Komt het toch wel goed?

Ik zal het verhaal even heel kort uitleggen.. In 4 Jaar tijd, heb ik 6 mensen verloren. 1 daarvan had kanker, De andere een virus, de andere een hersenbloeding , de een een ongeluk, de een gevallen op het hoofd en in coma geraakt en later overleden, en eentje aan het hart. Het begon met 1 ding, We kregen te horen dat mijn oom kanker had. dat deed ons allemaal heel erg veel pijn want mijn oom stond heel dicht bij ons.Na een tijd, werd de vrouw, van die oom, onwel op de verjaardag van haar dochter (mijn nicht), ze werd met spoed met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht, daar is ze s'nachts overleden, ze hadden de stekker eruit getrokken, want ze was al hersendood, dit gebeurde in eind augustus. de januari daarop, had mijn oom te veel pijn vanwege zijn ziekte, en had met goed overleg met dokters, geregeld voor euthanesie. Na die 2 doden, raakte ik een beetje de kluts kwijt.. ik was bang dat ik geesten zou gaan zien van hun, en zo maakte ik me eigen helemaal gek, Ik d8 telkens bij me eigen: dingen niet 3 keer doen, of 13 keer, dat brengt ongeluk. Ik d8, hier zet ik me wel overheen.

Dat lukte dus niet, Toen ik daarna in groep 8 zat.werd een hele goede vriendin van het gezin in het ziekenhuis opgenomen, in het begin leek het niet zo erg, het was maar een "virus".maar na een tijd lag ze in coma en bleek een virus te hebben dat maar 8 mensen over de wereld toen maar hadden. Wij hielden de moet erin in de hoop dat het goed zou komen,maar op een dag zat ik op school, ik had heel erg veel gehuild op school, en toen kwam ik thuis, met het bericht, dat Monique was overleden. Dat maakte het allemaal niet veel beter..

Op een avond lag ik s'nachts in mijn bed, ik had al in tijden niet goed geslapen, slapenloosheid.. ik zette toen altijd 2 lampjes aan, en de tv, tot ik in slaap viel, ineens hoorde ik gekraak, ik had toendertijd een houtenbankje waarvan je de zitting in en uit kon klappen. ineens zag ik een verschijnsel van mijn tante als duivel daar staan.. ik schrok me echt rot!, in mijn gedachte vroeg ik of ze weg wou gaan. maar ze knikte van nee, ik ben toen naar mijn ouders kamer gerent. sinds toen sliep ik eigenlijk heel vaak bij mijn ouders, of op een matras, en als ik dan nog bang was (ookal sliep ik op hun kamer) sliep ik aan mijn moeders kant in hun bed.

De maat was vol. ik moest naar een pschygoloog.maar daar werd ikzo gekkkk van omdat ze mij als een kleuter behandelde dat ik er mee kapte toen ik naar de eerste ging, maargoed het was allemaal nog niet afgelopen, ik was nog steeds bang. Toen ben ik in dat jaar, nog 2 mensen verloren, en op het einde van de 1e klas ook nog mijn oma.. Ik besloot toch weer naar een pschygoloog te gaan.en dat heb ik toen gedaan. in de 2e klas kon ik er terecht. eerst met een pschygoloog gepraat, maar die deed weer zo kinderachtig of wat, en heb er tot nu toe nog weinig aan gehad..! ik heb ook een aantal gesprekken gehad met een pschygiater.. die had me medicijnen voorgeschreve.. maar die hielpen niet..

verder ligt nu mijn neefje in een brandwondencentrum in aken.. en de problemen in de familie zijn ook niet al te klein.. er komt steeds meer stress bij en het lijkt soms wel of ik alles niet echt aan kan...

Rond kerst had ik een neiging voor zelfmoord, ik d8 er al tijden aan.. maar durfde niet. ik liep ineens vanzelf naar de keuken en pakte een broodmes.. ik deed hem naar mijn pols, maar durfde niet verder.. ik was gewoon zo bang en weet ook dat het leven toch wel te leuk is om er mee te stoppen. en ik zou heel veel leuke en lieve vrienden achterlaten en veel familie..

Nu heb ik 1 keer een nacht in mijn eigen bed geslapen..
dat is echt een wonder.. want ik slaap de laatste tijd elke nacht bij mijn ouders op een matras. Nu heb ik echt het gevoel dat alles goed gaat komen.. !!!

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 00:53 schreef Toet het volgende:
Na het verhaal gelezen te hebben en nog eens de topictitel te bekijken, kan ik denk ik alleen maar antwoorden met "ja"

Want, waarom niet? Zo te zien heb je het erg zwaar gehad, maar als je zelf voelt dat het beter gaat, waarom zou dat dan niet zo zijn?

Kan me trouwens wel verplaatsen in het verhaal over de kinderachtige psychiaters. Heb zelf geen ervaring met ze, maar artsen en soortgelijken hebben al gauw de neiging om iedereen onder de 16 als iemand van 8 aan te spreken. Ze bedoelen het goed, maar ja

---

Tjah..ik ga denk volgende week voor de laatste keer, want ze hebben me in dat jaar helemaal nergens mij geholpen..:S

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 01:00 schreef Mariel het volgende:

[..]

Hoe was jouw relatie met die tante?
[..]

Alles gaat ook wel goed komen, zolang je zelf maar sterk blijft. Op allerlei manieren kan jou het leven zuur gemaakt worden, maar dat wat jij bent kan niemand van je afpakken.

---

Mijn tante en ik konden heel goed met elkaar opschieten

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 01:02 schreef yuggie het volgende:
heftig verhaal

Je zal altijd sterker uit de strijd komen en gelukkig heb jij het gevoel dat die strijd bijna afgelopen is.

Je zal nog vaker een strijd moeten leveren, maar dat komt wel goed, merk ik.

---

Ja, ik hoop nu echt dat het goed komt,maarja, het gevoel dat het echt overhad heb ik al vaak gehad, maarja hopelijk is het nu ECHT over.. ik voel me ooksteeds meer mezelf worden enzo

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 01:03 schreef BDisOKE het volgende:
Zo dat is nogal wat ellende...
MAaaar... je bent er nog steeds!
What doesnt kill you...

---

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 01:05 schreef Mariel het volgende:

[..]

Is het niet zo dat jij onbewust haar de schuld van iets wilt geven, en dat daardoor dit beeld naar voren komt? Ik ken soortgelijke verhalen, hoewel het daar wel zo was dat de persoon in kwestie die ging spoken in het leven een "moeilijk persoon" is geweest.. Heb je daar overigens nu nog last van?

---

Ik denk dat het komt omdat ik zoveel om mijn tante gaf en ze plotseling overleed, en ik nooit echt afscheid van haar heb kunnen nemen. ik heb nog een paar keer last van gehad de laatste tijd..Dat van dat duivel kan ik niet verklaren. ik denk omdat ik zo bang was.. en toch ook moe.. en ik kon maar niet slapen en dan denk je eraan, omdat je bang bent dat je je tante in ZO'N beeld ziet als duivel, en als je eraan denkt, dat je het dan ook makkelijker te zien krijgt

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 01:05 schreef BDisOKE het volgende:
En ik zie net dat je nog een broekie bent
Nog een heel leven te gaan!!

---

En van dat leven ga ik genieten!

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 01:12 schreef Peewee het volgende:

[..]

Zéker doen,.. Have fun!!!

---

dankje

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 01:13 schreef BDisOKE het volgende:

[..]

Als dat je instelling is moet het lukken toch!?
Misschien kan je je tant een soort van "afscheidsbrief" schrijven, of nog een keer langs haar graf gaan om toch soort van afscheid te nemen?

---

Ja, die raad gaf een vertrouwens persoon op school me ook al, heb ik gedaan in de 1e klas, dat gaf me een gevoel dat ik echt bevrijd was, en toen is het een tijdje goed gegaan.. dat ga ik denk toch weer proberen, bedankt
ik ga nu slapen, want mijn ouders gaan nu slapen. en anders durf ik niet meer alleen naar boven ... ik ga proberen in mijn eigen bed te slapen en dan horen jullie het morgen !!

slaap lekker!

Ok.. Vanacht..

Eerst sliep ik in mijn eigen bed.. dat ging wel ff goed..
maar na anderhalf uur heb ik mijn matras weer bij mijn ouders gelegt...

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 01:18 schreef Steve-O het volgende:
Leuk 14 jaar en dat al meegemaakt

Sterkte verder

---

Bedankt

quote:

---

Op zaterdag 2 augustus 2003 10:34 schreef The_Shining het volgende:

[..]

o maar wees maar niet bang hoor, alle kleine meisjes worden later net als jij groot en mooi

---

Het raarste is trouwens, dat als er iemand bij mij logeert, of ik bij iemand anders, ik er totaal geen last van heb.. ik denk dat dat komt omdat ik dan toch een beschermend en veilig gevoel heb