Ik denk dat een kind dat toevallig geboren is in een Christelijk gezin, en Christen wordt, zelf niet de keuze hiervoor heeft gemaakt. Ik heb normaliter meer op met mensen die zelf nadenken over hun geloof dan degenen die er gewoon maar mee opgegroeid zijn en dus alles maar klakkeloos aannemen.
Want wou dit kind wel Christen worden? Als hij op zijn 18e moest beslissen koos ie misschien wel voor het Boeddisme, of de Islam.
Mar een kind dat ermee opgegroed is en van zijn ouders moest geloven, heeft die keuze niet.
Ik vraag me dan ook af of godsdienstig onderwijs wel zo goed is. Kinderen nemen veel dingen klakkeloos aan, en ontwikkelen een eigen wil. Waarom zo iemand sturen in de richting van een godsdienst?
Zou het niet veel beter zijn om al het onderwijs openbaar te maken en als iemand zich aangetrokken voelt tot een geloof, dat hij daar dan zelf werk van maakt, in plaats van dat anderen dat voor hem doen?
Als je op je 18de mag beslissen dan kies je waarschijljk helkemaal niets meer.
Ja en nee. Als je als kind niets mee krijgt van huis uit en op school leer je ook weinig dan is het maar de vraag of je er uberhaupt zelf aan begint om onderzoek te doen naar religie. En dan is de vraag 'Hoe, in godsnaam ( )' Er zijn zoveel verschillende religies dat je daar niet zomaar even wijs uit wordt. Vanuit deze optiek lijkt het mij juist wel aardig om een godsdienst mee gekregen te hebben (aangepraat klinkt zo negatief).
Ik ben het met de stelling eens als het gebracht wordt als het enige en juiste geloof. Er moet duidelijk bij verteld worden dat er meerdere religies zijn en dat het uiteindelijk toch echt een keuze is die je zelf moet/mag maken.
Het is voor je eigen gemoedrust (waarom ben ik, wie ben ik, etc.) wel aardig om in ieder geval iets mee gekregen te hebben, anders is zingeving misschien een moeilijk verhaal.
Ik ben ook benieuwd naar de reacties!
Ergens is dat ook de beste manier. Zodra mensen klakkeloos van hun ouders het geloof overnemen, praat je niet meer over geloof maar rituelen, immers die kinderen weten niet beter.
Mijn ouders zijn ergens tijdens onze opvoeding definitief gestopt met geloven in god. Ik ben wel gedoopt, maar heb geen communie gedaan. In het dorp waar ik woonde was ik bijna het enige kind dat niet ter communie ging.
Nu geloofde ik zelf wel in god. Tenminste, ik had een kinderbijbel, en die verhalen vond ik zoo mooi...ik geloofde in Jezus. Maar ik mocht niet ter communie van mijn ouders. Ik vind dit dus een omgekeerde opleggen van normen en waarden. Ik was een heel fantasierijk kind, en geloofde oprecht in Jezus (voor zover je als kind dat kan overzien)..ik had dus (volgens deze stelling) recht op een communie!
Nu ben ik zelf niet meer gelovig in een traditionele zin. Ik geloof in leergeld betalen, en Kizmet, noodlot, of hoe je het ook noemen wilt...ik heb mijn eigen religie gemaakt en mijn god is een erg flexibele 'energie'.
Ik geloof dat ik later met mijn kinderen op ontdekking wil gaan (het voordeel van internet): wat zijn er nu voor religie's, wat zijn de overeenkomsten, enzovoorts. Mijn vriend, nuchtere Groninger, heeft geen geloofsovertuiging...trouwens ook gekomen door opgelegde devotie aan een verplichte god.
....maar daarna ben ik weer triestig...
Toen ik twintig was heb ik mij zéér bewust uit laten schrijven als katholiek uit de parochie waar ik ben gedoopt en daarna bij de gemeente R.K. achter mijn naam laten verwijderen, omdat ik me niet langer kon vereenzelvigen met de leer die het katholieke geloof verkondigde. Ik hang nu geen enkel geloof aan, alleen het geloof in mezelf.
Toen mijn dochter werd geboren kwam mijn (streng gelovige) oma op kraamvisite. Het eerste wat ze zei bij binnenkomst: "Je laat haar toch wel dopen zeker?" Op mijn ontkennend antwoord volgde een stroom van nadelen die dat zou opleveren voor mijn dochter: ze zou bij overlijden niet in de hemel komen, ze zou verloederen en voor galg en rad opgroeien, ze zou geen houvast in het leven hebben, en ga zo maar door.
Ik heb geprobeerd mijn oma duidelijk te maken dat wij ons kind wilden proberen bij te brengen dat er meer was dan alleen het katholieke geloof en dat we haar de kans gunden om eventueel zelf te ontdekken of zij überhaupt open stond voor een geloof en zo ja, welk geloof. Helaas vind mijn oma dit allemaal onzin, en bestaat er voor haar maar één geloof. Op mijn vraag hoe ze aan deze wijsheid kwam antwoordde ze: "Dat hebben mijn ouders me geleerd".
Nogmaals, ik heb veel respect voor mijn oma en vind het fijn dat zij veel moed put uit haar geloof, en dat al 96 jaar lang. Ik vind echter de manier waarop zij zich haar geloof eigen heeft gemaakt, en dat ook heeft doorgegeven aan mijn moeder veel te dogmatisch. Ik zeg niet dat mijn manier van opvoeden met betrekking tot mijn kinderen zaligmakend is, maar ik laat ze wél kennismaken met andere culturen en geloven en doe dat heel bewust. Natuurlijk komt mijn eigen mening hierin naar voren, dat is onvermijdelijk. Toch probeer ik om objectief te blijven en geen stigma's op te plakken. Ik hoop dat mijn kinderen er iets aan hebben en ook hun eigen geloof kunnen vormen. En als er eentje moslim/jood/protestant/katholiek/weetikveel wil worden vind ik dat prima, zolang ze die keus maar zelf hebben bepaald en goed overwogen.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
. Zodoende kwam ik er voor mezelf achter dat ik me niet kon vereenzelvigen met een religieus instituut.Ik ben blij dat mij voldoende gelegenheid is gegeven om dat zelf uit te zoeken. Veel kinderen van gelovige ouders hebben deze gelegenheid niet en moeten zichzelf ( sorry voor de nogal botte verwoording) 'vrijvechten' van de opvattingen van hun ouders.
Ik vind dat een kind/puber/volwassene het recht moet hebben om het voor zichzelf uit te zoeken.
Om ff een andere kant van de zaak te belichten: de ouders zijn 2 mensen met een bepaalde levensovertuiging. Kun je het hun kwalijk nemen als ze die levensovertuiging, die zij juist vinden, willen overdragen? Ze doen dat echt niet om het kind wat aan te doen of zo, maar uit liefde. Tenminste, zolang je het niet hebt over de Veluwe of zo, waar kinderen gemaakt worden zodat ze gaan geloven... waar ze fokken voor het geloof. Nah ja hoe dan ook, je kunt het ouders toch moeilijk verbieden de in hun optiek juiste normen en waarden over te dragen op hun kinderen.
Anderzijds, het is inderdaad zo dat de overgrote meerderheid van gelovigen puur en alleen gelooft omdat ze niet toevallig bij de buren zijn geboren. Ik heb dat een keer naar voren gebracht in een discussie en toen was het: "Ja en als God er nou voor gezorgd heeft dat ik niet bij de buren ben geboren?" 
Toch gaan de meeste mensen er op een gegeven moment over nadenken. Ik ben zelf ook gelovig opgevoed, hoewel niet streng of dwingend, maar ben nu niet meer gelovig. Je komt uiteindelijk toch wel in contact met andere ideeën, en mensen met andere ideeën. En als het in je aard ligt om te twijfelen dan kunnen je ouders daar echt niets aan doen... hoogstens je in een geloofscrisis brengen, wat trouwens vaak zal gebeuren in streng gelovige gezinnen.
Je kunt argumenten voor en tegen geven. Ik bedenk me nu net weer een argument tegen.. namelijk het homosexuele kind dat altijd van zijn christelijke ouders geleerd heeft dat homosexualiteit fout is. En het gelovige persoon dat erop kan rekenen dat hij er helemaal uitligt in zijn omgeving wanneer hij uit de kerk stapt...
Het is een moeilijke kwestie. Maar ik denk dat ik toch erbij blijf dat ouders het recht hebben om een bepaalde overtuiging over te dragen.
quote:Dat kan best zijn, dat ze dat uit liefde doen, maar mijn inziens doen ze dat kind dus wel wat aan.
Ze doen dat echt niet om het kind wat aan te doen of zo, maar uit liefde.
quote:Het is wat je je eigen weg noemt. Misschien dat het kind wel geheel instemt met die normen en waarden en verder gaat op de weg van zijn ouders. Niet elk kind dat gelovig wordt opgevoed gaat uiteindelijk rebelleren.. in tegenstelling, veruit de meesten zullen gewoon blijven geloven en naar de kerk blijven gaan totdat ze oud en bejaard zijn, 'omdat ze altijd zo gedaan hebben'.
Op 10 maart 2001 22:55 schreef zodiakk het volgende:
Tuurlijk ouders hebben dat recht misschien wel, maar ze moeten niet hun kind gaan belemmeren om hun eigen weg te zoeken, ook al voeden die ouders dat kind volgens hun normen en waarden op. toch?
Belemmeren is mogelijk, maar evengoed is het mogelijk niet te luisteren naar je ouders. Je wordt toch volwassen, en je ouders kunnen je niet altijd blijven belemmeren.
Maar goed, back in reality, het komt vaak voor, ja. Hoe vaak komt het niet voor dat kinderen gedwongen naar catechisatie moeten. In heel veel gevallen is dat zo. En dat is inderdaad fout, ja, maar de ouders gaan ervan uit (en hebben daar soms gelijk in) dat het kind nog niet in staat is zelfstandig over dat soort dingen te beslissen. Het is in the best interest van de kinderen, volgens hen, en daar zullen ze soms ook wel gelijk in hebben.
quote:Ik ook en ik hoop dat die snel zal komen!
Op 10 maart 2001 19:11 schreef Adijos het volgende:
Ik verheug me op de leuke discussie die hieruit gaat ontstaan
quote:ja maar stel dat het kind gaat twijfelen..dan mogen de ouders die zoektocht niet belemmeren vind ik. Ik zeg niet dat als je atheist ben, beter bent hoor!
Op 10 maart 2001 23:11 schreef Meneer_Aart het volgende:
Het is wat je je eigen weg noemt. Misschien dat het kind wel geheel instemt met die normen en waarden en verder gaat op de weg van zijn ouders. Niet elk kind dat gelovig wordt opgevoed gaat uiteindelijk rebelleren.. in tegenstelling, veruit de meesten zullen gewoon blijven geloven en naar de kerk blijven gaan totdat ze oud en bejaard zijn, 'omdat ze altijd zo gedaan hebben'.Belemmeren is mogelijk, maar evengoed is het mogelijk niet te luisteren naar je ouders. Je wordt toch volwassen, en je ouders kunnen je niet altijd blijven belemmeren.
Maar goed, back in reality, het komt vaak voor, ja. Hoe vaak komt het niet voor dat kinderen gedwongen naar catechisatie moeten. In heel veel gevallen is dat zo. En dat is inderdaad fout, ja, maar de ouders gaan ervan uit (en hebben daar soms gelijk in) dat het kind nog niet in staat is zelfstandig over dat soort dingen te beslissen. Het is in the best interest van de kinderen, volgens hen, en daar zullen ze soms ook wel gelijk in hebben.
quote:Ik ben ook niet gelovig en liberaal opgevoed. Lange tijd ben ik atheist geweest en wilde ik niks van religie of god weten. Op een gegeven moment rond mijn 20e begon ik toch te veranderen. Na een lange zoektocht heb ik in het zenboeddhisme gevonden wat ik zocht: geen dogma's, geen ingewikkelde leefregels, maar wel duidelijke antwoorden op alles. Niemand die je de wet voorschrijft: mediteer en vind het antwoord in jezelf.
Op 10 maart 2001 22:41 schreef zodiakk het volgende:
Toch is het vaak zo , dat kinderen van niet-gelovige ouders over het algemeen atheistisch worden. Ik bwn zelf liberaal opgevoed, mijn ouders hebben ipv mij dingen op te leggen mij gestimuleerd om zelf gewoon dingen uit te zoeken. En dat heeft heel wat uurtjes 'denktijd' opgeleverd
Ik ben regelmatig gaan mediteren en zag op een gegeven moment dat het christendom in de kern weinig van het boeddhisme verschilt. Het christendom is in mijn ogen wel degelijk een prachtige religie. Alleen de kerk heeft het christendom zo'n beetje gedegradeerd tot een stelseltje van holle, achterhaalde regels en bangmakerijtjes. Daarom geef ik nog steeds weinig om de kerk, maar je hebt geen kerk, klooster of moskee nodig om toch religieus te zijn.
Ik denk dus dat het al dan niet gelovig zijn van je ouders weinig zegt over je eigen geloof als je volwassen bent. Als je ouder wordt gaan de meesten toch zelf nadenken en hun eigen weg kiezen. Je ziet ook vaak dat kinderen van zeer gelovige ouders zich gaan afzetten en juist atheistisch worden. Omgekeerd gebeurt het dus ook.
het communiefeest heb ik afgekocht met een computer,
en met het voormsel?.. toen haddden we kaartjes voor Rowwen Heze..
in een hand de bijbel...
.in de andere een geweer....
dat is waar het geloof om draait.
Vaak hoor ik in deze discussie dingen als 'een kind moet normen en waarden hebben'maar dat vind ik complete bullshit. Je kan een kind heel goed leren wat goed en wat slecht is zonder er geloof in te betrekken, en bovendien heeft ieder gezond mens een idee van wat goed en wat slecht is.
Bovendien heeft het christenDom een hoog schijnheilligheids-gehalte en zijn de meeste christelijk opgevoedde kinderen dan ook gedoemd om conservatieve scheinheilen te worden, zoals het merendeel van de nederlandse samenleving. Ik geloof dat als kinderen vrij opgevoed zouden worden en er meer vrij uit het hart opgevoed wordt dan uit traditie en gewoontes, de wereld er beter op zou worden. Ik zeg het nogmaals:Schaf de kerken af, leer ieder mens zelfbewust te zijn en naar zijn hart te luisteren, en bovenal: stop de EO achter de decoder! weg met alle propaganda die het zelfbewuste, open nadenken belet!
psilo
Ik ben zeer streng gelovig opgevoed: het geloof werd mij echt opgedrongen en het werd van mij verwacht dat ik belijdenis zou doen, etc. Ik heb toch mijn eigen keuze gemaakt en ben niet gelovig. In mijn vroegere vriendenkring zie ik dat veel mensen nog steeds naar de kerk gaan, dat ze het vanzelfsprekend vinden omdat ze nu eenmaal zo zijn opgevoed. Je kunt dat slecht/verkeerd vinden, maar als je echt heel gelovig bent, kun je niet anders dan je kinderen zo opvoeden. Mijn ouders denken nu, dat ik vanwege mijn keuze, geen recht heb op een eeuwig leven, maw ik kom dus in de hel. Dat is voor hen heel moeilijk om te accepteren. Bovendien: zij zijn zelf ook zo opgevoed, zij hebben nooit iets anders gekend en hebben mij dus vanzelf ook op die manier opgevoed.
We leven nu echter in een andere tijd. Ik kwam, in tegenstelling tot mijn ouders, in aanraking met andere ideeën en levensovertuigingen, mede doordat ik 'doorleerde', veel boeken las: die mogelijkheid hebben mijn ouders toen zij jong waren nooit gehad.
Ik denk dat ieder mens op een gegeven moment bepaalde levensvragen voor zichzelf moet gaan beantwoorden. Uiteindelijk is dat iets wat je alleen zelf kunt doen. Als je werkelijk nadenkt over deze zaken (geloof, de zin van het leven, etc.)zul je uiteindelijk je eigen keuzes maken, onafhankelijk van hoe je bent opgevoed. Ik ben dan ook van mening dat ieder mens altijd een eigen keuze heeft en een eigen verantwoordelijkheid, hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn. Of je het lef hebt om naar je eigen keuzes te leven is een andere vraag. Niet iedereen heeft de moed om te breken met het verleden en een eigen weg te volgen.
Sommige mensen nemen letterlijk blindelings allerlei ideeën over, van hun ouders, van hun vrienden, etc. Dat veel mensen blijkbaar niet zelf willen nadenken, vind ik erg jammer. Maar zulke mensen vind je overal, niet alleen in gelovige gezinnen.
[Dit bericht is gewijzigd door RaisinGirl op 11-03-2001 13:09]
you can ride in a pink mustang
"Geestelijke mishandeling" vind ik wat ver gezocht.
Maar ik vind ook dat ouders hun kind op een gegeven moment "los moeten laten". Dit staat ook in de bijbel. Er staat zelfs ergens dat een gelovige met een ongelovige mag trouwen "want de ene is niet verantwoordelijk voor de andere".
Veel dingen die in de bijbel staan moet je in de tijdsgeest van de joden zien en niet te letterlijk opvatten. Elk weldenkend mens weet dat de aarde rond is ook zwaar gelovige mensen!
Er staat ook ergens in de bijbel "oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt".
Als een kind gelovig opgevoed wordt maar het wil er op een gegeven moment niets meer van weten heeft het er niets aan als de ouders hel en verdoemenis gaan preken. Wederzijds begrip heeft alles met respect te maken.
Mensen die niet geloven denken vaak dat kinderen vanalles opgelegd wordt. Als een kind opgevoed wordt met de gedachte dat "God liefde is", dan mag je mij wel eens uitleggen wat daar zo verkeerd aan is.
...ben jij het aardige zusje van Loedertje of zo, Larissa.
quote:En wat hoort daar nog meer bij?
Op 11 maart 2001 13:14 schreef Larissa het volgende:
Veel dingen die in de bijbel staan moet je in de tijdsgeest van de joden zien en niet te letterlijk opvatten. Elk weldenkend mens weet dat de aarde rond is ook zwaar gelovige mensen!
quote:Veel mensen beweren dat er in de bijbel staat dat je geen seks voor het huwelijk mag hebben. Dit is nergens letterlijk terug te vinden.
Op 11 maart 2001 13:43 schreef Meneer_Aart het volgende:
En wat hoort daar nog meer bij?
Wat er wel staat is dat als een stel seks heeft voor het huwelijk dat ze dan moeten trouwen. Dit was voornamelijk ter bescherming van de vrouw. Die had, zonder voorbehoedsmiddelen in die tijd, nu eenmaal een grote kans op zwangerschap.
...ben jij het aardige zusje van Loedertje of zo, Larissa.
quote:Elk kind in het Christelijke geloof maakt op ongeveer 12-jarige leeftijd die beslissing zelf.
Op 10 maart 2001 19:11 schreef Adijos het volgende:Ik denk dat een kind dat toevallig geboren is in een Christelijk gezin, en Christen wordt, zelf niet de keuze hiervoor heeft gemaakt
Want wou dit kind wel Christen worden
Ze kiezen er namelijk zelf voor om het Vormsel te doen of niet.
En geloof me. Soms doet meer dan de helft in groep 8 het Vormsel niet, omdat ze het onzin vinden. (ik heb het hier overigens over een Katholieke basisschool)
Wel hoor je dan die kinderen zeggen dat als ze later voor de kerk willen trouwen, ze dan nog wel effe vlug het vormsel doen.
(Alleen maar voor de mooie videoband van het kerkelijk huwelijk!!)
Er zijn trouwens ook kinderen die zelf in groep 4 al beslissen, dat ze hun Heilige Communie niet willen doen.
quote:Protestanten zijn ook Christenen. Ik begrijp dat je het over Rooms-Katholieken hebt maar het is wel verwarrend, want Christelijke Protestanten hebben niets van doen met een vormsel.
Op 12 maart 2001 00:37 schreef Gia het volgende:
Elk kind in het Christelijke geloof maakt op ongeveer 12-jarige leeftijd die beslissing zelf.
Ze kiezen er namelijk zelf voor om het Vormsel te doen of niet.
...ben jij het aardige zusje van Loedertje of zo, Larissa.
quote:Maar wat is dat gegeven moment? Als een kind eerst gelovig is opgevoed en dan pas later losgelaten word, kan het (en vaak is dat ook zo) al te laat zijn, maw het kind zit al vast gebakken in de dagelijkse rituelen. Op zo'n manier kunnen ze eigenlijk nooit een eerlijke keuze maken tussen levensbelijdenissen.
Op 11 maart 2001 13:14 schreef Larissa het volgende:
Ik vind dat ouders zeker wel het recht hebben hun kind gelovig op te voeden. Elke ouder probeert zijn kind nu eenmaal bepaalde normen en waarden bij te brengen.
Maar ik vind ook dat ouders hun kind op een gegeven moment "los moeten laten".
|
|
