=====================================
quote:=========================
"What the hell?
Eehmm, guys, can you tell me what is going on here. Well, we can.... Than what is it? Huh, oh yes, ehm, we are here to occupy the Dutch city of Eindhoven."Dat waren de woorden die voor eeuwig mijn leven zouden veranderen. En op zich was dat het ergste nog niet. Het was al meerdere keren voorgekomen dat Eindhoven onder vuur lag of was ingenomen door andere legers dan onze eigen. Dat was nu ook het geval, alleen niet door Duitsers, of van die zelfmoord gasten uit dat middelste gedeelte... Nee, het waren de Amerikanen, nooit gedacht. Ik wist al meteen dat het gewoon verkeerd moest aflopen, of ze zouden via ons, andere landen invallen, of ze wilden gewoon Nederland hebben. Toen J.P. Balkenende een tijd geleden een verdrag met de VS had getekend, mocht de VS ons land binnenvallen zonder gewelddadige acties. Maar de bevolking vind het natuurlijk niet goed. Er moest gevochten worden, we moesten ons eigen land behouden.
Ik verzamelde een paar maten en vertelde wat er precies aan de hand was, en natuurlijk was niemand het met mij eens. Ik vond dat ze weer het land uit moesten, als ze ons willen hebben, moeten ze vechten. Zij renden zowat weg, als ze staarten zouden hebben, zouden die door hun benen door bij hun neus uitkomen, zo bang waren ze van mij en mijn idee· Ik besloot om toch te vechten. Dankzij al die Amerikaanse oorlogsfilms en vechtfilms enzo, je kent het wel, kan ieder kind van 4 al vechten, in ieder geval, dat denkt hij. Ik dacht het ook, en het bleek dat het nog was ook. Toen ik door mijn telescoop keek zag ik boven in de kerktoren een soldaat staan. Toen ik enkele seconden later weer keek, was hij weg. Althans dat dacht ik, hij was gaan liggen, en zijn geweer lag voor hem. Het was een sluipschutter. Ik ben met mijn stomme kop naar de kerk gegaan. Ik mocht er alleen in als ik kwam bidden voor de vrede. Toen brak de hel los: "Wat heeft bidden in godsnaam met de vrede te maken, die gast bestaat niet eens dus rot op met je gezeik.", Ze keken me echt verbaasd aan, met een blik in hun ogen van, wat kom je dan doen. Dat was ze na afloop nog niet duidelijk. Ik heb een stukje overgeslagen dus ik ga maar even terug. Ik stond voor de priesters en pastoren of zoiets en ik zag achter hen een trap die naar een hogere verdieping leidde. Ik rende ernaar toe maar werd tegen gehouden door de biddende menigte, en ik mocht er pas door als ik had gebeden. Ik ben uiteindelijk op mijn knie¬gaan zitten en mijn mond een beetje bewogen, in mezelf gaan mompelen. Zonder benul van alle anderen maakte ik een plan om de sluipschutter te pakken. Na ongeveer 3 minuten was ik klaar en nam weer een sprint naar de trap... Vreemd, er kwam niemand op me af. Ik draaide me om en zag dat er niemand meer was, ik mompelde toch of niet? Ach ja. Ik klom de trap op naar de kerkklok, precies voor lag hij dan. Ik schrok me rok toen bleek dat er 2 lagen, hoe kreeg ik ze allebei zo gek om dood te gaan? Eentje naar beneden gooien dan springt de andere denk ik omhoog. Slaan, schoppen of wat dan ook. Komt goed.
Ik duwde de ene van de toren af, maar jammer genoeg schreeuwde hij harder dan ik had gehoopt, tegen de tijd dat ik omgedraaid was stond de andere sluipschutter al op met zijn Colt (geweer) al op mijn voorhoofd gericht. Toen was het wel ff schrikken. Zonder benul was het mes van de gevallen schutter blijven liggen, ik vond een manier om het mes te pakken en stak ermee de benen van de 2e schutter aan gort. Toen hij op de grond lag liet hij zijn geweer vallen omdat hij met beide handen naar zijn benen greep van de pijn. Ik pakte de Colt en schoot een kogel door zijn hand. Hij stak de andere omhoog, normaal do je er twee, maar die had hij niet meer. Dat was niet slim, hij maakte het makkelijker voor mij om zijn andere hand er ook vanaf te schieten. Toen hij riep dat hij niet wilde leiden, jaagde ik maar een kogel door zijn linkeroog. Ziet er wel mooi uit daarbinnen. Maargoed. Ik pakte het geweer, het mes en een van de sluipschutter geweren en ging zelf in de kerktoren liggen.
Nu is de strijd pas echt begonnen. Ik was echt benieuwd hoe het zou aflopen, ook probeerde ik zoveel mogelijk mensen mee te krijgen in mijn opstand tegen de Amerikanen. Maar al mijn acties waren niet effectief. Er kwam niemand helpen, ze vonden het niet zo erg. Zonder enig benul stonden er een paar soldaten vrijwel achter me, ik had ze niet eens opgemerkt maar dat maakte niet uit, want die verstaan toch geen Nederlands.
... Hoopte ik...
Het was wel even schrikken toen ze contact opnamen met hun officier en alles vertelde wat ik net ook aan de groep mensen zei. Toen ik pas echt begreep dat zij de orders hadden gekregen om mij te elimineren, was ik nog sneller dan toen ik de sprint naar de trap nam. Ik klom over een schutting van een huis, maar ook dat bleek een slechte keuze te zijn. De andere twee soldaten hadden gezien dat ik hier overheen was geklommen en toevallig hadden ze net contact opgenomen met hun officier. En raad eens waar ik weer in was gesprongen... De Rocky-acties moesten een keer werkelijkheid worden dus ik dacht, waarom kan ik dat niet? Ik pakte het sluipschuttersgeweer, de Colt en mij mes in mijn mond geklemd. Ik begon weer te rennen na enkele seconden had ik met de 7 resterende kogels in mijn Colt, 4 mensen doodgeschoten, ik gooide hem weg en pakte het mes uit mijn mond. Net toen ik wilde gooiden zag ik de officier staan met een telefoon in zijn hand, die binnen een fractie van een seconde omgetoverd was in een schietschijf waar ongeveer 3 gaten van een sluipschuttergeweer in zaten. Hij liet de telefoon vallen en pakte een soort van Colt, het leek er wel op, ik dacht aan een USSOCOM maar. WAT DOE IK. Ik zat uitgebreid na te denken over zijn geweer waarvan de loop langzaam richting mijn hoofd kwam. Ik probeerde precies te mikken, en schoot het verlossende schot, de kogel doorboorde zijn schedel aan de voorkant, zijn hersenen en lieten een mooi kogelgat van 9mm achter die dwars door het hoofd ging. Hij zakt in elkaar als een Mona puddinkje op een stokje. Toen de twee wachtsoldaten van buiten ook in de achtertuin waren beland zagen ze de officier liggen, ze rende eropaf en vergaten dat ze eigenlijk voor mij kwamen. Althans dat dacht ik. Ik pakte een paar Colts van neergeschoten soldaten en hield de overgebleven soldaten onder schop en dwong ze om op een rij te gaan staan. Toen iedereen zijn geweer op een hoop had gegooid en ze allemaal op een rij stonden zag ik een Thompson liggen, vol magazijn. Ik pakte het op, even doorladen, en schoot iedere soldaat een gaatje in het hoofd. Toen nog met mijn mes een realistische biologie les nemen, en ik was er van door omdat ik niet wist wat de officier door had gebeld met de telefoon die nog steeds niet op de haak lag.Ik ging rustig aan een computer zitten, startte internet op en zocht op hoe ik kleefbommen kon maken. Na wat gevonden te hebben en een paar leuke bommetjes gemaakt te hebben vertrok ik richting het centrum. Hier stonden ongeveer 5 tanks gestationeerd, Ik had 8 bommen in mij rugzak, dus het moest genoeg zijn. Het leuke was dat ze allemaal op een rij stonden en er was bijna geen bewaking bij de tank. Ik pakte mijn geweer en schroefde er een geluidsdemper op. Ik schoot de enkele bewakers neer. Plakte op iedere tank een bom en pakte een lont van zo'n 30 meter, maakte alle andere lonten aan elkaar en stak het aan. Na een eindje rennen hoorde ik 5 explosies en een hoop Amerikaan geschreeuw. De tanks waren weg. Nu nog de laatste paar soldaten.
Na enige tijd verstopt te hebben werd ik toch nog gevonden door de soldaten, Ik wist bijna zeker dat dit het einde was.
Ik hoorde mijn horloge tikken.
De geweren laden.
Het geroep van de officier: "PREPARE TO FIRE"
"Hold it!"
"Fire!"
.-: GAME OVER :-.
Zoals je misschien wel kan merken is het dus enorme fantasie, maar laat je je niet misleiden wat er achter de fanatsie schuilt.
Alvast bedankt voor het lezen 
- RefleX
p.s. let niet op eventuele spelfouten 
...
Alinea's.
|
|
