quote:Het kan best meevallen, denk ik. Zo'n gesprek is onder begeleiding en die therapeuten weten echt wel waar ze mee bezig zijn.
Op maandag 9 december 2002 22:28 schreef Fogerty het volgende:
Ik neem aan dat je dit zelf al goed hebt overwogen samen met je therapeut. Maar als ik je dan nu al zie posten hoe bang je bent dat het misloopt vraag ik me af: is het dan wel realistisch om te verwachten dat het positief zal uitpakken en zo nee, kun je jezelf de teleurstelling dan niet beter besparen?Of is er ook nog wel goeie hoop dat het meevalt?
Ik denk eerder dat Duch vooral bij zoiets confronterends erg veel last krijgt van de neiging tot vermijden (tenminste, zo schat ik haar in 
). En vermijden heeft ze al zo lang gedaan, en het heeft niet zoveel goeds opgeleverd. Dus waarom niet de confrontatie?
Duchke, kop op wijfie, het kan alles meevallen. Jij hebt alle rampscenario's ws al bedacht, dus de werkelijkheid kan nooit zo erg zijn 
.
(En deze relativering bedoel ik met alle respect 
).
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Dat dacht ik idd ook toen ik Juups reactie las
Op maandag 9 december 2002 22:30 schreef CartWOman het volgende:[..]
Wat ben je toch een schat.
.Juup, alle respect voor jou dat je je vrouw zo steunt in haar moeilijke strijd.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Telt niet!!!
Op maandag 9 december 2002 22:22 schreef DuchessX het volgende:[..]
Ik doe mijn best
Okay dat is niet eerlijk (wel waar maar niet eerlijk).
Vergeet niet dat je dit in de eerste plaats voor jou doet en niet voor je ouders. Ik kan me slechts op grote afstand iets voorstellen bij wat je exacte gevoelens zijn dus ik zal niet doen alsof ik het begrijp maar probeer jezelf niet weg te cijferen omwille van je ouders, daarmee doe je alleen jezelf tekort. Bovendien zit er een therapeut bij die sowieso het gesprek in goede banen zal leiden.
quote:Lieve DuchessX,
Op zondag 8 december 2002 15:03 schreef DuchessX het volgende:
Ruim twee jaar depressief en al geruime tijd aan het knokken.
Al vanaf dat ik op fok! zit lees ik veel over je mee.
Een paar keren heb ik ook gereageerd en eigenlijk wil ik nu ook (weer) reageren, met te zeggen (ondanks dat ik je irl niet ken en alleen je dingen van fok! ken), dat ik je een ontzettend dappere en vooral krachtvolle meid/vrouw vind.
Ik weet, dat je nog zo hard kan knokken, maar dat het leven toch pittig is.
Ik heb veel bewondering voor je en dat heb ik op fok! maar zelden.
Ik hou niet van overdreven posts, maar ik kan je eerlijk zeggen, dat ik vind, dat je alle steun van de wereld verdient, want ik vind je een topwijf. Elke dag weer werk je hard aan jezelf.
Je komt er wel
quote:Ik doe mijn best, meer kan ik niet doen.
Op maandag 9 december 2002 22:59 schreef Moonah het volgende:[..]
Dat dacht ik idd ook toen ik Juups reactie las
Juup, alle respect voor jou dat je je vrouw zo steunt in haar moeilijke strijd.
Allemaal bedankt voor de fijne reacties, wat een aandacht allemaal, wat lief!
Ik wil even vertellen dat ik vandaag depressiever van huis ging als dat ik terugkwam! 
Goed hé? Ik heb na de reguliere (groeps-)therapie nog een hele lange sessie individuele therapie gehad en dat heeft mij zo geweldig goed gedaan! Ik heb nu weer wat handvaten en ga een werkplan opstellen met werkdoelen 
. Ik heb echt het idee dat ik er weer beter tegen kan. De pijn blijft, het verdriet ook, maar ik heb de draad die ik kwijt geraakt was weer teruggevonden.
Morgen begin ik weer opnieuw 
Overigens ga ik een bepaald therapie-onderdeel (PsychoMotorischeTherapie), een soort sport is dat, ipv in groepsverband wrs individueel doen en dan gericht op traumaverwerking, zodat ik beter kan leren omgaan met mijn angst en paniek(-aanvallen). Als ik daar wat sterker door geworden ben, kan ik weer terug bij de groep.
Ben blij dat mij deze optie wordt aangeboden, weet alleen nog niet hoe het gerealiseerd gaat worden naast de reguliere therapie.
Zo, dat was het weer, ik ga weer verder.
quote:Sluit ik me bij aan:
Op woensdag 11 december 2002 00:45 schreef thoth het volgende:
Top!
quote:Goed zo, beide voeten op de grond en hou die draad vast
Op dinsdag 10 december 2002 23:47 schreef DuchessX het volgende:
De pijn blijft, het verdriet ook, maar ik heb de draad die ik kwijt geraakt was weer teruggevonden.
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:
Op woensdag 11 december 2002 10:26 schreef Moonah het volgende:[..]
Goed zo, beide voeten op de grond en hou Juup© vast
Ineens komen er allerlei herinneringen naar boven die te maken hebben met mijn vorige relatie. De manier waarop we uit elkaar gegaan zijn, hoeveel verdriet ik mijn ex heb gedaan omdat ik niet meer verder wilde/kon met hem. De blik in zijn ogen, de pijn, het verdriet, de boosheid, de gekwetstheid. Ik voel me schuldig en een slecht mens daardoor.
Het voelt alsof ik hem in de steek heb gelaten en dat doet me pijn. Verstandelijk gezien wéét ik dat het niet zo is, onze relatie werkte niet meer, had geen toekomst meer na elf jaar samen en daar was hij het eigenlijk ook wel mee eens.
We zijn aan opa gaan vertellen dat wij de beslissing hadden genomen om uit elkaar te gaan. Opa kon het niet geloven, huilde, was erg verdrietig en wilde er alles aan doen om onze relatie te redden. Hij zei dat het zijn dood zou worden als wij uit elkaar zouden gaan. En drie dagen later is hij gestorven aan een hartaanval.
Ik voel me nog steeds enorm schuldig, verdrietig hierover. Ik mis hem.
Nu is het december, sinterklaas is al geweest. Sinterklaas was altijd een familiegebeuren, bij opa kadootjesavond, gezellig samen. In december is mijn ex jarig en dan zijn er nog de kerstdagen en oudjaar. Een tijd van het jaar dus, die heel veel herinneringen en emoties oproept.
Ik denk dat ik nu pas een beetje ruimte heb voor het rouwproces dat er nog lag over het verbreken van de relatie met mijn ex. Ik ben zo depressief geweest dat ik bij wijze van spreke niet eens wist of ik nog wel leefde. Daarna kwamen er zoveel andere dingen op mij af dat dit in het vergeethoekje is geraakt. Tot daarnet dan.
Heel mijn verleden hangt samen met de relatie met mijn ex (natuurlijk!) maar op therapie heb ik het er om de een of andere reden nooit over gehad, lekker weggestopt. Maar nu...pfffffffft. Het is me allemaal een beetje te veel, ik word erg overspoeld en ben bang daarin door te schieten 
Ik hoop dat het slaapmiddel snel werkt...
quote:Jeetje DuchessX, dat is ook niet niks zeg, pfff.
Op dinsdag 17 december 2002 02:55 schreef DuchessX het volgende:We zijn aan opa gaan vertellen dat wij de beslissing hadden genomen om uit elkaar te gaan. Opa kon het niet geloven, huilde, was erg verdrietig en wilde er alles aan doen om onze relatie te redden. Hij zei dat het zijn dood zou worden als wij uit elkaar zouden gaan. En drie dagen later is hij gestorven aan een hartaanval.
Ik voel me nog steeds enorm schuldig, verdrietig hierover. Ik mis hem.
Nu is het december, sinterklaas is al geweest. Sinterklaas was altijd een familiegebeuren, bij opa kadootjesavond, gezellig samen. In december is mijn ex jarig en dan zijn er nog de kerstdagen en oudjaar. Een tijd van het jaar dus, die heel veel herinneringen en emoties oproept.
Even uit nieuwsgierigheid, hoe lang is het geleden dat je die relatie verbrak?
Misschien is het mogelijk, als je je over een tijdje misschien iets beter voelt om nog een keer met hem te gaan praten. Gewoon voor jouw verwerking? Misschien ook om te zien hoe het met hem gaat. Dat hij ook doorgegaan is met zijn leven?
quote:Lieve DuchessX,
Op dinsdag 17 december 2002 02:55 schreef DuchessX het volgende:Ik ben maar weer uit bed gegaan omdat ik word overspoeld door herinneringen en emoties uit het verleden. Ik ben er vreselijk verdrietig door. Voel me eenzaam en teruggegooid in de tijd, de pijn snijdt door mijn ziel, hoe dramatisch dat mss ook klinkt. Dus vandaar dat ik de gedachtencirkel even probeer te doorbreken door hier het een en ander van me af te schrijven (en te wachten tot mijn slaappil werkt).
Ineens komen er allerlei herinneringen naar boven die te maken hebben met mijn vorige relatie. De manier waarop we uit elkaar gegaan zijn, hoeveel verdriet ik mijn ex heb gedaan omdat ik niet meer verder wilde/kon met hem. De blik in zijn ogen, de pijn, het verdriet, de boosheid, de gekwetstheid. Ik voel me schuldig en een slecht mens daardoor.
Het voelt alsof ik hem in de steek heb gelaten en dat doet me pijn. Verstandelijk gezien wéét ik dat het niet zo is, onze relatie werkte niet meer, had geen toekomst meer na elf jaar samen en daar was hij het eigenlijk ook wel mee eens.
We zijn aan opa gaan vertellen dat wij de beslissing hadden genomen om uit elkaar te gaan. Opa kon het niet geloven, huilde, was erg verdrietig en wilde er alles aan doen om onze relatie te redden. Hij zei dat het zijn dood zou worden als wij uit elkaar zouden gaan. En drie dagen later is hij gestorven aan een hartaanval.
Ik voel me nog steeds enorm schuldig, verdrietig hierover. Ik mis hem.
Nu is het december, sinterklaas is al geweest. Sinterklaas was altijd een familiegebeuren, bij opa kadootjesavond, gezellig samen. In december is mijn ex jarig en dan zijn er nog de kerstdagen en oudjaar. Een tijd van het jaar dus, die heel veel herinneringen en emoties oproept.
Ik denk dat ik nu pas een beetje ruimte heb voor het rouwproces dat er nog lag over het verbreken van de relatie met mijn ex. Ik ben zo depressief geweest dat ik bij wijze van spreke niet eens wist of ik nog wel leefde. Daarna kwamen er zoveel andere dingen op mij af dat dit in het vergeethoekje is geraakt. Tot daarnet dan.
Heel mijn verleden hangt samen met de relatie met mijn ex (natuurlijk!) maar op therapie heb ik het er om de een of andere reden nooit over gehad, lekker weggestopt. Maar nu...pfffffffft. Het is me allemaal een beetje te veel, ik word erg overspoeld en ben bang daarin door te schieten
Ik hoop dat het slaapmiddel snel werkt...
Je geeft zelf al aan dat jullie relatie geen toekomst meer had en dat hij het daar ook wel mee eens was, dus je hebt de verstandigste keuze gemaakt. Je kunt ook in de raltie blijven hangen om dat het zo veilig is, maar op de lange termijn wordt je daar allebei niet gelukkig van. Ik heb jetzelfde meegemaakt en ben er alleen maar beter en sterker van geworden. Verschil is echter dat ik voor mij de tijd heb gehad om het te verwerken. Ik hou ergens nog steeds van haar, maar je weet gewoon dat het toch niet werkt. Dat je nu meer tijd hebt om hiermee bezig te gaan, geeft wel aan dat het beter met je gaat. Dat je dit nu ook een goed plekje kan gaan geven. Wat het punt met de grootvader van je ex betreft, ik kan me voorstellen dat je je ergens een beetje schuldig voelt, maar dit is toch niet iets wat je jezelf kan aanrekenen. Hartfalen wordt heus niet veroorzaakt door een dergelijke omstandigheid. Ik geloof zelf in een soort van kismet/karma. Alles is voorbestemd, dus jouw keuze heeft op zijn levensloop niet zo'n grote invloed gehad. Hoe dan ook, ik wens je veel sterkte toe en ik hoop dat je binnenkort wat beter gaat slapen, want van zoveel slaaptekort als jij hebt wordt je ook niet veel beter.
And I'm ready to go off on your ship
quote:Ruim twee jaar geleden. Ik heb nog wel af en toe contact met hem maar het is heel oppervlakkig. Hij zegt dat het goed gaat met hem, heeft ook al twee jaar een andere vriendin. Hij is ook niet boos of iets dergelijks.
Op dinsdag 17 december 2002 09:40 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Jeetje DuchessX, dat is ook niet niks zeg, pfff.
Even uit nieuwsgierigheid, hoe lang is het geleden dat je die relatie verbrak?
Misschien is het mogelijk, als je je over een tijdje misschien iets beter voelt om nog een keer met hem te gaan praten. Gewoon voor jouw verwerking? Misschien ook om te zien hoe het met hem gaat. Dat hij ook doorgegaan is met zijn leven?
Ik denk dat mijn gevoelens er even uit moesten omdat ik het nog niet verwerkt heb. Het is ook zo'n lange tijd, elf jaar... En vanwege de therapie komt er veel van mijn verleden terug omhoog, dus ook herinneringen die ik samen met mijn ex deel.
Sommige dingen doen me gewoon nog heel erg veel verdriet merk ik... 
Gek is dat. Na al die tijd.
quote:Wat een fijne, lieve reactie
Op dinsdag 17 december 2002 11:03 schreef Peregrijn het volgende:[..]
Lieve DuchessX,
Je geeft zelf al aan dat jullie relatie geen toekomst meer had en dat hij het daar ook wel mee eens was, dus je hebt de verstandigste keuze gemaakt. Je kunt ook in de raltie blijven hangen om dat het zo veilig is, maar op de lange termijn wordt je daar allebei niet gelukkig van. Ik heb jetzelfde meegemaakt en ben er alleen maar beter en sterker van geworden. Verschil is echter dat ik voor mij de tijd heb gehad om het te verwerken. Ik hou ergens nog steeds van haar, maar je weet gewoon dat het toch niet werkt. Dat je nu meer tijd hebt om hiermee bezig te gaan, geeft wel aan dat het beter met je gaat. Dat je dit nu ook een goed plekje kan gaan geven. Wat het punt met de grootvader van je ex betreft, ik kan me voorstellen dat je je ergens een beetje schuldig voelt, maar dit is toch niet iets wat je jezelf kan aanrekenen. Hartfalen wordt heus niet veroorzaakt door een dergelijke omstandigheid. Ik geloof zelf in een soort van kismet/karma. Alles is voorbestemd, dus jouw keuze heeft op zijn levensloop niet zo'n grote invloed gehad. Hoe dan ook, ik wens je veel sterkte toe en ik hoop dat je binnenkort wat beter gaat slapen, want van zoveel slaaptekort als jij hebt wordt je ook niet veel beter.
Het klopt wat je schrijft, hoewel gevoelens toch zo anders kunnen zijn als gezond verstand.
Ik denk dat ik het moet verwerken en verder gaan zoals ik bezig ben. Ik kan het moeilijk wegstoppen, het is zo'n groot deel van mijn leven geweest!
Godzijdank heb ik een geweldige echtgenoot die me óók hierbij volledig steunt 
Ik ga gewoon weer verder...
quote:Hey Duuchke
Op dinsdag 17 december 2002 02:55 schreef DuchessX het volgende:
Heel mijn verleden hangt samen met de relatie met mijn ex (natuurlijk!) maar op therapie heb ik het er om de een of andere reden nooit over gehad, lekker weggestopt. Maar nu...pfffffffft. Het is me allemaal een beetje te veel, ik word erg overspoeld en ben bang daarin door te schieten
,Alles op zijn tijd he. Kennelijk was je er eerder niet aan toe de pijn van je vorige relatie te voelen. Nu is de tijd rijp. Gooi het maar eens open op je therapie.
Dikke kus van Moena-the-poena
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:kan me hier alleen maar bij aansluiten; in therapie gebeuren dit soort dingen als je er onbewust klaar voor bent en je hebt een vangnet vergeet dat niet
Op dinsdag 17 december 2002 19:50 schreef Moonah het volgende:[..]
Hey Duuchke
Alles op zijn tijd he. Kennelijk was je er eerder niet aan toe de pijn van je vorige relatie te voelen. Nu is de tijd rijp. Gooi het maar eens open op je therapie.
Dikke kus van Moena-the-poena
liefs DE
quote:* open gooit
Op dinsdag 17 december 2002 19:50 schreef Moonah het volgende:[..]
Hey Duuchke
Alles op zijn tijd he. Kennelijk was je er eerder niet aan toe de pijn van je vorige relatie te voelen. Nu is de tijd rijp. Gooi het maar eens open op je therapie.
Dikke kus van Moena-the-poena
Bedankt Moena-the-poena
quote:Dat is wel een veilig gevoel ja.
Op dinsdag 17 december 2002 20:08 schreef DarkElf het volgende:[..]
kan me hier alleen maar bij aansluiten; in therapie gebeuren dit soort dingen als je er onbewust klaar voor bent en je hebt een vangnet vergeet dat niet
liefs DE
Dag lief meiske, let jij goed op jezelf?
quote:Dat vangnet van therapeuten is er speciaal voor jou. En het is niet erg om er gebruik van te maken.
Op dinsdag 17 december 2002 23:25 schreef DuchessX het volgende:[..]
Dat is wel een veilig gevoel ja.
Dag lief meiske, let jij goed op jezelf?
Let jij ook wel goed op jezelf, ipv alleen maar te vragen of DarkElf wel op haarzelf let? (Ja, je bent met therapie bezig, dus je let wel op jezelf, weet ik wel. En DarkElf is oud en wijs genoeg, met genoeg ervaring om ook op haarzelf te letten.)
Leuk icoon trouwens, Senna [sub]toch[/sub] met kerstmuts
quote:Helemaal niet gek. Ik heb hetzelfde (ongeveer) meegemaakt. Ik maakte het uit na ruim 5 jaar bij elkaar te zijn geweest. Ik wist dat het goed was, maar mijn god wat heb ik het er moeilijk mee gehad. Ik had vrij snel (na 3 maanden) al weer een andere relatie (waar ik nog steeds gelukkig in ben) maar het heeft heel lang geduurd voordat ik mijn ex uit mijn leven heb 'geweekt'. Mijn hele referentie kader bestond in die tijd uit de tijd van mijn ex en ik. Bij alles dacht ik aan hem, refereerde ik aan hem, zijn familie etc. Bijkomende moeilijkheid was dat we nooit slechte tijden hebben gehad. Het was gewoon over.
Op dinsdag 17 december 2002 17:59 schreef DuchessX het volgende:[..]
Ruim twee jaar geleden. Ik heb nog wel af en toe contact met hem maar het is heel oppervlakkig. Hij zegt dat het goed gaat met hem, heeft ook al twee jaar een andere vriendin. Hij is ook niet boos of iets dergelijks.
Ik denk dat mijn gevoelens er even uit moesten omdat ik het nog niet verwerkt heb. Het is ook zo'n lange tijd, elf jaar... En vanwege de therapie komt er veel van mijn verleden terug omhoog, dus ook herinneringen die ik samen met mijn ex deel.
Sommige dingen doen me gewoon nog heel erg veel verdriet merk ik...
Gek is dat. Na al die tijd.
Ik had indertijd de ruimte om dit te verwerken. Bij jou is dat alles ondergesneeuwd onder alles wat er nog meer speelde en nog steeds speelt. Niet meer dan logisch dat het er nu uit komt. Nu je bezig bent de hele handel op een zeer intensieve wijze op een rijtje aan het zetten bent.
Het moet een plaatsje krijgen, net als alle andere dingen.
Probeer er 'gewoon' door heen te gaan, en hou het niet tegen. Het hoort nou eenmaal ook bij je.
Sterkte
quote:Dit had ik in het verkeerde topic gepost
Op dinsdag 24 december 2002 16:13 schreef DuchessX het volgende:
Gegroet mensjes, dit is de laatste keer dat ik post vanaf mijn werk...Ik ben mijn spullen bij elkaar aan het zoeken samen met Juup© en dan kom ik hier nooit meer.
Fijn dat ik mijn manager ook nog tegen kwam, hij zei zelfs 'hallo'
en dat was dan ook alles
Tot thuis
Hier de reacties die ik kreeg:
quote:Ik had geen verwachtingen, alleen de hoop dat ik hem niet tegen zou komen. En ik ben geráákt, maar dat was vooral vanwege zijn schijnheilige mailtje waarin hij vraagt hoe het met mij gaat
Op dinsdag 24 december 2002 16:23 schreef Moonah het volgende:[..]
Hij zal zich geen houding weten te geven. Als het een aardige, attente man was geweest, was eea sowieso heel anders verlopen.
Wat had je dan verwacht? Dat hij excuses kwam maken, je om je nek vloog?
Duch, sta erboven. Je bent kwaad en terecht. Maar ga geen wrok ontwikkelen, daar word je zo zuur van.Fijne feestdagen met je mannetje
quote:Ik had het er moeilijk mee erheen te gaan maar ik wilde wel graag mijn persoonlijke zaken terug dus zat er maar één ding op...en het was eng! Er waren toch nog wel wat mensen aan het werk en dat ik mijn manager tegen zou komen had ik al helemaal niet verwacht
Op dinsdag 24 december 2002 16:58 schreef DarkElf het volgende:[..]
Helemaal mee eens, onthou gewoon dat het hartstikke goed is dat je zélf ernaar toe bent gegaan, groot vertoon van ruggegraat m.i.
Liefs DE en fijne, warme dagen wens ik je toe.
quote:Ehh, wat DarkElf zoveel beter weet te verwoorden, daar sluit ik me bij aan. Ik heb even door dit (voor mij als newbie zijnde
Op dinsdag 24 december 2002 16:58 schreef DarkElf het volgende:
Helemaal mee eens, onthou gewoon dat het hartstikke goed is dat je zélf ernaar toe bent gegaan, groot vertoon van ruggegraat m.i.Liefs DE en fijne, warme dagen wens ik je toe.
) bericht gelezen en WOW! wat heb jij veel meegemaakt dit jaar en yes!! wat ben jij daar sterker uit gekomen.Bedankt jacko, tja er kan zoveel gebeuren in een jaar. Maar ik kom er wel hoor. Soms zak ik in maar ik blijf doorgaan, al is het nog zo zwaar.
Wel jammer dat 2002 nog steeds niet mijn jaar was, maar wie weet wordt 2003 dat wel
quote:
Op dinsdag 24 december 2002 18:06 schreef Wolkje het volgende:[..]
Ik hoop dat je een fijne kerst hebt,
samen met Juup, lieve DuchessXWolkje
