quote:Geweldig! Ben enorm blij voor je en hoop dat je dit gevoel heel lang vast kan houden of iig heel lang kan herinneren als het minder gaat.
Op donderdag 26 december 2002 16:46 schreef DuchessX het volgende:
Ik had voor het eerst in heel lange tijd weer het gevoel dat ik lééf en dat was zo geweldig! Ik hoop dat ik dat gevoel kan blijven vasthouden
je kan het en je kan dus toch nog leven en genieten!
Super meis! 
quote:Ik reageer wel niet vaak (herstel: nooit vrees ik), maar lees wel mee! En ik vind het geweldig fijn dit te lezen. Ik hoop met je mee!
Op donderdag 26 december 2002 16:46 schreef DuchessX het volgende:
Omdat ik vaak alleen maar post in dit topic als het niet goed gaat, wil ik nu aan jullie laten weten dat ik gister een hele fijne dag en avond heb gehad. Ik voelde me ontspannen en gelukkig, bij mensen die me dierbaar zijn. Ik had voor het eerst in heel lange tijd weer het gevoel dat ik lééf en dat was zo geweldig! Ik hoop dat ik dat gevoel kan blijven vasthouden
,Ik kom je gewoon even een kus geven in je eigen topic .
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ik weet niet wat ik moet zeggen maar ergens ben ik blij dat jij en DE hebben gezien wat ik schreef.
Op zaterdag 25 januari 2003 00:11 schreef thoth het volgende:
Je verhaal klinkt vreselijk bekend. Zou het helpen als ik zei, ik weet hoe je je voelt en hopelijk gaat het snel weer beter? Denk het niet maar als je kan, laat je verhaal even staan. Gewoon, omdat je het lef hebt gehad het naar buiten te brengen. Dat betekent namelijk best wel veel.
Ik word nu heel bang en angstig, dus haal ik het (voorlopig?) weg.
Ik voel de schuldgevoelens hun kop alweer opsteken en voel me heel egoïstisch dat ik over mijn moeder verteld heb. Ze houdt van mij 
quote:Er zijn meer mensen die van je houden hoor
Op zaterdag 25 januari 2003 00:28 schreef DuchessX het volgende:Ik voel de schuldgevoelens hun kop alweer opsteken en voel me heel egoïstisch dat ik over mijn moeder verteld heb. Ze houdt van mij
Wel anders natuurlijk dan dat je moeder dat doet
quote:Lieve Duchess,
Op zaterdag 25 januari 2003 00:28 schreef DuchessX het volgende:[..]
Ik weet niet wat ik moet zeggen maar ergens ben ik blij dat jij en DE hebben gezien wat ik schreef.
Ik word nu heel bang en angstig, dus haal ik het (voorlopig?) weg.
Ik voel de schuldgevoelens hun kop alweer opsteken en voel me heel egoïstisch dat ik over mijn moeder verteld heb. Ze houdt van mij
Ook ik heb je verhaal gelezen voordat je het weghaalde.
Ik vind dat niets van wat je schreef respectloos naar je moeder toe was. Het was wél eerlijk en schrijnend om te lezen.
Ik begrijp nu vele malen beter waarom je je voelt zoals je je voelt....
Een groot deel van je verhaal was voor mij heel erg herkenbaar. D.w.z. dat de persoon die mij het meest dierbaar is een soortgelijke traumatische jeugd heeft gehad, en ook met enorme problemen kampt.
Ik wilde je zeggen dat ik je stuk heel goed vond verwoord en het erg aangrijpend vond om te lezen.
Sterkte.
quote:Mee eens.
Op zaterdag 25 januari 2003 00:39 schreef Noayla_ het volgende:
Ik vind dat niets van wat je schreef respectloos naar je moeder toe was.
Je hebt beschreven wat er gebeurd is. Geen oordeel, geen beschuldiging maar gewoon dat: wat er gebeurd is.
quote:Duch, ik had je verhaal ook gelezen (maar ik had een beetje te veel wijntjes op om te reageren
Op zaterdag 25 januari 2003 00:28 schreef DuchessX het volgende:
Ik voel de schuldgevoelens hun kop alweer opsteken en voel me heel egoïstisch dat ik over mijn moeder verteld heb. Ze houdt van mij
).Voor mij was het heel herkenbaar. Ik ben ook zo'n geparentificeerd kind. En ik heb ook enorm geworsteld met het mezelf losmaken van mijn moeder. Vreselijke schuldgevoelens. Maar die zijn onterecht.
Je schrijft dat je moeder van je houdt. Vast wel. Maar dat wil niet zeggen dat ze geen fouten heeft gemaakt. Die twee dingen kunnen naast elkaar staan. En jij kunt van haar houden, en toch boos op haar zijn vanwege haar fouten. Dat is heel legitiem hoor!
Ik ben gelukkig inmiddels zo ver dat ik mijn moeder kan zien voor wie ze is: een mens met een goed hart. Ze heeft gedaan wat in haar mogelijkheden lag, en helaas was dat niet veel. En toch hou ik van haar.
Het is een heel lang proces, maar je bent weer een stapje verder qua inzicht. En je bent ook weer een piepklein stapje verder met boos-worden. Knap!
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
