Petshop

* De kleine winkel valt op door haar onopvallendheid. Zoals het bedoeld was.

Eenmaal binnen valt het op dat deze dierenwinkel anders is dan de gewone dierenwinkel. Er hangt een aangename geur, afkomstig van brandende wierrook. Er staat in het midden van het centrale gedeelte, een lage ronde tafel, met daarbij, een tweetal banken en een aangenaam ogende stoel. Op de lage tafel staan drie chinese kopjes, nog niet zo lang geleden waren ze nog gevuld met een zoete chinese thee.

De wanden zijn met sierlijke tapijten en kleden versiert en verhullen de ware grote van de ruimte. Wat er schuilgaat achter de zelfgemaakte wanden van stof, is een mysterie. Het is er doodstil, wat behoorlijk vreemd is voor een dierenwinkel.

Achter een van de kleden komt een man tevoorschijn, gevolgd door een tweetal vrouwen. Hij glimlacht vriendelijk naar zijn twee klantes en verzekert hen dat ze met hun aankoop tevreden zullen zijn, mits ze het goed verzorgen en zijn instructies trouw opvolgen.

Hij begeleid ze beleefd naar de deur en ziet ze vertrekken, het is hem om het even waarheen. In zijn hand rust een brief, het is een waarschuwing. Er zijn blijkbaar mensen die hem niet vertrouwen en zijn dierenwinkel beschuldigen van vreemde praktijken.

Vargas zucht en laat de brief verdwijnen in een lade van een kast die achter een donkerrood kleed verscholen gaat. Op dit kleine eiland hebben zijn plaaggeesten geen macht, hier is zijn handelswaar veilig.

Op formele toon deelt Vargas zijn klant mee dat als hij zich houd aan het contract er niets aan de hand is, maar als hij het schendt, Vargas niet verantwoordelijk is voor de gevolgen. Laat het aan niemand zien, geef het iedere dag vers fruit en verse groentes, maar niets anders en stel het nooit langer dan een half uur bloot aan de buitenlucht.

Veel plezier met uw... konijn, meneer Kameroen. Ik ben er zeker van dat u er goed op zal passen, ze is een erg zeldzaam exemplaar.

* Kameroen glimlacht, zo goed als doof voor hetgeen dat Vargas zegt. Zachtjes kust de heer Kameroen het voorhoofd van zijn nieuwe konijn, een dier dat verschrikkelijk veel weg heeft van een drie maanden oud kind met het gezicht van een cherubijn...

* De bedwelmende geur van oosterse wierrook is sterk in het vertrek aanwezig als een oude telefoon besluit om flink wat kabaal te maken. Vargas haast zich niet, en neemt, nadat het antiek stuk techniek vier keer is overgegaan, in alle rust de hoorn van de haak.

Ik denk niet dat u het begrijpt meneer Kameroen, als u de regels in het contract niet naleeft, ben ik niet verantwoordelijk voor de gevolgen. U heeft het contract zelf ondertekent meneer Kameroen. U heeft geen poot om op te staan als u mij voor het gerecht waagt te slepen.

Trouwens, denkt u werkelijk dat u dit allemaal in de publiciteit wil brengen? Zoals ik al zei, meneer Kameroen, u heeft geen poot om op te staan, mij kunt u niets verwijten. U heeft de regels overtreden, niet ik.

* Beheerst legt Vargas de hoorn weer op de haak. Hij zucht, niet van opluchting, maar uit lichte frustratie. Het is vermoeiend om telkens weer geconfronteerd te worden met de tekortkomingen van sommige mensen. Ze zijn soms zo eigenwijs en oppervlakkig, geen respect voor de regels en geen respect voor zichzelf. Een schande, niets meer en minder.

Ik bied mensen een kans aan, nieuwe dromen en hoop, maar ze kiezen er bewust voor om die kans af te slaan. Ze doen het uiteindelijk zichzelf aan.

* Vargas gaat in zijn stoel zitten en schenkt een leeg kopje thee vol. Hij opent de doos die op de tafel staat en haalt er een zoet gebakje uit. Een glimlach verschijnt op zijn lippen, en zijn ogen kijken gretig naar de delicatesse die zich nu voor hem op een melkwit bordje bevind, klaar om verorbert te worden.

Vargas neemt nauwelijks de tijd om op een reactie te wachten. Met een hartelijke en heldere stem vraagt hij aan de vreemdeling of deze interesse heeft in een kopje thee. Ook dit keer wacht hij niet op een antwoord en zijn stem galmt door het vertrek, ditmaal zakelijker dan voorheen, maar met een zeker enthousiasme...

Wat kan ik voor u betekenen?

* Vargas leid zijn klant door een smalle gang, er zijn geen ramen en ook hier ruikt de lucht naar wierrook. Aan beide zijden van de gang zijn deuren te zien, wat er zich achter die deuren bevind is een raadsel. Het enige geluid dat er klinkt door de smalle gang is het geluid van voetstappen die op de gladde, brandschone vloer.

Vargas staat stil bij een deur zoals alle anderen. Hij duwt de klink naar beneden en duwt rustig de deur open. Het is erbinnen zo donker als de nacht lang is.

Komt u toch verder, uw ogen wennen vanzelf aan de afwezigheid van het licht. Ik kan dit wonderschone dier niet aan een teveel daglicht blootstellen, het kan haar gezondheid schaden.

* Vargas loopt verder het vertrek in, en terwijl de duisternis steeds meer vormen blootgeeft, steekt Vargas een tweetal lampen aan die erg veel lijken op sierlijke chinese lampionnen.

In het midden van de kamer zit een klein figuur op een kille houten stoel, haar huid is lijkbleek en haar donkere ogen zijn op de grond gericht. Met een glimlach bekijkt Vargas haar. Ze draagt een prachtig gewaad gemaakt van een fijne paarse stof met daarop in sierlijke gouden lijnen een patroon. Ze zwijgt wanneer Vargas spreekt en beweegt nauwelijks.

Zoals ik al zei is dit een uiterst zeldzaam exemplaar. Ik vond haar nog niet zo lang geleden tussen de rotsen in de bergen. Het is een hagedis. Haar soortgenoten staan erom bekend dat ze zeer oud kunnen worden...

Voorwaarde 1: Geef haar iedere dag vers fruit, groente of kleine beestjes. Wat ze ook zegt of doet, geef haar nooit iets anders dan die drie dingen.
Voorwaarde 2: Stel haar nooit langer dan een kwartier bloot aan zonlicht.
Voorwaarde 3: Laat haar aan niemand zien.

* Vargas overhandigt zijn klante een net contract met daarin in het kort dat na het tekenen van dit contract de hagedis van Mythus is en dat ze zich aan de drie gestelde voorwaarden houd. Doet ze dit niet dan is Vargas nergens verantwoordelijk voor.

Het kleine figuur, dat akelig veel lijkt op een meisje met lang, sluik donkerbruin haar lijkt, staat statig op uit haar, niet bijster aangenaam-ogende, stoel. Ze loopt rustig naar Mythus toe, met haar ogen eerbiedig op de grond gericht. Vargas glimlacht meelevend.

Ik heb een jas voor haar als u denkt deze nodig te hebben...