JIHAD OP DE DAM

JIHAD OP DE DAM, door Prof. Dr. B. Smalhout
Vorige week klonk in het hart van Amsterdam uit duizenden Marokkaanse kelen de Arabische oproep Allah al-Akbar: Allah is groot. Het betrof een massale demonstratie tegen de politiek van Israël in het conflict met de Palestijnen.
Omstreeks 15.000 betogers scandeerden antisemitische leuzen, de Israëlische nationale vlag werd verbrand en er werden hakenkruizen bevestigd aan ons Nationaal Monument op de Dam. Het was het afschuwelijke bewijs van de machteloosheid van onze overheid.
Het Nationaal Monument in onze hoofdstad houdt de herinnering levend aan de Tweede Wereldoorlog, de miljoenen slachtoffers daarvan en de meer dan honderdduizend joodse en niet joodse Nederlanders die door de Duitse edel Germanen destijds zijn vermoord. Om die reden is dit monument de centrale plaats voor de jaarlijkse 4 mei herdenking. Voor geen enkel ander doel mag zulk een gedenkplaats worden gebruikt. Het feit dat uitgerekend deze plek werd benut voor een anti-Israëlische en antisemitische hetze compleet met hakenkruizen, is dan ook een nationale schande.
De demonstratie was georganiseerd door het Palestina Comité, waarin ook veel autochtone Nederlanders zitting hebben. Het is begrijpelijk dat die verontrust zijn door het gewelddadige karakter van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Maar zij realiseren zich onvoldoende dat hun ethische overwegingen allang zijn uitgemond in een klassieke vorm van antisemitisme.

Aan het Gas

Voor het eerst in bij na zestig jaar worden in Amsterdam joodse burgers weer bedreigd, beledigd en geschoffeerd. Van onze Noord-Afrikaanse medelanders konden zij weer 'allemaal aan het gas'. En passant werden ook nog even de Verenigde staten en de homoseksuelen verketterd. Het kwalijke is dat betrekkelijk veel, vooral linksdenkende en hoger opgeleide Nederlanders begrip voor dit alles schijnen te kunnen opbrengen.
De politie, die al jarenlang op gezag van de overheid raddraaiers, relschoppers en onvervalste criminelen met fluwelen handschoenen aanpakt, probeerde de Arabische volkswoede te temperen met zogenaamd psychologisch verantwoorde oproepen, zoals: 'Gooi geen voorwerpen naar de politie; daar heeft u helemaal niets aan!' Of: 'Stop het geweld of u eindigt in een politiecel!' Uiteraard hielp dat geen ene bliksem. Winkelruiten sneuvelden, straatstenen en flessen suisden door de lucht. Er werden slechts enkele arrestaties verricht.
Het probleem in Nederland is dat de mediavoorlichting over Israël steeds meer eenzijdig wordt. Zodoende krijgt iedereen de overtuiging dat Israël een agressor is die hulpeloze Palestijnen van alles berooft, hun huizen vernielt en hun kinderen doodt. Wat nooit gezegd wordt, is dat de staat Israël, vanaf de eerste dag van haar wedergeboorte in 1948, door Arabische landen met de ondergang is bedreigd. Israël heeft drie grote oorlogen moeten voeren tegen een overmacht aan Arabische legers, die de joodse staat wilden vernietigen. De guerrilla organisatie Al Fattach van de Palestijnse leider Jasser Arafat heeft die vernietiging nog steeds in haar doelstellingen staan.

Vredesaanbod

Tot drie maal toe is aan Palestijnen, ondertoezicht van de Verenigde Staten, een royaal vredesaanbod gedaan met grote concessies aan Israëlische zijde. Arafat heeft ze allemaal afgewezen. Er is voor hem maar één acceptabele oplossing, namelijk dat heel Israël een Arabisch land wordt met Jeruzalem als Palestijnse hoofdstad.
Dat is begrijpelijkerwijs een onredelijke en onuitvoerbare gedachte. Met het fanatisme en de primitiviteit die kenmerkend zijn voor fundamenteel islamitische organisaties proberen de Palestijnen hun doel te bereiken via terreur.
Zij deden dat onder meer via een dodelijke aanval op Israëlische atleten tijdens de Olympische Spelen te Munchen in 1972, een vliegtuigkaping in Entebbe in 1976 en de kaping van het cruiseschip Achille Lauro in 1985.
De moorddadige aanval op het World Trade Center te New York op 11 september vorig jaar was niet door de Palestijnen gepland, maar wél mede namens hen uitgevoerd.

Minachting

Hun minachting voor de waarde van het menselijk leven heeft geleid tot het afschuwelijke wapen van de zelfmoordaanslagen. Zelfs jonge meisjes, opgezweept door de fanatieke Jihad (oorlogs)-toespraken van Arafat, blazen zichzelf op in Israëlische cafés, disco's, bussen en restaurants. Ze sleuren tientallen onschuldige burgers mee de dood in.
In de laatste anderhalf jaar zijn er ruim 300 Israelische burgers, 150 militairen en elf buitenlanders door Palestijnse terroristen vermoord.
Daarbij werden meer dan 3700 mensen ernstig gewond.
Het aantal doden en gewonden aan Palestijnse zijde is niet nauwkeurig bekend, maar zal zeker niet, minder zijn dan aan de Israëlische kant. Evenwel is het een kwalijke zaak dat de westerse media de Palestijnse slachtoffers uitvoerig en eindeloos gruwelijk herhaald latenzien, zoals de Palestijnse man die tevergeels zijn zoontje tracht te beschermen tegen Israelisch geweervuur.
Daartegenover zijn er maar weinig beelden te zien van de uiteengereten lichamen van Israëlische slachtoffers.
Ook vergeet men maar al te graag dat de Palestijnse guerrilla's zich met hun wapens en explosieven verschuilen tussen de burgerbevolking, waardoor er meer Arabische burgerslachtoffers vallen dan militair gesproken noodzakelijk zou zijn.
De westerse media schieten vaak tekort in hun taak een objectief verslag te geven van de ge- beurtenissen in Israel.
Dit, gepaard aan een pathologische tolerantie van de overheid voor niet-autochtone burgers, heeft ervoor gezorgd dat in onze eigen hoofdstad de giftige plant van het antisemitisme weer krachtig wortel kan schieten.

Prof. Dr. Smalhout

Het is misschien wat gedateert maar met de AEL in het belgische lijkt het me wel relevant.

Dat zal best ja!

Frenkie

Ja ik heb gisteren ook weer die geluiden gehoort. Over IQ gesproken.....
Aanpakken die klootzakken.

Frenkie