Laat je aan de telefoon niet manipuleren door tranen, woede, zielig gedoe of whatever van je moeder.
Ga ook niet in discussie over je besluit. Twijfel er niet aan. Het is een goed besluit.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ik ga iig mijn best doen
Op vrijdag 7 februari 2003 22:53 schreef Moonah het volgende:
Oh, en nog een tip van een ervaringsdeskundige:
Laat je aan de telefoon niet manipuleren door tranen, woede, zielig gedoe of whatever van je moeder.Ga ook niet in discussie over je besluit. Twijfel er niet aan. Het is een goed besluit.
het is heel erg moeilijk maar ik heb de stap nu gezet en kan niet meer terug, zo simpel is het eigenlijk.ja ik kan terug door sorry te zeggen 100x keer en in het stof te kruipen maar dat verdom ik .
"Ze vond me vervelend, druk en hyper. .....
(mijn zus en ik samen maken ook vaak grapjes die ze niet waardeert maar ja dat is al járen zo...)"
-----
Misschien is dit een bericht naar aanleiding van een eerder topic, dat weet ik niet, maar voor mij (en velen die niet op de hoogte zijn) is dit wel een minimale uitleg.
Als ik het lees denk ik: omdat je moeder je grapjes niet waardeert, is dat nu een reden om zulke drastische beslissingen te nemen?
"Druk en hyper" zijn synoniemen.
Vervelend? Wat heb je gedaan dat je moeder je vervelend noemt?
Ik wil best geloven dat je genoeg redenen hebt om deze beslissing te nemen, maar het roept ook vragen op:
1) Waarom of waarvoor zit je in therapie? (Zijn het gedragsproblemen of is je moeder de oorzaak?)
2) Wat is jouw eigen rol? Ben jijzelf altijd de makkelijkste? Is het wel zo zwart/wit. Je moeder slecht, jij goed?
Ben benieuwd...
(Ik wil nogmaals benadrukken: ik ben geheel objectief in deze)
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Ik denk dat DarkElf vrij duidelijk stelt dat ze zelf niet de makkelijkste is. Ze heeft waarschijnlijk haar "eigenaardigheden" van haar moeder geerfd, waardoor juist haar moeder in staat zou moeten zijn om dat te erkennen.
1) Waarom of waarvoor zit je in therapie? (Zijn het gedragsproblemen of is je moeder de oorzaak?)
2) Wat is jouw eigen rol? Ben jijzelf altijd de makkelijkste? Is het wel zo zwart/wit. Je moeder slecht, jij goed?
Uit eigen ervaring kan ik toevoegen dat moeders lastig zijn.. Ze hebben het beste met je voor, maar begrijpen je soms niet, terwijl ze juist door hun overeenkomsten in staat zouden moeten zijn tot....
Sterkte DarkElf
maar:
als je vanaf je geboorte een en al ellende kent, en ik overdrijf gewoon dus niet, (geetselijk en lichamelijk) is het moeilijk om je persoonlijkheid te ontwikkelen, mede door genen en mede door mijn leven is er bij mij een psychiatrische aandoening ontwikkelt die het mij verschrikelijk moeilijk maakt,. mijn moeder is als kind geestelijk misbruikt en lichamelijk in de zin van geweld, geen sexueel misbruik en dat heeft haar gevormd tot wat ze is.
ik heb al eerder handreikingen naar mijn moeder gedaan, praten met of zonder begeleiding want samen lopen we vast. Dit weigert ze pertinent want er is niets mis met haar, ik ben degene die alles altijd en altijd fout doet en geloof me ik ben volwassen onder tussen, ik ben geen rebelse tiener meer die zich alleen maar afzet.
op een gegeven moment zijn de openlijke vernederingen, de kilheid, de hardheid, de verwijten ( dat zij door mijn geboorte ziek is geworden moet ik altijd horen), de insunuaties, de manier waarop ze mijn man behandelt en mijn vrienden (ik kan nog doorgaan) gewoon genoeg.
Let wel: ik hou van mijn moeder, zij is mijn enige link met mijn verleden behalve mijn zus en zij heeft in mijn vroege jeugd enorm veel liefde getoont, maar is dat een reden om altijd maar overal alles te accepteren?
ze doet me pijn, en ik kan dat niet meer aan.
en ik wil het contact niet 100% verbreken, ik wil een time out om aan mezelf te kunnen werken
[Dit bericht is gewijzigd door DarkElf op 08-02-2003 09:11]
en toch kan ik niet anders...
quote:Ik weet niet zo heel goed wat ik moet zeggen. Denk even dat ik me teveel inleef.
Op vrijdag 7 februari 2003 20:24 schreef DarkElf het volgende:
maar ik moet voor mezelf zorgen en dit is een eerste, wankele en onzekere stap..
Uhm.. ik denk dat je wel het goede gedaan hebt. Zo te horen heb je het netjes gezegd. Jij hebt in ieder geval de eer aan jezelf gehouden. Zoals je al zei, je bent geen opstandige puber meer, en je zal er echt wel over nagedacht hebben. Als het voor jouw hoofdje beter is om even rust te hebben, moet je dat doen. Je verdient het en je hebt het nodig.
Ik snap dat het heel moeilijk is. *cliche* Het is je moeder. Je wilt haar niet kwetsen, je wilt haar niet kwijt, je wilt gewoon even rust.
Ik kan je niet echt advies geven ofzo, sorry. *woordenloos*
Sterkte.
quote:Je hoeft je niet te verdedigen; het is jouw beslissing en niemand heeft het recht daarover te oordelen.
Op zaterdag 8 februari 2003 09:06 schreef DarkElf het volgende:
ps dit is geen beslissing die ik over 1 nacht ijs neem, dit is iets wat mij ook enorm pijn doet, wat mij wéér laat denken dat ik altijd het verkeerde doe, dat ik niet sterk genoeg ben om door te gaan...en toch kan ik niet anders...
Ik herken veel in je verhaal waardoor het voor mij nu even heel erg moeilijk is om een reactie te geven.
Hij wil ze ook niet meer zien, maar tegelijk ook niet loslaten. Maar uiteindelijk zal dat toch de keuze zijn die je in zo'n situatie moet maken vrees ik.
miss dat ik meer post maar miss vind ik het wel allemaal te prive worden nu 
quote:Knap!
Op zaterdag 8 februari 2003 09:04 schreef DarkElf het volgende:
<knip> herkenbaar stukje </knip>Let wel: ik hou van mijn moeder,
Ik allang niet meer. Ik heb dan ook rigoureus alle contact verbroken 6 jaar geleden en voel me daar heerlijk bij. Bij mij is er letterlijk een last weggevallen, en juist daardoor kan ik eindelijk een beetje aan mezelf denken en werken. Dat gaat heel goed. Ben al zes jaar in stijgende lijn bezig Ik mis haar totaal niet.
Ik vind clichematige uitspraken als: 'het is toch je moeder' dan ook te belachelijk voor woorden. Sommige 'moeders' verdienen die term gewoon niet. Het etiketje 'moeder' is slechts een etiketje. Niet meer dan dat. Het eventuele respect dat je als kind zou moeten hebben moet zo'n moeder verdienen, niet afdwingen omdat ze toevallig 'moeder' is.
quote:Jij hebt haar al 6 jaar niet gezien en allemaal redelijk 'verwerkt' enzo. Ik denk, op het moment dat je ertegenaan loopt te hikken, dat dit soort, misschien belachelijke, gedachten echt wel door je hoofd spoken. Laat ik voor mezelf spreken, sorry. De keuze maken om haar nooit meer te willen zien gaat in mijn hoofd rond en rond. Was het een "normaal" iemand geweest, een vriendin oid, dan had ik haar allang aan de kant van de weg gezet bij wijze van. Maar sorry, in mijn hoofd gaat het stemmetje "het is toch je moeder". Helaas, niet alles wat ik dnek kan ik logisch en rationeel verklaren of weg werken. Het is er nou eenmaal.
Op zondag 9 februari 2003 02:54 schreef enchilada het volgende:
Ik vind clichematige uitspraken als: 'het is toch je moeder' dan ook te belachelijk voor woorden. Sommige 'moeders' verdienen die term gewoon niet. Het etiketje 'moeder' is slechts een etiketje. Niet meer dan dat. Het eventuele respect dat je als kind zou moeten hebben moet zo'n moeder verdienen, niet afdwingen omdat ze toevallig 'moeder' is.
My 2 cts.
Sterkte DarkElf
quote:idd, ik heb exact die zelfde woede/ergenis/aversie
Ik vind clichematige uitspraken als: 'het is toch je moeder' dan ook te belachelijk voor woorden. Sommige 'moeders' verdienen die term gewoon niet. Het etiketje 'moeder' is slechts een etiketje. Niet meer dan dat. Het eventuele respect dat je als kind zou moeten hebben moet zo'n moeder verdienen, niet afdwingen omdat ze toevallig 'moeder' is.
maar veel mensen snappen dit niet 
quote:Dan heeft ze het bericht duidelijk niet ontvangen. Hoeveel meer kan je nog doen, nu je het haar, niet via omwegen, maar recht in haar gezicht hebt gezegd wat je al redelijk een tijd wil over laten komen. Ze mag dan de oorsprong zijn van iets ontzettend moois, maar.. grr. als ze nu eens haar oogleden opengooide, hoefde ze niet telkens naar binnen te kijken.
Op vrijdag 7 februari 2003 20:24 schreef DarkElf het volgende:
ik ben nu doodsbenauwd voor haar reactie.......
dat zij net zo negatief denkt als ik altijd doe en verregaande conclusies gaat trekken nu, of dat ze woedend is, of mischien ben ik nu hierdoor weer de persoon die haar expres vreselijk pijn doet en beschadig...
quote:Je hebt altijd voor jezelf gezorgd; Dat zij je er niet bij heeft kunnen helpen, is haar gemis; maar zelfs dat heeft ze schijnbaar niet door.
maar ik moet voor mezelf zorgen en dit is een eerste stap.
sorry! Wat een ingewikkelde situatie en toch ook wat een moedige stap...
ik hoop dat het een oplossing voor je bied ...
shmoop van mij mag deze dicht, ik kan er niets meer mee, doet me veel te veel
quote:Ik begrijp precies hoe je je voelt en sorry dat ik je nog niet heb teruggemaild, maar met dat soort mails moet ik er echt even voor gaan zitten en me er goed op concentreren en dat is er eerlijk gezegd nog niet van gekomen.
Op maandag 10 februari 2003 20:45 schreef DarkElf het volgende:
mam belde, moeilijk is een understatement, ik ben verdrietig, woedend, teleurgesteld, trots op mezelf dat ik stand blijf houden en toch is mijn monster er weer harder dan ooit
quote:...en dat ben je vast niet voor niets...
Op maandag 10 februari 2003 20:45 schreef DarkElf het volgende:
trots op mezelf dat ik stand blijf houden
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ik snap je en ik heb er alle begrip voor
Op maandag 10 februari 2003 20:50 schreef Oxazepam het volgende:[..]
Ik begrijp precies hoe je je voelt en sorry dat ik je nog niet heb teruggemaild, maar met dat soort mails moet ik er echt even voor gaan zitten en me er goed op concentreren en dat is er eerlijk gezegd nog niet van gekomen.
Dikke knuffel voor je DarkElf .. Persoonlijk denk ik dat je een zeer juiste keuze hebt gemaakt, hoe pijnlijk ze momenteel ook moge zijn. Laat dat je echter sterk maken. Je kunt helaas nooit iedereen te vriend houden en soms moet je zelfs van je dichtsbijzijnste vrienden en familie je grootste vijanden maken. Al is het maar voor even.
Laat haar uitrazen, kom zelf tot rust.. En zoek dan weer toenadering - maar alleen als je denkt dat het je dan weer goed gaat doen... Veel sterkte ermee in ieder geval.
En DE, be strong,
bewaak je grenzen ajb.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
