Recenseer hier je cd's/lp's

Maar goed, effe snel voor het slapen gaan effe een recensie (of meer een analyse van de songs, toch) die ik al een hele tijd geleden gemaakt heb van Bran Van 3000's Discosis, in het Engels dus. Geen zin om het terug te vertalen nu.

Bran Van 3000 - Discosis
Anyone who has ever heard their previous album Glee already know that their style is best described as "schizophrenic", in a good way. Glee wasn't the easiest album to get into - which became painfully clear to me when I played it for a large group of friends - but once you gave it a little bit of time, the mix of guitarrock, reggae, hiphop, metal, disco, funk, singer-songwriter, heck, practically any style one could think of, would crawl under your skin and haunt your CD player for several months. Even though I have to admit that anno 2002, it doesn't have the same impact anymore as it used to have on me.
To those expecting Discosis to be a new Glee-like album: it isn't. In any way. While guitarriffs still starred on their previous album, BV3 have exchanged the guitars for more influences from ethnic music, salsa, reggae and disco, managing to make this new album drastically different than Glee was. Among the people featuring on this album are Curtis Mayfield, Youssou n'Dour, Eek-a-Mouse, Dimitri from Paris, Big Daddy Kane, Jean Leloup, Badar Ali Khan, Summer Rose and Dizzy D, along with a 5-man big producing team including Ric Ocasek and Beastie Boy Mike D.

One could write a review about practically every single song on this album due to the complex, layered nature of most of the songs, trying to point out all the different styles used in each and every song. But to say that Discosis is hard to swallow? Absolutely not.
Astounded for instance, the first single taken from this album having some minor success in the charts, is an adaptation of a never finished Curtis Mayfield song with the same name (Mayfield died a few years ago), going from funky Daft Punk-like dance music through a schizophrenic intermezzo with distorted violins and breakbeat to a Buena Vista Social Club-like salsa ending to the song (with panacea! ).
Montréal sounds a bit like the Discosis-version of Drinking in L.A., only now with a remarkable role for Youssou n'Dour (singer from Senegal, known from his early 90's duet with Neneh Cherry, called Seven Seconds), with a certain excitingness about the song, using different layers, several weird sounds (80's computer games) and small accelerations in the song. Go Shoppin' is a weird dancehall-like reggae record with a slow discobeat supporting it, getting more exciting along the song with more layers joining in as the song passes away, seamlessly brimming over in More Shopping, a song featuring Momus, sounding like a singing Maxi Jazz, keeping a good tension over the groovy yet calm song.
The Answer sounds a bit like Daft Punk meets Beck meets Snap meets The Neptunes, an irregular beat giving the tone for the agitated vocals of Summer Rose and Dizzy D.
The bubblegum pop from Loaded, which is the first of three songs in a row that sounds at least a bit like the "old" Bran Van 3000 and could have been on their previous album Glee, has some guitar and scratch action along the song until Big Daddy Kane interferes with a bit of freestyle rap, making the song end in a blend of scratching insanity. The other track that could have fit in nicely on their previous album is Speed, made with the "old" BV3 formula as in starting off like a sober rocksong with female vocals, getting more spice as the song passes, followed by a vocodered version of mastermind James di Salvio's voice in his agitated way of talking (not really rapping), ending up in an exciting part with lots of voice samples and even an accordion.
Predictable also seems to start off as a "regular" BV3 song, but once again seems to end up in an exciting disco track with a lot of tension.
Stepchild is like Ethnic meets Godspeed You Black Emperor!, with Badar Ali Khan trying to fight the heavy GYBE!-like classical arrangements, practically ending up in raï on a metal riff. You gotta hear it to believe it.
Love Cliché and Rock Star are the most sober songs on the entire album, not as varied and schizophrenic as the other songs, but especially the sheer brilliancy and beautiful nature of Rock Star stands out, which could have been the best song from most female singer-songwriters' albums nowadays...
An impressive finale to one of the most confusing albums of the year 2001, an album everyone claiming to have a very widespread taste should have listened to. Rock and metalpurists won't find anything of interest on this record, though.

quote:

---

Op maandag 29 juli 2002 01:34 schreef Elegy het volgende:
Zou een modje

---

quote:

---

Op maandag 29 juli 2002 01:53 schreef Mini_rulez het volgende:
Mogen het alle cd's/lp's zijn, of moeten het platen zijn die pas uitgekomen zijn ofzo?

---

quote:

---

Op maandag 29 juli 2002 00:28 schreef Elegy het volgende:

Bij voorkeur die cd's/lp's die je zelf het laatst hebt gekocht/gehoord.

Recent hoeft natuurlijk niet per sé, als je een cd hebt waarvan je denkt dat eigenlijk iedereen die zou moeten kennen/hebben, schroom dan niet, ook al is het een "oudje"

---

[Dit bericht is gewijzigd door Seborik op 29-07-2002 11:15]

quote:

---

Op maandag 29 juli 2002 01:56 schreef Vork het volgende:

[..]

eeuh..
[..]

tijd om te slapen dus (of om de posts in het topic te lezen )

---

Ik ga zometeen maar eens een reviewtje schrijven! Moet alleen nog ff bedenken waarover

quote:

---

Op maandag 29 juli 2002 16:57 schreef Kid_RisK het volgende:

Ik ga zometeen maar eens een reviewtje schrijven! Moet alleen nog ff bedenken waarover

---

Brian Molko had ons beloofd om zijn nieuwe plaat elektronischer te maken dan de vorige drie, had ons al warmgemaakt met zijn projectje "carbon kid" samen met the albine stars, en heeft woord gehouden. Het nieuwe album is veel ritmischer als de vorige maar er wordt nooit in overdreven (behalve dan misschien in het radiohead achtige nummer "something rotten"), het is nog altijd pure glamrock. De plaat begint met een instrumentaal gitaarprobeersel en begint ècht met english summer rain, die de nieuwe trend meteen duidelijk maakt. Er staan nog wel wat nummers die serieus doen terugdenken aan black market music. this picture is daarvan het perfecte voorbeeld. Dan gaat het via de moeilijk te doorgronden titelsong naar de catchy eerste singel "the bitter end", waar alles explodeert. zo gaat het rustig verder met nog een paar zeer aanstekelijke nummers als special needs, second sight en vooral protect me from what i want en besluit in alle stilte wanneer de piano bovengehaald wordt bij centrefolds, wat me sterk doet denken aan "blue american" (bmm). Brian heeft weer werk gemaakt van zijn teksten, soms onverstaanbaar voor de gewone mens, dikwijls prachtige zinsneden. De nummers gaan dan ook weer (cf wyin) vooral over liefde, onrust en de combinatie van beiden en dit zorgt dat de nummers veel meer gevoel bevatten en dus veel sterker overkomen als bijvoorbeeld black market music. Het is nog geen without you I'm nothing maar ze hebben zich toch wel overtroffen met deze CD. Het album springt van het ene hoogtepunt in het nieuwe, verveelt nooit, zijn stem is (ijzig) prachtig, de gitaarloops catchy, het is een meesterwerkje, volgens mijn bescheiden (en volledig subjectieve) mening.

Going Inside - Prachtig nummer geweldig intro, geweldige tekst die gaat over John zijn drugs verleden en dat hij nu clean is. Mooi effect in het begin waarvan je denkt dat het gitaarwerk is terwijl het John zijn stem is...
Someone's - Erg 'catchy' tune, niet een van mijn favorieten maar wel ongelooflijk tof nummer!
The First Season - Mooi nummer erg mooi geen andere woorden voor.
Wind Up Space - Qua zang niet het sterkst van het album maar verschrikkelijk mooi nummer die je wel even hard wil zetten heeft een beetje 80's style , lekker om bij te chillen.
Away and Anywhere - Mooi nummer ook hier een beetje 60's a 80's style bij. Prachtige teksten weer.
Remain - Mijn favoriete nummer. Qua alles (gitaar, zang en tekst) perfect gewoon heeft in mijn ogen echt brilliante teksten zoals "When you draw a line, it goes where you want", etc.
Fallout - Prachtig nummer om lekker in de avond te luisteren of wanneer je een keer liefdesverdriet hebt. Mooie 'spacey' effecten erin!
Ramparts - Dit is een instrumentaal nummer, wel een ongelovelijk prachtig gitaarwerk erin perfect gelayerd enz! Ook een van mijn favo's
With No One - Ook dit nummer een van mijn favo's. Prachtige teksten weer mooi gitaarwerk, enz.
Murderers - Net als Ramparts instrumentaal. Wel heel anders dan Ramparts. Zware drumcomputer beat, wat wel bij het nummer past prachtige gitaarwerk weer.
Invisible Movement - Mooi nummer wat naar mijn vermoeden gaat over dat John altijd geesten ziet, enz (geestige man ). Mooie effecten en zoals zo`n beetje elk nummer weer prachtig gitaar.
Representing - Ook weer zo`n 'persoonlijke' tekst. Mooi nummer ook een van mijn favo's!
In Ryme - Ik weet zeker dat sommige mensen dit nummer sowieso skippen vanwege John zijn stem. Ikzelf vindt het prachtig maar ja ieder zijn eigen mening en smaak. Mooi effecten weer, enz. Weer een van mijn favo's.
Saturation - Ook een favo van mij. Prachtig nummer om laat in de avond te luisteren, hierbij geld wel hetzelfde als bij In Ryme over John zijn stem, nogmaals heb ik in dit nummer ook geen moeite mee hoewel ik zeker weet dat andere mensen dat wel zullen hebben.
Moments Have You - Niet een van mijn Favo's. Wel een mooi nummertje. Erg leuk nummer om te luisteren als je down bent want dit nummer maakt je wel vrolijk.

Zo dat waren alle 15 tracks. Als ik dit een cijfer van 1/10 zou moeten geven krijgt deze cd een 10 van mij! Alles klinkt lekker in mijn oren op deze cd. Tja je hebt wat nummers die niet zo favo zijn maar ook die zijn goed naar mijn mening. Soms zijn de teksten vaag maar ach dat is John Frusciante. Qua gitaarwerk prachtig en de effecten mogen er zeer zeker ook zijn! Dus mijn advies koop deze cd als je hem ergens ziet liggen (en dit geld zeker voor mensen die gitaarspelen hier kun je best wel wat van leren)!

Robbie Williams heeft nu met zijn nieuwe CD toch weer laten horen dat hij bij zijn roots wil blijven en niet zo zeer de Jazz kant op, als wat hij eerst beweerde met zijn vorige CD Swing when you`re winning.

Met Escaplogy laat Robbie Williams horen waar zijn stem eigenlijk voor bedoeld is. Helaas ben ik niet tevreden over de digitale nabewerking,deze vind ik soms verzuipen en doet me te digitaal aan. Alsof er geen echte instrumenten gebruikt zijn.

Waardering: 7,5

Over deze laatste nieuwe CD van Phil Collins ben ik eigenlijk wat in teleurgesteld... Je merkt echt dat de vroegere drummer zijn jaartjes ook heeft gehad. Er staan wat leuke nummers tussen,maar voor de rest van de nummers moet je toch echt aan wennen. Wennen aan het idee dat Phil Collins ook andere muziek maakt en heeft zich een beetje laten inspireren door de hedendaagse muziek.

Tracks van Testify
1. Wake Up Call
2. Come With Me
3. Testify
4. Dont Get Me Started
5. Swing Low
6. Its Not Too Late
7. This Love This Heart
8. Driving Me Crazy
9. The Least You Can Do
10. Cant Stop Loving You aanrader
11. Thru My Eyes
12. You Touch My Heart typisch Phil

Waardering: 7

`s Werelds beste DJ, 2 TMF Awards in 2003, de DanceStar Award USA en zo kunnen we het lijstje nog even uitbreiden.
Natuurlijk heb ik het hier over DJ Tiësto,zijn nieuwste CD Nyana ligt vandaag 5 Mei 2003 in de winkels voor 17,95 €.
Dit nieuwe album beslaat 2 cd`s.

De eerste track vond ik wat één-tonig,maar daarna swingde het weer á la Tiësto. Lekkere dance-music,maar niet om iedere keer te luisteren,maar een lekker tussendoortje.

Waardering: 7,8

Deze review is een persoonlijke review en ontleent zich niet aan muzieksmaak maar uit algemene en technische visie.
Voor een eigen oordeel, stap de CD-winkel in en vergelijk.

Al met al heel veel Muziek en luister plezier

The Mars Volta - De-Loused in the Comatorium
Niet zo erg bekende band nog. 2 bandleden van the gesplitste groep At The Drive-in hebben deze band opgezet: Cedric Bixler (zanger) en Omar Rodriguez (gitarist). Eerder brachten ze een EP uit onder de naam Tremulant E.P. nu is er hun eerste album De-Loused in the Comatorium. De nummers op het album vertellen een verhaal een verhaal van iemand die dood wil maar in coma raakt en de geweldigste dingen beleefd in zijn coma, kort samengevat. Ik ga niet elk nummer reviewen want daarover kan ik kort zijn: Ze zijn allemaal stuk voor stuk briljant!

Son et Lumiere
Album begint met een Intro Son et Lumiere genaamd prachtig, vervolgens in Inertiatic wat een knal! Roulette Dares prachtig nummer! Zo kan ik dus wel doorgaan, klapper van dit album vindt ik Cicatriz hierover ga ik niks verklappen (behalve dat John Frusciante van RHCP hierop meespeelt) want dit moet je horen en anders verspil ik je plezier als je het hoort. OokTelevators moet je gehoord hebben! Er is geen nummer wat tegenvalt bij mij.

Artwork in the Comatorium
Cd cover en artwork werkelijk prachtig, mooie schilderijen in het boekje, deze worden helaas binnenkort eruit gehaald zoals ik gehoord heb vanwege het feit dat hier alleen Cedric en Omar opstaan hun vinden dat de hele band erop moet staan, maar hoe het precies zit weet ik niet (dit is slechts een gerucht).

Take the Veil
Het is alweer tijd voor een conclusie. Dit album is ijzersterk! Zou eigenlijk op nummer 1 in de album top 10 moeten staan (helaas is die plaats voor jimmie of jamai). Cijfer een dikke 10! Dit album moet je aanschaffen, als deze review je goed klinkt en je nog een paar gaat lezen (www.thecomatorium.com een fansite waar ook reviews bijstaan) en het bevalt je wat je leest dan kan het niet meer stuk. Hoop dat jullie hier net zoveel luisterplezier aan beleven als ik.

Al dat gepraat over muziek heeft toch ook zijn goede kanten

quote:

---

Op zaterdag 26 juli 2003 21:15 schreef Bosbeetle het volgende:
ok ff een post plaats om dit leuke topic in de gaten te kunnen houden.
Verwacht van mij geen review want ik heb geen verstand van muziek

Al dat gepraat over muziek heeft toch ook zijn goede kanten

---

[Dit bericht is gewijzigd door BlaBaReT op 26-07-2003 22:17]