Ik zit de laatste tijd me vaak af te vragen of mijn band met mijn moeder (die niet normaal te noemen is) zo extreem is als het soms lijkt....
Mijn vader is overleden toen ik 15 was. Toen ik 13 was werd er bij hem longkanker vastgesteld en hij ging erg snel achteruit. Nu jaren later weet ik dat ik zo vaak met mijn vader botste omdat we zo vreselijk veel op elkaar lijken.
Laatst hoorde ik van mijn zus dat ze zich nog herinneren dat ze hele goede gesprekken met mijn vader gehad heeft, en buiten de gesprekken die ik met hem gevoerd heb toen hij bijna overleden was kan ik me verder niets herinneren. Ik was er misschien nog te jong voor en onze botsende karakters maakte het vaak onmogelijk om te praten.
Ik snap hem nu meer, hoe meer ik over mezelf leer des te meer kan ik snappen waarom hij reageerde zoals hij deed en hoe raar hij soms ook mocht doen ( depressief, agressief zonder slaan, afstandelijk, kil, koud en arrogant) ik hou wel enorm van hem.
Mijn moeder is een ander verhaal.
Mijn moeder is er altijd voor me geweest (ik ben enorm veel ziek geweest), mijn moeder stond altijd voor me klaar en hield van me.
Mijn moeder is een ster in emotionele chantage, afbrekende kritiek, keiharde aanvallen, verborgen gemene steken onder water, enorme aandacht vragen op een negatieve manier, ze heeft een soort koningin uitstraling: wij moeten naar haar kruipen en doen wat ze zegt anders heb je mot.
En ondanks wat ze tot de dag van vandaag steeds uithaalt bij mij en mijn zus hou ik wel van haar. De relatie is ernstig bekoeld, dat wel, maar ik hou wel van haar. Ze is mijn moeder, misschien pik ik daarom te veel van haar. Dat is ook een houding die zij heeft: ik ben je moeder en als je het niet bavalt kun je gaan (want dat doe je toch niet).
Ondanks alle pijn, verdriet en woede die zij teweeg brengt bij me zal ik nooit zomaar weggaan en nooit meer terugkomen. Zij is de enige ouder die ik over heb, en buiten mijn zus, is zij mijn enige link met mijn verleden en mijn vader.
Ik kan soms vreselijk jaloers en verdrietig worden als ik naar mijn schoonfamilie kijk. Ik mag daar mijzelf zijn, iedereen heeft recht om gehoord te worden en ze gaan op een hele ontspannen manier met elkaar om. En als er eens mot is is dat niet het einde van de wereld maar gewoon iets wat kan gebeuren aangezien niemand hetzelfde is.
Hoe is het bij andere mensen?
quote:Sterkte
Mijn vader is overleden toen ik 15 was. Toen ik 13 was werd er bij hem longkanker vastgesteld en hij ging erg snel achteruit. Nu jaren later weet ik dat ik zo vaak met mijn vader botste omdat we zo vreselijk veel op elkaar lijken.
Verder heb ik een goede band met me ouders.. kan er weinig over zeggen, staan altijd voor me klaar e.d. Denk dat ik half niet besef hoe geluk ik daarmee heb, maarja, ben niet anders gewend! 
Van wat ik me kan herinneren van mijn jeugd heb ik zeker op het emotionele vlak mijn eigen boontjes moeten doppen.
Ik was echt een probleemkindje, en heb mijn ouders af en toe tot waanzin gedreven.
Mijn vader en ik hadden eigenlijk altijd ruzie, zeker rond de periode dat ik in de puberteit kwam. Waarschijnlijk omdat onze karakters heel veel op elkaar lijken. Ik kan me eigenlijk weinig positiefs meer herinneren van deze man.
Ik heb hem sinds mijn 15e niet meer gezien, na een ruzie waarin hij zei me kapot te willen maken.
De relatie met mijn moeder is nu stukken beter, maar op jongere leeftijd was ze vooral emotioneel afwezig voor mij en mijn broer. Maar nadat ik op mijn 16e op mezelf ben gaan wonen is de relatie langzaamaan verbeterd. Ik weet niet hoe de relatie geweest zou zijn als ze niet van mijn vader gescheiden zou zijn.
* Defcon2 heeft redelijk open relatie met zijn ouders...
eigenlijk is het enige nadeel dat ze nog wel es ruzie met elkaar hebben...
verder kan ik eigenlijk met alles bij ze terecht, en doen ze vrijwel nergens moeilijk over... 
Nu heb ik ook de laatste tijd best veel meegemaakt. Veel dierbaren verloren en alles. En mijn ouders hebben mij toen ook heel goed gesteund en andersom ook toen zij het ff druk en moeilijk hadden. Dit heeft onze band eigenlijk alleen maar sterker gemaakt. Ik praat nu veel meer met ze, vind het leuker om zo es iets te gaan doen met mijn ouders enz.
Moeder: ik lijk nogal op mijn moeder. Emotioneel, verzorgend, opvliegend, veeleisend. Daardoor is de band die we samen hebben heel diep, we weten veel van elkaar en ik weet ook altijd zeker dat ze van me houdt en er voor me is. Maar aan de andere kant zorgt het ook voor heel veel strubbelingen. Ze wordt vaak kwaad omdat ik me rot voel, stelt hoge eisen aan wie ik moet zijn en wat ik moet doen. Ik heb daar moeite mee en hak er dan met de botte bijl in. De laatste jaren gaat het beter, omdat ik meer opensta voor haar en duidelijker zeg wat ik vind. En zij ook. Het contact tussen haar en mijn zusje is een stuk makkelijker, maar we zijn wle stapelgek op elkaar.
Vader: 4 handen op 1 buik. Mijn vader heeft veel problemen gehad in zijn jeugd en heeft daardoor de neiging om op te zoek te gaan naar problemen. Toch is ie ontzettend lief en niet veroordelend. Daardorr stort ik vaak mijn hart bij hem uit en hij weet dat dan te relativeren. Andersom gebeurt net zo vaak of vaker. Als ik heel goed kijk, is het een beetje zo dat mijn vader niet echt een vader in de vertrouwde zin van het woord is: het is vaak ook zo dat ik over hem moet moederen. Dus: letten op zijn gezondheid, helpen met werkproblemen, dingen regelen etc.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 was en zijn vervolgens weer bij elkaar gekomen om daarna nog 2 keer uit elkaar te gaan. Op dit moment zijn ze al een paar jaar weer samen en ik weet dat ze heel veel van elkaar houden ondanks alle problemen die er geweest zijn.
Echt veel dezelfde karakter eigenschappen enzo..
En dat botst nogal eens..
Toch kan ik altijd bij hem terecht, als ik hem nodig heb dan brengt hij me weg met de auto enzo.. ook als we bijvoorbeeld de dag ervoor nog ruzie hebben gehad.. hij is gewoon een schat hoewel ik dat soms niet zo vind..
Met mijn moeder heb ik een echte vriendinnen band...
Ik ben al 2 jaar thuis vanwege ziekte en elke dag staat ze weer voor me klaar..
Ze zorgt voor me.. als ik niet wil eten dan zorgt ze wel dat ik eet...
Als ik niet veel drink dan schenk ze het in en zet ze het naast me neer..
Als ik een slechte dag heb dan laat ze alleen de honden uit, terwijl ik normaal altijd mee ga...
En we gaan ook altijd samen boodschappen doen..
Als er wat met mn moeder zal gebeuren.. dan ben ik denk ik ook half dood..
Ik kan gewoon niet zonder mn ouders
Ik ben gewoon altijd goed opgevoed en daar ben ik enorm blij mee
quote:Het lijkt wel of je het over mijn schoonmoeder hebt. Dat is ook zo'n typ.
Op donderdag 9 januari 2003 10:30 schreef DarkElf het volgende:
Mijn moeder is een ster in emotionele chantage, afbrekende kritiek, keiharde aanvallen, verborgen gemene steken onder water, enorme aandacht vragen op een negatieve manier, ze heeft een soort koningin uitstraling: wij moeten naar haar kruipen en doen wat ze zegt anders heb je mot.Hoe is het bij andere mensen?
Mijn eigen ouders zijn fantastische mensen. Ondanks het lichamelijk en vooral geestelijk slecht ging met mijn vader. De laatste jaren was het leven wel heel erg hard 
En dat soort momenten dat versterkt w.s. ook de band met mijn ouders.
Wat je zelf zegt over je moeder:
Ik denk niet dat je je moet laten misleiden door haar. Ga wel gewoon je gang. maar krijg een beetje het gevoel dat je een beetje bang voor haar bent?
), maar sinds in op mezelf woon en eigenlijk al sinds ik een jaar of 18 was en ze me als volwassen begonnen te beschouwen (dat is vrij plotseling gegaan: opeens was ik verantwoordelijk voor mezelf) begrijp ik me vader steeds meer en kan ik me soms ietwat ergeren aan de wereldvreemdheid van mn moeder (al bedoelt ze het allemaal voor 100% goed, soms kan ik me erg ergeren aan de bloemetjes-mentaliteit van haar en dat ze zo vaag kan doen (geesten/spritituele praat en zo)). Me vader is veel pragmatischer en veel concreter, en dan ben ik ook dus dat klikt beter. Niet lullen, doen en bek houden en daarna een biertje drinken en hij staat toch een stuk steviger in de maatschappij en de wereld.
Niet te veel huilen he?
Gegen die Mauer und Abschießen
quote:
Op donderdag 9 januari 2003 10:44 schreef Ripley het volgende:
Hmmmm...Moeder: ik lijk nogal op mijn moeder. Emotioneel, verzorgend, opvliegend, veeleisend. Daardoor is de band die we samen hebben heel diep, we weten veel van elkaar en ik weet ook altijd zeker dat ze van me houdt en er voor me is. Maar aan de andere kant zorgt het ook voor heel veel strubbelingen. Ze wordt vaak kwaad omdat ik me rot voel, stelt hoge eisen aan wie ik moet zijn en wat ik moet doen. Ik heb daar moeite mee en hak er dan met de botte bijl in. De laatste jaren gaat het beter, omdat ik meer opensta voor haar en duidelijker zeg wat ik vind. En zij ook. Het contact tussen haar en mijn zusje is een stuk makkelijker, maar we zijn wle stapelgek op elkaar.
Ik ken het verhaal een beetje terug van je moeder... maar bij mij gaat het een stuk beter. Wel fijn dat je zoŽn zusje hebt! 
quote:Een 2e moeder
Vader: 4 handen op 1 buik. Mijn vader heeft veel problemen gehad in zijn jeugd en heeft daardoor de neiging om op te zoek te gaan naar problemen. Toch is ie ontzettend lief en niet veroordelend. Daardorr stort ik vaak mijn hart bij hem uit en hij weet dat dan te relativeren. Andersom gebeurt net zo vaak of vaker. Als ik heel goed kijk, is het een beetje zo dat mijn vader niet echt een vader in de vertrouwde zin van het woord is: het is vaak ook zo dat ik over hem moet moederen. Dus: letten op zijn gezondheid, helpen met werkproblemen, dingen regelen etc.
, Bewondering voor je 
quote:
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 was en zijn vervolgens weer bij elkaar gekomen om daarna nog 2 keer uit elkaar te gaan.
quote:
Op dit moment zijn ze al een paar jaar weer samen en ik weet dat ze heel veel van elkaar houden ondanks alle problemen die er geweest zijn.
en ze leven nog lang en gelukkig 
En nu ik terug ben bij mijn vriending is alles ernstig bekoeld. Ik heb gezegd tegen hen dat ik haar voorlopig niet wil zien, ben uiteindelijk terug gegaan om het toch een kans te geven ( en dat was maar goed ook, het gaat beter dan ooit), maar dat snappen zij totaal niet. Als je weg gaat, dan blijf je weg, ga je niet terug........ zucht.......
Neuh, geen goede band nu
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
quote:Dat zeg ik
Op donderdag 9 januari 2003 10:49 schreef X-Ray het volgende:
Vroeger was de band met mn moeder beter dan met die ouwe (die gaf me altijd op me klote
quote:Misschien maar niet omdat ik bang ben haar pijn te doen ofzo. (vaak genoeg gedaan volgens haar en nee daar voel ik me niet schuldig over)
Op donderdag 9 januari 2003 10:47 schreef Catty34 het volgende:[..]
Wat je zelf zegt over je moeder:
Ik denk niet dat je je moet laten misleiden door haar. Ga wel gewoon je gang. maar krijg een beetje het gevoel dat je een beetje bang voor haar bent?
Zoals ik zei is zij 1 van de weinige linken met mijn verleden en ik hou wel van haar. Ik ga me gang en geef haar gewoon weinig stof tot kritiek geven etc.
Ik was vroeger misschien bang van haar, ze kan nogal intimiderend zijn. Maar hoe ouder ik word des te meer zie ik wat er achter haar buitenkant schuil gaat en daar kan ik alleen medelijden mee hebben. Dat iemand van die leeftijd zichzelf zo behandelt in de hoop iets te zijn wat ze deels wel en deels niet is. En dat iemand van die leeftijd zo krampachtig iets uit probeert uit te stralen door haar eigen onzekerheid. Zonde vind ik dat.
Het ligt ingewikkeld.............
quote:Snap wat je bedoelt. Misschien reageert ze ook zo omdat ze bang is ook jullie te verliezen. Durf je met haar hier over te praten? Misschien dat ze dan wat losser komt en misschien dan ook wat meer geniet van het leven. Omdat ze zo krampachtig reageert lijkt me voor haar ook niet prettig.
Op donderdag 9 januari 2003 10:59 schreef DarkElf het volgende:[..]
Misschien maar niet omdat ik bang ben haar pijn te doen ofzo. (vaak genoeg gedaan volgens haar en nee daar voel ik me niet schuldig over)
Zoals ik zei is zij 1 van de weinige linken met mijn verleden en ik hou wel van haar. Ik ga me gang en geef haar gewoon weinig stof tot kritiek geven etc.
Ik was vroeger misschien bang van haar, ze kan nogal intimiderend zijn. Maar hoe ouder ik word des te meer zie ik wat er achter haar buitenkant schuil gaat en daar kan ik alleen medelijden mee hebben. Dat iemand van die leeftijd zichzelf zo behandelt in de hoop iets te zijn wat ze deels wel en deels niet is. En dat iemand van die leeftijd zo krampachtig iets uit probeert uit te stralen door haar eigen onzekerheid. Zonde vind ik dat.
Het ligt ingewikkeld.............
Mijn "schoonmoeder" stookt tussen haar kinderen, maar ik begrijp dat jij goed kan omgaan met je zus.
quote:Praten met haar heb ik meerdere keren geprobeerd maar zij voelt zich zo snel aangevallen dat ze als een blinde klote opmerkingen gaat maken en daar pas ik voor (na een flink aantal pogingen dan
Op donderdag 9 januari 2003 11:10 schreef Catty34 het volgende:[..]
Snap wat je bedoelt. Misschien reageert ze ook zo omdat ze bang is ook jullie te verliezen. Durf je met haar hier over te praten? Misschien dat ze dan wat losser komt en misschien dan ook wat meer geniet van het leven. Omdat ze zo krampachtig reageert lijkt me voor haar ook niet prettig.
Mijn "schoonmoeder" stookt tussen haar kinderen, maar ik begrijp dat jij goed kan omgaan met je zus.
)Stoken doet ze als de beste maar sinds een paar jaar is de band met mijn zus enorm gegroeid, en kunnen we heel open en eerlijk er samen over praten. Zo krijgt mijn moeder dus bij mij en bij mijn zus geen poot aan de grond.
Mijn moeder is vreselijk onzeker en ik heb daar op zich begrip voor maar als ze koste wat het kost zichzelf boven de rest wil zien, koste wat het kost wil voorkomen dat mensen haar onzekere kant zien dmv ongelooflijke snerende opmerkingen, aroogante onderuithalende opmerkingen gaat maken en altijd doet alsof jij haar zo ongelooflijk veel pijn en verdriet bezorgd dan houdt het een keer op.
Ze is zo en ik moet daarmee leren leven, kan ik dat niet dan houdt ons contact op, dat is mij al meerdere malen pijnlijk duidelijk gemaakt.
Misschien kom ik ooit zover dat ik het kan negeren en misschien barst de bom binnenkort.... Ik zie het wel.
And I'm ready to go off on your ship
quote:Het klinkt misschien een beetje hard, maar volgens mij is het niet onzekerheid bij je moeder. Ik heb het idee dat er mee speelt. Heb je niet het idee dat het erger geworden is hoe ze reageert?
Op donderdag 9 januari 2003 11:15 schreef DarkElf het volgende:[..]
Stoken doet ze als de beste maar sinds een paar jaar is de band met mijn zus enorm gegroeid, en kunnen we heel open en eerlijk er samen over praten. Zo krijgt mijn moeder dus bij mij en bij mijn zus geen poot aan de grond.Mijn moeder is vreselijk onzeker en ik heb daar op zich begrip voor maar als ze koste wat het kost zichzelf boven de rest wil zien, koste wat het kost wil voorkomen dat mensen haar onzekere kant zien dmv ongelooflijke snerende opmerkingen, aroogante onderuithalende opmerkingen gaat maken en altijd doet alsof jij haar zo ongelooflijk veel pijn en verdriet bezorgd dan houdt het een keer op.
Ze is zo en ik moet daarmee leren leven, kan ik dat niet dan houdt ons contact op, dat is mij al meerdere malen pijnlijk duidelijk gemaakt.
Misschien kom ik ooit zover dat ik het kan negeren en misschien barst de bom binnenkort.... Ik zie het wel.
quote:oh jawel, mijn moeder nu en 5 jaar terug is een wereld van verschil maar zij lijkt op haar familie. Die zijn allemaal zo raar, sterker nog, zij wilde geen contact meer met ze door hoe ze waren en nu is ze zelf zo.
Op donderdag 9 januari 2003 11:25 schreef Catty34 het volgende:[..]
Het klinkt misschien een beetje hard, maar volgens mij is het niet onzekerheid bij je moeder. Ik heb het idee dat er mee speelt. Heb je niet het idee dat het erger geworden is hoe ze reageert?
Maar als je dat zegt....
Ik mag doen en laten wat ik wil, als ik maar rekening met ze houdt.
Dus bijv zachtjes de trap op stampen om 7 uur 's ochtends, even bellen als ik nie thuis slaap enzo.
En als ik de auto nodig heb, hoef ik het maar te zeggen.
Financieel is het precies hetzelfde, geloof dat ik een beetje verwend ben.
Ik heb voor de rest heel goed contact met mijn ouders, we praten overal over.
Is wel fijn als ouders op een bepaald moment door hebben dat je nog wel hun kind bent, maar dat ze je daarom niet klein hoeven te houden.
Kortom zulke ^0^ ouders.
Veel sterkte hoor, ik hoop dat ze zelf gaat inzien dat ze verkeerd bezig is. En misschien is het dan ook we een keer goed dat de bom barst. Want hoe pijnlijk zij dat zegt, des te moeilijker het voor haar wordt. Want je zus zou partij voor jouw kiezen! (lijkt mij)
quote:Thenx, ik heb idd nog steeds het gevoel dat de bom wel gaat barsten (misschien wel als ik in groepstherapie zit?)
Op donderdag 9 januari 2003 11:32 schreef Catty34 het volgende:
tja sommige families hebben dat wat heel sterk.Veel sterkte hoor, ik hoop dat ze zelf gaat inzien dat ze verkeerd bezig is. En misschien is het dan ook we een keer goed dat de bom barst. Want hoe pijnlijk zij dat zegt, des te moeilijker het voor haar wordt. Want je zus zou partij voor jouw kiezen! (lijkt mij)
We zien het wel, en gelukkig heb ik mijn zus nog
Volgens sommige foksters een lieverd :)
Ik neuk je, beuk je, kreuk je, deuk je,ik steek je aan en stamp je uit als een peukje!!
|
|
