Er is zoveel pijn en verdriet in mij. Zoveel aan mijn hoofd. Zoveel herinneringen, zoveel emoties. Ik raak er helemaal van in de war. De therapie is zwaar. Zo zwaar dat ik vandaag ben weggelopen. Ik trek het echt niet meer. Als ik was gebleven waren er ongelukken gebeurd. Ik móést uit die ruimte, de frisse lucht in. Weg van iedereen, weg van de spanningen die in zo'n groep hangen. Even alleen zijn. Naar huis, naar bed, het dekbed over mijn hoofd en Senna bij me.
Gister heb ik op therapie een oefening gedaan (hypnose-achtig) waarbij ik terug ben gegaan in mijn kindertijd. Dat was erg zwaar en pijnlijk en het speelt nu nog allemaal door. Ook zit ik met mijn hoogstwaarschijnlijke ontslag in mijn maag. Ik voel me zo enorm teleurgesteld, in mezelf maar ook in mijn werkgever.
Pff ik zit zo op slot wat betreft emoties en ben zo in de war dat ik er hier niet eens een fatsoenlijke posting van kan maken.
Ik ga maar naar bed.
Voor de mensen die totaal niet weten waar dit over gaat:
http://forum.fok.nl/showtopic.php/43016
Ik voel me KUT
Uit het leven van DuchessX
G*DVERDOMME K*TZIEKENHUIS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 18-09-2002 14:56]
quote:
Op woensdag 18 september 2002 14:52 schreef Nelez het volgende:
lul
quote:
Op woensdag 18 september 2002 14:52 schreef Nelez het volgende:
-edit-
doe eens ff normaal[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 18-09-2002 14:56]
Vooral van je openingsposts schrok ik erg.
Alsof ik mezelf zag schrijven.
Je omschrijft zo goed hoe je je op dat moment voelt en die gevoelens herken ik zo goed.
Ik weet even helemaal niet wat ik moet zeggen,ik ben vooral erg geschrokken van de herkenning.Erg confronterend
Dat je op dit moment even een break hebt genomen van je therapie kan ik heel goed begrijpen als er zoveel dingen hoog zitten van die hypnose-soort-sessie. ( en vele andere dingen neem ik aan)
Maar is het wel juist?
KAN je wel goed alleen zijn nu?
Is er niemand met wie je even kan praten zodat de ergste 'roes' weggaat?Ik neem aan dat Juup nu werkt?Maar iemand anders?
Je mag me mailen als je dat wilt.
Misschien kan ik je er doorheen praten.
Of als je iets wilt weten van me,zeg dat dan gerust.
Sorry,ik weet dat mijn reactie misschien kut met peren is,dat komt voornamelijk omdat ik een beetje geschrokken ben van het geheel.
Het is heel erg zwaar,dat ik weet ik donders goed.
Maar vergeet niet,dat er altijd mensen zijn die je kunnen en willen helpen!
Pak dat met beide handen aan!
Ik wens je heel veel sterkte,meid. 
En laat het me weten als ik iets kan doen voor je.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
quote:Tja Duch... dat gevoel is inherent aan intensieve therapie. Goed dat je ff rust neemt. Maar je geeft niet op he meid?
Op woensdag 18 september 2002 14:43 schreef DuchessX het volgende:
De therapie is zwaar. Zo zwaar dat ik vandaag ben weggelopen. Ik trek het echt niet meer.
quote:Ben maar lief voor jezelf, kom even op adem.
Ik ga maar naar bed.
Liefs
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Voor de rest: heel veel sterkte....
quote:Negeren die handel! NIET gaan terugdenken! Probeer dingen te doen die je van het topic afhalen. Als het er dan een keertje af en toe uitkomt, is dat ook niet erg, maar jezelf de hele dag met je problemen opzadelen zorg ervoor dat ze alleen maar steeds groter lijken te worden over het algemeen. Succes ermee verder!
Op woensdag 18 september 2002 14:43 schreef DuchessX het volgende:
Verdriet Is inmiddels gesloten en ik heb sterk de behoefte om mijn gevoelens van mij af te schrijven dus vandaar dit topic.Er is zoveel pijn en verdriet in mij. Zoveel aan mijn hoofd. Zoveel herinneringen, zoveel emoties. Ik raak er helemaal van in de war. De therapie is zwaar. Zo zwaar dat ik vandaag ben weggelopen. Ik trek het echt niet meer. Als ik was gebleven waren er ongelukken gebeurd. Ik móést uit die ruimte, de frisse lucht in. Weg van iedereen, weg van de spanningen die in zo'n groep hangen. Even alleen zijn. Naar huis, naar bed, het dekbed over mijn hoofd en Senna bij me.
Gister heb ik op therapie een oefening gedaan (hypnose-achtig) waarbij ik terug ben gegaan in mijn kindertijd. Dat was erg zwaar en pijnlijk en het speelt nu nog allemaal door. Ook zit ik met mijn hoogstwaarschijnlijke ontslag in mijn maag. Ik voel me zo enorm teleurgesteld, in mezelf maar ook in mijn werkgever.
Pff ik zit zo op slot wat betreft emoties en ben zo in de war dat ik er hier niet eens een fatsoenlijke posting van kan maken.
Ik ga maar naar bed.
Voor de mensen die totaal niet weten waar dit over gaat:
http://forum.fok.nl/showtopic.php/43016
Ik voel me KUT
Uit het leven van DuchessX
G*DVERDOMME K*TZIEKENHUIS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
quote:Ik weet bijna zeker, dat als het zo makkelijk en alles-oplossend is als jij het doet voorkomen, dat Duchess daar allang voor had gekozen...
Op woensdag 18 september 2002 15:55 schreef NaliXL het volgende:
Negeren die handel! NIET gaan terugdenken!
ipv voor de moedige, confronterende weg met hobbels en dalen die ze nu begaat
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Was alles maar zo makkelijk.. Was het maar zo dat je tegen jezelf zegt je mag niet terug denken... Was het maar zo dat het dan ophield.. Waren die nachtmerries dan maar weg.. Waren die flashbacks dan maar weg..
Op woensdag 18 september 2002 15:55 schreef NaliXL het volgende:[..]
Negeren die handel! NIET gaan terugdenken! Probeer dingen te doen die je van het topic afhalen. Als het er dan een keertje af en toe uitkomt, is dat ook niet erg, maar jezelf de hele dag met je problemen opzadelen zorg ervoor dat ze alleen maar steeds groter lijken te worden over het algemeen. Succes ermee verder!
Als het zo makkelijk was als je zou zeggen dan waren er een hoop problemen minder...
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Zet um op Duch, je kan het, je moet het (helaas..) maar bovenal, je doet het. Al tijden lang. Kop op. *knuf*
Kop op. Probeer aan leuke dingen te denken en vooral ook te doen. Verwerk je problemen hoe moeilijk het ook is. Meer kan ik niet doen ja nog een ding *Chamilan geeft nog een knuffel* en ik wens je heel veel sterkte.
verder weet ik niet zo wat ik moet zeggen, voel me ook niet top 
Kus!!!
Je bent al zo'n eind gekomen, realiseer dat goed!
Maar ik vind je heel dapper dat je in ieder geval aan je problemen werkt,
en, ja, dat is moeilijk. Met vallen en opstaan..
Maar je bent vast op de goede weg.. hoewel het de moeilijke is, heb jij die durven kiezen..
Succes,
Wolkje
Ik leef enorm met je mee 
, maar dat wist je al toch?
Dag lief sterk moedig meiske van me.
Ik moet soms de dingen even van me afschrijven zodat ik wat meer lucht krijg en de dingen van een afstand kan bekijken. Lukt niet altijd maar dankzij jullie reacties voel ik me in ieder geval niet zo alleen in mijn verdriet en strijd om weer beter te worden.
Het liefst zou ik voor ieder van jullie een persoonlijk bericht achter laten maar ik heb er de kracht niet voor. Ik hoop dat een andere keer wel te kunnen doen.
quote:Dat doe je toch op deze manier al?
Op woensdag 18 september 2002 22:17 schreef DuchessX het volgende:
Het liefst zou ik voor ieder van jullie een persoonlijk bericht achter laten maar ik heb er de kracht niet voor. Ik hoop dat een andere keer wel te kunnen doen.
Kanjer Niet opgeven he
prrrrrr
You go, girl! 
het is hard, zwaar, maar de echt sterke mensen geven uiteindelijk niet op (en dat heb je nog steeds niet gedaan).
Dit is slechts een veldslag die je even verloren hebt, maar je gaat de oorlog winnen.
jezus, wat zit ik toch vol cliches, maar ze kloppen
Reaching through the gross to grasp the secret of beauty, that's what you're doing. 
Johnny Depp snapt het tenminste
Inside Hippy
Krijg ik vandaag een algemene brief van het hoofdkantoor van PinkRoccade dat Pinkroccade de grote dip overleefd heeft en weer goed op weg is. Het operationele resultaat is bijna 2 keer zo goed als in het eerste kwartaal.
Er moet nog veel gebeuren maar "dat vereist een gezamelijke inspanning. Gebaseerd op vertrouwen, inzicht en de motivatie om ervoor te gaan."
Dan een hoop geblaat en vervolgens de melding dat er nog eens 350 arbeidsplaatsen zullen verdwijnen. De helft via natuurlijk verloop en over de andere helft wordt niet gesproken.
Dan weer een hoop geblaat over vertrouwen in de toekomst en een frisse wind die door het bedrijf waait.
Hier 
ik op
Toch niet zo gek dat ik zekerheid wil?
Hierom had ik al eerder gevraagd, maar hij moest daarover overleggen. Toen ik hem vorige week met deze vraag confronteerde bleek dat hij dat overleg helemaal niet meer had gevoerd en leek het erop alsof hij van mijn vraag schrok. Daarna begon hij over ontslag, dat hij het somber inzag voor me, businessplan hier, eerdere ontslagen daar enzovoort. Maar hij kon mij geen zekerheid bieden, de enige zekerheid die hij kon bieden was dat hij me op dat moment al zou ontslaan
De onzekerheid vreet aan me, ik kan er niet mee omgaan. Nog liever weet ik dat ik dan maar ontslagen zal worden, als dat ik zo in onzekerheid moet zitten. Het demotiveert me ook totaal om überhaupt nog te gaan werken (laat staan werken met plezier en eigenwaardeverhogend) maar wanneer ik niet aanwezig ben bevestig ik mss wel juist het idee dat ze van mij af moeten omdat ik nog niet beter ben.
Ik heb een afspraak gemaakt met de bedrijfsarts om alles op een rijtje te zetten. Ik weet namelijk juridisch gezien ook niet precies waar ik aan toe ben omdat ik dus wel al aan het reïntegreren ben.
Pfff wat een verhaal, ik moest het even kwijt, volgens mij is er geen touw aan vast te knopen voor jullie.
[Dit bericht is gewijzigd door DuchessX op 19-09-2002 15:57]
