Time divisions in the lives of humans are based on the rotation of the earth on its own axis (day) and the passage of the earth around the Sun (year). Ever more precise measurements have shown, however, that these planetary movements are not sufficiently constant for the demands of accuracy. As a result, the unit of time is nowadays defined by an atomic event.
The starting point for this is Planck's Law E = h·v, where the difference E between two atomic electrons at different energy levels corresponds to electromagnetic radiation at frequency v Two levels of the caesium nuclide of atomic mass number 133 have proven to be particularly suitable, the energy difference of which corresponds to a frequency in the microwave band range. After comparison of the earlier-utilised, astronomically defined second with a caesium atomic clock, the duration of the second was redefined in 1967 as 9 192 631 770 periods of the Cs radiative transition. With a caesium clock built on this principle, today an accuracy of better than 10 ns per day can be achieved, whereas the rotation of the Earth is uncertain by up to a few ms per day.
Several hundred caesium clocks are in use in time laboratories around the world. On the basis of the information from these clocks, of which 7 are found in METAS and 3 in the Neuenburg Observatory, the Bureau International des Poids et Mesures (BIPM) in Paris calculates the international atomic time (Temps Atomique International, TAI).
bron: http://www.metas.ch/en/scales/second.html
********
Mensen hebben aan tijd een aanduiding gegeven in de vorm van secondes, minuten, uren, dagen etc
Als deze aanduidingen er niet waren geweest...wat was er dan met tijd gebeurd?
Er zijn hier al een aantal topics geweest, waarin mij duidelijk is geworden dat er helemaal geen tijd is.
Hoeveel tijd gaat er dan overheen voordat een kind geboren worden...of dat er een ster ontploft...dat zal bij iedereen anders zijn.
De aanduiding van tijd gaat volgens mij niet over tijd zelf...maar is een voor ons Mens bedacht zodat iedereen weet waar hij aan toe is.
Handig voor afspraken etc, maar tijd beleefd iedereen anders.
De eerste levensjaren van de mens duren (bij mij) iig veel te lang...als je ouder word word gezegt dat de tijd voorbij vliegt.
De grote vraag...wat is tijd?!
Precies hetzelfde als "afstand" een intrepetatie is van een hoeveelheid meters/decimeters en kilometers.
en net zoals "kleur" een intrepetatie is van een hoeveelheid blauw/geel/rood etc etc.
damn man dat je daar over nadenkt... ik kan mijn "tijd" wel boeiender besteden 
dit is ook een bepaalde manier om tijd aan te geven.
quote:
Op maandag 10 maart 2003 16:31 schreef Flierp het volgende:
tijd is een commerciele uitvinding, om de verkoop van horloges te promoten !
quote:Geheel onwaar. 3+7=10 <-> 10=3+7
Op maandag 10 maart 2003 16:40 schreef AleXXXLie het volgende:
Tijd = Geld
in jou opmerking zou gelden Geld = Tijd.
en als geld tijd is wil ik oneindig geld want dan heb ik ook oneindig veel tijd.
quote:ehm, ik denk niet dat die t serieus bedoelde happertje
Op maandag 10 maart 2003 16:43 schreef DTorro het volgende:[..]
Geheel onwaar. 3+7=10 <-> 10=3+7
in jou opmerking zou gelden Geld = Tijd.
en als geld tijd is wil ik oneindig geld want dan heb ik ook oneindig veel tijd.
quote:Tijd is een lokaal fenomeen, dat wordt beïnvloed door de plaatselijke energie en verandering in entropie. Bij een hoge concentratie van energie gaat de tijd langzamer, zoals uiteengezet in de Speciale Relativiteitstheorie. Hetzelfde gebeurt bij een zeer geordende staat van de omgeving. Als alle beweging in het Universum zou stoppen, dan zou de tijd die wij ervaren ook stil staan. Met alle beweging bedoel ik niet alleen de planeten, maar alles inclusief alle elementaire deeltjes. Dat is natuurlijk een zeer onwaarschijnlijke situatie, zodoende is dat niet meegenomen als uitgangspunt van de Speciale Relativiteitstheorie. Er is dan namelijk ook geen sprake van relativiteit meer, want alles staat dan stil t.o.v. alles.
Op maandag 10 maart 2003 16:26 schreef enlightenedwizza het volgende:
De grote vraag...wat is tijd?!
Penrose en Hawking stellen wel dat voor de Big Bang er geen tijd was omdat alles zoals zij allereerst dachten "frozen in time" was. Later is dat aangepast vanwege de verkregen inzichten over "information physics" in relatie tot black-holes en singulariteiten. Als de tijd stil zou hebben gestaan voorafgaande aan de Big Bang, dan zou de Big Bang niet hebben kunnen starten. Er is namelijk minimaal informatie voor nodig, die denkbeeldig zegt "Begin U maar". Geen tijd betekent automatisch ook geen informatie, geen informatie betekent dat er niets is. De conclusie is dat er voor de Big Bang wel tijd geweest moet zijn maar niet dezelfde als wij kennen. De tijd die wij kennen is in de ruimte-tijd geometrie van Minkovsky eigenlijk imaginair ook wel aangeduidt als it. Dat zou dan betekenen dat de tijd voor de Big Bang toen alles stil stond reeëler was dan de tijd die wij kennen. De gedachte is nu dat de tijd tweedimensionaal complex is waardoor energie en entropie vrij spel hebben en zolang wij en het Universum in beweging blijven is er tijd, maar dat is natuurlijk een open deur...
quote:Dus 1 Tijd = 1 Geld
Op maandag 10 maart 2003 16:43 schreef DTorro het volgende:[..]
Geheel onwaar. 3+7=10 <-> 10=3+7
in jou opmerking zou gelden Geld = Tijd.
en als geld tijd is wil ik oneindig geld want dan heb ik ook oneindig veel tijd.
quote:riiiiight
Op maandag 10 maart 2003 16:54 schreef the.moderator het volgende:[..]
Tijd is een lokaal fenomeen, dat wordt beïnvloed door de plaatselijke energie en verandering in entropie. Bij een hoge concentratie van energie gaat de tijd langzamer, zoals uiteengezet in de Speciale Relativiteitstheorie. Hetzelfde gebeurt bij een zeer geordende staat van de omgeving. Als alle beweging in het Universum zou stoppen, dan zou de tijd die wij ervaren ook stil staan. Met alle beweging bedoel ik niet alleen de planeten, maar alles inclusief alle elementaire deeltjes. Dat is natuurlijk een zeer onwaarschijnlijke situatie, zodoende is dat niet meegenomen als uitgangspunt van de Speciale Relativiteitstheorie. Er is dan namelijk ook geen sprake van relativiteit meer, want alles staat dan stil t.o.v. alles.
Penrose en Hawking stellen wel dat voor de Big Bang er geen tijd was omdat alles zoals zij allereerst dachten "frozen in time" was. Later is dat aangepast vanwege de verkregen inzichten over "information physics" in relatie tot black-holes en singulariteiten. Als de tijd stil zou hebben gestaan voorafgaande aan de Big Bang, dan zou de Big Bang niet hebben kunnen starten. Er is namelijk minimaal informatie voor nodig, die denkbeeldig zegt "Begin U maar". Geen tijd betekent automatisch ook geen informatie, geen informatie betekent dat er niets is. De conclusie is dat er voor de Big Bang wel tijd geweest moet zijn maar niet dezelfde als wij kennen. De tijd die wij kennen is in de ruimte-tijd geometrie van Minkovsky eigenlijk imaginair ook wel aangeduidt als it. Dat zou dan betekenen dat de tijd voor de Big Bang toen alles stil stond reeëler was dan de tijd die wij kennen. De gedachte is nu dat de tijd tweedimensionaal complex is waardoor energie en entropie vrij spel hebben en zolang wij en het Universum in beweging blijven is er tijd, maar dat is natuurlijk een open deur...
ik snap wat je bedoelt... maar leg nog eens wat uitgebreider uit over die theorie van VOOR de big bang? heb ik namelijk nog nooit van gehoord
quote:Het is niet zo nieuw, maar toch nog niet helemaal uitgewerkt, vandaar dat ik kan volstaan met een oude voordracht van Hawking:
Op maandag 10 maart 2003 16:54 schreef the.moderator het volgende:ik snap wat je bedoelt... maar leg nog eens wat uitgebreider uit over die theorie van VOOR de big bang? heb ik namelijk nog nooit van gehoord
quote:De paradox van onze geschiedenis
The scenario for inflation in 1982 was that the universe began with a big bang singularity. As the universe expanded, it was supposed somehow to get into an inflationary state. I thought this was unsatisfactory, because all equations would break down at a singularity. But unless one knew what came out of the initial singularity, one could not calculate how the universe would develop. Cosmology would not have any predictive power.After the workshop in Cambridge, I spent the summer at the Institute of Theoretical Physics, Santa Barbara, which had just been set up. We stayed in student houses, and I drove in to the institute in a rented electric wheel chair. I remember my younger son, Tim aged three, watching the Sun set on the mountains, and saying, it's a big country.
While in Santa Barbara, I talked to Jim Hartle about how to apply the Euclidean approach to Cosmology. According to Dewitt and others, the universe should be described by a wave function that obeyed the Wheeler Dewitt equation. But what picked out the particular solution of the equation that represents our universe. According to the Euclidean approach, the wave function of the universe is given by a Feynman sum over a certain class of histories in imaginary time. Because imaginary time behaves like another direction in space, histories in imaginary time can be closed surfaces, like the surface of the Earth, with no beginning or end.
Jim and I decided that this was the most natural choice of class, indeed the only natural choice. We had side stepped the scientific and philosophical difficulty of time beginning, by turning it into a direction in space.
Most people in theoretical physics have been trained in particle physics, rather than general relativity. They have therefore been more interested in calculations of what they observe in particle accelerators, than in questions about the beginning and end of time. The feeling was that if they could find a theory that in principle allowed them to calculate particle scattering to arbitrary accuracy, everything else would somehow follow.
In 1985, it was claimed that string theory, was this ultimate theory. But in the years that followed, it emerged that the situation was more complicated, and more interesting. It seems that there's a network called M theory. All the theories in the M theory network can be regarded as approximations to the same underlying theory, in different limits. None of the theories allow calculation of scattering to arbitrary accuracy, and none can be regarded as the fundamental theory, of which others are reflections. Instead, they should all be regarded as effective theories, valid in different limits. String theorists have long used the term, effective theory, as a pejorative description of general relativity, but string theory is equally an effective theory, valid in the limit that the M theory membrane, is rolled into a cylinder of small radius. Saying that string theory is only an effective theory isn't very popular, but it's true.
The dream of a theory that would allow calculation of scattering to arbitrary accuracy led people to reject quantum general relativity, and supergravity, on the grounds that they were non-renormalizable. This means that one needs undetermined subtractions at each order, to get finite answers. In fact, it is not surprising that naive perturbation theory breaks down in quantum gravity. One can not regard a black hole, as a perturbation of flat space.
I have done some work recently, on making supergravity renormalizable, by adding higher derivative terms to the action. This apparently introduces ghosts, states with negative probability. However, I have found this is an illusion. One can never prepare a system in a state of negative probability. But the presence of ghosts that one can not predict with arbitrary accuracy. If one can accept that, one can live quite happily with ghosts.
This approach to higher derivatives and ghosts allows one to revive the original inflation model, of Starobinski and other Russians. In this, the inflationary expansion of the universe, is driven by the quantum effects of a large number of matter fields. Based on the no boundary proposal, I picture the origin of the universe, as like the formation of bubbles of steam in boiling water. Quantum fluctuations lead to the spontaneous creation of tiny universes, out of nothing. Most of the universes collapse to nothing, but a few that reach a critical size, will expand in an inflationary manner, and will form galaxies and stars, and maybe beings like us.
It has been a glorious time to be alive, and doing research in theoretical physics. Our picture of the universe has changed a great deal in the last 40 years, and I'm happy if I have made a small contribution.I want to share my excitement and enthusiasm. There's nothing like the Eureka moment, of discovering something that no one knew before. I won't compare it to sex, but it lasts longer.
In simpele termen kun je stellen dat als tijd een vector is met een positieve reële richting, dan kun je tijd laten verlopen van seconde tot seconde+1 totdat het Universum aan zijn einde komt. Op dezelfde manier kun je de geschiedenis volgen als een negatieve reële tijdvector van seconde tot seconde-1 tot je bij de Big Bang aankomt. Zodra je daar bent heb je een probleem omdat je niet verder kunt en daar komen de meeste geleerden ook niet verder dan navelstaren. Als je de tijd door wilt laten lopen dan kan dat niet in dezelfde richting, want je zit dan in een singulariteit, waar ogenschijnlijk geen tijd meer is en dus ook geen informatie meer is. Dat is een paradoxale situatie, want dan zouden wij er ook niet kunnen zijn, want we hebben het dan over het informatieloze einde (lees: reële begin) van onze eigen geschiedenis.
Mathematics to te rescue
Zoals ik al zei, kunnen we niet in dezelfde richting verder terug dan tot op de Big Bang. Wat let ons eigenlijk om zodra we daar vastlopen een andere denkbeeldige orthogonale richting te kiezen. In de wiskunde kun je aan iedere dimensie een imaginaire dimensie koppelen, waardoor in dit geval een extra imaginaire tijdas ontstaat. De mogelijkheid om verder terug te gaan dan de Big Bang is dan hetzelfde als weer overnieuw beginnen. In dat verband bevinden wij ons nu zowel voor de Big Bang alsmede er na. Tijd is daarmee een virtuele loop geworden als een soort van Möbiusvlak. Feynman had al eerder gesteld dat je iets met vectoren moest doen om iets over tijd te kunnen zeggen en kwam zelf al op een imaginaire tijd uit.
Tijd is daarmee een reuzenachtloop zonder einde of begin, maar wel met één normaalrichting zij het dat die imaginair is tot op het tijdstip 0 waarop hij pi/2 radialen in het complexe-vlak draait en weer vrolijk verder gaat ad-infinitum. Wij zijn dus virtuele kunstschaatsers, opweg naar 0 points, op imaginair tijdijs.
[Dit bericht is gewijzigd door the.moderator op 10-03-2003 19:16]
quote:Interessant, ook dat verhaal van Hawking 1982.
Op maandag 10 maart 2003 16:54 schreef the.moderator het volgende:[..]
Tijd is een lokaal fenomeen, dat wordt beïnvloed door de plaatselijke energie en verandering in entropie. Bij een hoge concentratie van energie gaat de tijd langzamer, zoals uiteengezet in de Speciale Relativiteitstheorie. Hetzelfde gebeurt bij een zeer geordende staat van de omgeving. Als alle beweging in het Universum zou stoppen, dan zou de tijd die wij ervaren ook stil staan. Met alle beweging bedoel ik niet alleen de planeten, maar alles inclusief alle elementaire deeltjes. Dat is natuurlijk een zeer onwaarschijnlijke situatie, zodoende is dat niet meegenomen als uitgangspunt van de Speciale Relativiteitstheorie. Er is dan namelijk ook geen sprake van relativiteit meer, want alles staat dan stil t.o.v. alles.
Penrose en Hawking stellen wel dat voor de Big Bang er geen tijd was omdat alles zoals zij allereerst dachten "frozen in time" was. Later is dat aangepast vanwege de verkregen inzichten over "information physics" in relatie tot black-holes en singulariteiten. Als de tijd stil zou hebben gestaan voorafgaande aan de Big Bang, dan zou de Big Bang niet hebben kunnen starten. Er is namelijk minimaal informatie voor nodig, die denkbeeldig zegt "Begin U maar". Geen tijd betekent automatisch ook geen informatie, geen informatie betekent dat er niets is. De conclusie is dat er voor de Big Bang wel tijd geweest moet zijn maar niet dezelfde als wij kennen. De tijd die wij kennen is in de ruimte-tijd geometrie van Minkovsky eigenlijk imaginair ook wel aangeduidt als it. Dat zou dan betekenen dat de tijd voor de Big Bang toen alles stil stond reeëler was dan de tijd die wij kennen. De gedachte is nu dat de tijd tweedimensionaal complex is waardoor energie en entropie vrij spel hebben en zolang wij en het Universum in beweging blijven is er tijd, maar dat is natuurlijk een open deur...
Het brengt mij op het idee van continue rotaties van meerdere universa, waardoor de/een tijd (in een te beleven universum) wordt gevormd als reele projectie van complexe rotererende vectoren/matrices/geometrische veelvlakken in een universum.
D.w.z. er zijn meerdere universa en dus meerdere (te beleven) tijdruimten.
Het suggereert wellicht ook het bestaan van singuliere punten/singuliere vlakken (vortexen) waarin sprongen mogelijk zijn van de ene tijdruimte/universum naar een andere tijdruimte/universum.
Een soort rooster dus van vortexen in het scala van multi-(meer-dimensionale) universa dat dus de kosmos (opper-universum) heet.
Moeilijk omdat het tot spraakverwarring kan leiden:
Een verzameling (roterende) universa die een opper-universum vormen.
quote:Ik begrijp wat je bedoeld en ik kan heel ver met je mee gaan. Wat die vortexen betreft dat zijn theorieën die met het begrip aether te maken hadden. Een heel oude 19e eeuwse theorie dus en inmiddels zijn we wetenschappelijk veel verder. De huidige mathematische beschrijving van de Fabric of Reality heeft geen vortexes nodig, omdat daarvoor een fluïdium noodzakelijk was. De quantummechanica sluit een dergelijk soort continue medium uit. Ook zouden wij zelf met grote snelheid door die macroscopisch statische aether moeten gaan, wat tot vertraging en dus richtingsvoorkeur zou moeten leiden. Een experiment van Michelson en Morley heeft aangetoond dat er geen voorkeur voor een bepaalde richting is. Ook al draaien we met tientallen KILOMETERS per SECONDE rondjes om de zon en door het denkbeeldige multiversum.
Op maandag 10 maart 2003 22:49 schreef M.ALTA het volgende:[..]
Interessant, ook dat verhaal van Hawking 1982.
Het brengt mij op het idee van continue rotaties van meerdere universa, waardoor de/een tijd (in een te beleven universum) wordt gevormd als reele projectie van complexe rotererende vectoren/matrices/geometrische veelvlakken in een universum.
D.w.z. er zijn meerdere universa en dus meerdere (te beleven) tijdruimten.
Het suggereert wellicht ook het bestaan van singuliere punten/singuliere vlakken (vortexen) waarin sprongen mogelijk zijn van de ene tijdruimte/universum naar een andere tijdruimte/universum.
Een soort rooster dus van vortexen in het scala van multi-(meer-dimensionale) universa dat dus de kosmos (opper-universum) heet.
Moeilijk omdat het tot spraakverwarring kan leiden:
Een verzameling (roterende) universa die een opper-universum vormen.
Ik ben zelf geen advocaat van de MWI gedachte ook al behoort het tot mijn curriculum, hoe intrigerend die gedachte ook is. Wie kan zich eigenlijk geen kopieën van zichzelf in ander omstandigheden en werelden voorstellen? Who needs fiction if he has the Many-Worlds Interpretation of Quantum Mechanics? Toch hou ik voorlopig net als 't Hooft vast aan Occam, die stelde dat de verklaring het liefst niet gecompliceerder moet zijn dan het probleem. Tot er een betere of eenvoudigere verklaring komt, kan ik ook heel goed met de bestaande problemen in de fysica en het huidige standaardmodel leven.
[Dit bericht is gewijzigd door the.moderator op 11-03-2003 01:26]
quote:LOL
Op maandag 10 maart 2003 16:31 schreef Flierp het volgende:
tijd is een commerciele uitvinding, om de verkoop van horloges te promoten !
Tijd is een vaag iets. Zonder tijd had niemand geleefd, het is de loop van de toekomst.
quote:in ieder geval interessante stof tot nadenken
Op dinsdag 11 maart 2003 00:03 schreef the.moderator het volgende:[..]
Ik begrijp wat je bedoeld en ik kan heel ver met je mee gaan. Wat die vortexen betreft dat zijn theorieën die met het begrip aether te maken hadden. Een heel oude 19e eeuwse theorie dus en inmiddels zijn we wetenschappelijk veel verder. De huidige mathematische beschrijving van de Fabric of Reality heeft geen vortexes nodig, omdat daarvoor een fluïdium noodzakelijk was. De quantummechanica sluit een dergelijk soort continue medium uit. Ook zouden wij zelf met grote snelheid door die macroscopisch statische aether moeten gaan, wat tot vertraging en dus richtingsvoorkeur zou moeten leiden. Een experiment van Michelson en Morley heeft aangetoond dat er geen voorkeur voor een bepaalde richting is. Ook al draaien we met tientallen KILOMETERS per SECONDE rondjes om de zon en door het denkbeeldige multiversum.
:Mathematisch (Aether-fluidum) versus quantum-mechanica
quote:Jij bent er beter in thuis dan ik denk ik.
Ik ben zelf geen advocaat van de MWI gedachte ook al behoort het tot mijn curriculum, hoe intrigerend die gedachte ook is. Wie kan zich eigenlijk geen kopieën van zichzelf in ander omstandigheden en werelden voorstellen? Who needs fiction if he has the Many-Worlds Interpretation of Quantum Mechanics? Toch hou ik voorlopig net als 't Hooft vast aan Occam, die stelde dat de verklaring het liefst niet gecompliceerder moet zijn dan het probleem. Tot er een betere of eenvoudigere verklaring komt, kan ik ook heel goed met de bestaande problemen in de fysica en het huidige standaardmodel leven.
Wel interessant: zoeken naar een brug/verband tussen "Fictie" en Quantum mechanics.
|
|
