aan met het voorbeeld van een volk dat een aantal boeken lang gestraft werd voor hun wangedrag terwijl van hen een voorbeeldfunctie verwacht werd?

Als een rechter nooit boos wordt verliest hij respect. Vooral in deze wereld zou een tijdige boze terechtwijzing bij zich misdragende lieden misschien de redding kunnen zijn van de leefbaarheid in bepaalde buurten...

Ik verwacht dat degenen die zich erop voorstaan hem te vertegenwoordigen als eerste aan de beurt komen als het huis schoongemaakt wordt. Zij hadden immers beter bijgelicht kunnen zijn dan al die 'onwetenden'...

---