quote:Mooi zo, ik wel.
Op woensdag 1 oktober 2003 13:59 schreef Lithion het volgende:
Verder ga ik er niet meer op in.
een schaamtecultuur is een onderdeel van. Niet de algehele cultuur. Jij zei achterlijke cultuur. Je was simpelweg ongenuanceerd in je post, wat jouw 'voila' opmerking ook laat zien (want daarmee zeg je zelf : dat bedoelde ik), en vind het dan raar dat men je verkeerd opvat?
Nogmaals: piepen.
quote:Huh? Dus eerwraak is een gevolg van fraudes en corrputies bij de ROC's? Heel apart!
Op woensdag 1 oktober 2003 14:21 schreef BansheeBoy het volgende:
Zelden zo'n dom ROC gehoord, moeten ze niet eens een keertje de hand in eigen boezem steken, na al die fraudes en corruptie die bij hen hoogtij viert ? Er niks mis met de gemiddelde allochtoon, wel met de autochtonen die maar met de vinger blijven wijzen naar kansarme allochtonen, die in feite alleen maar kansarm zijn geworden door het falende beleid van de overheid...
quote:Ja blijkbaar inderdaad! Ik sta er van te kijken. Maar die directeur geeft ook wel een beetje aan dat het eigenlijk helemaal niet algemeen bekend is dat dit probleem zo erg speelt, en dat het zo extreem kan aflopen. Hij zegt namelijk:
Op woensdag 1 oktober 2003 14:02 schreef Tedje_van_Es het volgende:[..]
Kijk... blijkbaar is het probleem dus een stuk groter dan oa Coone beweerde.
.
quote:
"Elders in het land is de situatie ongetwijfeld vergelijkbaar. Het is vreemd dat deze opvoedingsproblemen nauwelijks aandacht krijgen''.
quote:Dus jij gelooft het eeuwige zielig doen en het slachtoffer spelen?
Op woensdag 1 oktober 2003 14:21 schreef BansheeBoy het volgende:
Zelden zo'n dom ROC gehoord, moeten ze niet eens een keertje de hand in eigen boezem steken, na al die fraudes en corruptie die bij hen hoogtij viert ? Er niks mis met de gemiddelde allochtoon, wel met de autochtonen die maar met de vinger blijven wijzen naar kansarme allochtonen, die in feite alleen maar kansarm zijn geworden door het falende beleid van de overheid...
Als een allochtoon gewoon zijn best doet heeft hij dezelfde kanszen. Als het niet lukt is het de schuld van een ander en nooit van de allochtoon zelf.
Ik hier?
If it's free, you're the product!
quote:Ben ik met je eens, dat is precies wat ik zojuist heb gezegd...
Op woensdag 1 oktober 2003 14:41 schreef freud het volgende:[..]
Als een allochtoon gewoon zijn best doet heeft hij dezelfde kanszen. Als het niet lukt is het de schuld van een ander en nooit van de allochtoon zelf.
Bansheeboy: Fok!ker van de week!
[Without heart we would be mere machines]
Bergkamp, Zlatan, Van Persie, Ziyech, Quaresma
quote:Ja, volgens mij geeft hij ook aan dat hij dat een hilarische opmerking vindt...
Op woensdag 1 oktober 2003 14:47 schreef BansheeBoy het volgende:[..]
Ben ik met je eens, dat is precies wat ik zojuist heb gezegd...
quote:De allochtoon moet in veel gevallen net iets meer doen om succes te hebben dan een autochtoon, omdat hij zich eerst van een bepaald 'vooroordeel' moet ontdoen, wat nu heerst als iemand het woord Allochtoon hoort..
Op woensdag 1 oktober 2003 14:41 schreef freud het volgende:[..]
Dus jij gelooft het eeuwige zielig doen en het slachtoffer spelen?
Als een allochtoon gewoon zijn best doet heeft hij dezelfde kanszen. Als het niet lukt is het de schuld van een ander en nooit van de allochtoon zelf.
En inderdaad moet men eerst de hand in eigen boezem steken ipv naar anderen te wijzen, maar dat gedeelte zelf kritiek komen heel veel mensen tekort hoor, het is veel makkelijker iemand anders de schuld te geven 
quote:www.tubantia.nl
'Slecht presenterende jongens houden eerwraak hoog'
Zolang Turkse jongens op school matig presteren, zal eerwraak in Nederland blijven bestaan. 'Het nu opgelaaide debat is mooi, maar heeft weinig effect', vreest dr. Clementine van Eck, gepromoveerd op eerwraak bij Turken in Nederland. Van Eck pleit donderdag in De Twentsche Courant Tubantia voor onderwijsprogramma's op maat en de aanpak van schooluitval, die bij allochtonen traditioneel hoog is.
quote:www.tubantia.nl
Ze leefde nog, maar de buren lieten haar liggen
SEREFLIKOCHISAR - Sommige Turken vinden het geoorloofd geweld te gebruiken om de geschonden eer te wreken. Waarschijnlijk was dat de reden waarom Özkan G. uit Almelo zijn achttienjarige dochter Zarife doodschoot. In Sereflikochisar, waar Zarife werd vermoord, keuren de bewoners het misdrijf af.
Sereflikochisar is een ouderwets plaatsje op het platteland ten zuiden van de Turkse hoofdstad Ankara. Hier werd de Almelose Zarife op 6 augustus door haar vader doodgeschoten, waarschijnlijk uit eerwraak. De naam doet al vermoeden dat hier de eer van de vrouwen en de reputatie van hun familie hoog gehouden dient te worden. Seref betekent edel en oprecht. Om zijn seref te behouden, zien sommige mannen het als hun taak de kuisheid van hun dochter en/of vrouw te beschermen.De sociale controle in Sereflikochisar is verstikkend. Hier kan een Turkse vrouw zich onmogelijk in het openbaar vertonen met haar vriend.
Vrouwen die vreemd gaan, worden uit de gemeenschap gestoten. Maar een vrouw straffen voor onzedelijk gedrag door haar te vermoorden, is barbaars vinden de inwoners: Alleen God mag een mensenleven nemen.
Niets rechtvaardigt een moord, zegt ook Narin, de oma van Zarife. Haar ogen zijn opgezwollen van het huilen. Ze zit alleen in haar woning, een paar straten van het huis van haar zoon vandaan. Op haar woning na, ogen de betonnen huizen in deze wijk vervallen. Op de kale zandweg voor haar huis scharrelen wat kippen rond.
De familie van Zarife, die hier op vakantie was, is weer teruggekeerd naar Almelo. Ook de 58-jarige Narin zal binnenkort terugkeren naar haar huis in Nederland. Ik kan er niet meer tegen. Al die roddels over mijn kleindochter en zoon. Dan zeggen ze dat ze een vriend had in Nederland en dat haar vader haar hier wilde uithuwelijken tijdens de vakantie. Dan weer zeggen ze dat ze zwanger was.
Narin was thuis toen Zarife werd doodgeschoten. Het was vijf uur in de ochtend, 6 augustus, toen de drie dodelijke schoten klonken. Zarife stond met haar koffer en handtas bij het tuinhekje, toen ze in haar borst, linkerhand en hoofd werd geraakt. Ze was jarig die dag, huilt Narin. Als ze meteen naar het ziekenhuis was gereden, had ze nu misschien nog geleefd. Maar de buren wilden er niets mee te maken hebben en lieten haar daar liggen. Ik heb geschreeuwd tegen ze, ik heb gevloekt tegen ze. De woede die ik voel is onbeschrijfelijk. Aan de muur van de woonkamer hangt een foto van Zarife: een mooie meid met blauwgroene ogen. Zarife draagt een hoofddoek. Een andere omlijste foto van Zarife zonder hoofddoek en met make-up, houdt Narin tegen haar borst gedrukt. Toen ze naar Turkije kwam droeg Zarife geen hoofddoek meer. Haar kleedgedrag was volgens Narin geen reden voor de onenigheid. Het was haar eigen keuze geweest een hoofddoek te dragen. Het was volgens Narin ook haar eigen keuze deze zomer naar Turkije te komen. Wel voegt Narin toe: Haar slechte vrienden hebben haar op het slechte pad gebracht. Zarife was van huis weggelopen. En ze werd in Nederland elke nacht gebeld door een Turkse vriendin (een onzedelijke vrouw noemt ze haar) die Zarife aan een jongen had gekoppeld. Wat het motief van haar zoon ook is geweest, Narin gelooft dat hij het heeft gedaan om zijn eer te redden.
Ze hadden een grote ruzie gehad die nacht. Zij besloot daarop haar spullen te pakken en het huis te verlaten. Özkan kon niet aanzien dat zijn dochter hem weer zou vernederen. Hij was verblind door woede.
Moord als reactie op het verlies van de eer, komt vergeleken met vijftig jaar geleden, minder vaak voor in Turkije. Maar de sociale druk op de man, die de eer van zijn familie moet zuiveren, bestaat nog wel. Meestal in kringen van laag opgeleide en orthodox-islamitische Turken, in dorpen van Midden- en Oost-Turkije. In grote Turkse steden zul je zoiets niet zo snel meemaken, zegt Metin Celik, een inwoner van Sereflikochisar.
Metin vindt dat Turkije geweldpleging om de eer te zuiveren, legitimeert. Volgens hem heeft vader Özkan zijn dochter in het centrum in elkaar geslagen. Niemand zei er wat van. Als een vader zijn dochter slaat, zal ze wel iets onzedelijks hebben gedaan, denken Turken meteen. Het tolereren van geweld is volgens Metin ook af te leiden uit de wettelijke situatie van het land. Even geleden is hier een vrouw vermoord door haar vijftienjarige broertje, omdat ze overspel had gepleegd. De familie liet de moord door een minderjarige plegen, omdat die sneller vrijkomt. Maar ook mannen die ouder zijn dan achttien, komen snel vrij. De straffen voor moord door eerwraak zijn hier niet zo hoog.
Volgens Metin is Zarife moedwillig in Turkije vermoord. In Nederland zou haar vader zwaarder worden gestraft. De strafmaat voor vader Özkan is in Sereflikochisar nog niet bekend. De Nederlandse minister van Justitie Verdonk weet in Den Haag te vertellen dat het OM in Turkije levenslang gaat eisen. Maar volgens Özkans buren in Turkije is de kans groot dat hij snel vrijkomt. Moeder Narin blijft hem steunen. Ik ben woest. Maar het is wel mijn zoon. Vergeven zal ze hem nooit. Ik hou meer van mijn kleinkinderen dan van mijn zoons. En het meest hield ik van Zarife. Zelfs in haar doodskist zag ze er mooi uit, mijn Zarife...toen ze werd begraven heb ik volgens onze Turkse gebruiken een bruidsjurk op haar kist gelegd. Want die had ze met opgeheven hoofd kunnen dragen. Het autopsierapport van Zarife is er nog niet. Maar een arts in Ankara heeft al op verzoek van de familie laten weten dat Zarife maagd was. Ze was nog een roos. Onze eer is niet geschonden. Waarom moest ze dood, Özkan?
quote:www.tubantia.nl
Stilte rond eerwraak verbroken
Door Marco KrijnsenJonge vrouwen die de straat niet op durven of plotseling worden uitgehuwelijkt in Turkije. De Allochtone Vrouwentelefoon (AVT) Oost-Nederland krijgt er bijna dagelijks mee te maken. Het is nu tijd om de stilte te verbreken.
Bij de Allochtone Vrouwentelefoon was het drama van de achttienjarige Zarife uit Almelo al enkele weken bekend. Toen ik het hoorde, wilde ik het wel uitschreeuwen. Verschrikkelijk!, zegt een medewerkster. Toch trad de hulpdienst hierover niet naar buiten. De angst voor eerwraak zit ook hier diep geworteld. Pas nu het debat geopend is door het ROC Twente Plus (de school van Zarife), wil coördinator Hikmet Hoogstrate een boekje open doen. Dit is het begin van het doorbreken van een taboe. Het is wel laat, maar beter laat dan nooit. Ik heb veel bewondering voor de school die het opgepakt heeft.
Zon zeshonderd telefoontjes heeft de hulpdienst dit jaar gekregen. Dat is nu al bijna net zoveel als in 2002. Voor het overgrote deel gaat het om allochtone meisjes en jonge vrouwen met opvoedingproblemen, zegt Hoogstrate. Meisjes durven niet naar school, niet naar het café. Het is de angst van de vaders: onze dochter doet iets wat niet door de beugel kan, waardoor de eer van de familie wordt geschaad. Maar het heeft een tegengesteld effect. Ouders die niet openstaan voor een eerlijk gesprek met hun kinderen, dwingen ze juist dingen te doen die ze niet willen. Ze lopen van huis weg bijvoorbeeld, of komen in het criminele circuit terecht. Is dat wat ouders willen?Bijna dagelijks wordt het Hoogstrate duidelijk dat veel allochtone (jonge) vrouwen in Nederland zich onderdrukt voelen. Ze moeten zich aan de regels houden. De regels zijn: huishoudelijke taken doen en zoveel mogelijk thuis blijven. Ik ben blij dat vrouwen geleidelijk meer naar buiten gaan, naar buurthuizen voor bijvoorbeeld een taalcursus. Maar het brengt tegelijk extra spanning thuis mee.
Nachtmerrie
Zo kwam onlangs een emotioneel telefoontje binnen van een Turks meisje op de vlucht. Ze leek met een goede opleiding in Nederland een mooie toekomst tegemoet te gaan, toen haar ouders plotseling ingrepen. Ze moest mee naar Turkije. Daar stond een door de familie geselecteerde huwelijkspartner klaar. Iemand die ze nog nooit had gezien. De relatie werd een nachtmerrie. Het meisje werd door de man onderdrukt en mishandeld. Ze vluchtte terug naar Nederland, in de illegaliteit. Daar zocht ze wanhopig contact met de Vrouwentelefoon.
Hoogstrate weet uit ervaring hoe de angst voor eerwraak op de loer ligt. Zelf kwam de geboren Turkse dertig jaar geleden naar ons land. Ik ben modern opgevoed. Moderner dan veel Turken in Nederland, die van het platteland komen, nu zijn. Ook ik heb altijd geleerd om buiten op te passen. Er zijn wel eens dingen gebeurd dat ik dacht: als mijn vader hier achter komt, wordt het mijn dood of de dood van een ander.
Groot mes
De sociale druk van conservatieve Turken van het platteland is in Nederland erg groot, zegt een medewerkster van de hulpdienst. Vooral in de Almelose theehuizen heerst een machocultuur. Als er iets met je dochter gebeurt, krijg je dat meteen te horen: ben jij nu een man? Laat jij dat gebeuren? Zelf zag ze op een dag dat haar vader een groot mes in de hand gedrukt kreeg van een goede vriend. Mijn zusje was met een jongen in de stad gezien. Steek haar neer!, zei die vriend tegen mijn vader. Ik heb gelukkig kunnen voorkomen dat het uit de hand liep. Mijn zusje hebben we in Duitsland moeten laten onderduiken.
Deze week kreeg coördinator Hikmet Hoogstrate opnieuw een slecht gevoel bij een binnenkomend telefoontje. Een meisje was plotseling van school gegaan, nadat ze in Turkije op vakantie was geweest. Ze wilde stoppen in verband met een conflict thuis. Hoe het verder afloopt? Ik weet het niet. We proberen een luisterend oor te bieden, advies te geven of door te verwijzen. Soms horen we opeens niks meer van een vrouw. Dan kan ze misschien wel slachtoffer zijn van eerwraak. Of ze woont tegen haar zin in Turkije. We weten het gewoon niet.Eigenlijk wil Hoogstrate de term eerwraak het liefst vermijden. Het is een te mooi woord, want het gaat natuurlijk om een executie. Het is achterlijk. Dat onder die noemer zoveel mag gebeuren, is niet te accepteren.
quote:www.tubantia.nl
Moderne opvattingen worden Zarife (18) fataal
Eerwraak in Turkije
Zarife (18) uit Almelo werd vorige maand door haar vader vermoord. Haar dood staat niet op zichzelf. Steeds vaker komen allochtone meisjes of jonge vrouwen in botsing met de traditioanele opvoeding thuis. De school van Zarife vindt het tijd voor een openbaar debat. 'We gaan in Nederland hypocriet om met dit probleem.'Zarife ging afgelopen zomer mee op vakantie naar het plaatsje Sereflikochisar bij Ankara. Zo wilde haar vader dat graag. Net zoals haar vader meer dingen wilde die Zarife niet altijd zag zitten. De verhouding tussen vader en dochter was dan ook al enige tijd gespannen. In Turkije kwam het tot een escalatie met dramatische afloop. Aanleiding was het zoveelste conflict over het huishouden. Zarife wilde boos de woning uit lopen, toen vader plotseling zijn jachtgeweer pakte en schoot. De jonge vrouw overleed korte tijd later in het ziekenhuis aan haar verwondingen. Vader, aanvankelijk in paniek gevlucht, meldde zich alsnog bij de politie. Sinds half augustus zit hij in een Turkse cel.
De moord (of doodslag) op Zarife is in de Turkse gemeenschap van Almelo een publiek geheim. Daarbuiten is het stil. De Twentse politie doet er het zwijgen toe. Tot ergernis van de school van Zarife, het Van Rhijn College (onderdeel van het ROC Twente Plus). Hier volgde de Almelose de mbo-opleiding zakelijke dienstverlening, op het hoogste niveau 4. Ze was een goede leerling, zegt directeur Jaap Krikke. Ze was laag ingestroomd, maar had zich flink opgewerkt.
Op school was lange tijd niet duidelijk dat Zarife thuis onenigheid had over de opvoeding. Haar ouders wilden graag dat hun dochter volgens de orthodox-islamitische opvattingen opgroeide. Ze droeg daarom bijvoorbeeld een hoofddoekje, als een van de twee leerlingen op het Van Rhijn College. De strenge regels van vader begonnen echter steeds meer te knellen. Vorig schooljaar kwam Zarife plotseling niet meer op school. Korte tijd later werd duidelijk waarom. Ze was van huis weggelopen. Gevlucht naar een Blijf-Van-Mijn-Lijf-huis in de buurt van Ede. De mensen hier stonden perplex, zegt Krikke. We hadden tot dat moment nooit iets gemerkt van de problemen. Zarife was altijd een keurig, opgeruimd en serieus meisje geweest.
Zarife meldde zich op haar vlucht bij de politie in Wierden. Die adviseerde haar om geen contact meer met haar vader te hebben. In haar eigen belang, zo begrepen ze op school later.
Intussen opende vader de jacht op zijn dochter. Hij had lucht van haar verblijfplaats gekregen, reden voor Zarife om te verhuizen naar een ander Blijf-van-Mijn-Lijf-huis in de buurt van Venlo. Maar ook daar was ze niet veilig. De familie organiseerde een soort klopjacht. In supermarkten werden briefjes met haar foto opgehangen, met de vraag: wie weet waar dit meisje is?
Zarife belde twee keer met school, weet Krikke. Ze vroeg ons om haar diplomas te sturen naar een postbus in Venlo. De tweede keer wilde ze zich laten uitschrijven. Ze wilde daar een nieuw bestaan opbouwen. Haar vader heeft later nog de boeken bij ons ingeleverd. Van een ander leven kwam niets terecht. Vader en dochter kregen weer contact met elkaar. Hoe de relatie zich daarna ontwikkelde, is onduidelijk. Zarife ging uiteindelijk, al dan niet onder druk gezet, mee met haar familie op vakantie in Turkije. Een vakantie met een dramatische afloop.
Krikke is nog altijd verbijsterd over de plotselinge dood van zijn oud-leerling. En over de stilte daarna. Van de politie, waarmee tijdens de vlucht van Zarife contact is geweest, hoorde hij niets meer. In de krant las hij er geen letter over. Het is erg merkwaardig dat er in het openbaar niet over gesproken wordt. Andere scholen moet hier ook mee te maken hebben, dat kan niet anders. Maar je hoort ze er niet over. Ik vind dat we in Nederland hypocriet omgaan met dit soort problemen. Er wordt geen normale discussie over gevoerd, net zoals dat tot voor kort gebeurde met kindermishandeling en geweld achter de voordeur. Ik vind dat een slechte zaak. Hoe spastischer je ermee omgaat, hoe langer dit gedrag blijf bestaan. Als dit een Nederlands meisje was overkomen, was er veel meer ruchtbaarheid aan gegeven.
De stilte irriteert vooral, omdat het ROC Twente Plus al vaker te maken had met een uit de hand gelopen conflict rond allochtone meisjes. In alle gevallen ging het om cultuurverschillen tussen ouders (vaak van de eerste generatie) en hun vernederlandste kinderen. Enige tijd geleden had een Turkse leerling een relatie met een niet-Turkse jongen, tot woede van haar vader. Het meisje werd thuis ernstig mishandeld, zo werd duidelijk in gesprekken met de decaan. In opperste wanhoop pleegde ze zelfmoord. Van een andere allochtone leerling weet Krikke dat ze om dezelfde reden in aanvaring kwam met haar vader. Ze was tijdens een stage in Parijs verliefd geworden op een Franse jongen. Het meisje moest met hulp van de Almelose politie naar een onderduikadres worden gebracht. Nu woont ze ver weg van huis en heeft haar vader formeel afstand gedaan van het ouderschap. Verder was er een familieruzie over twee andere Turkse ROC-leerlingen. Hun relatie met een jongen was in verkeerde aarde gevallen.
Krikke benadrukt dat het op zijn school, waar 10 procent van de 1200 leerlingen allochtoon is, geen schering en inslag is. Het is absoluut niet zo dat we dus problemen hebben met allochtone leerlingen. Met 99 procent van hen gaat het uitstekend. Wij willen de Turkse vaders niet neerzetten als brute, gewelddadige mannen. We horen - zeker na de dood van Zarife - heel veel Turkse meisjes zeggen dat ze zon lieve vader hebben. Maar soms gaat de opvoeding een grens over. Dat zou je met elkaar ter discussie moeten stellen. Als Turkse ouders graag willen dat hun kind met een islamitische jongen thuis komt, prima. Dat gebeurde tot voor kort ook in Nederlandse katholieke of protestante gezinnen. Maar als ouders dat met ongeoorloofde middelen willen doordrukken, dan is dat wel een probleem.
Het allochtone opvoedingsconflict zal zich de komende tijd steeds meer voordoen, vreest Rojat Kavak. Meiden en jonge vrouwen die zich westers willen ontplooien, leven in een spanningsveld. Worden ze liberaal opgevoed, dan is er niet zoveel aan de hand. Dan is de behoefte om over de grens te gaan veel minder aanwezig. Maar als ze thuis te maken hebben met traditionele normen en waarden, dan kan een probleem ontstaan. Dan neemt de nieuwsgierigheid naar westerse normen en waarden juist toe. Wat niet mag, is veel leuker. Zo werkt dat in alle culturen. Traditionele Turkse vaders zijn bereid alles voor hun dochter te doen, als ze maar een lief, keurig meisje blijft. Zodra de culturele norm wordt overschreden, kan dat totaal omslaan. Hoewel er natuurlijk genoeg uitzonderingen zijn.
Kavak, zelf van Turks-Koerdische afkomst, is senior adviseur jeugd en onderwijs bij het Steunpunt Minderheden Overijssel. Hij kent veel situaties als die van Zarife. Meiden en jonge vrouwen die zich proberen te ontworstelen aan het regiem thuis. Ze komen op school met een hoofddoekje. Daar duiken ze meteen de wc in om het doekje af te doen en zich op te maken. En als ze na de laatste les weer naar huis gaan, moet eerst de lippenstift worden afgeveegd en gaat het hoofddoekje weer op. Dat zegt toch iets?!
Dat het soms fataal kan aflopen zoals bij Zarife, kan Kavak eveneens verklaren. Het is geen toeval dat zoiets in Turkije gebeurt. Het komt vaker voor. Ze weten dat je hiermee in Nederland moeilijk weg komt. In Turkije is dat veel makkelijker. Het is een land waar corruptie voorkomt. En een groot land. Een Turkse rechter houdt eerder rekening met eerwraak. Dat kan resulteren in een mildere straf. In Nederland is moord gewoon moord.
Eerwraak is - zeker bij de oudere generaties Turken - een bekend fenomeen. De eer van de familie (namus) is een groot goed en moet voortdurend bewaakt worden. Wie die eer schendt, maakt de hele familie te schande. Dat is bijvoorbeeld het geval als een meisje een seksuele relatie heeft zonder dat ze getrouwd is. Of als een getrouwde vrouw vreemd gaat. Is er een niet-Turkse partner in het spel, dan is de schande extra groot.
--------------------------------------------------------------------------------
De familie moet in zon geval handelend optreden. Meisje en jongen worden verplicht te trouwen, bijvoorbeeld. Of er moet een (eventueel gewelddadig) einde worden gemaakt aan de relatie.
Juist in de Nederlandse maatschappij anno 2003 neemt de kans op eerwraak toe, denkt Kavak. De voedingsbodem is er. Van groot belang is: weet de omgeving dat de eer van de familie is geschonden? Wanneer je het als vader alleen weet, kun je er nog mee omgaan. Als je Nederlandse buren op de hoogte zijn, wordt het al moeilijker. Maar als de Turkse familie, vrienden en kennissen erachter komen, heb je een echt probleem. Dan ontstaat er een sociale druk waarbij een vader zich gedwongen voelt in te grijpen om de eer te redden. En wat zien we momenteel? Grote concentraties van groepen Turken of Marokkanen in bepaalde delen van een stad. Mensen leven in die eigen wereld. Ze kopen vlees bij de Turkse slager, brood bij de Turkse bakker, gaan naar een zwarte school, bezoeken de moskee om de hoek en voetballen bij een Turkse club. Het nieuws over de geschonden familie-eer gaat in zon situatie als een lopend vuurtje door de wijk. De traditionele cultuur blijft behouden.
Mensen vragen wel eens:
hoe kan het dat allochtonen in twintig jaar niet erg zijn veranderd? Nou, ik denk dat het slechte woonbeleid van de overheid een belangrijke rol speelt. We moeten ervoor waken dat er geen wijken met concentraties van allochtonen ontstaan.
Kavak is somber. Hij spreekt niet van een multiculturele samenleving maar van een maatschappij met verschillende werelden. Werelden met uiteenlopende culturele opvattingen die langs elkaar heen leven. Het is een multicultureel samengestelde samenleving. Veel Turken leven met een Turks hoofd in de Nederlandse maatschappij. Omgekeerd weten Nederlanders weinig van bijvoorbeeld de Turkse cultuur. Vooral op scholen is voor het SMO nog veel missiewerk te verrichten, is de overtuiging van Kavak. Er wordt tussen school en allochtone ouders onvoldoende gecommuniceerd. Het gesprek vindt niet plaats. Er ontstaan misverstanden. De leraar denkt: ach, het zal wel hun cultuur zijn. Dat is de grootste fout die je kunt maken. Hij moet daar geen genoegen mee nemen, maar zich verdiepen in hun cultuur.
Allochtone ouders zijn op hun beurt bang dat ze de controle over hun kinderen verliezen. Bang dat hun kinderen zich niet volgens de eeuwenoude code gedragen, zegt Kavak. Voor traditionele meisjes is eigenlijk alles verboden. Ze mogen niet laat thuis komen, ze mogen geen contact hebben met vreemde jongens. Het liefst zien vaders hun dochters thuis. Dan moeten ze hun vriendin maar meenemen. Een schoolkamp is helemaal taboe. Ik moet soms met ouders tien gesprekken voeren om ze te overtuigen hun dochter alsnog mee te sturen.
In Almelo doen meer verhalen de ronde over uit de hand gelopen conflictsituaties. Een Turks meisje dat een relatie had met een Italiaan, kreeg een hoogoplopende ruzie met haar vader. Het contact tussen vader en dochter werd verbroken. Hetzelfde gebeurde met een ander Turks meisje uit Almelo, dat nu in Amsterdam samenwoont met een Nederlandse vriend. Voor veel Turken is de reactie van ouders wel te verklaren. Vader gaat naar de moskee en hoort dat er telkens over hem en zijn dochter wordt geroddeld. Hij kan dan twee dingen doen: handelend optreden of eenzaam thuis blijven zitten. En in het ultieme geval: zijn dochter vermoorden.
Zarife is nu dood. Hoe voorkom je dat nog meer allochtone vrouwen slachtoffer worden van eerwraak?
Kavak: Zorg als school dat je zoveel mogelijk communiceert met ouder en kind. Wees alert, maak dingen bespreekbaar. Op dit moment is er een angst om hierover met elkaar te praten. En angst om hierover naar buiten te treden. Scholen zijn bang voor een slechte naam. Ik schat dat het op bijna 70 procent van de scholen niet goed gaat in het contact met allochtone ouders.
Krikke: Het moet maar eens afgelopen zijn met het stilhouden van dit soort incidenten. Natuurlijk denken wij achteraf: hebben we het als school wel goed gedaan? Aan de andere kant hadden we lange tijd niet het idee dat het met Zarife mis zou gaan. Het was een keurig meisje. Wanneer de politie een Blijf-Van-Mijn-Lijf-huis adviseert, heb je niet de behoefte daar verder in te treden. Mocht zich zon geval bij ons weer voordoen, dan zullen we nog meer pogingen ondernemen om in gesprek te komen met de ouders. Of met vertegenwoordigers van de Turkse gemeenschap. Maar kun je het voorkomen? Dat is nog maar de vraag. Je houdt het toch niet voor mogelijk dat dit kan gebeuren!?
quote:Ter informatie.
Op woensdag 1 oktober 2003 23:54 schreef Lithion het volgende:
Leuke stukjes allemaal, maar heb je ook nog zoiets als een mening over die artikelen of gaat dit gewoon een knipselmap worden?
quote:Leuk, maar dit is een discussieforum, pik dan de relevante stukken eruit en zwengel daarmee de discussie aan.
Op woensdag 1 oktober 2003 23:55 schreef Redux het volgende:
Ter informatie.
En ik bedoel natuurlijk je mening over de inhoud van de artikelen, duh! 
.
quote:Lieve schat.
Op woensdag 1 oktober 2003 23:56 schreef Lithion het volgende:[..]
Leuk, maar dit is een discussieforum, pik dan de relevante stukken eruit en zwengel daarmee de discussie aan.
En ik bedoel natuurlijk je mening over de inhoud van de artikelen, duh!
Je ziet hier talloze meningen, die gebaseerd zijn op aannames.
Om toch een mening te kunnen vormen in een discussie, moet je de feiten weten.
Hoe anders dan de feiten te weten te komen, dan de artikelen te lezen?
Dus, voor die mensen die geinteresseerd zijn, en een mening willen vormen over iets waar ze nog geen mening over hadden, kunnen ze hier de artikelen lezen.
Aangezien de artikelen achter een login op de tubantia site zitten, leek het mij makkelijker ze hier te plaatsen.
Kun je nou weer gewoon ontopic zijn, poepie van me?
Dat geeft een stukje inzicht, die je zonder de artikelen niet had, en ik ben van mening dat daarom die artikellen de discussie ten goede komt.
Tenzij er hier mensen zijn die puur en alleen op aannamens willen discusseren? Zoals lithion?
quote:Dit zijn zaken, die onbegrijpelijk zijn.
Even geleden is hier een vrouw vermoord door haar vijftienjarige broertje, omdat ze overspel had gepleegd. De familie liet de moord door een minderjarige plegen, omdat die sneller vrijkomt. Maar ook mannen die ouder zijn dan achttien, komen snel vrij.
Maar goed, aan de andere kant kan ik me bijvoorbeeld voorstellen, dat een arabier hetzelfde over ons denkt, als hij in de krant leest dat een drugsdealer er hier in nederland afkomt met een werkstraf. 'de straffen voor het dealen van drugs zijn hier niet zo hoog'.
quote:
Tenzij er hier mensen zijn die puur en alleen op aannamens willen discusseren? Zoals lithion?
. Ik wil helemaal niet discussiëren op basis van aannames, als je dat denkt heb je er werkelijk helemaal NIETS van begrepen. Ik zeg alleen dat je een aanzet moet geven tot een duscussie, wat je in deze post wel doet en dát had je gewoon kunnen ondersteunen met een paar relevante quotes uit de krantenartikelen (met links naar het gehele artikel), dat houdt het topic vlot leesbaar en je hebt meteen een discussie-richting.quote:En heb je verder over de inhoud nog een mening? Want je blijft ook hier maar weer in algemeenheden praten in plaats van een positie in te nemen of een stelling te poneren waar over gediscussieerd kan worden. Geen enkele aanzet tot discussie dus en een simpele recensie over een artikel lijkt me al helemaal onnodig.
Op donderdag 2 oktober 2003 00:05 schreef Redux het volgende:
Ik vind het artikel wat ik om 23:52 heb gepost, met de kop Ze leefde nog, maar de buren lieten haar liggen uitermate interessant, omdat het een beetje inzicht geeft over hoe de dorpsbewoners en de oma, de mensen die er dicht bij zijn betrokken, het geheel zien.
Enfin, als jij er maar niet mee komt, dan wil ik best een poging doen:
quote:Het probleem is dus in principe tweeledig; aan de ene kant de traditionele normen en waarden die veel Turkse en Marokkaanse mensen aanhangen en aan de andere kant de grote concentraties van deze mensen in grote steden. Nog een argument om vaart te zetten acht één of andere vorm van een spreidingsbeleid, eventueel alleen voor nieuwkomers om in ieder geval het probleem beheersbaar te maken. Een stagnatie van het aantal Turken en Marokkanen in zulke concentratiegebieden maakt het mogelijk om het probleem beter de onderzoeken en een duidelijk op maat gesneden plan van aanpak te ontwikkelen.
Juist in de Nederlandse maatschappij anno 2003 neemt de kans op eerwraak toe, denkt Kavak. De voedingsbodem is er. Van groot belang is: weet de omgeving dat de eer van de familie is geschonden? Wanneer je het als vader alleen weet, kun je er nog mee omgaan. Als je Nederlandse buren op de hoogte zijn, wordt het al moeilijker. Maar als de Turkse familie, vrienden en kennissen erachter komen, heb je een echt probleem. Dan ontstaat er een sociale druk waarbij een vader zich gedwongen voelt in te grijpen om de eer te redden. En wat zien we momenteel? Grote concentraties van groepen Turken of Marokkanen in bepaalde delen van een stad. Mensen leven in die eigen wereld. Ze kopen vlees bij de Turkse slager, brood bij de Turkse bakker, gaan naar een zwarte school, bezoeken de moskee om de hoek en voetballen bij een Turkse club. Het nieuws over de geschonden familie-eer gaat in zon situatie als een lopend vuurtje door de wijk. De traditionele cultuur blijft behouden.
Daarnaast zit er ook bij de instroom een probleem, want met het inhuwelijken komen ook veel mensen met erg traditionele ideëen het land binnen wat het probleem alleen nog maar verergerd. De inkomenseis die tegenwoordig gesteld wordt aan nieuwkomers zou daar al effect op kunnen hebben, maar de precieze uitwerking daarvan moet nog blijken. In ieder geval moet ook voor de instroom een oplossing gezocht worden, want anders blijf je bezig.
quote:Dank je.
Op donderdag 2 oktober 2003 00:23 schreef Lithion het volgende:Enfin, als jij er maar niet mee komt, dan wil ik best een poging doen:
quote:Het is hier in Nederland al eerder voorgekomen. In Vught werd een aantal jaren geleden ook een zoon door zijn vader met een vuurwapen de klas ingestuurd om de familie-eer te redden.
Op donderdag 2 oktober 2003 00:10 schreef Redux het volgende:
Dit zijn zaken, die onbegrijpelijk zijn.
Voor zover ik me kan herinneren hebben beide personen toentertijd vrij forse gevangenisstraffen gekregen, dus of het daadwerkelijk een afschrikwekkend effect heeft betwijfel ik. Dat die mensen überhaupt jarenlange celstraffen over hebben voor iets als familie-eer zegt al genoeg over hoe erg dat er ingebakken zit en hoe snel we moeten beginnen om daar verandering in te brengen.
quote:Zoals Krikke zegt
Op donderdag 2 oktober 2003 00:26 schreef Lithion het volgende:[..]
Het is hier in Nederland al eerder voorgekomen. In Vught werd een aantal jaren geleden ook een zoon door zijn vader met een vuurwapen de klas ingestuurd om de familie-eer te redden.
Voor zover ik me kan herinneren hebben beide personen toentertijd vrij forse gevangenisstraffen gekregen, dus of het daadwerkelijk een afschrikwekkend effect heeft betwijfel ik. Dat die mensen überhaupt jarenlange celstraffen over hebben voor iets als familie-eer zegt al genoeg over hoe erg dat er ingebakken zit en hoe snel we moeten beginnen om daar verandering in te brengen.
quote:het is niet bekend. Het voorval zoals je beschrijft wat in vught is voorgekomen, het lijken gevallen opzich, omdat dit een probleem is waarvan men niet wist dat het speelde.
Je houdt het toch niet voor mogelijk dat dit kan gebeuren!?
Een oplossing houdt in het ingrijpen in normen en waarden van een ander cultuur.
Dit bewijst maar weer eens, dat de gesloten culturen van autochtonen allochtonen rampzalige gevolgen kunnen hebben.
[Dit bericht is gewijzigd door Redux op 02-10-2003 00:45]
quote:Och, dat wist men wel hoor. Die Blijf-van-mijn-lijf-huizen bestaan al langer dan vandaag en daar komt al langer dan vandaag een buitenproportioneel aantal allochtonen over de vloer, vaak juist vanwege die eercultuur.
Op donderdag 2 oktober 2003 00:36 schreef Redux het volgende:
het is niet bekend. Het voorval zoals je beschrijft wat in vught is voorgekomen, het lijken gevallen opzich, omdat dit een probleem is waarvan men niet wist dat het speelde.
quote:Jep en terecht. Die specifieke normen en waarden zijn ongewenst in een samenleving als de onze, ze brengen alleen maar ellende.
Een oplossing houdt in het ingrijpen in normen en waarden van een ander cultuur.
quote:Van autochtonen?
Dit bewijst maar weer eens, dat de gesloten culturen van autochtonen rampzalige gevolgen kunnen hebben.
.
quote:Foutje, allochtonen.
Op donderdag 2 oktober 2003 00:43 schreef Lithion het volgende:Van autochtonen?
|
|
