Laatste gedicht
Dit wordt het laatste gedicht wat ik schrijf,
nu het met mijn leven bijna is gedaan,
de scheppingsdrift me ook wat is vergaan
met letterlijk de kanker in mijn lijf,
en, Heer (ik spreek je toch maar weer zo aan,
ofschoon ik me nauwelijks daar iets bij voorstel,
maar ik praat liever tegen iemand aan
dan in de ruimte en zo is dit wel
de makkelijkste manier om wat te zeggen),-
hoe moet het nu, waar blijf ik met dat licht
van mij, van jou, wanneer het vallen, weg in
het onverhoeds onnoemelijke begint ?
Of is het dat jij me er een onverdicht
woord dat niet uitgesproken hoeft voor vindt?
Hans Andreus
He loved her and she loved him
His kisses sucked out her whole past and future or tried to
He had no other appetite
She bit him she gnawed him she sucked
She wanted him complete inside her
Safe and sure forever and ever
Their little cries fluttered into the curtains
Her eyes wanted nothing to get away
Her looks nailed down his hands his wrists his elbows
He gripped her hard so that life
Should not drag her from that moment
He wanted all future to cease
He wanted to topple with his arms round her
Or everlasting or whatever there was
Her embrace was an immense press
To print him into her bones
His smiles were the garrets of a fairy place
Where the real world would never come
Her smiles were spider bites
So he would lie still till she felt hungry
His word were occupying armies
Her laughs were an assasin's attempts
His looks were bullets daggers of revenge
Her glances were ghosts in the corner with horrible secrets
His whispers were whips and jackboots
Her kisses were lawyers steadily writing
His caresses were the last hooks of a castaway
Her love-tricks were the grinding of locks
And their deep cries crawled over the floors
Like an animal dragging a great trap
His promises were the surgeon's gag
Her promises took the top off his skull
She would get a brooch made of it
His vows pulled out all her sinews
He showed her how to make a love-knot
At the back of her secret drawer
Their screams stuck in the wall
Their heads fell apart into sleep like the two halves
Of a lopped melon, but love is hard to stop
In their entwined sleep they exchanged arms and legs
In their dreams their brains took each other hostage
In the morning they wore each other's face
Ted Hughes
Dulce Et Decorum Est
Bent double, like old beggars under sacks,
Knock-kneed, coughing like hags, we cursed through sludge,
Till on the haunting flares we turned our backs
And towards our distant rest began to trudge.
Men marched asleep. Many had lost their boots
But limped on, blood-shod. All went lame; all blind;
Drunk with fatigue; deaf even to the hoots
Of disappointed shells that dropped behind.
GAS! Gas! Quick, boys!-- An ecstasy of fumbling,
Fitting the clumsy helmets just in time;
But someone still was yelling out and stumbling
And floundering like a man in fire or lime.--
Dim, through the misty panes and thick green light
As under a green sea, I saw him drowning.
In all my dreams, before my helpless sight,
He plunges at me, guttering, choking, drowning.
If in some smothering dreams you too could pace
Behind the wagon that we flung him in,
And watch the white eyes writhing in his face,
His hanging face, like a devil's sick of sin;
If you could hear, at every jolt, the blood
Come gargling from the froth-corrupted lungs,
Obscene as cancer, bitter as the cud
Of vile, incurable sores on innocent tongues,--
My friend, you would not tell with such high zest
To children ardent for some desperate glory,
The old Lie: Dulce et decorum est
Pro patria mori.
Wilfred Owen (1893-1918)
Wilfred Edward Salter Owen was born on March 18, 1893. He was on the Continent teaching until he visited a hospital for the wounded and then decided, in September, 1915, to return to England and enlist. "I came out in order to help these boys-- directly by leading them as well as an officer can; indirectly, by watching their sufferings that I may speak of them as well as a pleader can. I have done the first" (October, 1918).
Owen was injured in March 1917 and sent home; he was fit for duty in August, 1918, and returned to the front. November 4, just seven days before the Armistice, he was caught in a German machine gun attack and killed. He was twenty-five when he died.
The bells were ringing on November 11, 1918, in Shrewsbury to celebrate the Armistice when the doorbell rang at his parent's home, bringing them the telegram telling them their son was dead.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
'Jij maakt van mij iets wat ik niet ben.'
Zij moest zich toen bukken
om iets op te rapen; ik zag
enkele wervels,
raakte toen snel
haar ruggegraat aan
Zij rilde; draaide zich om,
richtte zich op;
groet lachend
en is weg
*
Op zijn linkerzij zijn gaan liggen;
op mijn rechterzij moeten liggen.
Het niet te kunnen vergeten
gezicht: met steeds meer moeite
herinnerd, opnieuw
gezien. De ogen daarin;
de jukbeenderen,
de neus; haar mond
die ik nooit heb gekend.
*
Dat je nooit hebt bestaan.
Opeens liet ik mij vallen;
en ik verberg mijn gezicht.
De winter is al lang dood.
De gierzwaluwen zijn terug.
Heb ik altijd van je gehouden;
of heeft zij nooit bestaan.
Herinneringen
zijn geen herinneringen.
Herinnering is perceptie.
*
Waar zij zich nu bevindt, nu,
weet ik niet. Net als zij
aan mij denkt, toevallig, denk
ik misschien niet
aan haar. Zo is er, juist
als er niets is, altijd
wat. Door de beweging
te loochenen
red ik het zelfs
hier niet, nu niet.
*
Zodra het zich aankijkt
is het nooit iets anders.
Het is ondeelbaar,
onaftelbaar.
Kom nog op mijn schoenen staan:
dan zie ik je gezicht.
Het is midden op de dag;
het heeft geregend;
je ogen glinsteren naar iets;
een mier zoekt iets.
*
Helder geworden in mijn hoofd
ik denk dat ik in mijn hoofd zit;
de andere eilanden
kan ik weer zien. Ook de zee
lijkt tot rust gekomen.
Zo herhaal ik mijzelf:
beheerste radeloosheid om niets.
De myrte is opnieuw gaan bloeien.
Met een verse lauriertak
sla ik de meeste vliegen
nog van mij af.
*
Zij bukt zich
om iets op te rapen:
want zij had wat laten vallen.
Om haar zich zo te zien bukken
heb ik haar iets laten vallen.
Voor zij het vertrek verlaat
en mij achter zich dicht trekt,
laat ik het haar nog een keer doen.
En zo is het goed: meer niet.
Eindelijk: wees weg.
Het ga je goed.
Hans Faverey
Passing stranger! you do not know
How longingly I look upon you,
You must be he I was seeking,
Or she I was seeking
(It comes to me as a dream)
I have somewhere surely
Lived a life of joy with you,
All is recall'd as we flit by each other,
Fluid, affectionate, chaste, matured,
You grew up with me,
Were a boy with me or a girl with me,
I ate with you and slept with you, your body has become
not yours only nor left my body mine only,
You give me the pleasure of your eyes,
face, flesh as we pass,
You take of my beard, breast, hands,
in return,
I am not to speak to you, I am to think of you
when I sit alone or wake at night, alone
I am to wait, I do not doubt I am to meet you again
I am to see to it that I do not lose you.
Walt Whitman
Uit: Down by law - Jim Jarmusch
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
Hans Andreus
"Pain?" Lieutenant Scheisskopf's wife pounced upon the word victoriously. "Pain is a useful symptom. Pain is a warning to us of bodily dangers."
"And who created the dangers?" Yossarian demanded. He laughed caustically. "Oh, He was really being charitable to us when He gave us pain. Why couldn't He have used a doorbell instead to notify us, or one of His celestial choirs? Or a system of blue-and-red neon tubes right in the middle of each person's forehead. Any jukebox manufacturer worth his salt could have done that. Why couldn't He?"
"People would certainly look silly walking around with red neon tubes in the middle of their foreheads."
"They certainly look beautiful now writhing in agony or stupefied with morphine, don't they? What a colossal, immortal blunderer! When you consider the opportunity and power He had to really do a job, and then look at the stupid, ugly little mess He made of it instead. His sheer incompetence is almost staggering. It's obvious He never met a payroll. Why, no self-respecting businessman would hire a bungler like Him as even a shipping clerk!"
Lieutenant Scheisskopf's wife had turned ashen in disbelief and was ogling him with alarm. "You'd better not talk that way about Him, honey," she warned him reprovingly in a low and hostile voice. "He might punish you."
"Isn't He punishing me enough?" Yossarian snorted resentfully. "You know, we mustn't let Him get away with it. Oh, no, we certainly mustn't let Him get away free for all the sorrow He's caused us. Someday I'm going to make Him pay. I know when. On the Judgment Day. Yes, that's the day I'll be close enough to reach out and grab that little yokel by His neck and - "
"Stop it I Stop it!" Lieutenant Scheisskopf's wife screamed suddenly, and began beating him ineffectually about the head with both fists. "Stop it!"
Yossarian ducked behind his arm for protection while she slammed away at him in feminine fury for a few seconds, and then he caught her determinedly by the wrists and forced her gently back down on the bed. "What the hell are you getting so upset about?" he asked her bewilderedly in a tone of contrite amusement. "I thought you didn't believe in God."
"I don't," she sobbed, bursting violently into tears. "But the God I don't believe in is a good God, a just God, a merciful God. He's not the mean and stupid God you make Him out to be."
Catch 22 - Joseph Heller
Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef nergens om te vragen. Alles is hier al
en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon.
Tjitske Jansen
Edward Hopper - Western motel.
Niemand die mijn leven kan verrijken,
Niemand om te zeggen wat ik moet,
Mij te vertellen; Het is goed.
Niemand die voor mij een lijn kan trekken,
Mij bij deze wereld kan betrekken,
Zodat ik die verwantschap voel,
Ik ben een reiziger zonder doel.
Er is niemand die mij kan leiden,
Naar een Nederland in beter tijden,
Niemand die zonder te propageren,
Mij saamhorigheid durft te leren.
Niemand die ondanks de geest van deze tijd,
Durft te praten over verdraagzaamheid.
Zodat ik mij niet zo eenzaam voel,
Ik ben een reiziger zonder doel.
Waar zijn alle helden heen?
De enkelen die nog over zijn,
Zijn niet van vlees, maar van steen,
Gehuldigd op een marktplein.
En spoedig van hun sokkel gevallen,
Om plaats te maken voor die gevallen,
Die onverwachts door een kogel geveld,
Worden vereerd als nieuwe held.
(Lamon)
Ik ben zelf dus weer wat dicht/song pogingen aan het wagen, na een lange pauze.
Dit is het uiteraard allemaal net niet, maar na wat oefening raak ik misschien wel weer echt geinspireerd..
I shut my eyes and all the world drops dead;
I lift my lids and all is born again.
(I think I made you up inside my head.)
The stars go waltzing out in blue and red,
And arbitrary blackness gallops in:
I shut my eyes and all the world drops dead.
I dreamed that you bewitched me into bed
And sung me moon-struck, kissed me quite insane.
(I think I made you up inside my head.)
God topples from the sky, hell's fires fade:
Exit seraphim and Satan's men:
I shut my eyes and all the world drops dead.
I fancied you'd return the way you said,
But I grow old and I forget your name.
(I think I made you up inside my head.)
I should have loved a thunderbird instead;
At least when spring comes they roar back again.
I shut my eyes and all the world drops dead.
(I think I made you up inside my head.)
Sylvia Plath
Roy Lichtenstein - Crying Girl
"En tot wanneer denkt u dat wij kunnen doorgaan met dit verdomde heen en weer varen?" vroeg hij hem.
Florentino Ariza had het antwoord al drieenvijftig jaar, zeven maanden en elf dagen en nachten klaar.
"Ons leven lang," zei hij.
Slot van Gabriel Garcia Marquez - Liefde in tijden van Cholera.
What a day for a daydream.
First the mic then a half cigarette
Singing Cathy's Clown
That's the man that she's married to now
That's the girl that he takes around town
She appears composed, so she is, I suppose
Who can really tell?
She shows no emotion at all
Stares into space like a dead china doll
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
Now she's done and they're calling someone
Such a familiar name
I'm so glad that my memories remote
'cos I'm doing just fine hour to hour, note to note
Here it is the revenge to the tune
"You're no good,
You're no good you're no good you're no good"
Can't you tell that it's well understood
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
I'm here today and expected to stay on and on and on
I'm tired
I'm tired
Looking out on the substitute scene
Still going strong
Xo, mom
It's ok, it's alright, nothing's wrong
Tell mr. man with impossible plans to just leave me alone
In the place where I make no mistakes
In the place where I have what it takes
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
[Dit bericht is gewijzigd door Batuwu_Griekgriek op 22-10-2003 18:39]
Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead.
Put crêpe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.
He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever: I was wrong.
The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantel the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood;
For nothing now can ever come to any good.
W.H. Auden
Gustav Klimt - Death and Life
.Eldorado
Gaily bedight,
A gallant knight,
In sunshine and in shadow,
Had journeyed long,
Singing a song,
In search of Eldorado.
But he grew old-
This knight so bold-
And o'er his heart a shadow
Fell as he found
No spot of ground
That looked like Eldorado.
And, as his strength
Failed him at length,
He met a pilgrim shadow-
'Shadow,' said he,
'Where can it be-
This land of Eldorado?'
'Over the Mountains
Of the Moon,
Down the Valley of the Shadow,
Ride, boldly ride,'
The shade replied-
'If you seek for Eldorado!'
Edgar Allan Poe.
The tiny flying-machines spreads its wings
across the brown flood in my coffee-cup
as if waiting some Master to rig it up
again, and make it fly--or other things.
Whatever the plans it could try, it drowns,
I saw too slow to save. Infinite sky
stilled, rushing traffic filled my quick eye.
Or was it to see how a poor fly atones?
Staying his mad design's relentless pace,
a larger fly cannot decide to land
anywhere now but on my face, my hand;
buzzing bare sound as if in disgrace--
then tuning so fine, fortunate and free.
The owner brushing this godless table
bends his bald head, ignores a raw fable
from me: 'Did he dine here--St. Exupéry?'
Raphael Rudnik
Christiane Guillaubey - Antoine de St. Exupéry & Le Petit Prince
quote:Het derde land
Op woensdag 22 oktober 2003 18:35 schreef Batuwu_Griekgriek het volgende:
I'm so glad that my memories remote
'cos I'm doing just fine hour to hour, note to note
Zingend en zonder herinnering
Ging ik uit het eerste land vandaan,
Zingend en zonder herinnering
Ben ik het tweede land ingegaan,
O God, ik wist niet waarheen ik ging
Toen ik dit land ben ingegaan.
O God, ik wist niet waarheen ik ging
Maar laat mij uit dit land vandaan,
O laat mij zonder herinnering
En zingend het derde land ingaan.
Martinus Nijhoff
Eer maakt men lakens wit met inkt,
Eer speelt men schaak met bezemstelen,
Eer vindt men nog een roos die stinkt,
Eer ruilt men stenen voor juwelen,
Eer breekt men ijzer met zijn handen,
Eer zal men stijgen in valleien,
Eer legt men een garnaal aan banden,
Eer leert men geiten kousen breien,
Eer plant men bomen op de weg,
Eer zal men kakken in zijn hoed,
Dan dat ik u mijn ziel blootleg
En zeg wat ik thans lijden moet.
Gerrit Komrij
quote:Maar jij, op je piepkleine planeet, hoefde alleen maar je stoel een eindje te verzetten. En je keek naar de avondschemering net zo vaak als je maar wenste....
Op zondag 26 oktober 2003 02:22 schreef larrios het volgende:
Christiane Guillaubey - Antoine de St. Exupéry & Le Petit Prince
- Eens op een dag heb ik de zon drie en veertig keer zien ondergaan!
En later zei je nog:
- Weet je, als je zo bedroefd bent, dan zie je graag de zon ondergaan...
- En was je die dag van drie en veertig keer dan zo bedroefd?
Maar de kleine prins antwoordde niet.
What a day for a daydream.
.
quote:
Op zondag 26 oktober 2003 09:57 schreef julekes het volgende:Maar jij, op je piepkleine planeet, hoefde alleen maar je stoel een eindje te verzetten. En je keek naar de avondschemering net zo vaak als je maar wenste....
- Eens op een dag heb ik de zon drie en veertig keer zien ondergaan!
En later zei je nog:
- Weet je, als je zo bedroefd bent, dan zie je graag de zon ondergaan...
- En was je die dag van drie en veertig keer dan zo bedroefd?
Maar de kleine prins antwoordde niet.
ik draai een kleine revolutie af
ik draai een kleine mooie revolutie af
ik ben niet langer van land
ik ben weer water
ik draag schuimende koppen op mijn hoofd
ik draag weer schietende schimmen in mijn hoofd
op mijn rug rust een zeemeermin
op mijn rug rust de wind
de wind en de zeemeermin zingen
de schuimende koppen ruisen
de schietende schimmen vallen
ik draai een kleine mooie ritselende revolutie af
en ik val en ik ruis en ik zing
This is our last goodbye
I hate to feel the love between us die
But it's over
Just hear this and then I'll go :
you gave me more to live for,
more than you'll ever know.
This is our last embrace,
must I dream and always see your face
Why can't we overcome this wall
Baby, maybe it is just because I didn't know you at all.
Kiss me, please,
Kiss me
But kiss me out of desire, babe, and not consolation
You know,
it makes me so angry 'cause I know that in time
I'll only make you cry, this is our last goodbye.
Did you say "no, this can't happen to me,"
and did you rush to the phone to call?
Was there a voice unkind in the back of your mind saying,
"maybe... you didn't know him at all."
Well, the bells out in the church tower chime
Burning clues into this heart of mine
Thinking so hard on her soft eyes and the memory
Of her sighs that, "it's over... it's over..."
De muziek moet je er maar bij denken.... 
En ik weet met de beste wil van de wereld niet welk posticon hierbij hoort. Helaas is er nog geen smiley met een gelukzalige glimlach en natte ogen..
What a day for a daydream.
I - am your voice, the warmth of your breath,
I - am the reflection of your face,
The futile trembling of futile wings,
I am with you to the end, in any case.
That's why you so fervently love
Me in my weakness and in my sin;
That's why you impulsively gave
Me the best of your sons;
That's why you never even asked
Me for any word of him
And blackened my forever-deserted home
With fumes of praise.
And they say - it's impossible to fuse more closely,
Impossible to love more abandonedly...
As the shadow from the body wants to part,
As the flesh from the soul wants to separate,
So I want now - to be forgotten...
Anna Achmatova
Amedeo Modigliani - Schets van Anna Achmatova
quote:
Op vrijdag 26 september 2003 02:22 schreef tong80 het volgende:
IK GING NAAR BOMMEL OM DE BRUG TE ZIEN
quote:De moeder de vrouw
Op woensdag 1 oktober 2003 00:30 schreef PingPong het volgende:
Het water de stank
Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in t gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd -
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij t roer,
en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.
Martinus Nijhoff
Edvard Munch - Girl on a Bridge
thaleia . Liefde
De dingen hebben soms eenzelfde naam:
een lichte kus, elkaar verwilderd bijten,
zacht mokken, blindelings met huisraad smijten,
vreemd, het valt alles onder liefde saam.
Wie liefheeft en daar langzaam aan gewent,
ontdekt verbijsterd achter maan en rozen
het kleine strijdperk van twee tomelozen,
waar men elkaar om beurten tart en temt.
Eerst zacht van zin, later snel uitgestoeid,
elkander prikkelen, dan ronduit haten,
en ouder wordend: zacht weer, en vermoeid.
Zó gaat het ons, misschien in milder mate...
Twee slingerplanten in één wilde groei,
die ondanks alles elkaar niet verlaten.
Max Dendermonde
Toen het letterkundig tijdschrift
Hem een briefje toe deed komen,
Waarin stond: 'Mijnheer, uw verzen
Waren lang niet slecht, we zullen
Er eerdaags een paar van plaatsen,'
Zwol zijn borst tot slagschiphoogte.
Heel zijn leven werd nu anders.
Hij ging doen alsof hij grote
Mensen hoogstpersoonlijk kende.
Hij zei stad wanneer jij blad zei.
Hij zei held wanneer jij speld zei.
Hij zei ach wanneer jij dag zei.
En daarvan wilde hij leven!
Gerrit Komrij
'Heb ik iets van je aan dat je zo staart?'
Hij zwijgt en kijkt, grijs in zijn baard,
Getekend alsof hij mijn leven kent,
Alsof hij het normaal vindt dat je aan hem went.
'Ik heb je ooit ontmoet' -
Soms liegt hij mij uit winkelramen tegemoet,
Maar ik heb nooit de moed
Mijn middelvinger op te steken als een groet.
Daar, in de kiosk van de warande,
Stoot ik weer op zijn blik.
Hoe van hem af te raken?
Ooit maak ik hem te schande
En schreeuw het van de daken:
Die man is gek. Hij noemt zich ik.
Stefan Hertmans
Soms loop ik 's nachts naar het Victorieplein,
Als kind heb ik daar namelijk gewoond.
Aan vaders hand zijn zoon te zijn,
Op moeders schoot te zijn beloond
Om niet. Om niet is het, dat ik hier ga,
De vrieskou in mijn jas laat dringen,
Alsof de tijd zich ooit zou laten dwingen,
Terwijl ik roerloos in de deurpost sta
Om thuis te komen. En zo simpel is de gang
Om tot dit moeilijk inzicht te geraken:
Dat ik geen kind meer ben; dat ik verlang
Naar iemand die nooit kon bestaan:
Een jongetje dat alles goed zou maken -
de tijd die stilstond en hem liet begaan.
Ischa Meijer
quote:Mooie filmposter.
Op vrijdag 31 oktober 2003 00:31 schreef larrios het volgende:
Stalker'Heb ik iets van je aan dat je zo staart?'
Hij zwijgt en kijkt, grijs in zijn baard,
Getekend alsof hij mijn leven kent,
Alsof hij het normaal vindt dat je aan hem went.'Ik heb je ooit ontmoet' -
Soms liegt hij mij uit winkelramen tegemoet,
Maar ik heb nooit de moed
Mijn middelvinger op te steken als een groet.Daar, in de kiosk van de warande,
Stoot ik weer op zijn blik.
Hoe van hem af te raken?Ooit maak ik hem te schande
En schreeuw het van de daken:
Die man is gek. Hij noemt zich ik.Stefan Hertmans
.
you can ride in a pink mustang
.Vervulling
Het beste van voor jaren dringt vanavond tot mij door.
Al je gewone vragen vinden weer gehoor.
Regent het. Ja het regent. Goede nacht.
Laten we nu gaan slapen, zeg je zacht.
Wij luisteren en liggen. Wind beweegt het raam.
Blijf zo maar liggen, zeg ik, en ik noem je naam.
Alles wat antwoord is gaat van mij uit.
Je wordt vervuld van de oneindigheid.
Gerrit Achterberg.
We waren allebei analfabeet.
Hij was een hondje, ik was vier.
We dartelden wel een kwartier
In 't geelgebloemde gras van het plantsoen.
Mooi geel, zoals de ster met letters
op mijn vaders jas.
Ik riep hem of hij mee kwam spelen,
Maar hij kon lezen
En stond daar machteloos te wachten
Bij het bordje:
Voor Joden verboden.
Mickey Walvisch
Tes beaux yeux sont las, pauvre amante!
Reste longtemps, sans les rouvrirs,
Dans cette pose nonchalante
Où t'a surprise le plaisir.
Dans la cour le jet d'eau qui jase
Et ne se tait ni nuit ni jour,
Entretient doucement l'extase
Où ce soir m'a plongé l'amour.
Morgen rijd ik met bedwelmende bloemen naar je toe.
Ik wil niet langer wachten, eindelijk weten hoe
Je bent; de bloemen zullen je verraden.
Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren;
Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren;
Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren
En jij in een groot gebaar al je gewaden.
J. Slauerhoff.
Monet - Zonsopgang bij Venetie.
What a day for a daydream.
er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings
alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk
als het hart van de tijd
als het hart van de tijd
Lucebert
you can ride in a pink mustang
Ilya Repin, de Kozakken tijdens het schrijven van een gedicht.
quote:Het ging hier niet om een gedicht, maar om een beledigende brief.
Op woensdag 5 november 2003 17:36 schreef AlbertCamus het volgende:Ilya Repin, de Kozakken tijdens het schrijven van een gedicht.
De Zaporozjekozakken hadden een reputatie van strijdlust, dapperheid en en onafhankelijkheidszin.
Toen de Turkse sultan Mohammed IV de Zaporozjekozakken voorstelde over te lopen en bij hem in het leger te komen, stuurden zij hem een brief waarin ze weigerden zich aan hem te onderwerpen. De brief stond vol provocerende, ironische en voor de Turkse vorst zelfs beledigende uitspraken.
Repin heeft voor het afbeelden van de kozakken het moment uitgekozen dat ze de brief opstelden.
Stelling: Ironische, provocerende, beledigende brieven zijn natuurlijk ook veel leuker dan gedichten
That makes you
What you are
Voor het eerst live uit Argentinië, dit zag ik vandaag:
Photoshop??? 
Hou 'm hoog!
I've known love
I've known rejection
I'm not afraid to declare my feelings.
Take trust for instance, or friendship.
These are the important things in life.
These are the things that matter.
That help you on your way.
But if you can't trust your friends.
What then?
What then....
Zie je ik hou van je,
ik vin je zoo lief en zoo licht -
je oogen zijn zoo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.
En je neus en je mond en je haar
en je oogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.
Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent.
O ja, ik hou van je,
ik hou zoo vrees'lijk van je,
ik wou het helemaal zeggen -
Maar ik kan het toch niet zeggen.
Herman Gorter
Pablo Picasso - Woman with Book.
Moet je denken aan een simpel glas
Jezus rookte hasj noch sigaret
Jezus ging altijd op tijd naar bed
Jezus spoot zich niet met harddrugs vol
Jezus ging bij het eten uit zijn bol
Van dat ene glaasje rode wijn
Zou ook jij niet zo verstandig zijn
Jezus had genoeg aan wijn
Daar hoef je niet voor in de kroeg te zijn
Jezus had genoeg aan wijn
En dat behoeft geen grande cru te zijn
Jezus had genoeg aan wijn
Jezus zou ook nu tevreden zijn
Met een wijntje zonder flauwekul
Zoals Jezus dronk in het wijnjaar nul
Als je weten wil wie Jezus was
Denk dan aan een blanco giropas
Jezus had geen bank of creditcard
Want zijn woord was al miljoenen waard
Jezus reed niet in een auto rond
Had geen motor onder zijne kont
Dat zou trouwens onverantwoord zijn
Want 's avonds dronk hij liters tafelwijn
In het diepst van het woud
- 't Was al herfst en erg koud -
Liep een heer in zijn eentje te dwalen.
Och, zijn oog zag zoo dof!
En zijn goed zat zoo slof!
En hij tandknerste, als was hij aan 't malen.
'Ha!' dus riep hij verwoed,
'k Heb een adder gebroed,
Neen, erger, een draak aan mijn borst hier!'
En hij sloeg op zijn jas,
En hij trapte in een plas;
't Spattend slik had zijn boordjes bemorst schier.
En meteen zocht zijn blik
Naar een eiketak, dik
Genoeg om zijn lichaam te torschen.
Daarna haalde hij een strop
Uit zijn zak, hing zich op,
En toen kon hij zich niet meer bemorsen.
Het werd stil in het woud
En wel tienmaal zoo koud,
Want de wintertijd kwam. En intusschen
Hing maar steeds aan zijn tak,
Op zijn doode gemak,
Die mijnheer, tot verbazing der musschen.
En de winter vlood heen,
Want de lente verscheen,
Om opnieuw voor den zomer te wijken.
Toen dan zwierf - 't was erg warm -
Er een paar arm in arm
Door het woud. Maar wat stond dát te kijken!
Want, terwijl het, zoo zacht
Koozend, voortliep en dacht:
Hier onder deez' eik is 't goed vrijen,
Kwam een laars van den man,
Die daarboven hing, van
Zijn reeds langverteerd linkerbeen glijen.
'Al mijn leven! van waar
Komt die laars?' riep het paar,
En werktuigelijk keek het naar boven.
En daar zag het met schrik
Dien mijnheer, eens zoo dik
En nu tot een geraamte afgekloven.
Op zijn grijnzenden kop
Stond zijn hoed nog rechtop,
Maar de rand was er af. Al zijn linnen
Was gerafeld en grauw.
Door een gat in zijn mouw
Blikten mieren en wurmen en spinnen.
Zijn horloge stond stil,
En één glas van zijn bril
Was kapot en het ander beslagen.
Op den rand van een zak
Van zijn vest zat een slak,
Een erg slijmrige slak, stil te knagen.
In een wip was de lust
Om te vrijen gebluscht
Bij het paar. Zelfs geen woord dorst het te spreken.
't Zag van schrik zóó spierwit
Als een laken, wen dit
Reeds een dag op het gras ligt te bleeken.
Piet Paaltjens
Egon Schiele - Four Trees
.
Ik heb je lief zoals je soms
gelijk een gouden zomerdag bent
nee nee nee
ik heb je lief zoals je bent
nee nee
ik heb je lief zoals
nee
ik heb je lief
K. Schippers
He came dancing across the water
With his galleons and guns
Looking for the new world
In that palace in the sun.
On the shore lay Montezuma
With his coca leaves and pearls
In his halls he often wondered
With the secrets of the worlds.
And his subjects
gathered 'round him
Like the leaves around a tree
In their clothes of many colors
For the angry gods to see.
And the women all were beautiful
And the men stood
straight and strong
They offered life in sacrifice
So that others could go on.
Hate was just a legend
And war was never known
The people worked together
And they lifted many stones.
They carried them
to the flatlands
And they died along the way
But they built up
with their bare hands
What we still can't do today.
And I know she's living there
And she loves me to this day
I still can't remember when
Or how I lost my way.
He came dancing across the water
Cortez, Cortez
What a killer.
Neil Young
Peter Pontiac - Cortez the Killer
Geen Pennewip met brillende argus-ogen
hebben wij ooit één regel toegedacht.
Geen jongedames, die beheerst en zacht,
als door een rietje, van de lettren zogen.
Geen kenners die, waar zij nooit jokken mogen,
trouw prijzen wat vertrouwd is, langgeacht.
Geen vakmanswijsheid hebben wij betracht,
geen boekwinkeltriomfen overwogen.
Geen koster, hoe genaamd, hoe bijgepompt,
maakt onze maag afkerig van 't gekruide.
Geen levensles, geen preek, hoezeer vermomd,
geen etika kan iéts voor ons beduiden.
De poëzie blijft, naakt en ongekromd,
een tijdverdrijf voor enkle fijne luiden.
E. du Perron
Pablo Picasso - Le Poète
De nederige dagen van november
zijn weer gekomen, grijze als een emmer;
tevreden met het licht dat minderde
op de gezichten van de kinderen.
De wereld heeft derde dimensie over.
Stakerig staan de bomen zonder lover.
Door iedereen van ver te onderkennen,
moeten wij aan het nieuwe platvlak wennen
en lopen hoog voorbij de kale heg.
De fietsen rijden groot over de weg.
Verwintering gaat zienderogen door.
De eerste kouwe handen komen voor.
Geslachte varkens hangen te besterven;
ontnuchteren de paarse boerenerven.
De protestantse dagen van november
dragen geen heiligen op de kalender;
een rij weesjongens met gelijke trekken;
in 't lege land opengebleven hekken.
weduwen, terend op een schraal pensioen;
gemeentewoningen, die weinig doen;
Toon van november knalt het jagersschot.
Verder en verder valt een deur in 't slot.
Eerlijke kerken houden voor het gewas
dankstonden achter dun, armoedig glas.
Alles wordt enkeling. Een eigen graf
wacht op het kerkhof zijn bewoner af.
Huizen verwijderen zich van elkaar.
Wij kijken in de gaten van het jaar
Gerrit Achterberg
November
Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
altijd dit lege hart, altijd.
J.C. Bloem
.
.
. Umberto Boccioni. .
Dinamismo di un ciclista, 1913.
Peggy Guggenheim Collectie, Venetië.
bijna verdriet
toch is het niets dan
heel diep genieten
D. Hillenius
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkestam
en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding:
het water was whisky geworden.
Alles zoop en naaide,
heel Europa was één groot matras
en de hemel het plafond
van een derderangs hotel.
En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk bezingen
en zijn bescheiden bladerpracht.
Remco Campert
What a day for a daydream.
Contradictio In Terminis
Het beste middel dat ik ken
- gij zult het ook getuigen -
om, in de wereld, recht te gaan
is: goed te kunnen buigen!
Omer Karel De Laey (1876-1909)
.
Ik wil geen echte narcissen - en ik houd ook niet van
lissen noch van echte rozen.
Ze sieren triviale en vulgaire tuinen. Hun vlees
stemt me bitter en droevig en maakt me moe -
hun vergankelijke schoonheid verveelt me.
Geef mij kunstbloemen - de glorie van been en metaal -
die niet verwelken noch verrotten, met vormen die niet krom gaan.
Bloemen uit wonderlijke tuinen van een ander oord,
waar Bezinning en Rhythme en Kennis vertoeven.
Ik houd van bloemen uit goud en uit glas,
werkelijke gaven van de werkelijke Kunst,
met lieflijker kleuren dan van nature gekleurd,
en met parelmoer en emaille bewerkt,
met ideale blaren en stengels.
Hun bekoring komt van een wijze en zuivere Liefde voor Schoonheid,
ze zijn niet gegroeid in aarde en onreine mest,
en als ze niet geuren, zullen we reukwater gieten
en myrrhe van ontroering voor ze branden.
K.P. Kavafis
(vertaald door Leo Gillet)
Gustave Caillebotte - La llanura de Gennevilliers
Hier maar weer eens een indruk uit La Argentina:
Purmamarca, Cerro de los Siete Colores
Nothing Else Matters
So close no matter how far
couldn't be much more from the heart
forever trusting who we are
and nothing else matters
never opened myself this way
life is ours, we live it our way
all these words I don't just say
and nothing else matters
trust I seek and I find in you
every day for us something new
open mind for a different view
and nothing else matters
never cared for what they do
never cared for what they know
but I know
so close no matter how far
couldn't be much more from the heart
forever trusting who we are
and nothing else matters
never cared for what they do
never cared for what they know
but I know
never opened myself this way
life is ours, we live it our way
all these words I don't just say
and nothing else matters
trust I seek and I find in you
every day for us something new
open mind for a different view
and nothing else matters
never cared for what they say
never cared for games they play
never cared for what they do
never cared for what they know
and I know
so close no matter how far
couldn't be much more from the heart
forever trusting who we are
no nothing else matters
R.I.P.
J. I. (1963-2003)
b:---------------------------------------------------------
g:--------------------------------------------------------- x13 or 14
d:---------------------------------------------------------
a:------------------0-------0-------------------2-------2--
e:---0---0---1---2------2-------2---2---1---0-------0------
Come as you are
Ik wil van liefde schrijven,
maar ik heb de zinnen liever
dan de liefde aan den lijve.
Het is triest maar waar:
ik timmer woorden aan elkaar
tot iets dat af en toe blijft drijven,
meer eigenaardig dan zeewaardig -
het zal zin voor zin vergaan.
Laat het rusten op de bodem
van de oceaan, een scheepswrak
met een kloppend hart van taal erin
en je weet dat ik je woordeloos bemin.
Ingmar Heytze
Roland Topor - Les mains sales
HET EINDE
oud de tijd en vele vogels sneeuwen
in de leegte in de verte
wordt men moe en de stemmen
staan stijf om zelfs de zuiverste lippen
ruw en laag wandelt de regen
waarheen zijn lichte dagen gegaan
waar zijn de wolken gebleven
alles is stom en van steen
alleen die in zijn engte de elementen telde
buigend bevend als geselslagen
geeft het laatste geluid: het lied
heeft het eeuwige leven
quote:Mooi. N.a.v. het overlijden van Wim van Est begin Mei dit jaar.
Op zaterdag 3 mei 2003 17:52 schreef opa het volgende:
Eergister ging de hemelpoort wijd open,
God zelf verscheen, keek op zijn Pontiac,
Riep toen de schare engelen en sprak:
"Je moet die bandjes aan elkander knopenEn hijs dan uit het aardse tranendal
De mens op die beroemd werd door zijn val."
D.v.W.
Ik ondervond het sterven aan den lijve,
in dagelijkse omgang met de dood;
ik leef nog; en ik kan er idioot
genoeg niets dieps of zinnigs over schrijven.
De meeste grote woorden zijn te groot
voor zoiets doodgewoons: in leven blijven.
Maar toch, ik kan de liefde nog bedrijven
en bijna alles doen 'wat God verbood'.
Zo is het dus, jezelf te overleven;
ik kijk naar buiten door dezelfde ruit,
ik schrijf zoals ik altijd heb geschreven,
ik denk, voel, wind mij op en maak geluid,
maar ik besef: door stervenden omgeven
schuif ik alleen mijn deadline voor mij uit.
Jean-Pierre Rawie
Ik hou van je omdat ik van je houd.
Je hoeft niet eens mijn minnares te zijn,
en vaak weet je niet eens hoe dat te zijn.
Ik houd van je omdat ik van je houd.
De liefde is een toestand van genade
die men met liefde niet betaalt.
Liefde wordt gratis gegeven,
is een zaadje in de wind,
de waterval, in de eclips.
Liefde schuwt dictionnaires
en gereglementeerde affaires.
Ik houd van je omdat ik niet genoeg
houd van mijzelf of juist te veel.
Want liefde wordt niet uitgeruild,
en niet gedeeld en niet bemind.
Want liefde is liefde tot niets,
sterk en gelukkig in zichzelf.
Liefde, neef van de dood, is van de dood
de overwinnaar, hoe men ook
(en dat gebeurt) haar doodt
in ieder ogenblik van liefde.
Carlos Drummond de Andrade
Sandro Botticelli - Birth of Venus
i like my body when it is with your
body. It is so quite new a thing.
Muscles better and nerves more.
i like your body. i like what it does.
i like it hows. i like to feel the spine
of your body and its bones,and the trembling
-firm-smooth ness and which i will
again and again and again
kiss, i like kissing this and that of you,
i like, slowly stroking the,shocking fuzz
of your electric fur, and what-is-it comes
over parting flesh...And eyes big love-crumbs,
and possibly i like the thrill
of under me you so quite new
quote:Doet me denken aan het einde van Ulysses:
Op vrijdag 12 december 2003 21:50 schreef Claudia_x het volgende:again and again and again
Ik ben geen groot liefhebber van het boek, maar het einde is wel mooi.
... yes when I put the rose in my hair like the Andalusian girls used or shall I wear a red dress yes and how he kissed me under the Moorish wall and I thought well as well him as another and then I asked him with my eyes to ask again yes and then he asked me would I yes to say yes my flower mountain and first I put my arms around him yes and drew him down to me so he could feel my breasts all perfume yes and his heart was going like mad yes I said yes I will Yes.
What a day for a daydream.
quote:
Op vrijdag 12 december 2003 21:58 schreef julekes het volgende:Doet me denken aan het einde van Ulysses:
Ik ben geen groot liefhebber van het boek, maar het einde is wel mooi.
weggerukt worden uit dit aards bestaan,
als bliksems in elkanders zielen slaan,
te zamen liggen, luisteren en dromen,
meewiegen met de nachtelijke bomen,
elkander kussen en elkander slaan,
elkaar een oogwenk naar het leven staan,
ondergaan en verwonderd bovenkomen.
'Slaap je al?' vraag ik, maar zij antwoordt niet;
woordeloos liggen we aan elkaar te denken:
twee zielen tot de rand toe vol verdriet.
Ver weg de wereld, die ons niet kan krenken,
vlak bij de sterren, die betoovrend wenken.
't Is of ik dood ben en haar achterliet.
Ed. Hoornik
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind -
Want o, de maatloze verlatenheden,
Die over onze moegezworven leden
Onder de sterren waaie in de oude wind.
O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet
Het trotsche hooge woord van liefde spreken,
Want hoeveel harten moesten daarom breken
Onder de wind in hulpeloos verdriet.
Wij zijn maar als de blaren in den wind
Ritselend langs de zoom van oude wouden,
En alles is onzeker, en hoe zouden
Wij weten wat alleen de wind weet, kind -
En laten wij omdat wij eenzaam zijn
Nu onze hoofden bij elkander neigen,
En wijl wij same in t oude waaien zwijgen
Binnen een laatste droom gemeenzaam zijn.
Veel liefde ging verloren in den wind,
En wat de wind wil zullen wij nooit weten;
En daarom voor we elkander weer vergeten -
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind.
A. Roland Holst
David Hockney - Pearblossom Highway
It seemed that out of battle I escaped
Down some profound dull tunnel, long since scooped
Through granites which titanic wars had groined.
Yet also there encumbered sleepers groaned,
Too fast in thought or death to be bestirred.
Then, as I probed them, one sprang up, and stared
With piteous recognition in fixed eyes,
Lifting distressful hands, as if to bless.
And by his smile, I knew that sullen hall,-
By his dead smile I knew we stood in Hell.
With a thousand pains that vision's face was grained;
Yet no blood reached there from the upper ground,
And no guns thumped, or down the flues made moan.
'Strange friend,' I said, 'here is no cause to mourn.'
'None,' said that other, 'save the undone years,
The hopelessness. Whatever hope is yours,
Was my life also; I went hunting wild
After the wildest beauty in the world,
Which lies not calm in eyes, or braided hair,
But mocks the steady running of the hour,
And if it grieves, grieves richlier than here.
For by my glee might many men have laughed,
And of my weeping something had been left,
Which must die now. I mean the truth untold,
The pity of war, the pity war distilled.
Now men will go content with what we spoiled,
Or, discontent, boil bloody, and be spilled.
They will be swift with swiftness of the tigress.
None will break ranks, though nations trek from progress.
Courage was mine, and I had mystery,
Wisdom was mine, and I had mastery:
To miss the march of this retreating world
Into vain citadels that are not walled.
Then, when much blood had clogged their chariot-wheels,
I would go up and wash them from sweet wells,
Even with truths that lie too deep for taint.
I would have poured my spirit without stint
But not through wounds; not on the cess of war.
Foreheads of men have bled where no wounds were.
'I am the enemy you killed, my friend.
I knew you in this dark: for so you frowned
Yesterday through me as you jabbed and killed.
I parried; but my hands were loath and cold.
Let us sleep now....'
Wilfred Owen.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Dylan Thomas Do Not Go Gentle into That Good Night
Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.
Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.
Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.
Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.
And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar
verlamde oude mensen wast, in bed verschoont,
en eten voert,
zal nooit haar naam vermeld zien.
Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij
vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert,
ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee.
Toch goed dat er een God is.
Du, der ichs nicht sage, daß ich bei Nacht
weinend liege,
deren Wesen mich müde macht
wie eine Wiege.
Du, die mir nicht sagt, wenn sie wacht
meinetwillen:
wie, wenn wir diese Pracht
ohne zu stillen
in uns ertrügen?
* * *
Sieh dir die Liebenden an,
wenn erst das Bekennen begann,
wie bald sie lügen.
* * *
Du machst mich allein. Dich einzig kann ich vertauschen.
Eine Weile bist dus, dann wieder ist es das Rauschen,
oder es ist ein Duft ohne Rest.
Ach, in den Armen hab ich sie alle verloren,
du nur, du wirst immer wieder geboren:
weil ich niemals dich anhielt, halt ich dich fest.
Rainer Maria Rilke
What a day for a daydream.
