Gymnasiummeisjes [centraal topic]

Ooit zou er een serieuze discussie gevoerd worden over de relatieve merites van het gymnasiummeisje versus die van het volksmeisje.
Door onheuse opmerkingen van met name zodiakk, (maar in dit verband moet ook zeker Gellius genoemd worden) over het volksmeisje is die discussie echter volledig ontaard in een soort van lofzang op de prille borstjes en pronte tepeltjes van het VWO-meisje waar we het hier over hebben.

Naar mijn mening is het volksmeisje eigenlijk te goed om in één adem genoemd te worden met bovengenoemde heren en het gymnasiummeisje, maar mochten er mensen zijn die die discussie alsnog op niveau wensen te openen, weest hier welkom, en anders:

Geef hier uw bloemrijke mening over het gymnasiummeisje.

quote:

---

Op maandag 9 september 2002 15:41 schreef zodiakk het volgende:
Oja, ik ben ook fervent begluurder van gymnasiummeisjes (en daar zitten er scheepsladingen van bij mij in de klas ) tijdens college. Echt dat kan ik makkelijk 6 uur achter elkaar doen, . Hoe ze oplettend en geinteresseerd kijken, met hun haar spelen, hun brilletje op en af doen, af en toe wat korte aantekeningetjes maken, hoe ze na een tijdje een beetje verveeld rond gaan zitten kijken.

gymnasiummeisjes .

---

quote:

---

Op zaterdag 12 oktober 2002 17:55 schreef zodiakk het volgende:
Ik wil Ray Cokes terug en Liquid television met Aeon Flux en obscure zaterdagnachtclips. Ik wil artsy MTV-animaties, vol organische kotswormen en vervreemdende morphings. Ik wil gewoon weer een degelijke authentieke studio met een een kruk en een tafel en een Ray Cokes die met z'n snufferd op 3 centimeter van de camera één van zijn geniale grappen uit zijn mouw schudt. Ik wil weer een 'The Cure'-weekend, waar allerlei verzenuwde gymnasiummeisjes muzikale ontdekkingen beleven. Ik wil gedurfde gekke clips van obscure bandjes om kwart over drie 's middags. Ik wil op zaterdagnacht vanuit mijn bed met een joint naar de ouwe Partyzone kijken en me helemaal het leplazarus schrikken bij sommige clipgedrochten.

Ik heb natuurlijk het liefst dat de huidige MTV/TMF-bonzen acute gangreen krijgen en met hun afgerotte ledematen op hun lichaam gebonden hun excuses aanbieden voor het compleet verruineren van de muziekwereld in de Westerse Wereld.

---

quote:

---

Op zondag 29 december 2002 00:00 schreef zodiakk het volgende:
Naast een fris en frêle deerne met kleine sproetjes, een uitnodigende mond en ogen van azuur die me bewonderend aankijken. Smalle schouders en bevallige borsten. Een brilletje met dun montuur; sterkte +1, maximaal +2. Een gymnasiummeisje, die mij zal beschrijven en bezingen in haar, vol met naieve erotiek gevulde, roze-dagboekje-met-bijpassende-pen.

---

quote:

---

Op zaterdag 18 januari 2003 18:39 schreef zodiakk het volgende:
Ik ben het met je eens, Staal. Maar literaire porno moet altijd op z'n minst een fragiel gymnasiummeisje bevatten. Vind ik dan. Maar ik ben dan ook iemand, volgens sommigen, die grossiert in het neerflatsen van de meest wanstaltige anakoloeten. Lees dus niet verder als je een hekel hebt aan mislukte fraaischrijverij.

Er is een schat aan ranzige overheersingstaal geuit in het roemruchte #filosofie. Deze brei, tot stand gekomen door middel van excretie en masturbatie, verhandelt voornamelijk over de snoezige hulpeloosheid van trillende gymnasiummeisjes en hun roze dagboekjes. Dit komt altijd zeer erotiserend op mij over. Ach, misschien geil ik alleen maar op mezelf. Of op de bezigheid van vieze woordjes intypen. Of, en dat zou mij toch wel verheugen, op Geschreven Pornografie. Dat al die woorden een beeld oproepen van een gymnasiummeisje, dat met een zachtrode blos op haar wangetjes, hangende oogleden en dromerige ogen voor het eerst de ervaren aanraking ondergaat van een vastberaden minnaar.

---

quote:

---

Op zondag 19 januari 2003 17:43 schreef Gellius het volgende:
De Ware literaire pornografie met een grote, kloppende P wordt natuurlijk geschreven door gymnasiummeisjes, Zodiakk. 's Avonds, na het leren van de latijnse vervoegingen en een beetje trillerig van halfbegrepen opwinding, in het roze dagboek. Dat is ook het voordeel van gymnasiummeisjes - zij kunnen schrijven, dit in tegenstelling tot de slecht opgeleide volksmeisjes.

---

quote:

---

Op zondag 19 januari 2003 18:22 schreef zodiakk het volgende:

[..]

Ik kan het alleen maar hartgrondig met je eens zijn. Op die late tijdstippen transformeert haar slaapkamer, die nog wat kinderlijk aandoet, zich in een roze sexkooi waar ze weeïg wordt van naieve sexfantasietjes. En dan schrijft ze...ze blijft schrijven, steeds sneller, met steeds wildere S'en en G'en en haar vingers lijken dan door de letters heen te bewegen. Daarna beweegt ze haar smalle handen langs het kanten randje van haar onderbroekje en langs het nog onaangetaste dosje schaamhaar, haar huid begint al een beetje te tintelen. Ze begrijpt het nog niet helemaal, maar ze voelt zich poezelig en dat moedigt haar aan om verder te gaan. Er gaat een huivering door haar tengere lijfje, de schoudertjes trekt ze naar achteren, haar boezem drukt ze naar voren... Ze spreidt haar benen, een klein beetje maar, zodat ze wat koelte kan toelaten. Eerst probeert ze het met droge vingers, maar al snel likt ze haar vingertoppen en betast zichzelf. Haar dagboekje is inmiddels lang vergeten, het ligt plompverloren naast haar en de bijpassende dagboekpen wordt gebruikt voor andere, ietwat oneerbare, doeleinden.

Gymnasiummeisjes... die met hun wipneusje in geschiedenisboekjes zitten te snuffelen, die verbeten hun tandjes in een pennetje zetten en ermee spelen als ze aan het leren zijn. Hun dunne wenkbrauwen vertrekken zich dan een beetje van inspanning, zodat een nieuwsgierig-verstandige aanblik ontstaat dat zo doorzichtig als glas is. Een aanblik waar je die onervarenheid, die naieviteit haast kan aanraken....

En volksmeisjes... die zijn zo vulgair, die hebben een heel assortiment aan langwerpige voorwerpen die ze uit boerse nieuwsgierigheid in allerlei gaten proppen. Hun lippen slobberen, de visgeur die om hun heen hangt is een bewijs van onachtzaam gebruik van het lompe, breedschouderige lichaam wat volksmeisjes doorgaans hebben. Bah.

hrm... Mijn excuses, ik draaf door. Van gymnasiummeisjes word ik nou eenmaal...nouja...erect. Ik denk zelfs dat Mulisch een opwindende seksscene zou kunnen schrijven, zolang er in ieder geval een gymnasiummeisje in zit.

---

quote:

---

Op dinsdag 21 januari 2003 16:47 schreef zodiakk het volgende:
* * * * * Open Brief Aan Alle Anti-VVD campagneleden * * * *

Beste kameraden,

zoals jullie weten ben ik de afgelopen tijd flink in de weer geweest om alle saboteurs van de Staat op een lijst te zetten. Ik had grootse plannen voor enkele van deze parasieten van Moedertje Nederland. Vooral de exterminatieprocedure was veelbelovend en bestond ondermeer uit het spiesen op een houten staak en deze plaatsen naast een nest met rode mieren. De symboliek deed mij wenen van trots. De rode mieren zouden als collectief leger het enorme slachtoffer door een verenigde krachtsinspanning kunnen verzwelgen. Maar eerst was het natuurlijk nodig om deze hoogverraders van hun bed te lichten en daar had ik de KK voor nodig. Niks aan het handje, het zijn gestaalde oermensen die alles wat met liberalisme te maken heeft verafschuwen. Maar ook mijn geoliede haatmachine heeft een achilleshiel, een zwakte. Een zwakte die de kracht van de eenheid breekt en zorgt voor verderfelijke VVD-gedachten. Iets waar we zo tegen strijden! Maar iemand heeft ons geraakt, of eerder een gehele categorie mensen van het vrouwelijk geslacht heeft de KK zwak gemaakt. Laat ik er niet omheen draaien: het zijn de gymnasiummeisjes.

Deze meisjes overrompelden mijn kamp in de nacht: met hun bleke huid, lange zwanenhalzen, vlechtjes en ondeugende twinkeloogjes liepen ze doodonschuldig giechelend op hun tenen rond. Gevuld met speelse naiviteit tuurden ze om zich heen, terwijl hun tengere lijfjes alleen bedekt waren met roze wollen truitjes en spijkerbroekjes. Kleding die hun broze gestel mooi deed uitkomen. Laat het duidelijk zijn dat mijn gestaalde KK-mensen enigzins in paniek raakten: als een stel bruten kwamen ze de tenten uit en snaaiden zonder willekeur alle meisjes weg. Eerst giechelden de meisjes, ze vonden het spannend en lieten zich meesleuren. Het gegiechel duurde niet lang, mijn mannen laten er doorgaans gaan gras over groeien. Ze grepen vervolgens de meisjes bij de middel en scheurden de truitjes van hun torsootjes. Bibberende borstjes, verschrikte fronzen en allerlei kreuntjes vulden de nacht.

De volgende ochtend hing er een weeïge lucht in het kamp, een lucht van beroofde onschuld en van een vochtig terugkijken. Eén voor één kwamen de meisjes uit de tenten: moe, verschrikt, maar heerlijk voldaan. Ze wreven zachtjes over hun verschraalde bloemetjes. Ze zouden de eerste komende dagen niet kunnen zitten. Maar dat gaf niks. Mijn mannen daarentegen leken hun concentratie, hun 'focus', compleet verloren te zijn. Uitgeblust en dromerig rondkijkend vertelden ze elkaar verhalen over hoe ze met hun grote handen de tere lijfjes verslonden hadden. Ze waren allemaal verliefd. Mijn grote exterminators, mijn excommunicators...ze waren gereduceerd tot donsachtigen die al druk hun liefdesbrieven aan het schrijven waren met de roze pennetjes die ze gekregen hadden van hun gymnasiumliefjes. Ik kon er niks meer mee beginnen.

Daarom moet ik met pijn in mijn hart meedelen dat de geplande procedures geen doorgang kunnen vinden. De mensen die op Zwarte Lijst stonden zijn voorlopig veilig. Maar laat ze niet vergeten dat we ons de volgende keer niet laten verrassen door meisjes die in hun verzenuwde dromen fantaseren over blonde hockeyjongens met lange lokken. Nee, de volgende keer zijn we er klaar voor.

Tot later en wees sterk kameraden!

Een gegriefde zodiakk.

---

quote:

---

Op zondag 26 januari 2003 14:14 schreef zodiakk het volgende:

---

quote:

---

Op woensdag 22 mei 2002 19:05 schreef Meneer_Aart het volgende:
Volgens mij is Tineke Huizinga vroeger echt zo'n christelijk gymnasiummeisje geweest.

---

quote:

---

Tineke Huizinga-Heringa is geboren op 16 februari 1960 en woont in Heerenveen. Ze is getrouwd met Ruurd en moeder van drie kinderen. De rasechte Friezin op de kandidatenlijst van de ChristenUnie bezet sinds 1998 een zetel in de gemeenteraad van Heerenveen. Dat leverde haar in 1999 al een verkiezing tot 'politicus van het jaar' op. Tineke tuiniert graag en leest thrillers. Er zijn weinig televisieprogramma's die haar boeien, maar voor Inspector Morse blijft ze thuis. 'Looft de Koning, heel mijn wezen' is haar favoriete geestelijk lied.

---

quote:

---

Ja, ja Meneer_Aart, vòòrdat ze Ruurd ontmoette en drie kinderen wierp, heeft ze zich als 18-jarig meisje klaargevingerd, zo heel even snel tijdens 'Looft de Koning, heel mijn wezen'. Dat ging als volgt, het was niet geheel ontoevallig ook op een zondag; de Dag van de Heer.

loof de koning, heel mijn wezen
gij bestaat in zijn geduld
want uw leven is genezen
en vergeven is uw schuld.
Loof de koning, loof de koning,
tot gij Hem ontmoeten zult.

Bij dit couplet keek ze ondeugend om zich heen; haar mooie, donkere ogen draaiden rond in haar oogkassen, wellicht op zoek naar een reden om de Heer niet tegen het hoofd te stoten. Niet tevreden gesteld liet ze haar vingers langzaam kruipen daar wat de Heer het als zondig ziet. Maar als ze het heel snel en ongemerkt deed, dacht ze, dan zou de Heer het vast niet zien. Haar handen gleden dus verder en verder, langs haar knietjes en door naar haar bovenbenen en heupen. Haar benen hadden toen nog een bleke, tere huid, waar zich al blauwe plekken zouden vormen als je er tegen aan zou blazen.

Looft Hem als uw vaadren deden,
eigent u zijn liefde toe,
want Hij bergt u in zijn vrede,
zegenend wordt Hij niet moe.
Looft uw Vader, looft uw Vader,
tot uw laatste adem toe.

Ze raakt zichzelf aan en met een lange zachte haal in haar adem liet ze haar stembanden zachtjes trillen, zo'n bijna onmerkbare kreun, zo'n rillerig kreetje. Alles tintelde aan haar, zodat er een fries blosje op haar fijne gelaat kwam. Maar ze ging vlug door, ja, ja, het laatste couplet van 'Looft de Koning, heel mijn wezen' begon zo, haar hartje bonkte en bonkte.

Ja, Hij spaart ons en Hij redt ons,
Hij kent onze broze kracht.
Hij bewaart ons, hij ontzet ons
van de boze en zijn macht.
Looft uw Heiland, looft uw Heiland,
die het licht is in de nacht.

En terwijl de laatste tonen van dit epochale geestelijk lied wegstierven, voelde Tineke zich bevrijdt, haar kletsnatte onderbroekje hield niets meer tegen, haar vruchtwateren, de zondige wateren van het goddeloos genot, stroomde lang de bleke binnenkant van haar dunne benen. Haar gezicht was roze en wollig, ze was zó mooi, Meneer_Aart, echt, je had het moeten zien.

En terwijl ze klaar was, liep ze de kerk uit en dacht ze dat ze de Heer wel te slim af was en dat Hij het vast niet opgemerkt had. Achteloos zorgde Ik voor een zonnestraal die recht op haar gezicht kwam en haar oplichtte als een Maria, en ze begreep het ineens, Ik had alles gezien en kan er nu zonder schroom hier over vertellen. En toen, toen heb Ik haar een Teken laten zien, om haar Mijn barmhartigheid te laten voelen. De Heer is alomaanwezig, en achter haar in de kerk hoorde ze een groots akkoord van het orgel die het hele vertrek en het grasveld om de kerk deed opleven zoals dat alleen kan bij een Goddelijke interventie. Ze zakte nederig op haar knietjes en smeekte om mijn barmhartigheid, en Ik vergaf haar.

Sindsdien is ze een trouw en toegewijd christen, en Ik hou haar nog altijd in de gaten, Meneer_Aart, na al die tijd, na al die zondagen, op al die momenten dat zij aan Mij terugdacht ten tijde van haar wereldse uitstapje.

---

quote:

---

Op dinsdag 28 januari 2003 23:38 schreef zodiakk het volgende:
Ik heb het toch liever over verzenuwde gymnasiummeisjes. Al dat gewauwel over post-modernisme geeft alleen maar een obsessieve verklaringsdrift voor ongrijpbare en onvangbare lustgevoelens weer, dan daadwerkelijk een zinnige gedachte.

En nu terug naar de roze wollen coltruitjes die zich nauw om onervaren lichaampjes heensluiten. terug naar smalle halzen, naar dunne weerloze armpjes. Terug naar die goddelijke prontige bobbels aan de voorkant, ja, die zwaartekracht trotserende en immer zwoegende planeten...

---

quote:

---

Op zaterdag 1 februari 2003 01:57 schreef zodiakk het volgende:
Het was donker en druilerig buiten. Ik liep in mijn lange jas met hoge kraag in mezelf gekeerd op het trottoir. Ik werd achtervolgd, dat was duidelijk. Eerder had ik naief gedacht dat het alleen maar een schim van een schaduw kon zijn, of een grillige lichtmast met kortsluiting, maar daarna materialiseerde de gestalte zich steeds duidelijker, steeds omvattender. De schim leek overal te zijn waar ik keek of waar ik leek te kijken. De gestalte was onfakebaar, hij zorgde er goed voor dat zijn silhouet in het zicht bleef. Ik stopte mijn handen in de zakken van mijn jas, trok daarbij mijn schouders nog eens flink op en beende met opgehitste schreden verder.

De gestalte leek steeds dichter- en dichter bij me te komen. Ik liep voor de zekerheid een donkere steeg in: een ongelukkig getimede uitdrukking van spontaan fatalisme. In paranoide gedachten verzonken liep ik verder, mijn handen klam en mijn schouders stijf van de inspanning. De gestalte leek me aan te kijken, en hoewel ik met moeite alleen het silhouet kon onderscheiden van de donkere achtergrond van natte bakstenen en druipende betonluifels, zag ik toch duidelijk dat dit een uitgebluste veertiger moest zijn. Het nogal plompe lijf, het gebukte hoofd en de ietwat ingevallen tred verrieden dat het hier om een soort onzalige geest ging. Ondertussen begon ik te rillen en regendruppels drongen door mijn jas heen. Mijn ogen verwijdden zich en mijn huid verstrakte, een terugtrekking uit angst. De gestalte kwam steeds dichter bij, ik kon nog steeds zijn gezicht niet ontwaren. Wat moest deze man van mij, vroeg ik me steeds meer af totdat het mijn hele bewustzijn biologeerde. Ik siste hem toe: 'wat wilt u!?', alleen maar om mezelf gerust te stellen natuurlijk, want het silhouet was nog een goede 30 meter van mij vandaan en kon me onmogelijk verstaan.

Ik struikelde over een roze sjaaltje en keek onmiddelijk panisch achter me, de gestalte was weg. Mijn hart bonkte in mijn keel, ik bewoog mijn lichaam verschrikt over het natte trottoir. Waar was de oude man? Een omineus gevoel maakte zich van mij meester; alsof het een hitchcockiaanse thriller betrof werd ik opeens getroffen door een verlammende schrik. Vlak achter mij hoorde ik een lage tenorstem zeggen: "Ik zit dan wel in de OR van een of ander flutbedrijfje en mag dan wel een uitgekakte, geestdodende fantaseur zijn, maar ik hou je nog steeds in de gaten mannetje!'. Ik gilde van angst, smeekte om genade, laat die enge gestalte mij genadig zijn, dacht ik! Plots zag ik een tweede gestalte opdoemen en deze zei: "Ik zit dan wel in de OR van een of ander flutbedrijfje en mag dan wel een uitgekakte, geestdodende fantaseur zijn, maar ik hou je nog steeds in de gaten mannetje!". Ik keek verbaasd om, nog steeds rillend van angst. Toen ineens een derde gestalte zei: "Ik zit dan wel in de OR van een of ander flutbedrijfje en mag dan wel een uitgekakte, geestdodende fantaseur zijn, maar ik hou je nog steeds in de gaten mannetje!", begon ik iets te vermoeden.... Verschrikt schrok ik wakker. De oude grammofoonplaat van Dj Shadow die ik aan had gezet kraakte. Precies op het hoogtepunt sloeg de naald telkens terug. Ik hoorde "Haven't you betrayed your ideals...", herhalen en herhalen...

---