We zaten donderdag te msnen en zij ging ff naar beneden om met haar moeder te praten. Toen ze terug kwam zei ze dat ze zondag niet mocht en dat ze nu ruzie had enzo.
Haar moeder had gezegd dat ze dat vage via internet liever niet wilt, maar nu heb ik het gevoel dat zij ook enorm twijfelt. Het aantal smsjes & de inhoud is drastisch verandert. Ik zit er echt over in. Ik heb gevraagd of het goed is als ik haar bel, dat was goed dus dat ga ik dalijk doen. Maar het is zo kut! Ik kan me voorstellen dat die moeder zegt dat ze bang is dat ik een 46 jarige pedo ben ofzo, maar ik heb nu het gevoel dat zij ook enorm twijfelt. Ik baal er enorm van, maar ik weet dus niet hoe en OF ik het ter sprake moet brengen.
Ik wou het even van me afschrijven. Khoop dat het bericht werkt met al die serverproblemen.
Magoed, ik weet het dus ff niet
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
Maar dat is ook logisch van de ene kant. Het is toch een anoniem iets als je met elkaar praat op internet, je kan je altijd beter voordoen dan je bent, die mensen zijn er heus wel.
Misschien een keer bellen ofzo? Of afspreken bij haar thuis? Ik noem maar wat op...
Het is waar dat je wel voorzichtig moet zijn, er lopen ook gekken rond op het internet 
quote:Bellen ga ik dus doen, "ff" langsgaan is wat moeilijker (ze woont ong. 80 km hiervandaan). Maar we zouden dus eigenlijk halverwege afspreken. Ik dacht, misschien is het dan slimmer dat ik bij haar langsga ofzo. Ik heb er geen bezwaar tegen en die ouders kunnen mij dan ook meteen doorlichten
Op zondag 22 september 2002 13:53 schreef Muurbloempje het volgende:
Het is ook moeilijk voor ouders om een dochter te laten uitgaan met iemand die ze kent van internet. Mijn moeder vind het maar vreemd en denkt dat bijna iedereen een seriemoordenaar, verkrachter, onbetrouwbaar of wat dan ook is.Maar dat is ook logisch van de ene kant. Het is toch een anoniem iets als je met elkaar praat op internet, je kan je altijd beter voordoen dan je bent, die mensen zijn er heus wel.
Misschien een keer bellen ofzo? Of afspreken bij haar thuis? Ik noem maar wat op...
quote:I know, daarom snap ik ook best dat die moeder het liever niet heeft.
Het is waar dat je wel voorzichtig moet zijn, er lopen ook gekken rond op het internet
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
Achteraf bezien een slimme zet. Ik was koppig genoeg om met de noorderzon te vertrekken. Ze zullen het vast eng gevonden hebben, maar op deze manier hadden ze er nog wel grip op. Ouders willen graag weten met wie ze te maken hebben, dus sta daarvoor open. Misschien kun je zelfs iets in die richting voorstellen om hun vertrouwen te winnen.
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
kheb zelf ook een keer een date gehad via het internet..nu bijna 1 jaar geleden.
ik woon in Friesland en hij in Zuid Holland, en dat was in het begin leuk af en toe heen en weer reizen.
We hebben dat ook 1 jaar verkering gehad, toen we 10 maanden wat met elkaar hadden ging het ineens heel slecht.
Hij had geen zin meer om naar Friesland toe te komen, ik balen en kwaad wezen!
Het veranderde niks, en dus heb ik besloten om het uit te maken.
Kheb veel ruzie gehad met mijn ouders in die tijd, en dat was niet gezellig.
Ze waren dan ook blij dat ik het uitgemaakt had.
Dus ik hoop dat jullie een beetje dichter bijelkaar wonen, hoe oud is dat meisje eigenlijk?
quote:Leuk verhaal maarre.....
Op zondag 22 september 2002 13:58 schreef Claudia_x het volgende:
Mijn ouders hielden er een curieuze methodiek op na. Ik wilde graag een Rus ontmoeten, zij zagen mij liever niet naar Rusland vertrekken, dus kwam hij 2 weken in m'n ouderlijk huis logeren. Ze hebben hem zelfs zonder mij van het vliegveld gehaald.Achteraf bezien een slimme zet. Ik was koppig genoeg om met de noorderzon te vertrekken. Ze zullen het vast eng gevonden hebben, maar op deze manier hadden ze er nog wel grip op. Ouders willen graag weten met wie ze te maken hebben, dus sta daarvoor open. Misschien kun je zelfs iets in die richting voorstellen om hun vertrouwen te winnen.
hoe liep het af? Muurbloempje uhhe beetje nieuwsgierig is 
quote:We wonen 80 km, 1.5 uur met de trein van elkaar vandaan en we zijn beide 17
Op zondag 22 september 2002 13:59 schreef k1mmetje het volgende:
niet zo raar dat die moeder dat niet wil...kheb zelf ook een keer een date gehad via het internet..nu bijna 1 jaar geleden.
ik woon in Friesland en hij in Zuid Holland, en dat was in het begin leuk af en toe heen en weer reizen.
We hebben dat ook 1 jaar verkering gehad, toen we 10 maanden wat met elkaar hadden ging het ineens heel slecht.
Hij had geen zin meer om naar Friesland toe te komen, ik balen en kwaad wezen!
Het veranderde niks, en dus heb ik besloten om het uit te maken.
Kheb veel ruzie gehad met mijn ouders in die tijd, en dat was niet gezellig.
Ze waren dan ook blij dat ik het uitgemaakt had.Dus ik hoop dat jullie een beetje dichter bijelkaar wonen, hoe oud is dat meisje eigenlijk?
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
quote:...en nu woon je in Rusland?
Op zondag 22 september 2002 13:58 schreef Claudia_x het volgende:
Mijn ouders hielden er een curieuze methodiek op na. Ik wilde graag een Rus ontmoeten, zij zagen mij liever niet naar Rusland vertrekken, dus kwam hij 2 weken in m'n ouderlijk huis logeren. Ze hebben hem zelfs zonder mij van het vliegveld gehaald.Achteraf bezien een slimme zet. Ik was koppig genoeg om met de noorderzon te vertrekken. Ze zullen het vast eng gevonden hebben, maar op deze manier hadden ze er nog wel grip op. Ouders willen graag weten met wie ze te maken hebben, dus sta daarvoor open. Misschien kun je zelfs iets in die richting voorstellen om hun vertrouwen te winnen.
quote:Erg goed, geloof ik. Ik was indertijd 15 (wat erg jong was) en ik heb zo'n 2 jaar een relatie met die Rus gehad (die 23 was). Elke vakantie kwam hij bij mij logeren, maar uiteindelijk is het toch stuk gelopen.
Op zondag 22 september 2002 13:59 schreef Muurbloempje het volgende:Leuk verhaal maarre.....
Achteraf hoor ik trouwens wel eens dingen van m'n ouders waaruit blijkt dat ze hem maar een rare snuiter vonden. Daar hebben ze indertijd niets van laten merken. Ze hebben zich heel subtiel erbuiten gehouden en ik ben heel dankbaar voor de manier waarop ze ermee om zijn gegaan.
quote:Als m'n ouders onredelijker waren geweest waarschijnlijk wel!
Op zondag 22 september 2002 14:01 schreef DuchessX het volgende:...en nu woon je in Rusland?
quote:
Op zondag 22 september 2002 13:58 schreef portier het volgende:
Maar ik vroeg me dus af of ik als ik dalijk bel moet zeggen dat ik er erg mee zit en dat ik haar moet vragen of het zo is. Als er nou nix van klopt vind ik dat ook weer zo lullig, maar het is echt opeens zo veranderd
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
quote:Hier kan ik maar één ding op zeggen
Op zondag 22 september 2002 14:04 schreef Claudia_x het volgende:Erg goed, geloof ik. Ik was indertijd 15 (wat erg jong was) en ik heb zo'n 2 jaar een relatie met die Rus gehad (die 23 was). Elke vakantie kwam hij bij mij logeren, maar uiteindelijk is het toch stuk gelopen.
- en dan niet van jouw kant (ik bedoel: je bent jong, 15, en je wilt wat ), maar van de zijne natuurlijk ...
Maar on-topic: Het lijkt me dat het enige dat je kunt doen is naar háár toe gaan, gewoon bij haar ouderlijk huis. Het lijkt me dat haar ouders daar geen bezwaar tegen kunnen hebben. Ik denk dat de druk van haar ouders haar zo 'afwezig' maken.
BTW, 80 km is verre van een onoverbrugbare afstand, dus zelfs al zou het uitlopen op een relatie dan is dat nog geen enkel probleem.
Maar ja als je een lange tijd veel met elkaar chat dan gaat het echt wel opvallen als iemand liegt.
En een klein leugentje valt niet meteen op, maar als jij niet zo zijn wie je zegt dat je bent dan valt dat wel op.
Maar ik heb het zelf ook gehad met een internet vriendin. Daar hadden we het op den duur ook over ontmoeten. En dat wou zij ook wel. Maar ja ze moest het eerst aan haar ouders vragen, dat duurde dus een tijd, en toen mocht het ook niet. Nou ja zij had zo iets van: daarheb ik schijt aan en dan zeg ik wel dat ik met een vriendin ga winkelen. Dus wij als nog iets afgesproken. En ook een week van te voren was ze even online. Ja ik heb huisarest. Shit wat ik me nou bedenk, dan kan ik ook niet langs komen. Nou ja ik was ook verlieft op haar en liefde maakt blind dus ik geloofde dat. Nou ja ik had toen op donderdag altijd vrij en zij was dan om 12 uur uit. en het was toch 2.5 uur reizen. Dus toen had ik zo iets van dan kom ik wel een keer langs. Dus weer afgesproken, toen kwam ze met het verhaal dat ze met haar school naar een vervolg opleiding moest gaan kijken. Nou ja dat kan dacht ik, dan maar volgende week. Nou ja dat is toen ook door gegaan, en dat was ook wel gezellig. En nou kende die ouders mij ook en dus zouden die er ook geen probleem meer mee kunnen hebben dat ze langs zou komen he. Dus wij weer een keer afgesproken dat ze bij mij langs kwam. En ze had een vriend dat wist ik en die was het weekend voordat zij zou komen bij haar. Maar ja zij moest op vrijdag naar school en hij niet, dus hij is bij hun gaan internetten en zo toen heb ik ook een heletijd met hem gesproken. Best een aardige gast. En een dag later kreeg ik een mailtje van haar, ja ik had het er gisteren met mijn vriend over dat ik langs zo komen en daar hebben we ruzie over gehad dus ik kom niet. Nou ja ikke dus bellen, het duurde best lang voordat ze opnam. En toen zij ik van geef hem maar. Ik ken hem toch niet echt dus al krijg ik ruzie met hem dan is dat ook geen ramp. Maar ja zij wou niet dat wij daar ruzie over kregen. Nou ja allemaal heel leuk. En die zondag kwam die vriend weer ff online en die wist eerst van niks en daarna lulde hij met haar mee. En toen heeft een kennis van me het onderhand ook wel in laten zien dat ze aan het leigen was. Dus toen wou ik het zeker weten, dus heb ik toen ze moest werken naar haar thuis gebelt en heb ik aan haar moeder gevraagt of ze echt ruzie heeft gehad en die wist ook van niks. En daarna heb ik haar nog wel een paar keer (lees: vaak) proberen te bellen, en ze nam niet meer op, dus dat was het einde van onze vriendschap.
En ik heb een tijdje geleden weer zoiets mee gemaakt wat in een ander topic te lezen is.
Maar ja ik denk dat je het beste kan vragen wat ze nou echt wil. Want vaak is het ook zo dat iemand een internet vriend niet ineens als real life vriend wil. Alleen dat durven ze dan niet te zeggen en gaan ze smoesjes verzinnen. Ik weet niet of dat dat in dit geval ook zo is maar houd er wel rekening mee.
Deze uitspraak mag hier ook wel staan
Spel- en typefouten voorbehouden.
Het is helemaal niet logisch dat je ouder een relatie of iets dat je wilt doen goed of afkeurd, in zo'n mate dat je het dan toch niet doet of mag doen. Tuurlijk, ze mogen er hun mening over geven. Maar jij mag net zo goed doen met hun mening wat je wilt. Als je het er niet mee eens bent en het anders ziet heb je het recht om te doen wat jij wilt.
Ik denk wel dat leeftijd een rol speelt. Als je nog wat jonger bent, beneden de 18 bedoel ik dan, hebben je ouders nog wat meer te zeggen. Kunnen ze nog wat regels stellen. Maar hoe ouder je word hoe vrijer ze je moeten laten. Ze moeten je gewoon accepteren en respecteren en zolang je niks doet dat hun benadeeld hebben ze geen recht iets te verbieden, of er heel duidelijk hun mening over uit te spreken en het jou moeilijk maken toch te doen wat jij zo graag zou willen.
Het is jouw leven! En als je ouders denken dat ze daar nog heel veel over te zeggen hebben of je merkt dat je heel erg onder invloed staat en niet kunt doen wat je eigenlijk wilt, moet je er iets aan doen. Of eens goed met je ouders praten en als dat geen zin heeft het huis uit. Het leven biedt je zo veel meer als je vrij kunt denken en handelen.
En als blijkt dat je de situatie toch wat verkeerd hebt ingeschat, iets wat je gedaan hebt heeft verkeerd uitgepakt, of de relatie, de date, was toch niet helemaal wat je ervan verwachtte. dan heb je zelf wel geleerd dat je het volgende keer het anders moet aanpakken.
Jij hebt dat geleerd, en daardoor wordt je alleen maar beter. Niet doordat je ouders je hun mening opleggen of iets verbieden. Daar schiet je niks mee op.
Ga je eigen weg. Dat is de beste, je leert er het meest van en je wordt er een erg rijk persoon van. 
Ik kan me dus goed voorstellen dat ze het niet fijn vinden dat zij een vreemde, want dat ben je in hun ogen dus nog gewoon - dat hele internetcontact zegt de meeste ouders bovendien ook helemaal niets, je bent voor hen gewoon een vreemde, gaat ontmoeten in een andere stad. Kom dan tenminste inderdaad naar haar stad. Dat wilden mijn ouders ook toen ik mijn vriend ging ontmoeten en ik was toen al bijna 21 - en nee, toen konden ze me dus niet meer dwingen, maar ik kon me hun bezwaren wel voorstellen. Laat staan als ik 17 was geweest. Het is en blijft gewoon riskant, hoe je het ook wendt of keert. Jullie weten van jezelf wel dat je te vertrouwen bent, maar ouders hebben het gevoel of ze hun kind loslaten in een leeuwenkooi. Zij denken alleen aan alle berichten over keren dat het fout ging. Zij kennen jou niet.
Spreek verder ook overdag af. Wat ook helpt is als zij jouw mobiele telefoonnummer aan je ouders mag geven, daarmee win je ook al vertrouwen, natuurlijk moet ze zelf ook haar telefoon meenemen en haar ouders laten weten waar ze naartoe gaat. Als ze jou graag willen zien, doe dat dan. Maak het niet meteen te lang de eerste keer, het gaat om de ontmoeting en niet om wat je nou eigenlijk gaat doen. Investeer eventjes in hun vertrouwen. Laat merken dat je begrip voor ze hebt, dat helpt al een heleboel.
En over dat zij nu anders doet... tja, ik denk dat zij nu het idee heeft dat het allemaal niet doorgaat en dat ze gewoon heel teleurgesteld is, misschien ook bang dat jij dat in haar bent en dat je haar niet meer wil zien. Geef haar even de tijd.
Maar ja volgens mij is het geen slecht idee om een keer contact te zoeken met die ouders.
Deze uitspraak mag hier ook wel staan
Spel- en typefouten voorbehouden.
Magoed, beetje jammer. Kheb wel gezegd dat ik het jammer vind en dat ik het op zich wel snap en dat we anders maar gewoon wat overdag of bij haar thuis af moeten spreken. Toen begon zij over stiekem, dus ik denk dat ze het wel wil. Maar ze zou het er nog met dr ouders over hebben als ze een beetje bijgetrokken zijn.
That's it for now. Kheb gebeld, kga kijken of ik het erdoor krijg samen met haar.
Tnx voor de support & tips enzow
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
quote:
Op zondag 22 september 2002 15:18 schreef Angeles het volgende:
Ja, maar kom op, dat meisje is 17! Ik kan me heel goed voorstellen dat die ouders dat eng vinden, en buiten dat, als je 17 bent en je woont nog thuis dan hebben je ouders nog van alles over je te vertellen, dat kun je wel niet leuk vinden of niet goed vinden of je kunt op je kop gaan staan, maar het is nou eenmaal wel zo.
Dus wat jij zegt komt in feite erop neer dat je thuis in een soort van dictatuur leeft. Kom toch ff zeg. Als jullie dat allemaal best vinden moet je zelf weten, maar er is echt nog veel meer dan dat. Zoals ik zei, je ouders mogen hun mening geven en je proberen te overtuigen dat wat zij denken het beste voor je is. Maar als jij het daar niet mee eens bent, hebben ze echt niet het recht maar te bepalen wat jij wel en niet doet. Zij zullen zich daaraan moeten aanpassen, hoe moeilijk het misschien ook voor hen is.
quote:Reageer je altijd zo agressief als je het ergens niet mee eens bent? Er is nog wel een middenweg tussen een dictatuur en gewoon doen waar je zin in hebt. Als je goed leest zie je al dat ik heb gezegd dat er vaak zeker wel overleg mogelijk is, maar zolang je nog minderjarig bent en thuis woont kun je niet om bepaalde regels heen. Je ouders zijn dan nog verantwoordelijk voor je en je kunt niet steeds zeggen: ajuus ouders, ik doe lekker waar ik zin in heb. Zo werkt dat gewoon niet.
Op zondag 22 september 2002 16:54 schreef maarteniscrazy het volgende:[..]
Dus wat jij zegt komt in feite erop neer dat je thuis in een soort van dictatuur leeft. Kom toch ff zeg. Als jullie dat allemaal best vinden moet je zelf weten, maar er is echt nog veel meer dan dat. Zoals ik zei, je ouders mogen hun mening geven en je proberen te overtuigen dat wat zei denken het beste voor je is. Maar als jij het daar niet mee eens bent, hebben ze echt niet het recht maar te bepalen wat je wel en niet doet. Zij zullen zich daaraan moeten aanpassen, hoe moeilijk het misschien ook voor hen is.
Als jij de nuance niet kunt zien tussen een dictatuur en bepaalde regels waar je je nog aan moet houden omdat je gewoon nog niet volwassen bent en omdat anderen gewoon nog verantwoordelijk voor je zijn dan is dat jouw tekortkoming, niet die van mij. Dus hou dat icoontje voortaan maar achterwege.
En je zegt het zelf al: als JULLIE dat allemaal best vinden. JULLIE. Dus jij denkt in alle ernst dat WIJ allemaal in een dictatuur leven of leefden en dat normaal vinden? Ik denk dat iedereen hier gewoon wel het verschil weet tussen een gezin met regels en een dictatuur waarin je je hele doen en laten laat bepalen door je ouders - en het dus allemaal iets minder zwart wit ziet.
[Dit bericht is gewijzigd door Angeles op 22-09-2002 17:02]
Maar ok, ik moet toegeven dat mijn moeder daar ook heel erg makkelijk in is, en er zit ook nog wel een verschil tussen jongens en meiden in dit geval.
Deze uitspraak mag hier ook wel staan
Spel- en typefouten voorbehouden.
quote:Als je mijn eerste bericht goed gelezen hebt zeg ik daarin ook dat zeker als je nog jonger dan 18 bent er bepaalde regels zijn. Maar je wilt toch niet zeggen dat er ook regels gelden voor waar jij gelukkig mee bent. Als je met een vriendje thuiskomt die hun niet bevalt, dan mogen ze volgens jou dus de regel stellen dat je niet meer met dat vriendje om mag gaan? Tuurlijk er zijn regels, maar tot een bepaalde mate.
Op zondag 22 september 2002 16:59 schreef Angeles het volgende:[..]
Reageer je altijd zo agressief als je het ergens niet mee eens bent? Er is nog wel een middenweg tussen een dictatuur en gewoon doen waar je zin in hebt. Als je goed leest zie je al dat ik heb gezegd dat er vaak zeker wel overleg mogelijk is, maar zolang je nog minderjarig bent en thuis woont kun je niet om bepaalde regels heen. Je ouders zijn dan nog verantwoordelijk voor je en je kunt niet steeds zeggen: ajuus ouders, ik doe lekker waar ik zin in heb. Zo werkt dat gewoon niet.
Als jij de nuance niet kunt zien tussen een dictatuur en bepaalde regels waar je je nog aan moet houden omdat je gewoon nog niet volwassen bent en omdat anderen gewoon nog verantwoordelijk voor je zijn dan is dat jouw tekortkoming, niet die van mij. Dus hou dat icoontje voortaan maar achterwege.
En je zegt het zelf al: als JULLIE dat allemaal best vinden. JULLIE. Dus jij denkt in alle ernst dat WIJ allemaal in een dictatuur leven of leefden en dat normaal vinden? Ik denk dat iedereen hier gewoon wel het verschil weet tussen een gezin met regels en een dictatuur waarin je je hele doen en laten laat bepalen door je ouders - en het dus allemaal iets minder zwart wit ziet.
Ik zei soort van dictatuur. Als je ouders vinden dat zei dingen mogen bepalen zoals of je met je vriendje omgaat en wanneer e.d. vind ik dat ze hun macht toch wel verkeerd gebruiken. Als kind ben je afhankelijk van je ouders. Je ouders nemen dus een erg grote verantwoordelijkheid op zich als ze kinderen nemen. De macht die ze hebben moet ze verantwoord mee om gaan.
Maar goed, dictatuur zei ik alleen als voorbeeld voor de machtssituatie die je ouders hebben.
quote:Maar in dit geval gaat het dus ook om iemand die jonger is dan achttien jaar. Dat zei ik ook al in mijn eerste reactie: in dit geval vind ik het dus wel begrijpelijk van die ouders, zij is nog minderjarig. En ik zeg ook niet dat alles wat ouders beslissen en doen goed is, iemand verbieden om met een ander om te gaan werkt meestal averechts, maar de regels van je ouders negeren en gewoon doen wat je wil werkt óók vaak averechts.
Op zondag 22 september 2002 17:33 schreef maarteniscrazy het volgende:[..]
Als je mijn eerste bericht goed gelezen hebt zeg ik daarin ook dat zeker als je nog jonger dan 18 bent er bepaalde regels zijn. Maar je wilt toch niet zeggen dat er ook regels gelden voor waar jij gelukkig mee bent. Als je met een vriendje thuiskomt die hun niet bevalt, dan mogen ze volgens jou dus de regel stellen dat je niet meer met dat vriendje om mag gaan? Tuurlijk er zijn regels, maar tot een bepaalde mate.
Ik zei soort van dictatuur. Als je ouders vinden dat zei dingen mogen bepalen zoals of je met je vriendje omgaat en wanneer e.d. vind ik dat ze hun macht toch wel verkeerd gebruiken. Als kind ben je afhankelijk van je ouders. Je ouders nemen dus een erg grote verantwoordelijkheid op zich als ze kinderen nemen. De macht die ze hebben moet ze verantwoord mee om gaan.
Maar goed, dictatuur zei ik alleen als voorbeeld voor de machtssituatie die je ouders hebben.
En niet om mogen gaan met een vriend is in dit geval niet echt aan de orde, het gaat niet om portier als persoon, maar om het feit dat hij in de ogen van die ouders een vreemde is die zij in een andere stad gaat ontmoeten (en de meeste ouders hebben nou eenmaal niks met chatten en zullen hem dus niet als een bekende zien omdat zij met hem heeft gechat). Ik kan me dat wel voorstellen. Mijn ouders waren ook zo bezorgd toen ik mijn vriend ging ontmoeten, ook al was ik toen allang volwassen. En ze hebben me niks opgelegd of verboden, maar ik heb wel rekening gehouden met hun bezorgdheid daarover en hun adviezen ter harte genomen.
Kortom, ik begrijp het van twee kanten wel. Het is ook niet altijd machtsgevoel van ouders, maar ook gewoon bezorgdheid en goede bedoelingen.
quote:En als je geen rekening houdt met hun bezorgheid of hun adviezen omdat je er een andere mening over hebt? Moet je je er dan dus maar bij neerleggen? Met het feit dat het goede bedoelingen van je ouders zijn. Je hebt toch in eerste instantie met jezelf te maken. En je ouders moeten het ontwikkelen van jezelf toch juist stimuleren en steunen en niet tegenwerken?
Op zondag 22 september 2002 17:44 schreef Angeles het volgende:[..]
Maar in dit geval gaat het dus ook om iemand die jonger is dan achttien jaar. Dat zei ik ook al in mijn eerste reactie: in dit geval vind ik het dus wel begrijpelijk van die ouders, zij is nog minderjarig. En ik zeg ook niet dat alles wat ouders beslissen en doen goed is, iemand verbieden om met een ander om te gaan werkt meestal averechts, maar de regels van je ouders negeren en gewoon doen wat je wil werkt óók vaak averechts.
En niet om mogen gaan met een vriend is in dit geval niet echt aan de orde, het gaat niet om portier als persoon, maar om het feit dat hij in de ogen van die ouders een vreemde is die zij in een andere stad gaat ontmoeten (en de meeste ouders hebben nou eenmaal niks met chatten en zullen hem dus niet als een bekende zien omdat zij met hem heeft gechat). Ik kan me dat wel voorstellen. Mijn ouders waren ook zo bezorgd toen ik mijn vriend ging ontmoeten, ook al was ik toen allang volwassen. En ze hebben me niks opgelegd of verboden, maar ik heb wel rekening gehouden met hun bezorgdheid daarover en hun adviezen ter harte genomen.
Kortom, ik begrijp het van twee kanten wel. Het is ook niet altijd machtsgevoel van ouders, maar ook gewoon bezorgdheid en goede bedoelingen.
Niet omgaan met die persoon lijkt me hier juist wel het geval. Ze wilden allebei graag afspreken. Dat meisje heeft het haar moeder gezegd/gevraagd en zij heeft hier negatief op gereageerd. Hierdoor is het meisje geheel omgedraaid, omdat ze waarschijnlijk zich erbij neerlegd dat het van die moeder niet mag.
En dan kun je wel zeggen dat hier tegen in gaan averechts werkt, maar wat denk van je dit? Is dat juist niet averechts. Dat meisje wil eerst hardstikke graag die jongen ontmoeten, die moeder zegt er iets van en dat meisje is van mening veranderd/gedraagd zich anders. Hier is de invloed van de moeder toch duidelijk merkbaar. Dat is de omgekeerde wereld.
|
|
