liefdesverdriet mooi? bang om te vergeten..

Gooi die achteruitkijkspiegel weg en leef in de toekomst man! Dromen zijn veel leuker..

klinkt alsof je nog best wel wat verliefd op haar bent

quote:

---

Op maandag 09 september 2002 23:37 schreef phunc het volgende:
heb veeel liefdesverdriet, en ook al veel liefdesverdriet achter de rug. Toch groei ik door omstandigheden een heeeeeeeel (echt extreem) klein beetje eroverheen. En ik baal. Stom is dat, je zeurt dat je zoveel pijn heb..maar als het weggaat mis je het. Ik dacht constant eraan hoe langgeleden het was dat.. nu weet ik het niet meer zo 1 2 3. hoe kan ik zoiets vergeten, ik ben nog gek op dr en ben nog lang nie over dr heen. maar toch... Ik mis die ondraagelijke pijn, het verdriet...het eindeloze denken aan mn schatje. ik ben bang om dingen te vergeten, eerste date enzo..tuurlijk ik weet precies hoe het ging en ik vergeet dr nooit maar alles vervaagt wel een beetje.... waarom kan ik niet gewoon terug in de tijd dat alles zo pijnlijk in mn hart en gedachten stond gekrast. ben nog verliefd op dr, maar misschien als ik dr weer zie dat t dan weer allemaal terugkomt in de ouwe vorm... ik denk zo graag aan dr

andere mensen hier ook last van? weer teruggaan naar normale leven..

---

Ja. Ik had precies hetzelfde, of heb, naja.
Je moet andere dingen gaan doen, zodat je je gedachten kunt verzetten. En met andere mensen plezier maken, zodat je weet dat je ook zonder haar een leuke tijd kunt hebben. En dat kan.
En je moet maar gewoon denken dat het goed is dat je geen gevoelloos persoon bent, maar iemand die erg veel van iemand kan houden en dat dat best mooi is.
En ondanks alle antwoorden hier, weet ik zelf ook nog niet hoe je iemand om wie je zoveel geeft moet vergeten. Mij lukt het ook niet, maar de kunst is om er vrede mee te hebben dat die persoon niet meer in je leven is maar wel in je herinneringen.

"Zwelgen in verdriet", noemde mijn docent Nederlands dat vroeger. En ja, dat kan inderdaad af en toe heel lekker zijn...

Zeker het bang zijn om te vergeten, die eerste zoen, wat hij toen zei, wat ik toen deed... Hoeft niet eens altijd te zijn omdat je nog verliefd bent op iemand, maar om dat lekkere gevoel nog zo lang mogelijk vast te houden... Heel bekend ja!

Het is gewoon dat je tijdens je liefdesverdriet zoveel met die persoon bezig bent, als het verdriet over is valt dat weg en heb je een leegte. Je bent gewoon niet meer gewend om niet 24/7 aan die persoon te denken. Opvullen dus, maar met wat?
Het kan natuurlijk ook dat je nog steeds verliefd bent...

quote:

---

Op maandag 09 september 2002 23:37 schreef phunc het volgende:
heb veeel liefdesverdriet, en ook al veel liefdesverdriet achter de rug. Toch groei ik door omstandigheden een heeeeeeeel (echt extreem) klein beetje eroverheen. En ik baal. Stom is dat, je zeurt dat je zoveel pijn heb..maar als het weggaat mis je het. Ik dacht constant eraan hoe langgeleden het was dat.. nu weet ik het niet meer zo 1 2 3. hoe kan ik zoiets vergeten, ik ben nog gek op dr en ben nog lang nie over dr heen. maar toch... Ik mis die ondraagelijke pijn, het verdriet...het eindeloze denken aan mn schatje. ik ben bang om dingen te vergeten, eerste date enzo..tuurlijk ik weet precies hoe het ging en ik vergeet dr nooit maar alles vervaagt wel een beetje.... waarom kan ik niet gewoon terug in de tijd dat alles zo pijnlijk in mn hart en gedachten stond gekrast. ben nog verliefd op dr, maar misschien als ik dr weer zie dat t dan weer allemaal terugkomt in de ouwe vorm... ik denk zo graag aan dr

andere mensen hier ook last van? weer teruggaan naar normale leven..

---

Hey Phunc,

Ik begrijp precies wat je bedoelt. ik heb hetzelfde. Ik zit in het ausland en ik merk dat ik steeds minder aan hem denk( behalve de sex dan hihihi)als ik een liedje hoor over liefdesverdriet dan wil ik aan hem denken, of ik wil denken dat we samen lekker over het strand lopen en hij me in zijn armen houdt, maar dat gebeurt niet.... ik kan het niet meer boven halen of verzinnen. het missen wordt minder, het verdriet wordt minder en weet je wat me dan nog het meeste angstig maakt, is dat ik dus afscheid van hem aan het nemen ben terwijl ik dat misschien helemaal niet wil. Wat we hadden was zoo mooi, ik wil dat terug en met hem, maar mijn hart zegt nee en daarom wordt het allemaal minder. Ik wil die andere gevoelens ook terug want dat betekend dat we dan nog samen een kans hebben.... maar zo werkt het dus niet...
ik ben van plan hem weer te zien als ik terug kom van de holidays, ik wil zo graag alles houden, maar ik weet dat het niet kan. Houden van, nee dat niet meer, ik hou wel van zijn schoonheid die hij zo moeilijk kan accepteren, gek zijn op hem zeker weten, how can I not! Mijn lieve manneke hihi. Advies is moeilijk te geven, niet te veel in zwelgen want daar heb je alleen jezelf mee. Als een wilde leven, misschien werkt het, ik heb met wat jongens gezoend, maar had helaas niet het beoogde effect hahaha. Veel strekte ermee, ik weet wat je voelt, you´re not alone!
Kusssss Angelic

volgensmij komt dat op hetzelfde neer als "uiteindelijk vind ik A, maar toch vind ik dan B"
denk dat je ff met jezelf in de knups zit ofzo?

Ik dacht naast de pijn ook wel van goh dit is toch wel bijzonder, dat het zo diep zit, dat het zo diep voelt. Dat besef je nog eens extra als het dan uit is opeens. Alles voelt... en je denkt van laat me dit niet vergeten, zodat als ik weer van die mooie momenten beleef ik er nog meer van geniet, omdat alles voorbij gaat en voorbij kan zijn voordat je er erg in hebt en ook zo kan beginnen trouwens. Maar nu weken verder wil ik toch ook wel dat het ophoudt zeker aangezien ze bij mij in de klas zit en ik erdoor belemmerd word in de omgang met haar en met anderen en in mn doen en laten, omdat ik gewoonweg stil kan vallen als ik haar weer zie en weer ga nadenken en alles weer extra voel. Zo'n constant gevecht tussen je gevoel en je verstand dan. Maar ik doe m'n best. Hopelijk slijt het binnenkort wat meer.

Gaat wel beter trouwens. Al denk ik nog weleens door en dan is het mis. Maar voor mezelf moet ik niet terugdenken. dat was het verleden, nu is dat over, zo is het nu en we moeten door. Maar goed het zal wat tijd kosten waarschijnlijk, maar het komt wel goed. Geluk kan enkel groeien als je ook de droeve voelt denk

Is het dan niet zo dat je eigenlijk die liefde in je lichaam mist? Het overweldigende gevoel voor een ander?

prrrrrrr

quote:

---

Op woensdag 11 september 2002 22:52 schreef phunc het volgende:

Zit zeker met mezelf in de knoop, het gene wat ik voel dat ik moet doen is voor dr te gaan..dr constant laten weten hoe ik over dr denk enz..lieve dingen zeggen etc. maarja ze heb nu een ander, en ik wil ABSOLUUT nix doen wat hun relatie ook maar een beetje kan beschadigen.

---

On-topic: Tröckener Kecks - Ren Jongen Ren

Ga alsjeblieft je gedachten verzetten, want als je te lang aan haar denkt word je gek. De toekomst ligt voor je, maar het verleden hoef je daarom nog niet te vergeten. "You can't know where you're going if you don't know where you've been." Neem het mee als bagage in je leven, hoe jammer het ook gelopen is. 't Mocht niet zo zijn, that's life. (sorry voor de engelse uitdrukkingen )

quote:

---

Op woensdag 11 september 2002 22:59 schreef phunc het volgende:

[..]

hoe bedoel je? (sorry kben nie echt in een heldere bui)

---

Je zegt dat je de pijn van het missen mist... toch?
Maar mis je dan niet gewoon de liefde? Liefde voor iemand? Het gevoel dat je van iemand houdt en daar alles voor over hebt?

Zo duidelijker

prrrrr

De leuke dingen mis je, de nare dingen niet. Dus veridealiseer je het nu een beetje denk ik...

zijn het niet juist de fijne dromen en de fantasieën waardoor je aan haar blijft denken?

Ik kan mijn ex-vriendin ook niet vergeten (en ik was gvd nog wel degene die het uitmaakte). In mijn dromen kunnen we nog altijd van elkaar genieten, en de realiteit doet af en toe pijn, maar ik voel een hoop dat het wel weer goed gaat komen. Daardoor, en door een soort gevoel van voorbestemdheid kan ik haar niet van me afzetten. Met pijn aan haar kunnen denken is natuurlijk pijnlijk, maar ik kan tenminste aan haar denken.

Misschien is het wel te vergelijken met aandacht willen. Sommige mensen komen aandacht tekort, en dan doen ze zelfs dingen om negatieve aandacht te krijgen, zolang ze maar aandacht krijgen.

Ik denk dat je dat voorbestemdheidsgevoel enigzins creeerd om de pijn te verzachten. Ik had het ook, wil het soms hebben. Dat je denkt van we zullen wel weer bij elkaar komen, hoe vaak het ook uitgaat. Later kan het misschien wel weer. Ik ben zo gek op jou, ik moet bij jou zijn en we zullenw eer bij elkaar komen. Maar ja als je dan doordenkt besef ik dat mijn recente ex niet echt het type is dat weer terugkomt en niet iemand is waar je iets stabiels mee kunt hebben denk ik. En omdat je denkt van zij is de leukste en de mooiste, ik wil jou. Het besef dat het niks meer wordt waarschijnlijk is dan hard, keihard. Maar je creeerd gedachten om de pijn te verzachten...'laat leugens rusten in je hoofd, want de waarheid doet pas pijn' Maar ze zit bij me in de klas, dus ik word er elke dag mee geconfronteerd, das ook niet alles. heb het er erg moeilijk mee op het moment, elke dag word je geconfronteerd dat het anders is nu. Allemaal veel afstandelijker, maar we zitten nog een jaar bij elkaar in de klas dus we moeten door en een nieuwe omgangsvorm vinden en ik moet er sterker uitkomen en dit gevoel moet veranderen...maar ja we zullen zien...

ik heb juist het tegen gestelde, ik ben de laatste tijd veel bezig geweest met vrouwen, en ik moet zeggen dat ik ook een groot aantal heb gehad, alleen vroeger had ik de volgende ochtend nog 'zo'n verliefd gevoel ook echt zin om haar te bellen, en de laatste tijd laat het me gewoon koud, ik wordt wakker, denk. he dat was weer leuk en vergeet haar vervolgens, van sommige weet ik hun naam niet eens, ik ben juist bang dat ik het complete gevoel voor liefde kwijt raak. Daar ben ik eigenlijk het bangst voor

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 01:49 schreef kokosmakroon het volgende:
Ik kan mijn ex-vriendin ook niet vergeten. In mijn dromen kunnen we nog altijd van elkaar genieten, en de realiteit doet af en toe pijn, maar ik voel een hoop dat het wel weer goed gaat komen. Daardoor, en door een soort gevoel van voorbestemdheid kan ik haar niet van me afzetten. Met pijn aan haar kunnen denken is natuurlijk pijnlijk, maar ik kan tenminste aan haar denken.

---

Ben dus niet de enige.