"Goed. Laat het spel maar beginnen. Letten jullie een beetje op dat dat elfen-ding niet al te ver uit de buurt zweeft, heren?"
* Phoenixx recht haar schouders en zet grote, onschuldige ogen op. De mond een ietsje geopend, buste vooruit, wiegend met de heupen. Als een ware femme fatale schrijdt ze naar de beide wachters toe. Ietwat verbaasd door haar brutaliteit laten de wachters haar dichtbij komen, alvorens haar te stoppen.
"Maar heren, als u het mij zou willen toestaan... Ik ben mijn lippenstift vergeten in de bovenwereld, dus als u éven een klein beetje opzij zou willen gaan? Ja?"
* De linker van de twee wachters laat een oorverdovend gebrul horen, en als hij zijn armen heft knettert het van de statische electriciteit. In de cirkel vervaagt de rode bliksem iets, om vervolgens plaats te maken voor een kolossale rode draak.
"Ow... dat is een 'nee', begrijp ik?" * roept Phoenixx plagerig als ze onder de armen als molenwieken van de wachter wegduikt. De draak stapt uit de cirkel met dreunende stappen - het voetpad waarop zij allen staan heftig laten rimpelend. Lenig springt Phoenixx weg voor de maaiende drakenklauwen. Treiterend nadert ze hem, om daarna weer snel weg te springen. Krankzinnig van irritatie vergeet het hersenloze monster zijn taak om de poort te verdedigen, en blijft Phoenixx volgen. Steeds verder lokt ze hem, tot ze het punt heeft bereikt waar het pad zich splitst. Daar valt Phoenixx neer. Ze draait nog wat op de grond, maar haar bewegingen worden snel zwakker. Om nog onduidelijke reden ligt de vrouw op de grond, gezicht naar de grond, haar rode haren als een waaier over haar gezicht en schouders, de armen naar achteren gedraaid. De draak ziet zijn kans schoon en werpt zich vol overgave op het roerloze lichaam. Net als het monster haar bijna verplettert, verschijnt er een zwaard zo zwart als de nacht in Phoenixx' handen. Phoenixx trekt snel haar lange benen onder haar lichaam en vanuit de knielende positie waarin ze zich nu bevindt, duikt ze voorover naar de draak toe. Met een krachtige zwaai haalt ze het zwaard vanachter haar rug en stoot het met al haar kracht in de buik van het monster. Dodelijk verwond en totaal uit zijn evenwicht gebracht tuimelt het monster in de leegte tussen de zich splitsende paden.
"En dat is één...", * hijgt Phoenixx als ze weer naar haar metgezellen strompelt. Veel kans om deze krachtmeting met hen te bespreken is er niet, want de wachters hebben al een tweede demon opgeroepen.
Helaas voor Phoenixx is zij degene die het dichtste bij de demoon staat. De demoon die een ietwat verzwakt persoon voor zich ziet, ziet zijn kans schoon en valt zonder blikken of blozen Phoenixx aan.
Tarran die zonder blikken of blozen het eerdere gevecht tussen Phoenixx en de draak gevolgd heeft kan nu niet langer zorgeloos toekijken. Als bij toverslag zijn de zwaarden uit zijn handen verdwenen en een gigantische en sierlijke boog is er in zijn handen verschenen. Snel spant Tarran de boog, onderwijl naar Phoenixx schreeuwend dat ze opzij moet duiken. Zodra Phoenixx opzij is gedoken en Tarran het beoogde doel in zicht heeft laat hij de pijl los. Een perfecte treffer. De Glabrezu valt dood neer en verdwijnt langzaam uit Schimmenwereld.
Op het moment dat Tarran op Phoenixx af wil lopen hoort hij achter zich een geluid. Snel laat hij zich voorover vallen. Tijdens de val verdwijnt de boog en komen de twee sierlijke zwaarden weer in zijn handen te liggen. Als Tarran omhoog kijkt ziet hij nog net een paar scharen dichtslaan op de plek waar net nog zijn hoofd was. Voordat Tarran zich kan oprichten wordt hij door de Glabrezu vastgepakt.
Tarran die nu vastzit in de greep van de Glabrezu kan even niet anders proberen dan de dodelijke scharen van de demoon te ontwijken. Wonderbaarlijk genoeg lukt het hem dat ook nog. Dan verdwijnen de zwaarden weer. Twee werpmessen verschijnen. De punten van de lemmeten naar beneden gericht.
Met een tevreden glimlach beweegt Tarran zijn polsen iets naar onder waardoor de punten in het vlees van de demoon snijden. Met ijselijke kreet laat de demoon Tarran los. Tarran heeft zijn werpmessen al bij de punten gepakt en werpt deze met een ongelovelijke snelheid in de richting van de demoon. Beide messen raken hun doel. Blind aan beide ogen wankelt de demoon richting Tarran, maar die heeft alweer zijn sierlijk zwaarden in zijn handen.
Tarran duikt onder een schaar door die hem in tweeen had moeten splijten. En reprimende van Tarran zijn eigen wapen laat de ingewanden van het monster naar buiten bulken. Met een snelle draai van zijn lichaam hakt Tarran met een achterwaartse zwaai de kop van de demoon in een keer van de romp.
Uiterlijk onbewogen staat Tarran even naar de demonen te kijken.
* Hmmmm, ze onderschatten ons niet. Ze sturen meteen zwaar geschut op ons af. We zullen onze borst nat moeten maken. Phoenixx gaat het?
Veel tijd om te antwoorden krijgt ze niet, de volgende demon dient zich aan. En niet zomaar een. Een gigantische Balor komt uit een portaal stappen.
Lang, lang geleden werd het Eiland belegerd door de Fomorianen. De eerste invasie werd dapper afgeslagen door Herne_the_Hunter. De reuzenkoppen werden op staken langs de wegen geplaatst en hun geesten verbannen naar de meest duistere uithoek van de Schimmenwereld. Als je goed luistert, kan je hier nog altijd de magische klanken van Herne's strijdlied horen rondzingen in de spelonken om de Fomoriaanse geesten te laten weten dat de machten die hen tot deze plaats hebben verdoemd nog niet zijn verzwakt.
Horned One of the wilderness,
Winged One of the shining skies,
Rayed One of the splen'drous Sun,
Fallen One of the Samhain cries--
I call amidst the standing stones
Praying that you, O ancient One,
Will deign to bless my mystic rites--
O fiery Lord of the Blazing Sun! *
* Niet in staat helder te denken trekt Phoenixx de beschermende runen in de lucht om haar onzichtbaar te maken voor Balor's dodelijke blik. Iedere rune licht blauw op, vlamt daarna in helder rood en verbrokkelt kort daarna.
"Magie werkt hier niet voor jou, Phoen!!" * schreeuwt Tarran boven het lawaai uit waarmee Balor verschijnt.
"Ik merk het... verstop je!! Duik weg, Tarran!! Laat Balor niet naar je kijken!!" * gilt Phoenixx met overslaande stem terug. Tarran staat haar verbaasd aan te kijken. In zijn handen was zojuist een gigantische bijl verschenen en zijn handen jeukten om het vlijmscherpe blad in de reus te slaan. Nog maar een paar tellen voor de Koning der Fomorianen met al zijn macht en kracht uit de cirkel zal stappen, en Tarran staat daar recht voor. Zonder nadenken stuift Phoenixx op Tarran af en werpt hem tegen de grond. Ze krabbelt snel overeind en duikt achter een groot rotsblok, Tarran gebiedend haar te volgen. Verontwaardigd door de ruwe behandeling, maar kennelijk toch overtuigd van haar goede bedoelingen, kruipt Tarran achter Phoenixx aan.
"Ben je je verstand kwijt of zo? Als we de demonen die de wachters oproepen niet vernietigen, zullen we de bovenwereld nooit kunnen bereiken!" * bijt Tarran de vrouw toe. Trillend van de zenuwen zit Phoenixx tegen strak het rotsblok aangeduwd, alsof ze ermee zou willen versmelten. "Sssst... laat me even denken. Ik denk dat ik het weet..." * In haar handen verschijnt een handspiegel met een fraai gegraveerde zilveren lijst. Tevreden kijkt zij naar de creatie van haar gedachten, met ogen zo groot als koffiekopjes gaapt Tarran haar aan. Als ze een zielenvreter moet aanvallen komt ze met een sinaasappeltje aanzetten en als er een reus verslagen moet worden gaat ze eerst haar make-up bijwerken? Ze heeft werkelijk haar verstand verloren... Phoenixx houdt haar wijsvinger voor haar lippen om Tarran aan te geven dat hij stil moet zijn. Zachtjes brengt ze haar lippen bij zijn oor en fluistert zachtjes: "Die reus is de een-ogige Balor, de Koning der Fomorianen. Balor heeft zijn enige oog vrijwel altijd gesloten, omdat iedereen die hij aankijkt direkt zal sterven. Ik ben bang dat hij zijn oog hier wèl zal gebruiken.
* Voorzichtig steekt Phoenixx de spiegel iets boven het rotsblok uit en ziet in de reflectie dat de reus op hen afkomt. Als hij het blok op slechts een tiental meters is genaderd, laat Phoenixx de kleine handspiegel veranderen in een groter exemplaar en springt joelend overeind. Zich verschuilend achter de passpiegel doet ze er alles aan om Balor's aandacht te trekken. Tarran begrijpt Phoenixx' idee en volgt de reus door zijn het glimmende blad van zijn grote bijl als spiegel te gebruiken. Hij ziet dat Phoenixx' geschreeuw werkt. De enorme reus draait zich nu recht naar hen toe en loopt met gesloten oog op het geluid af. Als hij nog slechts enkele meters van hen is verwijderd, opent hij zijn oog en kijkt recht naar de plaats waar Phoenixx staat. Zijn dodelijke blik wordt door de spiegel waarachter Phoenixx zich heeft verborgen gereflecteerd en met een enorm gebrul stort de reuzenkoning neer en verdwijnt.
"Trucje geleerd van Perseus...", * grinnikt Phoenixx. Ze kijkt naar Tarran en ziet dat zijn wonden zichbaar helen en zijn kracht lijkt weer helemaal te zijn hersteld. Wat is het toch een geweldige man, bedenkt ze zich.
* tekst van Herne_the_Hunter - 30.10.2000
[Dit bericht is gewijzigd door Phoenixx op 10-08-2003 22:11]
Dan kijkt Tarran weer naar de wachters. Ze zijn een uitgebreidt patroon aan het weven. Voordat er iemand iets kan doen wordt er een gigantisch portaal geopend. Langzaam verschijnen er een aantal demonen. Een viertal wezens die gigantisch veel op leeuwen lijken worden aan de lijn gehouden door twee Balor's. In een ooghoek ziet Tarran een aantal wezens wegschieten en zich meteen in de schaduwen van deze wereld verbergen. Als het portaal zich uiteindelijk sluit vallen de twee wachters ook op hun knieen. Totaal uitgeput door de hoeveelheid energie die ze hebben moeten gebruiken om dit nietsvoorstellende groepje wezens de doorgang te beletten.
Snel loopt Tarran op Phoenixx af. Twee schitterende zwaarden in zijn handen. Een stuk langer dan degene die hij eerst had.
* Phoenixx, kom rug aan rug. Dan zijn we daar in ieder geval van dekking voorzien.
Snel doet Phoenixx wat Tarran zegt, net op tijd want de Balor's hebben de leeuwachtige wezens nu losgelaten en twee daarvan komen nu rechtstreeks op Tarran en Phoenixx afgelopen. De andere twee lopen op Arutha en Ulric af die het voorbeeld van Tarran hebben gevolgd en ook rug aan rug staan. Als de twee leeuwachtige demonen Tarran en Phoenixx hebben bereikt beginnen ze lanzaam om hun heen te sluipen. Wachtend op een moment van onachtzaamheid.
Zowel Arutha als Ulric verschijnen weer, ditmaal met de sporen van klauwen over hun borst. Maar ook de demonen zijn niet zonder kleerscheuren van deze schermutseling afgekomen. De kromzwaarden van Ulric staan rechtop in de nek van de ene demoon. Terwijl de schicht van een sierlijke kruisboog uit het oog van de andere demoon steekt. Met een simpele gedachte herlaadt Arutha het wapen en richt opnieuw, maar voordat ze kan richten is de demoon al weer tot de aanval overgegaan.
Als Ulric dit ziet begint een lichte paniek zich op te borrelen. Snel trekt Ulric zijn twee kromzwaarden uit de demon die naast hem staat, met het risico dat hijzelf aan een aanval bloot zal staan. Als Ulric de zwaarden eenmaal vrij heeft, werpt hij ze in alle macht in de richting van de demoon die Arutha aanvalt. Beide zwaarden treffen doel. Halverwege de vlucht valt de demon dood neer en verdwijnt langzaam in het niets.
Als Ulric weer voor zich kijkt ziet hij dat hij een probleem heeft. Een glinsterend gebit slaat dicht op de plek waar een moment geleden zijn hoofd nog was. Al struikelend probeert Ulric de demoon te ontwijken.
* Steek je wapen naar achteren. Ik zal het insmeren met mijn bloed. Daardoor wordt er een wapen van Chaos gecreeerd. Een wapen wat gebruik maakt van de zwakke eigenschappen van de tegenstander. Hij die erdoor geraakt wordt dient eerst zijn eigen zwakheden te overwinnen, voordat hij weer aan aanvallen kan denken.
Snel steekt Phoenixx haar zwaard naar achteren en Tarran laat zijn bloed over het lemmet lopen. Maar dit is het moment waar de demonen op gewacht hebben. Met een gigantische sprong belanden beide demonen op de plek waar net Phoenixx en Tarran nog stonden. Maar met een ongelofelijke snelheid heeft Tarran zich naar voren laten vallen. Phoenixx met zich meetrekkend. Beide met de tegenwoordigheid van geest om hun zwaarden naar boven te laten steken. Beide demonen lopen een ondiepe snee op. Maar het Chaos bloed van Tarran begint zijn werking te doen. Even kijken de demonen elkaar aan. Dan keren ze zich om en lopen op de Balor's af.
Zowel Tarran als Phoenixx staan op en wachten op de dingen die komen gaan. Voorzichtig om de aandacht van de demonen niet weer te trekken zegt Tarran tegen Phoenixx.
* Blijkbaar is hun zwakheid dat ze vinden dat ze de sterkste demonen zijn. Hopelijk kunnen de Balor's geen controle meer over ze krijgen en slachten ze elkaar af
Een moment van paniek sloeg toe bij de vrouwe van de schimmenwereld. Zo lang had ze hier geleefd, maar nog nooit had ze het op moeten nemen tegen zoveel machtige wezens.
De schreeuw van Ulric bracht haar gedachten terug naar de schimmenwereld. Een korte herinnering aan de oefening, die haar voormalige geliefde haar hier had geleerd, was genoeg om de magie die diep in de schimmenwereld verborgen zat op te wekken.
Haar ogen begonnen rood op te gloeien, en haar handen begonnen te trillen. Vanuit de altijd veranderende grond stegen muzikale klanken op. Een treurige lofzang over lang vervlogen tijden steeg op vanuit de schimmenwereld. De muziek werd bovengronds welhaast tastbaar. Net niet zichtbaar voor het oog steeg het vanuit de grond op. De tinteling van pure macht was overal voelbaar. Arutha begon zacht, maar helder, te zingen. Een fluwelen stem weerklonk door de leegte van de schimmenwereld.
Een rode waas om haar vingers werd zichtbaar, hoe luider de zang werd, hoe meer de waas toenam in sterkte. Tot op het punt dat het rode licht zo fel werd dat je er niet meer in kon kijken.
Een korte aarzeling van Arutha's kant gaf de demon de kans om een uitval naar Ulric te doen. Gezien aan het kleine stroompje bloed dat uit zijn borst verscheen, was hij getroffen.
Uit pure woede, en frustratie, vanwege haar aarzeling begon de kleine vrouw aan de korte dans der magie. Haar armen beschreven een vast patroon, terwijl haar benen van de ene beweging in de andere vloeide. Plotseling stopte de vrouwe, en wees met beide handen naar de demon die op het punt stond Ulric aan te vallen, en met alle wilskracht die ze bezat eindigde ze haar magische dans. Een rode vlam verliet haar handen, en trof de demon.
Een hoog gekrijs liet het gezelschap duidelijk weten dat haar magie doel had getroffen. De demon loste langzaam op in de duister van de schimmenwereld.
Snel rende Arutha op een gewonde Ulric af.
"Sorry dat het zo lang duurde" Nauwelijks had ze haar zin afgemaakt, of de vrouwe viel voorover op de grond. De magie had meer van haar geëist dat ze had verwacht.
Tarran en Phoenixx maken dankbaar gebruik van de chaos en vervangen hun zwaarden door pijl en boog. Tarran heeft een sierlijke gevechtsboog in de handen, Phoenixx heeft al haar hoop gevestigd op een stoere kruisboog. De Balors staan met hun strijdbijlen de katachtige moordmachines van zich af te meppen. De kracht van de beesten is echter zo groot dat zij hier zelf niet zonder kleerscheuren vanaf komen. Tel hierbij het onophoudelijke spervuur van Tarrans en Phoenixx' pijlen bij op en dan is het nog maar een kwestie van tijd voor dat de balans in het negatief zal komen.
En inderdaad... na een gevecht dat uren geduurd lijkt te hebben, zijn zowel de beide katten alsook één van de Balors gesneuveld. De andere Balor komt met luide strijdkreet op Tarran en Phoenixx afgestormd. Als één man richten de man en de vrouw hun bogen en laten tegelijkertijd hun pijlen op de Balor afschieten. De pijlen treffen bijna gelijktijdig doel. Tarrans pijl dringt zich door een oog diep in de schedel van het monster, Phoenixx' pijl boort zich in de hals. Het gebrul van het mormel vervalt al snel in een grom en een brom en een diepe zucht waarmee hij zijn laatste levenskracht uitblaast.
Van pure vermoeidheid zakt Phoenixx door haar knieën. Tarran - sterk en onvermoeid alsof hij alleen maar de krant van de deurmat heeft opgepakt - kijkt hoe het de anderen is vergaan. Ulric is vermoeid maar schijnt verder in orde te zijn. Arutha ligt in elkaar gezakt op de grond. Met een kort knikje geeft Phoenixx aan dat zij in orde is en Tarran haast zich naar Arutha. Hij knielt bij haar neer en pakt haar hand.
"Arutha? Ben je in orde?"
* Phoenixx, Ulric pas op er zijn nog meer demonen. Maar deze weten zich aardig goed schuil te houden. Pas op ze kunnen elk moment toeslaan.
Nauwelijks is Tarran uitgesproken of er gaat een flits door Tarran zijn hoofd.
De Nymph, ze is verdwenen. Ik kan haar aanwezigheid niet meer voelen. Alhoewel het feit dat ze in Teranoq was, toch wel betekende dat ik veel meer energie in de lijn moest steken om haar aanwezigheid nog te kunnen voelen. Dat betekent dus ook dat het amulet dat zij bij zich had niet meer aanwezig is of door de elfen van Teranoq in bewaring wordt genomen. Dus heeft een samensmelting van karakters ook weinig nut meer. Hmmm, beste wat we kunnen doen is de wachters doden en dan zo snel mogelijk rapporteren aan Samaell. Ja, dat lijkt mij het beste.
Voorzichtig en zo dat het Ulric niet opvalt schuifelt Tarran in de richting van Phoenixx. Snel fluistert Tarran zijn nieuwe plan in haar oor.
* Phoenixx, we hebben een nieuw doel. Of liever gezegd doelen. Het verslaan van de wachters om hun krachten te veroveren staat nog steeds. Alleen de Nymph is verdwenen en waarschijnlijk dat waar wij op zoek naar zijn met haar. Het heeft dus weinig nut om onze lichamen te gaan delen en het lijkt mij dus het beste om hier zo snel mogelijk weg te raken en te rapporteren aan Samaell
Als Tarran is uitgesproken werpt hij eerst een blik in de richting van Ulric. Maar die staat ingespannen te kijken naar een punt waar hij denkt dat een demon zich schuilhoudt. Dan verlegt Tarran zijn blik naar Arutha. Met voorzichtige bewegingen begint ze weer op te krabbelen. Maar zelfs deze simpele handeling doet haar bijna weer omvallen.
Tarran verlegt zijn blik weer en ziet Ulric vanachter wordt beslopen door een demon. Snel stoot Tarran Phoenixx aan.
* Wat doen we? In principe hebben we hem niet meer nodig en zijn ziel zal hier toch uiteindelijk weer in Schimmenwereld belanden. Zover heb ik hem kunnen doorgronden. Hij zwerft hier al eeuwen, zoniet millenia rond. Enige nadeel is dat we dan zelf drie demonen en de wachters moeten verslaan, want aan Arutha hebben we nog even niet veel. Dus zegt het maar
Met verbazing keken Phoenixx en Tarran naar Ulric die zo gemakkelijk met de demon afrekende. Zelfs zij hadden moeite om te blijven staan. Tarran en Ulric werpen beide een blik opzij naar Arutha. Door de kracht van de trilling en het feit dat Arutha momenteel nog steeds verzwakt is hebben haar op de grond doen belanden. Beduusd kijkt ze rond, even niet wetend waar ze is. Maar de tweede demon ziet in haar de ideale tegenstander en staat op het punt om aan te vallen. Ulric kijkt een naar Tarran die nog geen aanstalten maakt om te helpen en dus besluit Ulric om het dan zelf maar te doen. Met een enkele gedachte verschijnt er een nieuwe pijl op zijn kruisboog.
Op het moment dat de demon naar voren sprint om toe te steken, schiet Ulric zijn pijl. Maar ditmaal is het niet zo een voltreffer als de eerste keer. De pijl is te laag en blijft uiteindelijk steken in het dijbeen van de demon. Woedend onderbreekt deze zijn aanval op Arutha en komt op Ulric af. Nog steeds kijken de anderen alleen maar toe. Dan als de demon vlakbij is, wordt de demon als het ware naar hem toe geblazen. Een stekende pijn in zijn borst verteld Ulric dat er iets mis is. Hij probeert de demon van zich af te duwen, maar tot zijn verbazing lukt dat niet.
Dan verschijnt het gezicht van Tarran in beeld. Met een duivelse glimlach geeft hij een ruk aan het demonen lichaam. Een helse pijn gaat door Ulric als de pijlpunt uit zijn lichaam wordt getrokken. Ulric kijkt naar Tarran die alleen maar glimlachend voor hem staat. Hij vraagt zich af waarom het nodig was om zo een groot risico te nemen.
Ik moet rekening houden met mijn metgezellen. Blijkbaar zijn ze mij toch niet zo goedgezind als ik dacht. Het doden van de demon kan ik inkomen, maar toch. Ik vraag me af of er niet meer achter zat.
Door zijn eeuwenlange ervaring in deze wereld weet Ulric ondertussen hoe hij dit soort wonden dient te genezen. Hij legt zijn hand op de wond en stuurt wat van zijn energie ernaartoe. Tot verbazing van Ulric gebeurd niets en blijft de wond bloeden. Ulric hoort Tarran nog net wat mompelen.
* Het zal het demonenbloed wel zijn.
De demon ziet hoe zijn broeder wordt geraakt door de pijl van Ulric en zijn aanval verlegt naar de schutter. Dan ziet hij dat de man voor hem een gigantische boog in zijn handen heeft. Pijl in de aanslag en klaar om de tweede demon neer te schieten. Maar waar wacht hij op? Hij heeft kans genoeg. Dan staat de tweede demon voor Ulric en pas nu laat Tarran zijn pijl los. De derde demon ziet dat zijn broeder zit vastgepind op Ulric. Langzaam ziet hij Tarran in de richting van de twee lopen.
Tevreden met wat hij net gedaan heeft loopt Tarran in de richting van Ulric. Even blijft hij staan kijken naar het gestuntel van Ulric.
* Ach, dit was een ideale gelegenheid om een medestander te verzwakken. Van dit soort momenten moet een krachtig persoon gebruik maken als hij een voordeel wil verkrijgen. En die wond zal ook niet snel genezen. Hij zou eens moeten weten dat ik er een bepaald vergif op bedacht heb
Dan loopt Tarran weer verder. Met een enkele ruk trekt hij de demon van Ulric af. Vals glimlachend kijkt hij Ulric even aan.
* Het zal het demonenbloed wel zijn
Dan draait Tarran zich om en loopt weg. Als Tarran naar Phoenixx kijkt kan hij nog net zien dat hij niet de enige is die van dit soort gelegenheden gebruik maakt. De derde demon staat op het punt om Phoenixx haar keel door te snijden. Te laat om nog iets anders te doen, schreeuwt Tarran een waarschuwing naar Phoenixx.
* Phoenixx, achter je. Laat je vallen
* Phoenixx buigt voorover en rolt met een sierlijke koprol weg van de demon. Achteraf weet ze dat hij daar had gestaan. Ze had een tinteling op haar rug gevoeld, maar ze had het genegeerd. Nijdig omdat ze geen aandacht had geschonken aan haar eigen gevoelens, staat ze op en draait zich naar de demon. Ze heft haar met Chaos' bloed versterkte zwaard en doorklieft de demon. Met een ijslijke gil verdwijnt deze in het niets. Tarran wil iets zeggen, maar Phoenixx heft haar hand op om hem tot stilte te manen. Geconcentreerd luistert ze. Met haar gehoor tot het uiterste gespitst, kan ze bijna de lucht horen trillen. Ze hoort hoe Tarran bijna zijn adem inhoudt en hoe Arutha piepend ademhaalt in een poging weer op krachten te komen. Maar werkelijk niets wijst erop dat er nog een demon of anderszins kwaadaardig wezen aanwezig is. Statig loopt Phoenixx op Tarran af en knikt met haar hoofd in de richting van de wachters.
"Het is uur van de waarheid is aangebroken, Tarran.
De grand finale.
Ze zijn te ver uitgeput om nog een magisch monster op te kunnen roepen, maar zelf zijn ze nog niet verslagen.
Maar dat is nog maar een kwestie van tijd...
* Nauwelijks is Phoenixx uitgesproken, of de rechter van de twee kolossale wachters komt in beweging.
Snel geeft Phoenixx Tarran een kus op zijn wang.
"Doodt hem, Tarran. Ik zorg voor Arutha...." * fluistert ze in zijn oor, Arutha is inmiddels overeind gekrabbeld en Phoenixx geeft haar een arm. Langzaam, zowel omdat Arutha nog zeer zwak is, als om Tarran de ruimte te geven die nodig is de wachter uit te schakelen, leidt ze Arutha in de richting van de rode poort naar de bovenwereld. De kolossale wachter komt op Tarran af en heft een grote bijl boven zijn hoofd om in één klap dat "lastige figuurtje" tot een eeuwig verblijf in de Schimmenwereld te verdoemen. Tarran heeft echter zijn gevechtsboog weer in zijn handen en schiet pijl na pijl op de reus af. De reus gromt vervaarlijk, geïrriteerd door de pijlen die hem nauwelijks verwonden, maar kennelijk toch pijnlijk zijn. Langzaam komt hij dichter op Tarran af en deze richt zijn pijlen alsmaar hoger. Het uitschakelen van de ogen van demonen is al vaker zeer doeltreffend gebleken, en dus richt Tarran ook in deze situatie zijn pijlen op dat doel. De pijlen missen echter allen. Zo zuiver als hij bij eerdere gevechten was met pijl en boog, zo hopeloos slacht vliegen zijn pijlen nu van de pees. Tarrans gezicht vertrekt van nijd en hij laat de boog verdwijnen. Daarvoor in de plaats verschijnt een set werpmessen in zijn handen. Ook deze missen op knullige wijze hun doel. De reus komt alsmaar naderbij en dan opeens stopt hij. Met een gebrul dat door merg en been gaat, zwaait hij de machtige bijl met ongelooflijke snelheid naar beneden. Tarran duikt opzij, maar niet snel genoeg om de klap volledig te ontwijken. Een scheur in zijn etherische wezen toont aan dat de bijl zijn rechter arm heeft geschampt. Tarran kreunt even, maar lijkt niet zwaar gewond te zijn. Als de reus zijn bijl weer opheft, snelt Tarran om de reus heen en slaat met alle kracht die hij nog bij elkaar kan rapen zijn zwaard in de rug van de reus. Met een zachte grom zakt de reus in elkaar en verdwijnt in de mistige ondergrond. Tarran blijft nog even nahijgen... tintelend van de krachten die hij zojuist heeft opgezogen. Het hele gevecht is grotendeels aan Phoenixx en Arutha voorbij gegaan. Op het moment dat zij in de buurt van de rode poort kwamen, richtte de tweede wachter zijn aandacht op hen. Snel duwde Phoenixx Arutha in de richting van de poort, waar zij vlak voor op de grond viel, en doet zelf snel een paar stappen de andere kant op. Deze taktiek werkt, want de wachter volgt haar. Met in iedere hand een brute hamer, probeert de reus Phoenixx tegen de grond te timmeren. Soepel ontwijkt Phoenixx de eerste paar slagen en dreigt het gevecht uit te lopen op een uitputtingsslag. Phoenixx heeft een scherpe dolk in haar handen, en steekt de reus waar zij maar kan. Ook Phoenixx heeft echter weinig resultaat met de oppervlakkige verwondingen die zij aanricht. En qua conditie kan zij het ook al niet winnen van de reus, die onvermoeibaar op haar in blijft slaan. Steeds langzamer is ze met het ontwijken van de slagen, steeds krapper wordt de marge waarmee ze ontkomt aan een wisse vernietiging.
"... en voor wachter nummer twee! * grijnst ze zachtjes als ze op Arutha afloopt.
"Vuurvogel, kijk uit! * klinkt de zwakke roep van Arutha als de reus vanuit een onverwachte hoek uithaalt naar Phoenixx. Vuurvogel!! Langzaam dringt het woord tot Phoenixx door als zij de slag ontwijkt. Vuurvogel... Ze wankelt een paar stappen achteruit om buiten het bereik van de maaiende hamers te komen en concentreert zich diep. Magie werkt hier niet klinken de woorden in haar hoofd rond. Dit is geen magie - dit is innerlijke kracht! probeert Phoenixx haar innerlijke waarschuwing te overstemmen. Langzaam - zo voelt het voor Phoenixx tenminste aan, in werkelijkheid voltrok de transformatie zich razendsnel - vervaagt de schim van de vrouwenfiguur. De schim lijkt te worden verteert door vuurrode, hete vlammen. De reus doet verrast een stap achteruit als de vuurvogel zich voor hem verheft. De vuurvogel slaat haar zinderende vleugels uit en stapt op de reus af. Hij deinst terug, zij stapt nog verder vooruit. In een poging zich af te weren, slaat de reus nog één maal met beide hamers in op de vuurvogel, maar zonder al te veel succes. De vlammen wijken iets uiteen om de hamers door te laten, en sluiten zich even zo snel weer als deze zijn gepasseerd. Dan stort de vuurvogel zich boven op de wachter. Met een hoge gil, veel geknetter en een veelvoud aan prachtige kleuren vallen de versmolten reus en vuurvogel op de grond neer. Tarran heeft net het laatste deel van het schouwspel kunnen zien en haast zich naar de plek waar de strijders zijn gevallen. Als de grondmist uiteen wijkt, ziet hij daar het etherische lichaam van Phoenixx liggen. Hij laat zich op zijn knieën vallen naast de vrouw. Teder streelt hij een lok rode haren van haar gezicht weg. Phoenixx beweegt zich iets.
"Even nog, nog even liggen... ik ben een beetje moe, Tarran.... * fluistert ze.
* Sorrie, dat was niet helemaal de bedoeling. De krachten die we verkregen hebben hier zijn sterker dan ik dacht
Langzaam staat Tarran op, hij is nieuwsgierig wat voor krachten hij erbij heeft gekregen. Maar dit is niet de plek om dat te proberen. Hopelijk zijn de krachten blijvend en kunnen ze ook gebruikt worden als we hieruit zijn. Ook Phoenixx begint langzaam bij te komen van haar inspanningen. Als herboren staat ze voor Tarran, die enkel met grote ogen naar haar kan staren. Haar haren lijken wel in brand te staan, althans zo lijkt het. Met een blik opzij op Arutha en Ulric ziet hij dat het niet aan hem aan ligt. Dan ziet hij Arutha en Ulric naar hem staren. Verbaasd probeert Tarran zichzelf te bekijken, wat is er nou zo anders dan voorheen? Dan ziet hij dat zijn aderen donkerrood afsteken door zijn huid.
* Hmmm, blijkbaar heeft het absorberen van de krachten van die wachters het bij-effect dat je krachten die je al bezit geaccentueerd worden. Ik ben wel benieuwd naar de andere effecten. Maar dames en heer, wat zeggen jullie ervan is het niet eens tijd om er vandoor te gaan uit dit vrij onaangename wereldje.
Zonder een antwoordt af te wachten loopt Tarran in de richting van het portaal.
* Hoe werkte dit ook alweer? Een projectie van de plaats waar je lichaam zich bevind is voldoende dacht ik. Ah, ja daar zie ik ze. Arutha, Phoenixx, ikzelf en voor Ulric dat gemartelde elfen lichaam.Phoenixx, jij eerst, dan Arutha, dan Ulric en daarna zal ik zelf volgen.
Een voor een gaan de vier door het portaal. Ulric zelfs een beetje weemoedig, hij gaat weer een vleselijk leven tegemoet. Vaarwel met de onsterfelijkheid. Alhoewel, wie weet wat de toekomst zal brengen. Als laatste gaat Tarran door het portaal. Ook hij kijkt even om, maar met een hele andere reden. Even treuzelt Tarran, dan geholpen door de magie van de wachters plaatst hij een aantal runetekens op de pilaren rondt het portaal. Dan volgt Tarran de anderen naar Het Duistere Bos van Herne_the_Hunter Deel IV
|
|
