Alle bijbelse voorspellingen op tijd vervuld ?

De uitgekomen voorspellingen hebben met elkaar gemeen dat men achteraf pas 'door had' dat iets werd voorspeld. Met andere woorden: men projecteert met terugwerkende kracht een profetie op een gebeurtenis en zegt dan 'zie je wel'.

Duidelijke voorspellingen (lees met tijd en plaatsaanduidingen) komen niet uit, maar dat komt dan omdat iemand de 'tekenen' verkeerd had ge-ïntepreteerd. De voorspelde gebeurtenis gaat wel nog komen natuurlijk!

Voorspellen is gewoon een kwestie van afwachten!

Dit wordt weer zo'n kwestie-van-interpreteren-topic. .

De enige voorspelling die duidelijk na te trekken is, is de veelvuldig voorzegde 'spoedige' wederkomst van Jezus. Zelf heeft Jezus gezegd tijdens het leven van de generatie tegen wie hij sprak nog terug te komen. Paulus gaat hier in zijn eerste brief aan de Thessalonicenzen (4:17) ook vanuit.
In feite is één van de basisthema's van het Nieuwe Testament de klemtoon op het feit dat 'de eindtijd' is aangebroken. (1 Petrus 4:7, "Het einde van alle dingen is nabij"). De bijbel eindigt met de woorden: "Zie, Ik kom spoedig".

Toen het erop leek dat Jezus zijn belofte niet nakwam, kwam de schrijver van 2 Petrus met de uitspraak dat "voor God duizend jaar is als één dag, en één dag als duizend jaar", oftewel dat Hij het nogal moeilijk heeft om ons laten weten dat Hij geen klok kan kijken. Ook voegde hij er nog aan toe dat God 'lankmoedig' is, en wil dat zo veel mogelijk mensen behouden worden en mensen niet verloren gaan; Petrus had dus ook geen idee van statistieken, want in alle tijden zijn er altijd veel meer ongelovigen geweest in de wereld.

Zo hebben we al 2000 jaar een christelijke geschiedenis gehad die op elke bladzijde ervan werkelijk doordrenkt is van de neurotische profetenboodschap "Het einde is nabij", en de vaak nog neurotischer gevolgen van deze prediking in het handelen van sommige doorgeslagen mensen. En aangezien er voor God nog maar twee dagen zijn verstreken, lijkt het erop dat goedgelovige christenen deze boodschap nog tenminste 100.000 jaar kunnen volhouden, voordat de laatste profeet er eindelijk toe komt in te zien dat hij het slachtoffer is van een van de meest wrede grappen die er maar in omloop zijn.

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 16:57 schreef Rereformed het volgende:
Zo hebben we al 2000 jaar een christelijke geschiedenis gehad die op elke bladzijde ervan werkelijk doordrenkt is van de neurotische profetenboodschap "Het einde is nabij", en de vaak nog neurotischer gevolgen van deze prediking in het handelen van sommige doorgeslagen mensen. En aangezien er voor God nog maar twee dagen zijn verstreken, lijkt het erop dat goedgelovige christenen deze boodschap nog tenminste 100.000 jaar kunnen volhouden, voordat de laatste profeet er eindelijk toe komt in te zien dat hij het slachtoffer is van een van de meest wrede grappen die er maar in omloop zijn.

---

.

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 16:09 schreef Viola_Holt het volgende:

Sommige gelovigen beroepen zich wel eens op voorspellingen in de bijbel die uitgekomen zijn. Dat is één van de peilers van hun geloof, zover ik begrijp.

---

Dit is goed opgemerkt. In alle eeuwen heeft men gewezen op 'profetiën' die in Jezus vervuld werden. Deze profetiën hebben natuurlijk geen enkele bewijskracht, omdat ze in de oorspronkelijke tekst niet voor profetiën doorgaan. (bijv. Psalm 22, een klaagzang) Velen hebben opgemerkt dat het er eerder op lijkt dat de verhalen over Jezus aan de hand van dit soort oudtestamentische teksten gefantaseerd is.

Wat profetiën over de wederkomst van Christus betreft is dit geloof in de spoedige (ditmaal letterlijk opgevat) komst van Christus één van de basisboodschappen in campagnes, denkbeelden en preken van alle evangelische kerken en opwekkingsbewegingen (bijvoorbeeld Vergadering der gelovigen, Baptisten, Vrije kerk, Pinkstergemeentes, Jesus People, Youth for Christ enz).
De rage begon in Amerika met het populair worden van de Scofield bijbel, een bijbel met een hoop 'eindtijdkanttekeningen' (uitgegeven in 1908) en werd wereldwijd met de verbreiding van een onstelbaar aantal miljoenen boeken die de 'eindtijd' aankondigden door Southern Baptist Hal Lindsey. Alleen al van zijn eerste boek "The Late Great Planet Earth" werden 40 miljoen exemplaren verkocht. Hij schrijft overigens zijn verhaal om de zoveel tijd weer eens opnieuw, om het aan de huidige tijd aan te passen en het foutieve van z'n vorige speculaties te verdoezelen (en z'n portemonnai weer wat te vullen). Lindsey was ook de adviseur van president Reagan, die er zo van onder de indruk was dat hij er heilig van overtuigd was dat het einde van de wereld nabij was en overal het werk van de antichrist in de wereld al zag...

Ik denk dat het 'zien' van eindtijdprofetiën die in vervulling gaan voor veel christenen de laatste strohalm is waaraan ze zich vastklampen, om het instorten van het christendom te verklaren. Op deze manier kunnen ze de bijbel ook de nodige autoriteit en zekerheid verschaffen die de gelovigen, vanwege de onophoudelijke stroom van bijbelkritiek en kritiek op zovele absurde geloofsstellingen en denkpatronen, bijna verloren hadden

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 16:57 schreef Rereformed het volgende:
De enige voorspelling die duidelijk na te trekken is, is de veelvuldig voorzegde 'spoedige' wederkomst van Jezus. Zelf heeft Jezus gezegd tijdens het leven van de generatie tegen wie hij sprak nog terug te komen. Paulus gaat hier in zijn eerste brief aan de Thessalonicenzen (4:17) ook vanuit.
In feite is één van de basisthema's van het Nieuwe Testament de klemtoon op het feit dat 'de eindtijd' is aangebroken. (1 Petrus 4:7, "Het einde van alle dingen is nabij"). De bijbel eindigt met de woorden: "Zie, Ik kom spoedig".

Toen het erop leek dat Jezus zijn belofte niet nakwam, kwam de schrijver van 2 Petrus met de uitspraak dat "voor God duizend jaar is als één dag, en één dag als duizend jaar", oftewel dat Hij het nogal moeilijk heeft om ons laten weten dat Hij geen klok kan kijken. Ook voegde hij er nog aan toe dat God 'lankmoedig' is, en wil dat zo veel mogelijk mensen behouden worden en mensen niet verloren gaan; Petrus had dus ook geen idee van statistieken, want in alle tijden zijn er altijd veel meer ongelovigen geweest in de wereld.

Zo hebben we al 2000 jaar een christelijke geschiedenis gehad die op elke bladzijde ervan werkelijk doordrenkt is van de neurotische profetenboodschap "Het einde is nabij", en de vaak nog neurotischer gevolgen van deze prediking in het handelen van sommige doorgeslagen mensen. En aangezien er voor God nog maar twee dagen zijn verstreken, lijkt het erop dat goedgelovige christenen deze boodschap nog tenminste 100.000 jaar kunnen volhouden, voordat de laatste profeet er eindelijk toe komt in te zien dat hij het slachtoffer is van een van de meest wrede grappen die er maar in omloop zijn.

---

Je hebt de tekst dat het einde nabij is uit zijn context geplaatst. Je moet dit niet zien als het einde der tijden maar als het eind van je leven. Het einde is voor iedereen nabij, je moet voorbereid zijn op de dood. Zo is het mij altijd geleerd en zo lijkt het me ook logisch. Er staat toch duidelijk dat God terug zal komen op een tijd die niemand weet.

En verder staat er in openbaringen beschreven dat er nog heel wat te gebeuren staat, en al helemaal 2000 jaar geleden nog. Dus dat begreep Paulus ook wel. Hij had niet de illusie dat dat alles al gebeurd was. Er staat toch ook geschreven dat God 'pas' zal terugkomen wanneer alle volken en natiën van Hem gehoord hebben.

Verder wat betreft 'duizend jaar als een dag en een dag als duizend jaar'. Dit geeft aan dat tijd voor God geen rol speelt, God is het begin en het einde. God is van alle tijden. Niet dat 1 dag precies duizend jaar is en omgedraaid. Er had evengoed kunnen staan; 1 dag is als 100000000 jaar en omgedraaid. Het gaat er gewoon om dat God boven de tijd staat. Dat wordt er mee bedoeld. Niet dat je soms dagen moet omrekenen naar jaren en jaren naar dagen.

Heel interessant om te zien hoe zulk 'neurotisch denken' bij mensen opkomt, aanslaat en doorwerkt is te lezen op dit adres: http://members.tripod.com/~Help_for_SDAs/DaysofDelusion.html
(over William Miller).

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 17:33 schreef Kogando het volgende:

[..]

Je hebt de tekst dat het einde nabij is uit zijn context geplaatst. Je moet dit niet zien als het einde der tijden maar als het eind van je leven. Het einde is voor iedereen nabij, je moet voorbereid zijn op de dood. Zo is het mij altijd geleerd en zo lijkt het me ook logisch. Er staat toch duidelijk dat God terug zal komen op een tijd die niemand weet.

En verder staat er in openbaringen beschreven dat er nog heel wat te gebeuren staat, en al helemaal 2000 jaar geleden nog. Dus dat begreep Paulus ook wel. Hij had niet de illusie dat dat alles al gebeurd was. Er staat toch ook geschreven dat God 'pas' zal terugkomen wanneer alle volken en natiën van Hem gehoord hebben.

Verder wat betreft 'duizend jaar als een dag en een dag als duizend jaar'. Dit geeft aan dat tijd voor God geen rol speelt, God is het begin en het einde. God is van alle tijden. Niet dat 1 dag precies duizend jaar is en omgedraaid. Er had evengoed kunnen staan; 1 dag is als 100000000 jaar en omgedraaid. Het gaat er gewoon om dat God boven de tijd staat. Dat wordt er mee bedoeld. Niet dat je soms dagen moet omrekenen naar jaren en jaren naar dagen.

---

1. "Het einde is nabij" betekent dat het einde van je leven nabij is en je moet voorbereid zijn op je dood. Geweldige vondst! Ikheb me dus vergist: Er zullen na 100.000 jaar wel degelijk nog enige profeten zijn die nog steeds in de boodschap zullen geloven.
Kogando, jij hebt altijd verstandige redenaties. Ik begrijp niet dat je niet inziet dat zo'n uitleg is geschapen door mensen die in verlegenheid zijn gebracht, die de waarheid wel móeten verdraaien omdat er geen andere uitweg meer is (zij zijn het die de tekst uit zijn contekst halen!)
2. Paulus begreep Openbaringen? De brieven van Paulus zijn van alle nieuwtestamentische geschriften het eerst geschreven. Paulus had dus totaal geen idee van Openbaringen. Hij was zelfs al dood voordat Openbaringen geschreven werd.
Dat het evangelie onder alle naties en volkeren gepredikt zou moeten worden was voor de eerste christenen geen probleem. Op Pinksteren hoorden bijna alle volkeren de boodschap al! Binnen een generatie had het zich verspreid tot aan Rome, Spanje, Engeland, Ethiopië enz. Van Thomas wordt beweerd dat hij tot aan India was gereisd!
3. Natuurlijk staat God boven de tijd. Het punt waar het hier omgaat is dat je dit niet als argument mag gebruiken wanneer je profetiën die 'spoedig' (of zoals in de Hebreeënbrief "slechts een korte, korte tijd") moet uitleggen. Spoedig is spoedig. Een korte, korte tijd is dus "heel korte tijd". Het is zo duidelijk als wat, voor een ieder die niet met een mond vol tanden staat en wat moet verzinnen om het uit te leggen.
Volgens jouw redenering zegt God tegen ons 'spoedig', maar heeft dit volstrekt niets te betekenen, omdat Hij boven de tijd staat! Kun je het nog mooier maken?

Waar het 'spoedig' op beruste was de duidelijke voorspelling van Jezus. Jezus zei dat er onder zijn toehoorders enigen waren die het nog zouden meemaken! Zo spoedig zou het dus moeten gebeuren. Daarom wachtten alle oerchristenen neurotisch op het einde.

[Dit bericht is gewijzigd door Rereformed op 22-07-2003 18:08]

Het niet spoedig wederkomen van Jezus is het allergrootste argument tegen het christendom.

Tot het weinige dat wetenschappers met zekerheid over de oorsprong van het christendom durven te zeggen behoort dit, dat het waanidee van de nabij zijnde ondergang van de wereld een grote rol heeft gespeeld, die naar het schijnt de beweging grote vaart, stootkracht en doorzettingsvermogen heeft verleend. De eerste christenen wisten dat ze behoorden tot de uitverkoren groep welke aan de kant stond van de rechter en verlosser van de wereld die onder zou gaan aan een mengeling van helse duivelse en toornige hemelse krachten. Het evangelie was juist zo'n aantrekkelijke boodschap omdat het dit spoedige en sensationele wereldeinde verkondigde, precies op dezelfde manier als het nu wordt gedaan. Duizenden komen in onze moderne tijd tot geloof niet omdat ze zo nodig in "een opgestane Heer Jezus willen geloven, die voor hun zonden is gestorven en de macht van Satan breekt" (onmogelijk wereldbeeld tegenwoordig), maar "omdat deze wereld zo benauwend is en het vast op een einde afstevent". Het gehele boek Openbaring laat zien met welk een gloeiend fanatisme dit geheel door dit waanidee opgeslokte christendom in vuur en vlam stond. Lees de laatste woorden en je ziet wat de kern van dit geloof is.

De uitspraak van Jezus dat zijn eigen generatie nog de ondergang van de wereld beleven zal staat in Marcus 13:30. Lees de tekst met al de eerlijkheid die je in je hebt:

"Met zekerheid zal ik jullie zeggen dat deze generatie
niet voorbij zal gaan totdat al deze zaken zullen zijn volbracht".

Een andere tekst doet hier niet voor onder: Mattheüs 16: 27-28:

"Want de Zoon des mensen zal komen in zijn heerlijkheid zijns Vaders, met zijn engelen, en dan zal Hij een ieder vergelden naar zijn daden. Met zekerheid zeg Ik u: Er zijn sommigen onder degenen die hier staan, die de dood voorzeker niet zullen smaken, voordat zij de Zoon des mensen hebben zien komen in zijn koninklijke waardigheid."

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 18:35 schreef Rereformed het volgende:
Het niet spoedig wederkomen van Jezus is het allergrootste argument tegen het christendom.

Tot het weinige dat wetenschappers met zekerheid over de oorsprong van het christendom durven te zeggen behoort dit, dat het waanidee van de nabij zijnde ondergang van de wereld een grote rol heeft gespeeld, die naar het schijnt de beweging grote vaart, stootkracht en doorzettingsvermogen heeft verleend. De eerste christenen wisten dat ze behoorden tot de uitverkoren groep welke aan de kant stond van de rechter en verlosser van de wereld die onder zou gaan aan een mengeling van helse duivelse en toornige hemelse krachten. Het evangelie was juist zo'n aantrekkelijke boodschap omdat het dit spoedige en sensationele wereldeinde verkondigde, precies op dezelfde manier als het nu wordt gedaan. Duizenden komen in onze moderne tijd tot geloof niet omdat ze zo nodig in "een opgestane Heer Jezus willen geloven, die voor hun zonden is gestorven en de macht van Satan breekt" (onmogelijk wereldbeeld tegenwoordig), maar "omdat deze wereld zo benauwend is en het vast op een einde afstevent". Het gehele boek Openbaring laat zien met welk een gloeiend fanatisme dit geheel door dit waanidee opgeslokte christendom in vuur en vlam stond. Lees de laatste woorden en je ziet wat de kern van dit geloof is.

De uitspraak van Jezus dat zijn eigen generatie nog de ondergang van de wereld beleven zal staat in Marcus 13:30. Lees de tekst met al de eerlijkheid die je in je hebt:

"Met zekerheid zal ik jullie zeggen dat deze generatie
niet voorbij zal gaan totdat al deze zaken zullen zijn volbracht".

Een andere tekst doet hier niet voor onder: Mattheüs 16: 27-28:

"Want de Zoon des mensen zal komen in zijn heerlijkheid zijns Vaders, met zijn engelen, en dan zal Hij een ieder vergelden naar zijn daden. Met zekerheid zeg Ik u: Er zijn sommigen onder degenen die hier staan, die de dood voorzeker niet zullen smaken, voordat zij de Zoon des mensen hebben zien komen in zijn koninklijke waardigheid."

---

Ik moet toegeven dat dit inderdaad merkwaardige teksten zijn, ook al zou ik kunnen zeggen dat je dit geestelijk moet zien.

Maar dan snap ik de rest weer niet. Als je de Daniël leest bijvoorbeeld, daar is toch duidelijk uit op te maken dat het allemaal veel langer duurt. Dat God zijn heil naar de heidenen heeft verplaatst, en dat de joden tot jaloersheid verwerkt zouden worden om alsnog de messias te erkennen. Hoe zou dat ooit zo snel kunnen gebeuren?

Lijkt me erg onlogisch.

En ook wat ik net zei. Dat alle volken en natiën van God gehoord moeten hebben enzovoort.

Verder snap ik ook wel dat Paulus Openbaringen niet las. Maar ik bedoelde meer de lijn over hoe het verder in de toekomst zou ontwikkelen.

Lees hier hoe ik die ontwikkeling precies zie.

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 19:57 schreef Kogando het volgende:

Lees hier hoe ik die ontwikkeling precies zie.

---

Oef, dat is een hele kluif om door te worstelen, maar het zijn de bekende redeneringen die sinds de 70-jaren opgeld doen en het Dispensationalisme worden genoemd. Ik heb er vroeger in geloofd.

Ik zou om te beginnen maar een paar kenmerken van dit christendom willen aanduiden, die mi. nogal twijfelachtig en verontrustend zijn:
Het volgende staat centraal in de godsdienst van de eindtijdchristenen: 1) Het Oude Testament wordt altijd zo geïnterpreteerd dat het juist uitspraken doet over de dag van vandaag. 2)De God van de christenen is ook de God van de joden die Christus altijd met felheid hebben afgewezen. Niet de christenen maar het volk Israël is voor eeuwig Gods oogappel, hoewel ze niets van Jezus moeten hebben. 3) De God van het Nieuwe Testament is de God die wraak neemt, met grimmige straffen aankomt, volkeren uitroeit tot de laatste man, omdat Hij een zielig stukje land voor eeuwig beloofd heeft aan zijn volk Israël en persé gelijk moet hebben. (die belofte is trouwens allang gebroken, omdat je Joden het land niet voor eeuwig hebben bewoond) 4) In deze gedachtengang is er totaal geen plaats voor de boodschap van het Nieuwe Testament maar heeft men alleen aandacht voor de volvoering van politieke plannen van God met de Joden. Deze gedachtengang is juist het tegenovergestelde van het christendom: zij zaait haat en nijd uit over de wereld, deelt mensen op in uitverkorenen en bastaards, omdat ze in het één of andere volk geboren zijn. Hier wordt de progressieve openbaring eenvoudigweg aan de kant gezet; In Christus is geen Jood of Griek wordt van zijn kracht beroofd. 5) Omdat zij slaaf is van de bijbel kan men de meest onbeschofte taal gebruiken om anderen te veroordelen en te bedreigen met goddelijke uitroeiing en straf en hun zo de waarheid te verkondigen. Zo bedreigt genoemde Hal Lindsey de huidige GWB met God's oordeel voor Amerika, omdat 'the road map' voorziet in een Palestijnse staat, en dat zou ingaan tegen de plannen van God
( http://pub122.ezboard.com/fxcatholicfrm17.showMessage?topicID=55.topic )

Het is ondoenlijk alles door te gaan in dit denken. Ik zou Kogando willen wijzen op het volgende, volgens mij het belangrijkste in het leven:

Wij moeten menselijk worden in de hoogste betekenis van het woord: dwz afstand doen van alle barbaarsheid in ons denken. Ik begrijp uit eigen ervaring ook dat dit voor eindtijdchristenen schier onmogelijk is. Het gedachtenpatroon, de hoeveelheid boeken die ze erover hebben gelezen, de stellige uiteenzettingen van vrome uitleggers en het benauwende van de moderne wereldpolitiek dat er zo mooi op aansluit, doet mensen in een spinnenweb leven waaruit men zich met geen mogelijkheid meer vrij kan maken. Ik heb al jaren het gevoel dat het geen zin heeft al de eindtijdtheoriën te bestrijden. De mensen die erin zijn verstrikt leven in een gedachtensysteem dat te vergelijken is met mensen die in sektes zoals Jehovas Getuigen leven. Ze zijn volledig ingekapseld in een systeem waarvan ze denken dat het waterdicht is. En al laat je zien dat het aan alle kanten rammelt, ze zullen het nooit opgeven, want het is de basis voor hun leven.

Om ze te denken geven zou ik dit beeld van ze kunnen geven: Eindtijdchristenen lezen teksten die over haat, grimmigheid, wraak en uitroeiing spreken alsof het over een schaakwedstrijd gaat. Ze zijn als generaals die hun linies op de landkaarten verschuiven. Ze hebben geen idee van oorlog, geen ogenblik aandacht voor het lijden van de mens. Ze zijn als computers die niet anders kunnen dan uitkomen op waarvoor ze voorgeprogrammeerd zijn. Ze zullen je zelfs vertellen dat hun eindtijdgeloof een troost in dit leven is! In de godsdienst wordt alles omgedraaid tot het tegenovergestelde.
Er zijn tegenwoordig inderdaad evangelische gemeentes waar men jaar in jaar uit niets anders doet dan de tekenen des tijds bestuderen. En ze wachten maar, bladeren in hun luie stoel verwoed hun bijbeltjes met onderstrepingen door en vragen er tussen door of ze nog een kopje koffie mogen. Met ongelofelijke lichthartigheid worden de grofste uitspraken gedaan. Ik hoorde eens in een preek: Dat wat Israël in de 2e wereldoorlog heeft meegemaakt, is nog maar een kleinigheid van wat Israël nog te wachten staat in de eindtijd. Je vraagt je dan af hoe in godsnaam het mogelijk is dat mensen met zulk totaal onbenul in hun kennis en gevoelens aangesteld zijn als leiders van een gemeente. Met welk een luchthartigheid maken ze van lijden kleinigheden, met welk een onbeschaamdheid van het evangelie een aanfluiting. Eindtijdchristenen hebben geen idee van de barbaarse draagwijdte van hun gedachten. Als je het ze vraagt zullen ze zeggen in een God van liefde te geloven, en hebben totaal niet door dat hun eigenlijke god een monster is die het gros van de mensheid zal vernietigen op aarde en daarna nog eens zal veroordelen tot de hel.

Wanneer je er van bevrijd wil worden moet je niet naar de details kijken, of er wel of niet iets uitkomt van de zogenaamde bijbelse voorspellingen. Je gaat dan namelijk alleen een andere richting op in het labyrint. Nee, je moet naar de basis van je gehele bestaan. Voor mijzelf kwam de bevrijding pas toen ik probeerde op een paar simpele vraagjes de meest levensbelangrijke vragen in ons leven- een definitief antwoord te geven: Ben je een barbaar of een liefdevol mens? Geloof je echt in een God van geduchte wraak, uitroeiing, verdelging, te gronde richten, grimmige straf? En wil je je mooie ziel echt mishandelen door tot je laatste levensadem met die gedachten te leven?

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 20:30 schreef Viola_Holt het volgende:
Rereformed, even een offtopic vraagje wat mogelijk kan leiden tot een nieuw topic.

In jouw periode als gelovige had jij toen het gevoel dat het geloof in God meer inhield dan de bijbelteksten ? Daarmee bedoel ik dat je mogelijk een gevoel had dat je toeschreef aan de heilige geest omdat het zo'n mooi en soms heftig gevoel was ? En zo ja, heb je dat gevoel nu nog en wat betekent dat gevoel nu voor jou ?

---

Ik weet niet of ik je goed begrijp, ook niet of ik het goed kan uitleggen. Ik heb mijn hele leven het gevoel gehad dat ik een leven van Liefde wil leiden, op wil stijgen tot de hoogste traptrede ervan. Dit ervaar ik als mijn eigen innerlijk, niet als iets wat er van bovenaf ooit is bijgekomen, maar waar ik van kinds af aan mee vertrouwd ben geweest.

Ik heb als kind tweemaal een ernstig ongeluk gehad -ben een keer uit een raam gevallen en een keer onder een auto gekomen. Beide keren gaven de dokters me op (hersenletsel), maar herstelde ik volkomen. Jarenlang moest ik het ziekenhuis in voor onderzoeken en behandelingen, epileptiemedicijnen slikken, maar het scheen allemaal onnodig te zijn. Ik ben m'n verdere leven altijd kerngezond geweest en de ervaringen als kind zijn voor mij als verhalen over een ander. Heb wel altijd een gevoel dat ik in de beschermende hand van God leef, ik kan er niet omheen. Met al de stormen die er door mijn leven heen zijn gewaaid is mijn geloofsvertrouwen dan ook nooit weggeweest. Ik besef me nu ik op het midden van mijn leven ben alleen steeds meer dat God niet in bijbelteksten te vinden is. Hij is er hoogstens als 'dat' wat ons altijd oproept tot onze hoogste menselijkheid en tot ontwikkeling. Zoals Akkersloot het denk ik ook beleeft. Akkersloot schrijft soms dat het God er niet toe doet of we in Hem geloven of niet. Precies zo is het. Ons hoogste menszijn IS God. Sommigen geven er een naam aan, anderen leven hun hoogste ik zonder benamingen.

Ik heb vaak het gevoel dat God mij mijn halve leven heeft opgevoed tot een ethisch persoon. Nu ben ik opgegroeid en laat ik Hem weten hoe ik over zijn nalatigheid en knoeierij denk. Ik groei over zijn heilige teksten heen... Ik stel me altijd voor wanneer ik God uitscheld, dat Hij er in de hemel om glimlacht. Hij weet ook wel dat ik een mens ben die het allemaal wil snappen, en zich net zoals iedereen door Hem bedrogen voelt, maar toch een kind van Hem wil zijn. Volgens mij geeft Hij ons allemaal gelijk. Wie weet verontschuldigt Hij zich later en krijgen we een reep chocola van Hem.

Mensen die een boekreligie aanhangen die zich opwerpt 'de enige waarheid' te zijn, en waarin je je in alle bochten en kronkels moet wringen om het maar te geloven, MOETEN een Heilige Geest uitvinden om zich de zekerheid te verschaffen die hun geloof niet kan geven. Om dezelfde reden willen ze profetiën uit zien komen.

Iedereen die de hoogste menselijkheid in zich zoekt heeft de Heilige Geest. Het is de zekerheid die ieder ervaart met het volgen van zijn gekozen eigen levensweg.

Ik heb het altijd uiterst vervelend gevonden te geloven in een 'voor' en 'na' geschiedenis van jezelf. Vroeger was ik fout, onwetend, verkeerd, nu ben ik gered. Onzin. Ik wil altijd mezelf zijn. Ga mezelf niet minachten.

Heb nooit getwijfeld. Waaraan zou je moeten twijfelen? Aan iemands denkbeelden (die van jezelf)? Ja, natuurlijk moet je daar aan twijfelen, dat is helemaal geen vraag. Alle denkbeelden van de mens zijn maar schimmig.
Aan de vraag of er een God is die het heelal geschapen heeft? Dat is toch ook geen vraag! Veel te moeilijk mij in te denken dat dit niet zo is.

Heb dus geen zekerheid nodig van dingen waarvan ik weet dat er geen zekerheid van gekregen kan worden. En twijfel niet aan dingen die ik niet kan betwijfelen. We doen volgens mij als mensen dus veel te moeilijk. We reiken onze handen krampachtig in allerlei richtingen die dwaas zijn, en krimpen af en toe ineen vanwege angsten die we onszelf geven. En al het natuurlijke zweren we af of veroordelen we!

Ik heb de momenten van vervuld worden met de Heilige Geest niet nodig, want God is altijd in mij.
En wanneer ik die bijzondere momenten beleef, dan heeft het nooit iets met het religieuze denkbeelden te maken, maar vooral altijd met een vrouw; of een film, een bijzonder stuk muziek, een stuk natuur, een mooi verhaal. Het zijn de momenten van het gelukkig zijn, van het willen leven...

Ik wil mens zijn, dwz ik wil me voelen zoals ik ben, van God gekomen, door God geschapen. Daarom kan een mens niet eens zonder de Geest Gods zijn.

[Dit bericht is gewijzigd door Rereformed op 22-07-2003 21:39]

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 21:17 schreef Rereformed het volgende:
Mensen die een boekreligie aanhangen die zich opwerpt 'de enige waarheid' te zijn, en waarin je je in alle bochten en kronkels moet wringen om het maar te geloven, MOETEN een Heilige Geest uitvinden om zich de zekerheid te verschaffen die hun geloof niet kan geven.

---

Het hangt er van af wat je onder zekerheid verstaat. Een hypotheek er op afsluiten zal iig nooit lukken, anders is het geen geloof meer te noemen.

quote:

---

Iedereen die de hoogste menselijkheid in zich zoekt heeft de Heilige Geest. Wat dat betreft krijgt iedereen dan ook de zekerheid van zijn eigen levensweg.

---

Zie ik niet. Het merendeel van mensen die ik ken weten zich moeilijk te redden als alles net even iets anders loopt dan verwacht.

quote:

---

Ik heb het altijd uiterst vervelend gevonden te geloven in een 'voor' en 'na' geschiedenis van jezelf. Vroeger was ik kut, nu ben ik gered.

---

Vroeger kut is ook imho niet iets wat opgaat. Als mens ben je in de kern altijd dezelfde geweest.

quote:

---

Onzin. Ik wil altijd mezelf zijn. Heb nooit zonder de Geest geleefd. Ik wil mens zijn, dwz ik wil me voelen zoals ik ben, van God gekomen, door God geschapen. Daarom kan een mens niet eens zonder de Geest Gods zijn.

---

Gods geest is alom tegenwoordig, maar niet iedereen staat er in dezelfde mate voor open. Wanneer je niet wilt, zul je ook geen "last" van hem hebben.

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 20:36 schreef Rereformed het volgende:
Oef, dat is een hele kluif om door te worstelen, maar het zijn de bekende redeneringen die sinds de 70-jaren opgeld doen en het Dispensationalisme worden genoemd. Ik heb er vroeger in geloofd.

Ik zou om te beginnen maar een paar kenmerken van dit christendom willen aanduiden, die mi. nogal twijfelachtig en verontrustend zijn:
Het volgende staat centraal in de godsdienst van de eindtijdchristenen: 1) Het Oude Testament wordt altijd zo geïnterpreteerd dat het juist uitspraken doet over de dag van vandaag.

---

True. Maar geef toe dat de diaspora en de terugkeer van de Joden op zijn minst een wonderlijk feit is. Dat ze vervolgens hun eigen staat hebben gekregen en de 6 daagse oorlog hebben gewonnen is ook iets om over te denken. Een van de volgende dingen die staat te gebeuren is de herbouw van de tempel. Een weinig waarschijnlijke voorspelling gezien de rotskoepelmoskee, het op drie na heiligste heiligdom van de moslims, op de tempelberg staat. Zo onwaarschijnlijk dat veel mensen het als onmogelijk afdoen.

Wie had echter gedacht dat de Joden weer in Israël zouden komen te wonen? Dat was 100 jaar geleden ook afgedaan als de reinste onzin. Men is al bezig met het fokken van de tempelstieren en ook de priesterklasse is al in ere hersteld. Het is een kwestie van tijd, en de tempel zal er weer zijn.

quote:

---

2) De God van de christenen is ook de God van de joden die Christus altijd met felheid hebben afgewezen. Niet de christenen maar het volk Israël is voor eeuwig Gods oogappel, hoewel ze niets van Jezus moeten hebben.

---

Het is inderdaad zo dat de Joden Gods volk zijn en wij heidenen 'alleen' als een tak geënt zijn in het ware volk van God. Dit zodat het heil ook voor ons zou gelden. Er staat geschreven dat de Joden de messias hebben verworpen. Dit is ook beschreven in het oude testament waarin staat dat Jezus als een lam naar de slachtbank zou worden geleid enz.

Niettemin weende Jezus over Jeruzalem omdat zij niet voor Hem kozen.

In het einde der tijden zullen de Joden tot jaloersheid verwekt worden. Wanneer de opname geschied is zullen de Joden inzien dat Jezus toch de messias was en zich massaal bekeren. Tot die tijd ligt er een deksel over hun aangezicht zodat zij blind zijn voor de schrift.

quote:

---

3) De God van het Nieuwe Testament is de God die wraak neemt, met grimmige straffen aankomt, volkeren uitroeit tot de laatste man, omdat Hij een zielig stukje land voor eeuwig beloofd heeft aan zijn volk Israël en persé gelijk moet hebben. (die belofte is trouwens allang gebroken, omdat je Joden het land niet voor eeuwig hebben bewoond)

---

Hoe nederig het ook moge klinken. Ik ben toch van mening dat wij schepsels onze schepper niet ter verantwoording mogen en kunnen roepen voor hetgeen hij doet. God is en blijft soeverein, en dus aan niemand verantwoording schuldig.

quote:

---

4) In deze gedachtengang is er totaal geen plaats voor de boodschap van het Nieuwe Testament maar heeft men alleen aandacht voor de volvoering van politieke plannen van God met de Joden. Deze gedachtengang is juist het tegenovergestelde van het christendom: zij zaait haat en nijd uit over de wereld, deelt mensen op in uitverkorenen en bastaards, omdat ze in het één of andere volk geboren zijn. Hier wordt de progressieve openbaring eenvoudigweg aan de kant gezet; In Christus is geen Jood of Griek wordt van zijn kracht beroofd.

---

Generalisatie, wie is men.

quote:

---

5) Omdat zij slaaf is van de bijbel kan men de meest onbeschofte taal gebruiken om anderen te veroordelen en te bedreigen met goddelijke uitroeiing en straf en hun zo de waarheid te verkondigen. Zo bedreigt genoemde Hal Lindsey de huidige GWB met God's oordeel voor Amerika, omdat 'the road map' voorziet in een Palestijnse staat, en dat zou ingaan tegen de plannen van God
( http://pub122.ezboard.com/fxcatholicfrm17.showMessage?topicID=55.topic )

---

Ik geloof inderdaad niet dat je op die manier te werk moet gaan. Alsof God afhankelijk is van de plannen van de GWB.

quote:

---

Het is ondoenlijk alles door te gaan in dit denken. Ik zou Kogando willen wijzen op het volgende, volgens mij het belangrijkste in het leven:

Wij moeten menselijk worden in de hoogste betekenis van het woord: dwz afstand doen van alle barbaarsheid in ons denken. Ik begrijp uit eigen ervaring ook dat dit voor eindtijdchristenen schier onmogelijk is. Het gedachtenpatroon, de hoeveelheid boeken die ze erover hebben gelezen, de stellige uiteenzettingen van vrome uitleggers en het benauwende van de moderne wereldpolitiek dat er zo mooi op aansluit, doet mensen in een spinnenweb leven waaruit men zich met geen mogelijkheid meer vrij kan maken. Ik heb al jaren het gevoel dat het geen zin heeft al de eindtijdtheoriën te bestrijden. De mensen die erin zijn verstrikt leven in een gedachtensysteem dat te vergelijken is met mensen die in sektes zoals Jehovas Getuigen leven. Ze zijn volledig ingekapseld in een systeem waarvan ze denken dat het waterdicht is. En al laat je zien dat het aan alle kanten rammelt, ze zullen het nooit opgeven, want het is de basis voor hun leven.

---

Mensen maken geloof in Jezus Christus veel moeilijker dan het is

"De Waarheid zal u vrijmaken"

Deze woorden van Jezus, opgeschreven in Johannes 8 : 32, hebben helaas voor veel mensen geen of onvoldoende betekenis. Heel veel mensen die lid zijn van een kerk of van een godsdienstige organisatie, voelen zich helemaal niet vrijgemaakt door de waarheid. Als ze eerlijk zijn zien die mensen dat andere mensen het geloof in Jezus Christus veel moeilijker maken dan nodig is. Heel veel mensen zijn gevangenen van meningen, regels, zienswijzen, angsten, overleveringen, gebruiken en richtlijnen en zelfs van "geloofswetten". Helaas zijn dat zaken die mensen elkaar opleggen, soms in eerste instantie goed bedoeld en naar hun mening gebaseerd op de Bijbel en gedaan uit gehoorzaamheid aan God. Het geheel aan lasten dat de mens opgelegd krijgt, maakt het daarom niet verwonderlijk dat evenzo velen zich in hun hart niet vrij voelen en niet de woorden van Jezus ervaren: "Want mijn juk is zacht en mijn last is licht" (Mattheüs 12 : 30). Dat is jammer want net zoals met de gehele Bijbel het geval is, staan deze woorden, nota bene van de Zoon van God zelf, niet nutteloos in Gods boek dat antwoord geeft op onze vragen. Ze zijn in alle volheid waar, als je het maar wilt zien en Gods brief aan de mensen die hem zoeken aanvaardt.

quote:

---

Om ze te denken geven zou ik dit beeld van ze kunnen geven: Eindtijdchristenen lezen teksten die over haat, grimmigheid, wraak en uitroeiing spreken alsof het over een schaakwedstrijd gaat. Ze zijn als generaals die hun linies op de landkaarten verschuiven. Ze hebben geen idee van oorlog, geen ogenblik aandacht voor het lijden van de mens. Ze zijn als computers die niet anders kunnen dan uitkomen op waarvoor ze voorgeprogrammeerd zijn. Ze zullen je zelfs vertellen dat hun eindtijdgeloof een troost in dit leven is! In de godsdienst wordt alles omgedraaid tot het tegenovergestelde.
Er zijn tegenwoordig inderdaad evangelische gemeentes waar men jaar in jaar uit niets anders doet dan de tekenen des tijds bestuderen. En ze wachten maar, bladeren in hun luie stoel verwoed hun bijbeltjes met onderstrepingen door en vragen er tussen door of ze nog een kopje koffie mogen. Met ongelofelijke lichthartigheid worden de grofste uitspraken gedaan. Ik hoorde eens in een preek: Dat wat Israël in de 2e wereldoorlog heeft meegemaakt, is nog maar een kleinigheid van wat Israël nog te wachten staat in de eindtijd. Je vraagt je dan af hoe in godsnaam het mogelijk is dat mensen met zulk totaal onbenul in hun kennis en gevoelens aangesteld zijn als leiders van een gemeente. Met welk een luchthartigheid maken ze van lijden kleinigheden, met welk een onbeschaamdheid van het evangelie een aanfluiting. Eindtijdchristenen hebben geen idee van de barbaarse draagwijdte van hun gedachten. Als je het ze vraagt zullen ze zeggen in een God van liefde te geloven, en hebben totaal niet door dat hun eigenlijke god een monster is die het gros van de mensheid zal vernietigen op aarde en daarna nog eens zal veroordelen tot de hel.

---

Je hebt wel een punt maar naar mijn mening karikaturiseer je hier teveel en komt bovenstaand stukje derhalve wat te populistisch over naar mijn smaak. Ook stigmatiseer en generaliseer je er op los.

quote:

---

Wanneer je er van bevrijd wil worden moet je niet naar de details kijken, of er wel of niet iets uitkomt van de zogenaamde bijbelse voorspellingen. Je gaat dan namelijk alleen een andere richting op in het labyrint. Nee, je moet naar de basis van je gehele bestaan. Voor mijzelf kwam de bevrijding pas toen ik probeerde op een paar simpele vraagjes de meest levensbelangrijke vragen in ons leven- een definitief antwoord te geven: Ben je een barbaar of een liefdevol mens? Geloof je echt in een God van geduchte wraak, uitroeiing, verdelging, te gronde richten, grimmige straf? En wil je je mooie ziel echt mishandelen door tot je laatste levensadem met die gedachten te leven?

---

Ik ben een barbaar en geloof in een liefdevolle God.

1 Uw hart worde niet ontroerd; gij gelooft in God, gelooft ook in Mij.
2 In het huis mijns Vaders zijn vele woningen (anders zou Ik het u gezegd hebben) want Ik ga heen om u plaats te bereiden;
3 en wanneer Ik heengegaan ben en u plaats bereid heb, kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat ook gij zijn moogt, waar Ik ben.

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 21:51 schreef Viola_Holt het volgende:
kunnen we dit gedeelte voortzetten in vervuld zijn van de heilige geest en het hier weer hebben over de bijbelse voorspellingen

---

Maar dat topic is oud! En alles wat oud en versleten is, wordt vroeg of laat afgedankt.

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 21:17 schreef Rereformed het volgende:
Mensen die een boekreligie aanhangen die zich opwerpt 'de enige waarheid' te zijn, en waarin je je in alle bochten en kronkels moet wringen om het maar te geloven, MOETEN een Heilige Geest uitvinden om zich de zekerheid te verschaffen die hun geloof niet kan geven. Om dezelfde reden willen ze profetiën uit zien komen.

Iedereen die de hoogste menselijkheid in zich zoekt heeft de Heilige Geest. Het is de zekerheid die ieder ervaart met het volgen van zijn gekozen eigen levensweg.

Ik heb het altijd uiterst vervelend gevonden te geloven in een 'voor' en 'na' geschiedenis van jezelf. Vroeger was ik fout, onwetend, verkeerd, nu ben ik gered. Onzin. Ik wil altijd mezelf zijn. Ga mezelf niet minachten.

Heb nooit getwijfeld. Waaraan zou je moeten twijfelen? Aan iemands denkbeelden (die van jezelf)? Ja, natuurlijk moet je daar aan twijfelen, dat is helemaal geen vraag. Alle denkbeelden van de mens zijn maar schimmig.
Aan de vraag of er een God is die het heelal geschapen heeft? Dat is toch ook geen vraag! Veel te moeilijk mij in te denken dat dit niet zo is.

Heb dus geen zekerheid nodig van dingen waarvan ik weet dat er geen zekerheid van gekregen kan worden. En twijfel niet aan dingen die ik niet kan betwijfelen. We doen volgens mij als mensen dus veel te moeilijk. We reiken onze handen krampachtig in allerlei richtingen die dwaas zijn, en krimpen af en toe ineen vanwege angsten die we onszelf geven. En al het natuurlijke zweren we af of veroordelen we!

Ik heb de momenten van vervuld worden met de Heilige Geest niet nodig, want God is altijd in mij.
En wanneer ik die bijzondere momenten beleef, dan heeft het nooit iets met het religieuze denkbeelden te maken, maar vooral altijd met een vrouw; of een film, een bijzonder stuk muziek, een stuk natuur, een mooi verhaal. Het zijn de momenten van het gelukkig zijn, van het willen leven...

Ik wil mens zijn, dwz ik wil me voelen zoals ik ben, van God gekomen, door God geschapen. Daarom kan een mens niet eens zonder de Geest Gods zijn.

---

Het is inderdaad zo dat je lichaam een tempel van de Heilige Geest is. Hij woont in de mens.

Ik ken zelf ook het gevoel van een goed gesprek, een mooie film, muziekstuk of iets anders ontroerends. Het is een warm, blij gevoel.. en steeds als je het gehad heb verlang je er naar terug.

Ik heb de vervulling van Gods Geest echter als iets anders meegemaakt. Misschien ligt het wel in het verlengde van hetgeen wat we ervaren als geluk bij bovenstaande dingen. Goed beschouwd zal iets in je lichaam toch geactiveerd moeten worden om Gods Geest te kunnen ervaren. En misschien dat dit door normale mooie dingen ook geprikkeld kan worden. Dit zijn dan wel 'goeie' of 'mooie' dingen. Althans, dat merk ik bij mezelf. Dingen die God ook mooi zou vinden.

Maargoed, nou praat ik eigenlijk te klinisch en wetenschappelijk over iets wat dat eigenlijk totaal niet is.

Omdat uit je posts blijkt dat je niet helemaal begrijpt waar Viola_Holt op doelt in haar vraag zal ik je vertellen wat voor mij vervulling met Gods Geest is.

Zoals ik hierboven al schrijf ligt het qua mijn gevoel in het verlengde van het geluk-gevoel zoals dat optreed bij mooie muziek e.d. Je vroeg je af waarom ik, als verstandige redenaar, toch geloofde in een dergelijk verhaal met mankementen en onvolkomenheden. Ik kan je vertellen dat Gods daadwerkelijke openbaring in mijn leven eigenlijk de hoofdreden is.

Je zou mijn ouders eens moeten horen.. Ik schuif alles aan de kant wat volgens mij niet is zoals in het evangelie hoort te zijn. Ik ben er inmiddels achter dat de zondag een puur kerkelijke instelling is en leef deze dus ook niet meer als dusdanig na. Ook de vervanginsleer heb ik afgezworen en heb een duidelijk onderscheid weten te maken tussen het oude en nieuwe verbond. Iets waar de kerk het nogal moeilijk mee heeft. Goed, ik ben dus niet iemand die alles klakkeloos aanneemt wat de dominee verteld. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat ik nergens lid ben van een kerk.

Wat is nou mijn basis? Mijn basis is de Bijbel, het evangelie en hetgeen wat ik meegemaakt heb met Gods Geest.

Mijn ervaringen met de Heilige Geest.

Een aantal jaar geleden was ik een braaf christelijk jongetje en geloofde ik practisch alles wat mijn ouders mij vertelde. Als mijn vader vertelde over zijn geloof en wat God voor hem betekende kreeg hij vaak een brok in zijn keel en tranen in zijn ogen. Dit maakte altijd veel indruk op mij. Ik had ook altijd een heel prettig gevoel tijdens en na zo'n gesprek wat vaak plaats vond laat op de avond. Als ik dan naar bed ging lag ik vaak nog te denken over God en de hemel en was helemaal blij.

Toen ik wat ouder werd kwamen er toch vragen boven. Was ik nou eigenlijk ook bekeerd of niet? Ja, ik geloofde wel in God en de Bijbel maar ik kon niet echt zeggen dat ik Jezus kende in mijn leven of dat ik iets anders had meegemaakt met God.

Rond die tijd had ik een gesprek met een meisje. Zij was helemaal vol van God en de Bijbel en vertelde heel enthousiast aan mij dat ze bekeerd was. Natuurlijk vroeg ik hoe dat dan gegaan was. Het antwoord was eenvoudiger dan ik had verwacht, en eigenlijk ook wel een beetje teleurstellend. Ze vertelde me dat ik moest bidden en vragen of God mij een tekst wou geven. Alsof ik nooit gebeden had...

Door het enthousiasme van haar ging ik toch vol goeie moed naar huis. 's avonds laat kwam ik thuis en ging naar bed. Ik pakte mijn Bijbel en bad tot God om een tekst voor mij. Na het bidden sloeg ik mijn Bijbel open en las in psalmen. Het ging over David die zich in een soortgelijke situatie als ik bevond. Hij lag op bed en vroeg zich af waarom God zover weg was. Dit maakte best veel indruk op me. Ik sloot mijn ogen en bad om een duidelijke tekst voor mij. Toen sloeg ik mijn Bijbel weer open en las Johannes 14.

1 Uw hart worde niet ontroerd; gij gelooft in God, gelooft ook in Mij.
2 In het huis mijns Vaders zijn vele woningen (anders zou Ik het u gezegd hebben) want Ik ga heen om u plaats te bereiden;
3 en wanneer Ik heengegaan ben en u plaats bereid heb, kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat ook gij zijn moogt, waar Ik ben.

Het sloeg in als een bom. Mijn hart stroomde werkelijk over van geluk. Ik had een gevoel zoals ik nooit eerder had ervaren. De woorden van deze tekst kwamen op me over alsof ze precies voor mij bedoeld waren. Ik zie het echt als een belofte die Jezus aan mij heeft gedaan. Dit was denk ik mijn eerste duidelijke vervulling met de Heilige Geest. Achteraf bedacht ik dat het speciale gevoel wat ik had tijdens de gesprekken met mijn vader ook van de Heilige Geest afkomstig moet zijn geweest. Maar dit was toen veel minder intens.

Een tijd lang teerde ik op deze ervaring en leefde door als dezelfde christen maar dan met persoonlijke zekerheid.

Toen leerde ik een jongen kennen op mijn werk. Hij was totaal ongelovig en ik raakte met hem aan de praat over het geloof. Omdat ik eigenlijk weinig wist van de bijbel en alles daar omheen was het voor mij moeilijk om goed antwoord te geven op al zijn vragen. Dit was voor mij een motivatie om me meer in de Bijbel te verdiepen. Ik raakte weer veel meer betrokken en voelde me vanaf die tijd ook dichter bij God. Vaak praatte ik tot diep in de nacht met hem en ik leerde steeds meer, misschien wel meer dan hij.

Door zijn vragen begon ik me zelf ook bepaalde dingen af te vragen. Zo ben ik rond die tijd tot het mijn huidige inzicht gekomen wat betreft de zondag bijvoorbeeld. Een radicaal besluit gezien mijn ouders de zondag toch hoog in het vaandel hebben staan.

Hij raakte echter steeds meer geïnteresseerd door het geloof en op een gegeven moment ging hij een keer mee naar de kerk. De hele week maalde het geloof door zijn hoofd en de keer daarop ging hij weer mee. En eigenlijk is hij vanaf die dag, nou ruim twee jaar geleden, iedere week naar de kerk gegaan.

Met hem maakte ik dus een belangrijke fase in mijn geloofsleven door. Op een bepaalde avond waren we naar het café geweest en liepen rond twee uur 's nachts terug naar huis. We spraken wat mensen aan waaronder een Jood, Job. We raakte met hem aan de praat over het geloof en zijn naar een café'tje gegaan wat nog open was. Hier hebben we tot sluitingstijd met deze Jood gepraat over het evangelie. Het was voor ons zeer leerzaam omdat we nou goed zagen hoe Joden dachten over de zonde en genade. De man was onder de indruk van wat we hem vertelde en beloofde ons er goed over na te denken. Nadien heb ik hem nooit meer terug gezien.

We liepen naar huis en praatte nog over God en vervulling met Gods Geest. Mijn vriend zei nog dat hij het zo bijzonder vond dat we deze Jood waren tegen gekomen omdat hij juist de vorige dag had gebeden en gevraagd of hij goed zou mogen evangeliseren.

Thuis aangekomen, het is maar een paar minuten lopen, hadden we het nog steeds over het geloof. Ik zat op dezelfde plek als waar ik nu zit, achter mijn pc. En mijn vriend zat in een stoel aan de andere kant van mijn bureau. Toen gebeurde het, terwijl we spraken over Gods Geest werden we samen vervuld. Tranen stroomden over mijn gezicht en ik kon alleen maar met een gelukzalige glimlach achterover in mijn stoel dit wonderlijke gevoel ondergaan. Gemeenschap der heiligen wordt dit in de Bijbel ook wel genoemd. Nou, ik kan je vertellen Rereformed, een betere bevestiging kan je niet krijgen. Ik had zoveel bijgeleerd over God en de Bijbel en hij was tot het geloof gekomen. En toen die ervaring!

Het gevoel wat je krijgt bij de vervulling met Gods Geest is moeilijk te omschrijven. Ik ervaar het als een emotie waar ik geen raad mee weet. Het lijkt alsof mijn hart brandt en overstroomt van een warme vloeistof. Het is zo'n wonderlijk en heftig gevoel dat ik het niet kan uitten en het enige wat me dan nog rest is het ondergaan en mijn tranen de vrije loop laten. Als ik dit gevoel altijd zou hebben zou ik niet meer kunnen functioneren omdat het duidelijk teveel is. Je wordt letterlijk overspoeld.

Pas kwam ik deze tekst tegen. Het gaat over het stuk van de Emmaus gangers. Deze twee discipelen waren na de kruisiging van Jezus onderweg naar Emmaus. Een man kwam naast hen lopen en gaf hen uitleg over de schrift. Pas nadat de man verdwenen was realiseerden zij zich dat het Jezus geweest was.

Lukas 24:32
En zij zeiden tot elkander: Was ons hart niet brandende in ons, terwijl Hij onderweg tot ons sprak en ons de Schriften opende?

Zij herkende Jezus aan hetzelfde gevoel waaraan ik Hem herken. Jezus zei dat de Heilige Geest als onderpand in ons hart woont voor Hem totdat hij terugkomt. Een betere uitleg kan ik niet bedenken.