Het dagboek van Bluezz.Potje

Omdat je nog nieuw en onbeschreven bent, zal ik me even voorstellen. Ik ben Bluezz' Potje. Tot voor kort was ik eigendom van een restaurant. Ik kon dan elke keer opdraven voor het dessert. Ze stopten me vol met ijs en dan werd ik aan een kind gegeven die me dan met veel plezier weer leeg lepelde. Er zijn ook veel van mijn collega's gesneuveld bij deze ondankbare taak, omdat er veel kinderen waren die dachten dat wij potjes overal tegen konden. Op die plek had ik het dus duidelijk niet naar mijn zin, net als de andere potjes die daar mishandeld werden.

Gisteren is daar eindelijk verandering in gekomen, toen Bluezz mij ontdekte. Toen ik geserveerd werd viel mijn oog meteen op haar en ik deed er alles aan om haar aandacht op me te vestigen. Toen besloot ze me mee te nemen, de grote wijde wereld in. M'n geluk kon niet op, dacht ik. Want na even op het terras van café Centraal gezeten te hebben, viel ik in slaap.. ik was nog moe van het werken. Ik had heerlijk gedroomd over wat Bluezz en ik allemaal gingen doen als we samen op pad gingen. Toen ik vanochtend wakker werd, lag ik nog steeds op hetzelfde terras. En geen Bluezz te vinden. Ik ben maar even naar binnen gehopt om te vragen of ze misschien wisten waar ze gebleven was, maar er stonden andere mensen dan gisteravond, dus aan hun had ik ook niks.

Gisteren hoorde ik ze over skaten praten, dus misschien was dat een goede manier om erachter te komen waar ik naar toe moet. Ik vroeg wat mensen waar ik mensen met wieletjes onder hun voeten kon zien. Zij vertelden me dat ik maar naar het stadhuisplein moest gaan.

Daar aangekomen heb ik een mooi plekje uitgezocht zodat ik heel het plein kon overzien. Ik heb de hele middag lekker in het zonnetje uit zitten kijken naar mijn lieve Bluezz, .... tevergeefs. Ze is niet op komen dagen. De skaters die daar rondreden wisten ook niet wie ze was.

Ja lief dagboek, nu ben ik de grote-mensen wereld ingetrokken om haar te vinden. Het zal een moeilijke taak worden, omdat ik eerst zal moeten uitvinden hoe ik naar haar toe kan komen. Maar ik weet zeker dat dat me gaat lukken. Mijn liefde voor haar overschrijdt alle grenzen van het normale en dát geeft me de kracht om door te zetten. En ik ben blij dat ik jou heb om af en toe alles van me af te schrijven. Nu ga ik maar snel een slaapplaatsje zoeken om de nacht door te brengen. Dan kunnen we morgen weer verder zoeken. Ik duim dat het vannacht niet te koud wordt, want buiten overnachten is geen pretje.

Tot snel! Een dikke kus voor jou, lief dagboek. Samen redden we het wel

Bluezz Potje

Het was een vreselijke nacht. Het was niet erg koud, want ik had genoeg beschutting gevonden. De geluiden van alles waren alleen constant om me heen en die maakten me bang. Ik wist niet wat ze waren en waar ze vandaan kwamen. Ook miste ik m'n collega-potjes. Daar had ik altijd de grootste lol mee toen ik nog in het restaurant werkte, ondanks de wreedheid van de mensen die daar werkten en de kinderen. Maar ik ga niet terug! Neeee. Ik sterf liever in eenzaamheid, zoekend naar mijn lieve Bluezz. Als ik haar terugvind is alles weer beter. Daar mag je me voor in het vuur zetten.

M'n dromen waren dus ook niet echt goed. Weer een paar nachtmerries over vervelende kinderen gehad, die me dreigden kapot te gooien omdat ze geen tweede ijsje kregen. Brr.... badend in het zweet word je dan wakker, in een vreemde wereld, zonder de andere vertrouwde potjes om je heen om je te steunen. Maar niettemin lag ik lekker warm en goed gecamoufleerd onder drie onschuldige krokussen. Ze hebben goed voor me gezorgd. bedankt

Kijk hier heb ik geslapen vannacht. Goed beschut en lekker warm bij drie krokussen

Het is allemaal nog wel een beetje vreemd voor me. Dus ik ga vandaag maar eens goed rondkijken en misschien wat anderen vragen hoe het hier allemaal werkt. Alles is veel te groot en dat werkt niet mee, want het wordt zo wel moeilijk om iets gedaan te krijgen. Ik ben er al wel achter dat ze niet alleen wielen onder hun voeten plakken, maar ook onder wat staal... dat gaat een stuk sneller, maar het is wel gevaarlijk... vooral voor zo'n klein breekbaar potje als ik. Eén keer een misstap en m'n leven ligt aan gruzelementen.

Ondanks alle ontberingen zal ik door blijven zetten. Ik weet dat het de moeite waard is en ik zal er alles aan doen om mijn doel te bereiken. Vooral met de steun die jij me geeft als uitlaatklep voor al mijn zorgen. Ik ga nu maar snel eens kijken waar ik ben en hoe ik naar mijn lieve Bluezz'je kan komen. Ik zal morgen wel even vertellen wat ik allemaal geleerd heb.

Daag, dikke kus

Bluezz' Potje