Waarom... ?

Had haar vanaf donderdag helemaal met rust gelaten, alleen een mailtje gestuurd met dat ik aan het einde van het weekend contact op zou nemen en dat ik hoopte dat ze me dan tenminste even wilde spreken of met me chatten ofzo... Weet niet eens of ze die wel gelezen heeft...

Met heel veel moeite is het me uiteindelijk gelukt haar met rust te laten, geprobeert afleiding te zoeken.. Soms lukte dat wel aardig, soms niet...

Net geprobeert te bellen en ik word gewoon wéér weggedrukt! SMSje gestuurt wat ik fout gedaan heb en waarom ze zo doet, maar natuurlijk geen enkel antwoord terug...

Wat heb ik nou fout gedaan? Ik sprak haar het laatst afgelopen maandag (de vrijdag ervoor had ik haar nog gezien, was wel moeilijk maar gezellig), toen zei ze dat ze me wel weer zou spreken.. Ik moest er zelfs via-via achterkomen dat ze me blokkeerde... Ze reageert verder nergens op SMS/mail/telefoon.. Terwijl ze een paar dagen daarvoor nog twijfelde...

En dat terwijl ik alleen maar lief voor haar wil zijn.. Ik doe alles om rekening met haar te houden, probeer me in haar te verplaatsen.. Maar waarom doet ze dat niet met mij?? 2,5 jaar zo gelukkig geweest, ze was altijd zo gevoelig en lief... En nu opeens lijkt het wel alsof ze een hart van steen heeft.. Ik herken haar niet meer terug, dat kan toch niet?!

Ziet ze niet in hoeveel pijn ze me hiermee doet ofzo? Tegen beter weten in had ik toch hoop hierop gevestigd, dat ze zou respecteren dat ik haar even rust gaf, en dat ze gewoon even wilde praten over hoe het ging.. In één week kan je gevoel toch niet zo veranderen dat ze zich opeens helemaal niet meer voor mij interesseert?? Het moet haar op zn minst toch raken dat ik zoveel verdriet heb? En dat weet ze echt wel... Of wil ze het misschien niet weten?

Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik voel me op, gebroken.. Ik kan niet meer.. Alles leidt eronder, en het lijkt alleen maar erger te worden in plaats van minder.. Opgeven of vergeten kan (en wil) ik niet, daarvoor is mn gevoel echt veel te sterk.. Ook al doet ze nu zo gemeen tegen me, ik hou gvd gewoon van haar! Ik was ook liever boos geweest en had liever het gevoel gehad dat ik beter af ben zonder haar.. Maar dat gevoel heb ik niet!!

Ik wil en kan niet opgeven, hoe graag ik ook zou willen.. Af en toe lijkt het iets beter te gaan maar kort daarop stort ik toch weer in.. Ik kan me voor de mensen buitenaf wel groot houden, maar van binnen voel ik alleen maar pijn en verdriet.. een leegte, een gemis...

Ik wil haar helemaal niet kwijt maar weet niet meer hoe ik verder moet.. Nog meer rust geven?? Voor hoelang dan.. Sommigen zeggen dat ze het niet waard is en ik beter verdien doordat ze me zo behandelt, maar ik weet hoe gelukkig we waren en dat ze het wél waard is.. Ik wil voor haar vechten, maar weet niet meer hoe..... Het wachten en niets van haar horen maakt me gek.....

Ondertussen heb ik het idee dat iedereen zich aan me begint te irriteren omdat ik het nergens anders over kan hebben.. Heb veel lieve vrienden en familie die me steunen, maar die wil ik er ook niet elke keer mee lastigvallen...

Wat moet ik nou..

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 20:33 schreef Chr1st1aan het volgende:
Misschien gewoon langs gaan?
(heb de vorige topic niet gelezen, dus als het al eerder is gezegt....)

---

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 21:00 schreef Doodkapje het volgende:
ff gequote uit het andere topic:
[..]

Yup... dat vroeg ik dus ook... heb ik misschien wat fout gedaan, maar ze zei dat het absoluut niet aan mij lag. Zie het als een begrijpelijke reactie... ze zit behoorlijk in twijfel over hoe het tussen jullie zit en ik denk dat zij het er ook moelijk mee heeft... die gemengde gevoelens, daar moet ze over nadenken, misschien durft ze dit niet te vertellen.

Verwijt jezelf niets; verwijt haar ook niet alteveel, want ook zij heeft waarschijnlijk emoties waar ze het moeilijk mee heeft.

---

Ik weet niet of ze het moeilijk heeft, door haar gedrag krijg ik dat idee niet echt.. Ik wil haar best rust en alles geven, maar ik wil het dan van haarzelf horen, en uit mezelf die rust geven.. Niet gedwongen zoals nu..

Ik verwijt mezelf wel dat ik het zover heb laten komen, dat ik het niet (op tijd) gemerkt heb zodat ik het heb kunnen redden.. Heb echt supergroot schuldgevoel en ben kwaad op mezelf..

Ik verwijt haar alleen de situatie die ze me nu aandoet.. Als ze het moeilijk heeft of na wilt denken of wat dan ook begrijp ik dat best, maar dan hoeft ze het niet op deze manier te doen.. Ze houdt nu totáál geen rekening met mij gevoelens, misschien wel expres omdat ze het moeilijk vind ofzo, weet ik veel....Terwijl ik juist lief voor haar wil zijn en haar probeer te begrijpen en te respecteren..

Ik hoop maar dat ze gauw uitzichzelf wat laat horen, ik vind het ook niet fijn om er steeds op deze manier achteraan te moeten om vervolgens maar weer keihard afgewezen te worden.. En ze kan niet van me verlangen dat ik haar helemaal met rust laat, niet zolang ik niet eens weet wat er aan de hand is.. En we hadden sowieso afgesproken contact te houden..

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 21:16 schreef Doodkapje het volgende:
Dat klopt, die leegte waar ze jou nu ingooit is zeker overbodig.

Ook wij hadden afgesproken dat we goede vrienden zouden blijven, zeker ook omdat we ervoor goed bevriend waren... helaas zijn we nu uitelkaar gegroeid en ik mis de oude situatie wel, maar het zij zo...

Het beste is om zo snel mogelijk met haar te communiceren... jij hebt je best gedaan en nu kan je alleen maar wachten op haar antwoord.

---

Kan ook wel duizenden redenen bedenken waarom ze nu geen contact wil, is ze boos? is ze me zat? wil ze rust? wil ze vrijheid? wil ze nadenken? wil ze erachterkomen wat ze voelt??

twijfels en onzekerheid....

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 21:22 schreef Tha_Mav het volgende:
Get over her......

ze wilt je niet meer spreken of contact is kut voor je zekers...maar je zelf een beetje opdringen heeft geen zin denk ik.

set her free if she comes back....she's yours.

mav out

---

'Get over her' zal voorlopig niet gaan.. Daarvoor is mijn gevoel nog veel te sterk..

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 21:28 schreef milagro het volgende:
alles wat je nu doet (bellen/sms-en) werkt averechts..dus laat dat!
je maakt jezelf alleen maar overstuur, omdat je keer op keer teleurgesteld wordt door haar reactie (of het ontbreken daarvan)

hoe moeilijk ook, hoe oneerlijk ook, je hebt geen keus dan het laten rusten voorlopig.
zij wilt even helemaal niets blijkbaar.

---

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 21:37 schreef Nilis het volgende:

[..]

Geloof mij: 2,5 jaar vergeet je echt niet zomaar even, dat blijft echt nog wel 'eventjes' in je systeem...Ik weet zeker dat ze het er moeilijk mee heeft. Maar omdat jij niks van haar hoort denk jij dat ze gewoon vrolijk verder leeft.

---

quote:

---

Jij kan zelf 0,0 invloed uitoefenen op haar gevoel en/of keuzes, daar moet ze helemaal zelf uit zien te komen...Als jij dan continu contact zoekt krijgt ze daar de ruimte niet voor en jaag je haar alleen maar verder weg... Als jij een tijd lang niks van je laat horen (is moeilijk...kweetut) weet ik zeker dat zij vanzelf weer contact met je zoekt..Of dat met de intentie is waarop jij hoopt (dat het weer goed komt) weet ik niet, maar dan kunnen jullie wel weer verder met een schone lei.

---

quote:

---

suc6...ik weet wat je doormaakt

---

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 21:41 schreef Bombie het volgende:
Jij probeert normaal over een probleem te praten en je wordt koud weggedrukt? Oei.... en nog erger is dat je alle schuld en verantwoordelijkheid daarna ook nog bij jezelf plaatst. Zeker ff geen contact meer zoeken nu! Het is hier al eerder gezegd: dat werkt averechts! "She's got you by the balls". Blijkbaar kruip je momenteel teveel voor haar.

Vrouwen houden niet van kruiperige vriendjes.
[..]

Doe je 't weer!!! Wat zei'k nou? Niet-krui-pen!!!

Ze heeft je in haar macht. Je bent emotioneel afhankelijk van haar. Kijk goed uit dat je niet over kop vliegt! Daar word je niet sterker van in dit geval. Alleen maar onzekerder.

---

Zal proberen haar het contact te laten zoeken, hoe moeilijk ook...

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 21:53 schreef Lynneke het volgende:
Devv... ik heb je vorige topic gelezen en het valt me op dat je maar BLIJFT herhalen dat je haar niet wil en kan vergeten.. TOCH is dit wat je moet doen... je blijft zo tegen jezelf volhouden dat je haar niet kunt vergeten. Je moet jezelf gaan overtuigen dat je wél zonder haar kunt en het ook wilt.. ze zal waarschijnlijk heel leuk zijn... maar als ik het zo lees kun je haar negatieve kanten niet zien. Natuurlijk, dit heet verliefdheid, maar er komt een moment dat je moet inzien dat het geen zin heeft. En ik denk écht niet dat het goed komt (als ik het verslag van de kermis heb gelezen). Dus richt je op wat anders.. zoek hobbies, ga leuke dingen doen met vrienden en verzet je gedachtes. Dat is de enige manier om haar te vergeten. Op die manier ontmoet je ook weer andere mensen en heb je niet meer de tijd om de hele dag door aan haar te denken. Geloof me dit is de enige remedie. Volgens mij heb je lang genoeg hoop gekoestert, en als ze je wegdrukt en nergens op reageert geeft dat aan dat ze rust nodig heeft. En rust betekent niet 3 dagen geen contact maar misschien wel een paar maanden. Ik weet het klinkt keihard, maar er is geen andere manier om over haar heen te komen, ook al wil je dat niet, dat is de enige manier. Als ik het zo lees is er namelijk helemaal geen reden meer om nog hoop te hebben. In elk geval harstikke veel succes, en probeer jezelf een te overtuigen van het feit dat je wél over haar heen kunt komen en dat je wél zonder haar kan.

---

Ik probeer heus wel afleiding te zoeken om er niet aan te denken, en soms lukt dat ook wel.. Alleen krop ik dan alleen maar alles op en komt alles er vanzelf toch wel weer uit waarna ik weer net zo ver ben.. Het lijkt alleen maar moeilijker te worden...

Ik weet ook niet hoelang die 'rust' zal zijn, dat maakt het juist zo moeilijk.. Maar vlak daarvoor wilde ze nog wel contact houden enzo, kon ze "toch niet helemaal zonder me".... En dan opeens zomaar van de een op andere dag niks meer horen.. Dat is voor mij niet te accepteren hoor..

Ik wil haar gewoon niet opgeven omdat ik van haar hou..

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 22:51 schreef Aien het volgende:

[..]

Afleiding is goed, maar betekend niet dat je je gevoelens op kropt, huil het er gewoon uit! Er is niks om je voor te schamen. Als je gevoelens opkropt wordt het alleen maar erger.
Probeer tegen jezelf te zeggen; oke, het is een kut situatie, waar ik nu niks aan kan veranderen, maar ik voel me er kut onder en dat mag.
Probeer je gevoel te accepteren, dan ben je al een heel stuk verder.

---

quote:

---

Want zo zit het en niet anders. zoals je zelf al zei, zíj moet nu wat doen als het ooit nog goed wil komen, jij kan er gewoon niks aan doen, maar dat je je er kut onder voelt is niet meer dan normaal!
En nee, vrienden kunnen misschien je pijn niet verzachten, maar kunnen je wel helpen om even iets anders te doen.

---

Ik haat dit en het zo alleen en eenzaam voelen

quote:

---

IIG veel sterkte ermee!!!

---

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 23:03 schreef She-Wolf het volgende:
Wat iedereen ook zegt hier, je luistert toch niet...Je weerlegt alles wat iedereen zegt onder het mom van "ik hou zoveel van haar".

---

quote:

---

Ooit bij je opgekomen dat ze misschien doodzenuwachtig wordt van je, als je blijft bellen, mailen en smsen?

---

quote:

---

In het begin wilde ze nog wel met je praten en afspreken, waarschijnlijk als een soort 'afbouwperiode' maar nu is 't klaar...

---

quote:

---

Zoals zovelen hier al gezegd hebben "Get over it!"

Maar hier zal je waarschijnlijk ook niet naar luisteren...

---

quote:

---

Op zondag 6 april 2003 23:08 schreef Bombie het volgende:

[..]

Ik weet hoe het voelt. Heel goed zelfs. En uit ervaring kan ik je vertellen dat je te graag wilt. Er is niks mis met te vechten voor iemand, maar dan moet dat wel van twee kanten komen. Het laatste wat je wilt doen is je eigenwaarde verliezen voor een vrouw die dat niet waard is. Het kan nooit zo bedoeld zijn dat jij een slaaf van je gevoel voor haar bent geworden.

Dus... de woorden makkelijk, de daden extreem zwaar:
Verman jezelf, geef toe aan de extreme hartenzeer, onderga desnoods een periode waarin je jezelf laat verloederen, maar verwerk 't en worstel jezelf uit deze situatie met een rechte rug en genoeg eigenwaarde om jezelf nog onder ogen te kunnen komen.

Of verlies jezelf compleet in haar... maar dat is geen optie. Niet doen dus.

---

Mijn eigenwaarde verlies ik niet, maar ik weet heel erg zeker dat ze het wel waard is om voor te vechten, anders zou ik dat natuurlijk niet zolang blijven doen.....

Ik probeer erdoorheen te komen, maar het is echt heel moeilijk.. Ik zal heus wel blijven proberen het te verwerken, maar toch blijf ik hopen dat het ooit goedkomt, en ze binnenkort iets laat horen.. Daar zou ik al heel bij mee zijn..

Helaas is het 'makkelijker gezegd dan gedaan' hierop heel erg van toepassing