quote:Ik snap dat je dat niet tegen je ouders kunt zeggen.
Op vrijdag 21 juni 2002 15:22 schreef ramstamper het volgende:
Ik kan gewoon niet tegen mn ouders zeggen wat ik voel, dus ik wilde moeite ook niet doen om dan te zeggen dat t fuck gaat. MAjah.. k weet niet.
Ik hoef van mezelf niet te stoppen, vind het wel best zo. Alleen mn ouders niet, die vinden t niet tof dat ik onder de littekens kom te zitten.
Maar denk je niet dat je over een tijd toch wel zit te kijken met die littekens? Weet wel dat dat niet een reden is om te stoppen.. Maar je moet *iets* vinden (ook al is het maar iets kleins) om een klein beetje motivatie te hebben er mee te stoppen.
Het is zowieso al heel knap dat je 2 weken zonder kunt, maar kun je dan niet steeds proberen net iets langer zonder te snijden? En het echt proberen vol te houden, niet denken "ik heb er wel een beetje behoefte aan, ik doe het maar"
Hmmz tis ook moeilijk om er zo iets over te zeggen.. Misschien bij het RIAGG een keer erover beginnen?
quote:Danke, zelf ff gemaakt met Paint
Op vrijdag 21 juni 2002 15:23 schreef ramstamper het volgende:[..]
Hm overigens, jouw webicon is vetter
* had m snel van rammstein.nl gehaald*
Trouwens mocht je een electrische gitaar willen (ten minste dat versta ik onder een 'dikke' ), dan kun je er gewoon een koptelefoon op aansluiten hoor. Heeft niemand er 'last' van. En oefening baart kunst, dus je hoeft 't er niet om te laten omdat je 't niet kunt.
quote:Je hoeft ook nog niet echt heel ver in de toekomst te kijken hoor. Heb je verder ook geen idee wat je later wilt??
Voor mn toekomst... sja... ik denk niet over mn toekomst na eigenlijk. Ik leef vandaag en probeer me niet druk te maken over de toekomst, wat me alleen maar stress en frustratie opleverd. Die baan van later, hoezo zouden ze het te weten komen? En dan nemen ze me maar niet aan, als ze zich te goed voelen...
Je werkgever hoeft 't ook niet te weten te komen wat je allemaal in je verleden hebt gedaan, maar als jij littekens er aan over houdt en je later een representatieve (schrijf je dat zo?) baan hebt/wilt, zou dat wel een reden kunnen zijn om je niet aan te nemen (en dat heeft er niks mee te maken of ze zich te goed voelen).
En (sorry, ik heb 't topic niet echt heel goed doorgelezen) heb je verder geen vriend(inn)en die 't hebben opgemerkt of aan wie je 't kwijt kan?? Als jij zoiets hebt dat ze je bij het RIAGG niet kunnen helpen dan is 't zinloos om er naar toe te gaan.
Ik denk dat je eerst tot 't punt moet komen wanneer je denkt EN NU STOP IK ERMEE als je eenmaal zover bent sta je ook veel meer open voor mensen die je willen helpen.
Nog 1 vraagje:
Ben je niet bang dat je een keer te ver snijdt??
herkenbare verhalen 
(zelf ook wel es gedaan.. gloeiende aansteker op mn hand drukken)
quote:Ik ben dus een van die zeldzame mannen die het wel (soms) heeft gedaan.
Op vrijdag 21 juni 2002 15:32 schreef Halinalle het volgende:
Automutilatie is trouwens nog niet echt heel goed begrepen. Opvallend is dat het slechts zelden bij mannen voorkomt.
quote:Hm....... ff snel n kort antwoordje, moet zo namelijk van de computer af :s
Op zaterdag 22 juni 2002 12:21 schreef mystical het volgende:[..]
Danke, zelf ff gemaakt met Paint
Trouwens mocht je een electrische gitaar willen (ten minste dat versta ik onder een 'dikke'
[..]Je hoeft ook nog niet echt heel ver in de toekomst te kijken hoor. Heb je verder ook geen idee wat je later wilt??
Je werkgever hoeft 't ook niet te weten te komen wat je allemaal in je verleden hebt gedaan, maar als jij littekens er aan over houdt en je later een representatieve (schrijf je dat zo?) baan hebt/wilt, zou dat wel een reden kunnen zijn om je niet aan te nemen (en dat heeft er niks mee te maken of ze zich te goed voelen).En (sorry, ik heb 't topic niet echt heel goed doorgelezen) heb je verder geen vriend(inn)en die 't hebben opgemerkt of aan wie je 't kwijt kan?? Als jij zoiets hebt dat ze je bij het RIAGG niet kunnen helpen dan is 't zinloos om er naar toe te gaan.
Ik denk dat je eerst tot 't punt moet komen wanneer je denkt EN NU STOP IK ERMEE als je eenmaal zover bent sta je ook veel meer open voor mensen die je willen helpen.Nog 1 vraagje:
Ben je niet bang dat je een keer te ver snijdt??
Ik heb wel wat vrienden die het weten en met wie ik erover kan praten, maar voor mn gevoel helpt het allemaal niets en praat ik die anderen ook alleen maar n ellendig gevoel aan... ze weten niet wat ze moeten zeggen ( begrijp ik wel ) en ik laat ze alleen denken over dingen waar ez toch geen oplossing voor kunnen vinden.
Dus sjah, het helpt gewoon niets.
Over die gitaar... klinkt vet
En of ik niet bang ben dat ik een keer te ver snij, helemaal niet.... het maakt me niet uit, ik wil soms echt gewoon dieper snijden, maar het lukt me niet.
Maar áls het ozu gebeuren... zou ik het niet erg vinden ofzo, geloof ik.
quote:Hm... is dat zo? Ik ken mensen die t ook deden/doen, maar dat zijn jongens én meisjes... volgens mij klopt ur niets van. Maar t kan ook toeval zijn.. ofzo... naja laat maar.
Op zaterdag 22 juni 2002 14:49 schreef Black-Eyed het volgende:[..]
Ik ben dus een van die zeldzame mannen die het wel (soms) heeft gedaan.
quote:Hmmm, heb zelf ook in de situatie gezeten dat een vriendin van mij in zich zelf sneed (toen was mijn periode al lang over
Op zaterdag 22 juni 2002 20:33 schreef ramstamper het volgende:
Ik heb wel wat vrienden die het weten en met wie ik erover kan praten, maar voor mn gevoel helpt het allemaal niets en praat ik die anderen ook alleen maar n ellendig gevoel aan... ze weten niet wat ze moeten zeggen ( begrijp ik wel ) en ik laat ze alleen denken over dingen waar ez toch geen oplossing voor kunnen vinden.
Dus sjah, het helpt gewoon niets.
). Ze zei toen tegen me dat haar thuissituatie heel erg klote was (dacht ook aan zelfmoord enzo). We hebben er heel wat gesprekken over gehad (en inderdaad het is een heel moeilijk onderwerp en tis ook niet zo dat je direct iemand naar een psycholoog stuurt). Op een gegeven moment heb ik gewoon gezegd dat ze er mee moest stoppen omdat er nog te veel leuke dingen waren en dat ze ons (haar vriend(inn)en) er enorm veel pijn mee deed.
Want jij zit niet goed in je vel maar je vriend(inn)en om je heen vinden het ook niet leuk dat je jezelf verminkt (als ik zo ff mag noemen).
Ze is er gelukkig toen mee gestopt en we hebben er nog veel over gepraat. Zo is toen het taboe over dit onderwerp wat weggenomen. Wij (als vriendenclub) kunnen nu 'gewoon' over dit soort dingen praten (soms zelf grappen maken).
Ik adviseer eigenlijk alleen dat je moet blijven praten over dit onderwerp. Als het echt goede vrienden zijn zullen ze je heus niet laten vallen. Maar ook jij moet er voor open staan om het op te geven. Dan zijn beide partijen tevreden/gelukkig.
quote:Vraag gewoon ff bij de dichtstbijzijnde muziekwinkel, daar kunnen ze je vast wel verder helpen
Over die gitaar... klinkt vet
quote:Een beetje een twijfelachtig antwoord van je.
Maar áls het zou gebeuren... zou ik het niet erg vinden ofzo, geloof ik.
Kaart 't eens bij je ouders aan over die gitaar, zeg dat ze er absoluut geen last van krijgen. Hier moet dan wel tegenover staan dat jij niet meer in jezelf snijdt (en dus ook niet stiekum). Want gitaar spelen is a way of life! Er is niks beters om heerlijk mee te spelen met stevige nummers, trust me
* misschien laatste tip: laat je ouders dit topic lezen...
quote:Bedankt voor je reactie...... k laat ze dit niet lezen. Ik schaam me ervoor, ofzo. Ik weet gewoon niet eens wat ik voel. Ik zal proberen niet meer stiekem te snijden,heb vandaag toevallig een paar mesjes weggegooid en mezelf voorgesteld echt naar mn ouders te gaan als ik de drang had. geen idee of het echt werkt, maar k moet toch ergens beginnen met proberen..... zo zie ik ut maar
Op zaterdag 22 juni 2002 21:59 schreef mystical het volgende:[..]
Hmmm, heb zelf ook in de situatie gezeten dat een vriendin van mij in zich zelf sneed (toen was mijn periode al lang over
Ze zei toen tegen me dat haar thuissituatie heel erg klote was (dacht ook aan zelfmoord enzo). We hebben er heel wat gesprekken over gehad (en inderdaad het is een heel moeilijk onderwerp en tis ook niet zo dat je direct iemand naar een psycholoog stuurt). Op een gegeven moment heb ik gewoon gezegd dat ze er mee moest stoppen omdat er nog te veel leuke dingen waren en dat ze ons (haar vriend(inn)en) er enorm veel pijn mee deed.
Want jij zit niet goed in je vel maar je vriend(inn)en om je heen vinden het ook niet leuk dat je jezelf verminkt (als ik zo ff mag noemen).
Ze is er gelukkig toen mee gestopt en we hebben er nog veel over gepraat. Zo is toen het taboe over dit onderwerp wat weggenomen. Wij (als vriendenclub) kunnen nu 'gewoon' over dit soort dingen praten (soms zelf grappen maken).Ik adviseer eigenlijk alleen dat je moet blijven praten over dit onderwerp. Als het echt goede vrienden zijn zullen ze je heus niet laten vallen. Maar ook jij moet er voor open staan om het op te geven. Dan zijn beide partijen tevreden/gelukkig.
[..]Vraag gewoon ff bij de dichtstbijzijnde muziekwinkel, daar kunnen ze je vast wel verder helpen
[..]Een beetje een twijfelachtig antwoord van je.
Kaart 't eens bij je ouders aan over die gitaar, zeg dat ze er absoluut geen last van krijgen. Hier moet dan wel tegenover staan dat jij niet meer in jezelf snijdt (en dus ook niet stiekum). Want gitaar spelen is a way of life! Er is niks beters om heerlijk mee te spelen met stevige nummers, trust me* misschien laatste tip: laat je ouders dit topic lezen...
Bovendien.... ooit komt die gitaar er
quote:Oké dan!! En nu volhouden
Op zaterdag 22 juni 2002 22:26 schreef ramstamper het volgende:[..]
Bedankt voor je reactie...... k laat ze dit niet lezen. Ik schaam me ervoor, ofzo. Ik weet gewoon niet eens wat ik voel. Ik zal proberen niet meer stiekem te snijden,heb vandaag toevallig een paar mesjes weggegooid en mezelf voorgesteld echt naar mn ouders te gaan als ik de drang had. geen idee of het echt werkt, maar k moet toch ergens beginnen met proberen..... zo zie ik ut maar
Bovendien.... ooit komt die gitaar er
Heb zelf een geschiedenis van automutilatie en destructief gedrag tot het extreme 
praat er niet graag over.
Wil mensen wel heel veel sterkte toewensen
quote:Dat is wat Halinalle zei, maargoed, ik geloof ook dat er meer meisjes zijn die aan auto-mutilatie doen dan jongens...
Op zaterdag 22 juni 2002 20:33 schreef ramstamper het volgende:[..]
Hm... is dat zo? Ik ken mensen die t ook deden/doen, maar dat zijn jongens én meisjes... volgens mij klopt ur niets van. Maar t kan ook toeval zijn.. ofzo... naja laat maar.
quote:* Sundae heeft veel bewondering voor je!
Op zaterdag 22 juni 2002 22:26 schreef ramstamper het volgende:[..]
Bedankt voor je reactie...... k laat ze dit niet lezen. Ik schaam me ervoor, ofzo. Ik weet gewoon niet eens wat ik voel. Ik zal proberen niet meer stiekem te snijden,heb vandaag toevallig een paar mesjes weggegooid en mezelf voorgesteld echt naar mn ouders te gaan als ik de drang had. geen idee of het echt werkt, maar k moet toch ergens beginnen met proberen..... zo zie ik ut maar
Bovendien.... ooit komt die gitaar er
Heel goed dat je er nu zo over denkt en mee omgaat, ik hoop dat het je lukt om het vol te houden
Please keep us posted
Ps kun je misschien niet iets afspreken met je ouders over een gitaar, als je die echt graag wilt hebben? Bijv dat je zolang niet snijdt, en er dan eentje krijgt, of elke dag dat je niet snijdt een bedrag 'krijgt' en dan spaart voor dat ding..
(Zoiets heeft mij wel een groot deel geholpen)
wim
Maar nu ben ik weer begonnen (al een hele tijd) en mn ouders mogen het absoluut niet weten!!! 
Verder is dit een heel herkenbaar topic! durft iemand van jullie met korte mouwen? ik helemaal niet, ook al zijn op mijn onnderarmen alleen nog maar littekens te zien.Ik heb het nu8 verplaatst naar bovenarmen ivm ouders!
GMN
Automutilatie is trouwens nog niet echt heel goed begrepen. Opvallend is dat het slechts zelden bij mannen voorkomt.
[/quote
1 verklaring voor dit verschijnsel (gelezen):
mannen richten hun agressie eerder op externen/buitenwereld.
vrouwen richten het het meer op zichzelf.
ik zag dit topic en ik móést reageren, ik zoek ook al heel lang naar mensen die zichzelf ook verwonden, maar kon nooit wat vinden
ik zou graag met andere mensen willen mailen/msn'en
groetjes,
Naenia
quote:Heb ik ook begrepen. Maar ik heb toch wel een aantal mannen ontmoet die het ook deden.
Op maandag 24 februari 2003 20:18 schreef Snappie het volgende:1 verklaring voor dit verschijnsel (gelezen):
mannen richten hun agressie eerder op externen/buitenwereld.
vrouwen richten het het meer op zichzelf.
quote:Zelfverwonding, auto-mutilatie hoe je het ook wil noemen. Ik doe het ook, ik ben er niet trots op of iets dergelijks. Maar ik post hier om mijn ervaringen te delen met andere. En ik hoop dat iemand er wat aan heeft.
Op maandag 24 februari 2003 22:07 schreef naenia het volgende:
hallo,ik zag dit topic en ik móést reageren, ik zoek ook al heel lang naar mensen die zichzelf ook verwonden, maar kon nooit wat vinden
ik zou graag met andere mensen willen mailen/msn'en
groetjes,
Naenia
Ik ben nu 21, ik ben begonnen op mijn 14e zoiets.... en waarom, dat week niet....eigenlijk weet ik het wel, maar ik weet niet zeker of dat de link is waarom ik het doe
ik zal er een klein beetje over uitleggen, alhoewel ik er niet te veel over uit wil wijden, omdat het dan niet meer over dit topic gaat.
Vanaf het punt dat mijn moeder, bij mijn vader weg is gegaan (en ik in eerste instantie bij mijn vader bleef) kon mijn vader waarschijnlijk zijn frustraties niet meer kwijt (op waarschijnlijk daarvoor mijn moeder) en werd ik het mikpunt van zijn woede uitbarstingen. ik heb altijd het diepste respect gehad voor mijn vader...en als hij me een tik gaf (al dan niet corrigeren) dan respecteerde ik dat, was eigenlijk normaal. Toen mijn moeder weg ging was het mijn schuld, als er iets om viel, was het mijn schuld, en dus een reden om mij...om het maar even grof te zeggen...finaal de grond in te stampen.
Maar genoeg daarover, laten we gewoon zeggen dat ik daar een behoorlijk (lees achterlijk) hoge pijngrens aan over heb gehouden.
Waarom snij ik mezelf....ik denk dat het iets is van verwerken, ik ben niet tevreden met mezelf, zal ik waarschijnlijk ook nooit worden. Als ik nu kijk ben ik alles waar mijn vader (voor wie ik heel veel respect had, en op de een of andere manier nog steeds heb) een hekel aan had.
Mijn vader had een broetje dood aan homo's......ik ben homo
mijn vader haatte gezette (dikke) mensen....en ik ben nou niet bepaald de kleinste.
nu weet ik wat veel gaan zeggen...daar moet je je niks van aan trekken, maar dat is moeilijk, alhoewel ik na een jaar of 9 (ik was 12 toen ik bij mijn vader weggehaald ben) er al redelijk mee om heb leren gaan, blijft het een lasitge zaak.
Zelfverwonding is voor mij niet zozeer het bloed. Alhoewel ik wel in het zwart rondloop, en roleplaying games speel heb ik nog een redelijk relaistisch kijk op de wereld
het gaat mij om de pijn...
even een medisch weetje.....als je lichaam blootgesteld word aan een grote hoeveel heid pijn maakt je lichaam endorfine aan om die pijn tegen te gaan.
endorfine heeft hetzelfde effect op het lichaam als weed, maar in zeeer sterk verminderde vorm. Van pijn word je dus een beetje high
Als ik me minder voel, een slechte dag heb of als er dingen zijn die gewoon...kut gaan...danword ik meestal kwaad, wode duitbarstingen van opgekropte woede...van opgekropte agressie....ik sla dan een hoop dingen aan gort...waaronder mezelf....(muur = hard)
Als ik me daarna schuldig en depressief voel dan snij ik...of brand ik...of verwond ik op wat voor manier dan ook. en het word steeds professioneler en gestructureerder tot op het punt dat het bijna normaal lijk. Vroeger sneakte ik een aardappel mesje mee naar boven, tegenwoordig heb ik een complete chirurgisch scalpelset weten te bemachtigen.
Ik heb het tot nu toe (wonder boven wonder) nog verborgen weten te houden voor mijn ouders. ik snij ook bewust op plaatsen die normaal bedekt zijn met kleding (zwemmen met mijn ouders is er alleen niet meer bij 
)
Alhoewel ik het de laatste paar maanden eingelijk niet meer gedaan heb, en ik me daar redelijk goed bij voel, blijven de littekens, de herineringen, en ik mis het goede gevoel. het is een soort afkicken denk ik...maar dan niet lichamelijk maar geestelijk
Mijn advies naar eenieder die dit doet, die met al dan niet dezelfde problemen zit is dat je het niet moet opkroppen, dan gaat het geheid fout. Ben eerlijk tegen jezelf....nog niet eens zo zeer meteen naar andere of naar de wereld...maar als je op een objectieve manier naar jezelf kan kijken en kan analyseren wat het probleem is...wees niet bang voor je eigen problemen....wie je ook bent of wat je ook doet...
...er is altijd licht aan het eind van de tunnel
keep your head up high
Tr3Mm0r
-=/Mark\=-
quote:Ik heb zelf werkelijk alle stanley-mesjes op een gegeven moment weg gedaan.
Op dinsdag 25 februari 2003 15:08 schreef Tr3Mm0r het volgende:tegenwoordig heb ik een complete chirurgisch scalpelset weten te bemachtigen.
Ik ben zelf nogal creatief, dus heb ze nodig voor knutselen, maar heb er een half jaar geen in huis gehad.
Was veel te makkelijk in bereik.
quote:
...en ik mis het goede gevoel. het is een soort afkicken denk ik...maar dan niet lichamelijk maar geestelijkBen eerlijk tegen jezelf....nog niet eens zo zeer meteen naar andere of naar de wereld...maar als je op een objectieve manier naar jezelf kan kijken en kan analyseren wat het probleem is...wees niet bang voor je eigen problemen....wie je ook bent of wat je ook doet...
Goed stukje tekst!
Wees open naar anderen, loop er niet alleen mee, want dan is het nog 10x makkelijker om te doen en je komt er amper meer vanaf.
Ik ben nu 6 maanden verder en voel me erg goed.
Ik ben nu zo ver, dat ik absoluut niet meer er aan wil beginnen.
Ik heb er ook iets op gevonden, om m'n 'heil' in te vinden en dat is een super motivatie voor me.
Vrienden vertrouwen me erin en halen niet elk mesje in m'n huis (meer) weg.
Sterkte voor de rest hier
quote:thanks, van jou ook
Op dinsdag 25 februari 2003 15:35 schreef The-What het volgende:Goed stukje tekst!
quote:raar he dat je je eerst zo goed voelde in het wel doen....en dat het niet doen nu toch ook goed voelt...
Wees open naar anderen, loop er niet alleen mee, want dan is het nog 10x makkelijker om te doen en je komt er amper meer vanaf.Ik ben nu 6 maanden verder en voel me erg goed.
Ik ben nu zo ver, dat ik absoluut niet meer er aan wil beginnen.
Ik heb er ook iets op gevonden, om m'n 'heil' in te vinden en dat is een super motivatie voor me.Vrienden vertrouwen me erin en halen niet elk mesje in m'n huis (meer) weg.
Sterkte voor de rest hier
veel sterkte en bedankt voor de reactie
