quote:
Op vrijdag 18 juli 2003 13:21 schreef DIGGER het volgende:[..]
Je bent niet de enige, maar wat een hoop overdreven reacties.
Als je zo panisch bent voor brand, dat je dus ALTIJD meent thuis te moeten zijn, moet je ook d elijn doortrekken en bijvoorbeeld op dezelfde kamer delen.Immers als je baby op een andere kamer slaapt dan jezelf en er ontstaat brand op de baby kamer, ben je ook al te laat eer je het merkt.
Kortom: Je kunt wel overdreven panisch gaan lopen doen en denken van 'ja maar als dit en als dat'. Je kunt ook wat normaler er mee omgaan en gewoon beseffen dat niet alles te voorkomen is en daardoor wat minder krampachtig met dit alles omgaan.
Betekend overigens niet dat het kind de dupe moet worden van de vrijdheid die de ouders op elk moment wensen, en maar te pas en onpas alleen gelaten moeten worden, maar zo spastisch reageren op het alleen laten van een kind vind ik overdreven.
quote:Precies. Ik geloof dat ik een jaartje of 7 of 8 was toen ik zoiets deed vanuit Amsterdam deed (en ik was van het 'kwartje voor de telefoon tijdperk). Ik denk dat ik niet de lef heb om m'n dochter dat te laten doen op die leeftijd, overigens. Hoorde laatst van een collega die op z'n 15e naar Afganistan lifte...
Op zaterdag 19 juli 2003 23:44 schreef Keroppi het volgende:
Pfoe ik ben blij dat mijn ouders een stuk minder "voorzichtig" met mij en mijn broertje zijn omgesprongen.Toen ik 10 of 11 was ben ik vanuit Rotterdam alleen met de trein naar mijn tante in Maastricht gereisd. En in dat 'tijdperk' bestonden mobieltjes helemaal niet. Een telefoonkaart, daar mocht ik het mee doen
quote:Nee, maar het is ook niet verstandig op je kind te blijven zitten tot het 18 is...
Op maandag 21 juli 2003 21:40 schreef ThE_ED het volgende:
Het feit dat het vaak goed gaat wil niet zeggen dat het verstandig is natuurlijk.
EENS moet het toch zelfstandig worden. En dat kan je beter met kleine stapjes doen dan in een klap op hun 16e of zo.
quote:Maar het ging dus om het feit dat sommge ouders die kleine stapjes dus niet nemen.
Op maandag 21 juli 2003 21:42 schreef Doc het volgende:[..]
EENS moet het toch zelfstandig worden. En dat kan je beter met kleine stapjes doen dan in een klap op hun 16e of zo.
quote:Dat kan je wel zeggen als iemand pas op z'n 12e voor het eerst alleen thuis is...
Op maandag 21 juli 2003 21:42 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Maar het ging dus om het feit dat sommge ouders die kleine stapjes dus niet nemen.
quote:absoluut mee eens...
Op maandag 21 juli 2003 21:42 schreef Doc het volgende:[..]
Nee, maar het is ook niet verstandig op je kind te blijven zitten tot het 18 is...
EENS moet het toch zelfstandig worden. En dat kan je beter met kleine stapjes doen dan in een klap op hun 16e of zo.
quote:Het hangt er denk ik vanaf hoe oud je kind is en wat voor soort kind het is.
Op maandag 21 juli 2003 21:42 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Maar het ging dus om het feit dat sommge ouders die kleine stapjes dus niet nemen.
Met mij werd vroeger toen ik een jaar of 7 / 8 was overlegd of ik het een probleem zou vinden als mijn moeder weer zou gaan werken... geen probleem vond ik... ik kreeg toen een sleutel zodat ik tussen de middag zelf mijn broodjes kon maken en als ik 's middags uit school kwam was mijn moeder weer thuis.
Nou kon dat met mij ook wel want ik liep niet in zeven sloten te gelijk, terwijl een vriendinnetje van mij (zelfde leeftijd ongeveer) dat juist wel deed. Die had echt de meest rare dingen aan de hand op die leeftijd (nog steeds ) en die mocht (en kon) dus niet alleen thuisblijven.
Ik denk dat je als ouders zijnde heel goed naar de kunnen van je kind moet kijken en heel erg naar je eigen gevoel moet luisteren hiermee.
* Bright heeft nog een ideaalbeeld, 'want' de kleine is er nog niet
quote:Dat kun je dus ook zeggen als iemand een baby of peuter alleen laat. Het lijkt er nu op alsof alles over een kam geschoren wordt terwijl het toch wel erg veel uitmaakt hoe oud een kind is. Een ouder kind kan zichzelf redden, dat kun je leren wat hij moet doen als er iets gebeurt. Bij een baby of peuter kan dat niet. Er kan niet alleen brand uitbreken, maar het kind kan ook vallen (bijvoorbeeld doordat het bedenkt dat het misschien wel leuk is om op de kast te klimmen). Dat kun je niet altijd voorkomen als je wel thuis bent maar dan ligt het kind in ieder geval niet een halfuur met een gebroken been of zo te wachten tot jij terugkomt.
Op maandag 21 juli 2003 22:05 schreef Doc het volgende:[..]
Dat kan je wel zeggen als iemand pas op z'n 12e voor het eerst alleen thuis is...
Nu las ik ook verhalen over ouders die het kind dan laten slapen en zelf weggaan. Als zo'n kind wakker wordt in de tussentijd, raakt het dan niet in paniek omdat het alleen is? Of hebben die ouders dat kind dan verteld dat ze soms even weggaan als ze slapen?
quote:Je gaat echt aan het punt voor bij heh. Mij boeit het echt niet of jij je baby wel of niet alleen thuis laat, maar het lijkt MIJ onverstandig.
Op maandag 21 juli 2003 22:05 schreef Doc het volgende:[..]
Dat kan je wel zeggen als iemand pas op z'n 12e voor het eerst alleen thuis is...
quote:Yep. Vanaf redelijk jong kan je kinderen een verantwoordelijkheids gevoel bijbrengen. Dat ze weten wat ze wel en niet kunnen doen. Als ze zich verantwoordelijk gedragen krijgen ze meer vrijheid. Ze vinden ze ook enorm spannend, en als het aan mij dochters (4 en 5) ligt blijven ze graag even alleen thuis ("ga maar naar de bakker hoor, ik blijf wel thuis, want dat kan ik best wel hoor"). Ze weten wat ze wel en niet moeten doen. En mochten ze zich er niet aan houden weten ze ook dat dat ze weer het vertrouwen en dus enige vrijheid zou kosten, dus gedragen ze zich. Ze weten hoe ze moeten bellen en zo voorts. Voor wat ze eigenlijk wel zouden kunnen laat ik ze eigenlijk zeer zeer zelden alleen thuis: echt bij uitzondering en dan ook maar heel kort, terwijl ze meer en langer best zouden kunnen.
Op dinsdag 22 juli 2003 11:55 schreef Angel22 het volgende:Ik denk dat je als ouders zijnde heel goed naar de kunnen van je kind moet kijken en heel erg naar je eigen gevoel moet luisteren hiermee.
quote:En jij gaat aan mijn punt voorbij
Op dinsdag 22 juli 2003 12:22 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Je gaat echt aan het punt voor bij heh. Mij boeit het echt niet of jij je baby wel of niet alleen thuis laat, maar het lijkt MIJ onverstandig.
Je moet imho kijken naar wat een kind wel en niet aankan. Verschilt zoals gezegd per kind. Te weinig toelaten kan uitendelijk daarbij net zo schadelijk zijn als te veel alleen laten.
Wij hebben trouwens nooit de kinderen voor hun 4e langer dan 2 minuten alleen thuis gelaten, en ik heb zelf het idee dat we eerder aan de te voorzichte kant dan de risico-vole kant zitten.
Zelf denk ik dat het niet verantwoord is baby's en peuters alleen te laten. Ik denk wel dat je peuters langzaamaan kunt dingen kunt leren waardoor ze, als kleuter bijvoorbeeld, weleens (kort) alleen kunnen worden gelaten. Maar hoe doe je dat? Wat leer je ze en op welke manier? Hoe heb jij dat bijvoorbeeld aangepakt, Doc?
quote:In de eerste post ging het inderdaad om de baby/peuter leeftijd maar langzaam aan werden ook oudere leeftijden bij dit topic betrokken. Zoals ik hierboven al zei: zelf voor hun 4e de kinderen zelden (of eigenlijk nooit) langer dan 2 minuten alleen gelaten. Voelde ik mezelf prettig bij. Maar ik ga niemand veroordelen die het wel doet (excessen daargelaten natuurlijk).
Op dinsdag 22 juli 2003 12:40 schreef sombie het volgende:
Ik ben het helemaal met je eens dat je kinderen al vroeg verantwoordelijkheid bij kunt brengen, Doc. In dit topic ging het echter om baby's en peuters. Dat is dus nog weer jonger dan jouw dochters. Vind je dat ook kunnen?Zelf denk ik dat het niet verantwoord is baby's en peuters alleen te laten. Ik denk wel dat je peuters langzaamaan kunt dingen kunt leren waardoor ze, als kleuter bijvoorbeeld, weleens (kort) alleen kunnen worden gelaten. Maar hoe doe je dat? Wat leer je ze en op welke manier? Hoe heb jij dat bijvoorbeeld aangepakt, Doc?
Wat betreft het aanleren van aleen laten: aan tafel of zo er over praten. Wat zou je doen als je alleen bent? Wa doe je als er aangebeld wordt? Dus er over praten/discussieren. Wanneer we het gevoel hebben dat ze weten wat verstandig gedrag bij een dergelijke situatie is, en daar naar kunnen handelen (bijvorbeeld oefenen met bellen of zo). Daarna kan je eens kijken hoe het in het eggie gaat. Eerst kort en daarna wellicht langer. Natuurlijk zelf ook zorgen dat als je weggaat niet ergens zomaar ramen openstaan, het gas/vuur aanstaat en dergelijke...
Het moraal van het verhaal was een beetje dat de meeste ongelukken gebeuren als je wel thuis bent (is ook door onderzoek uitgewezen) maar wanneer je even afgeleid bent (telefoon, buurvrouw/vriendin op visite).
quote:Mijn ouders zijn nooit 'stiekem' weggegaan terwijl wij sliepen. Inderdaad om de reden dan een kind dan wakker kan worden en opeens zijn/haar ouders kwijt is.
Op dinsdag 22 juli 2003 12:20 schreef sombie het volgende:
Nu las ik ook verhalen over ouders die het kind dan laten slapen en zelf weggaan. Als zo'n kind wakker wordt in de tussentijd, raakt het dan niet in paniek omdat het alleen is? Of hebben die ouders dat kind dan verteld dat ze soms even weggaan als ze slapen?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |