Ik heb al het één in ander op het Internet opgezocht over een gescheurd netvlies. Maar nu was ik wel benieuwd naar mensen die er meer van weten of hier ervaring mee hebben.
Mijn oom is namelijk door een gescheurd netvlies aan één oog blind geraakt. Zijn andere oog wordt behandeld, maar deze vertoond ook al de symptomen. De hoop is nu gevestigd op een goede behandeling...
WDV
quote:Ik zei toch al dat ik het één en ander heb opgezocht op het Internet. Ik vroeg naar mensen die hier ervaring mee hebben.
Op vrijdag 24 mei 2002 20:11 schreef Mr_Knoxville het volgende:
http://www.google.com/search?sourceid=navclient&querytime=UiQAfB&q=gescheurd+netvlies
Reageer dan niet...
WDV
quote:Je hebt gelijk. Mijn excuses, Mr_Knoxville, voor mijn aangebrande reactie...
Op vrijdag 24 mei 2002 20:16 schreef Rechts het volgende:
Joh, hij wou je alleen maar helpen, hij wist ook niet dat je je dag niet hebt.
WDV
Netvliesscheuring is dus tegen te gaan, maar het ligt er wel aan wat de oorzaak van de scheuring is.
When I rush it hits me
quote:Da's je hoornvlies, niet je netvlies
Op vrijdag 24 mei 2002 20:49 schreef Rtm het volgende:
Ik heb ooit een pijltje in m'n oogwit gehad, zo'n papieren pijltje die je afschiet (blaast) met een pvc-buis. Nooit meer last van gehad, maar dan moet ie toch ook gescheurd zijn? Of iig een gaatje ofzo, want het pijltje bleef erin steken totdat ik m eruit pakte.....
Je netvlies zit aan de achterkant van je oog in de oogbol.
When I rush it hits me
quote:Netvlies zit achter in je oog, jij hebt 'm in je hoornvlies gekregen. Lijkt me niet dat dat ding dwars door je oog schoot.
Op vrijdag 24 mei 2002 20:49 schreef Rtm het volgende:
Ik heb ooit een pijltje in m'n oogwit gehad, zo'n papieren pijltje die je afschiet (blaast) met een pvc-buis. Nooit meer last van gehad, maar dan moet ie toch ook gescheurd zijn? Of iig een gaatje ofzo, want het pijltje bleef erin steken totdat ik m eruit pakte.....
deed het licht uit
en genoot bij de gedachte dat ik de enige mens ter wereld ben met een schaduw in volstrekte duisternis
Van de operatie zelf was eigenlijk de narcose het hevigste. Ze spuiten je echt helemaal plat. Dat is nogal een 'trip' geweest voor mij maar dat is heel persoonlijk en een ander verhaal.
Daardoor, en het verschil in diepte, en de algehele schrik en het gelaser waren ingrijpender dan ik dacht. Toch zou ik het zo weer doen als het opnieuw moest. Het is een wonder! Toen ik mn oog nadat het verband eraf was in de spiegel bekeek zaten er hele kleine hechtinkjes op het vlies: ongelooflijk dat ze zoiets kunnen maken. Ik kan nog janken van vreugde.
Wens je oom veel sterkte en laat hem vooral ook na afloop veel rust nemen en niet meteen weer gaan werken. En oja, lenzen gaan even niet. je heb een bril nodig: eigenlijk meerdere want gekleurde glazen tegen het felle licht zijn geen luxe. Parties met basdreun en lichtshows zijn de eerste tijd ook een kwelling: dat komt door de oogdruk. Ook vliegreizen voelde heel eng, net of het eruit plopte, maar er was niks aan de hand.
Je oom mag alleen nooit meer persen om te baren, diepzeeduiken of parachutespringen. Dat is het allemaal wel waard. Toen ik ineens merkte dat ik niet meer kon zien had ik graag een ledemaat geruild voor een oog. Ogen zijn het belangrijkste wat je hebt zowat. Gelukkig hoefde ik niks te ruilen. Hulde aan de artsen die hun jongerentijd besteed hebben met doorstudeerden voor zoiets moois als mensen weer laten zien.
quote:
Op vrijdag 24 mei 2002 20:59 schreef Lurky het volgende:
Hulde aan de artsen die hun jongerentijd besteed hebben met doorstudeerden voor zoiets moois als mensen weer laten zien.
Dat persen, diepzeeduiken en parachutespringen is mij onbekend Lurky. Waarschijnlijk ligt dat per geval anders.
Ik heb zelf mijn zicht nooit verloren (ja een keer toen ik 5 was, twee weken, maar dat is een ander verhaal), maar ik was qua oogsterkte ineens 3 punten achteruit gegaan. Ik heb lenzen, dus werd al iedere 6 maanden gecontroleerd en zodoende zijn ze er snel bij geweest.
De operatie zelf stelde bij mij ook niks voor, ongeveer anderhalf uur, maar inderdaad ... die narcose! In principe geen ramp, maar in de verkoeverkamer heb ik een 'bad trip' (shock) gekregen, waarna ze me met morfine helemaal plat hebben gesproten. Ben bijna 24 uur uitgeschakeld geweest en de drie dagen daarna ben ik ontzettend ziek geweest (al la voedselvergiftiging, maar dan nog erger *ril* ).
Wat wel zeer pijnlijk was: om je oog open te houden tijdens een operatie, zetten ze een klem op je oog en op je wenkbrauw. Dat bot onder je wenkbrauw deed bij mij twee weken lang ontzttend zeer, echt migraine-aanval-zeer. Heb dus heel veel last van hele zware hoofdpijn gehad. Wat ik ook erg vond, was dat ze mijn wimpers af moesten knippen (en ik had hele lange wimpers), want nooit helemaal meer is hersteld. En dat gelige, heb ik ook. Ik kan het bandje voelen zitten als ik naar rechtsbeneden kijk, heb jij dat ook Lurky?
When I rush it hits me
Ik hoop niet dat het erger wordt of waarbij een operatie noodzakelijk is.
Afgelopen 2 dagen al langsgeweest voor controle, maar ben niet wijzer van geworden, behalve dat er veel vocht in mijn oog zit.
Maandag weer naar het ziekenhuis.
Zie mijn topic over mijn ongeluk:
Gvd, nog meer keepers die dit hebben meegemaakt ?
Barb, ik voel het bandje niet zitten maar mijn oogkas voelt wel 'voller'. Ik ben ook erg ijdel en zie dat ik nu een 'slechte kant' heb voor foto's. Het valt niet echt op maar dat oog is ietje boller en dikker/dichter. Wat ik wel heb is dat het (hihi) geluid maakt. Als ik naar rechts beneden kijk voelt het net of er een luchtbelletje uit komt en hoor ik 'gluck, gluck'.
Die oogharen zijn er bij mij juist langer van geworden: ik moest de andere bijtoppen om ze ook zo lang te laten worden. Die pijn van die 'klem' ach dat is nou eenmaal zo en dat trekt weg.
Het enige wat blijft is het drukverschil: het gevoel een vollere oogkas te hebben, het veranderde perspectief en de bad-trip van de verkoever. Maar dat went allemaal.
De verkoever was inderdaad een nachtmerrie. Het zal daar wel aan hebben gelegen want de eerste weken moesten winkeliers het wisselgeld uit mijn hand pakken. Ik zag veel te wazig en zweefde nog steeds. Oversteken was een ramp.
Een bal vangen ofzo was ook onmogenlijk. Ik moest echt oeffenen niet naast een toegeworpen balletje te grijpen. Na een jaar of wat heb ik dat met mijn hersens 'gecorrigeerd' ik moest opnieuw leren op de juiste manier te reageren.
Hoe het was gekomen? Ik heb al slechte ogen en moest als kind elk jaar een halve brillesterkte erbij. op mijn 16e stabilliseerde dat door contactlenzen. Ik werd een stevige blower. Met name savonds. Soms als ik mijn kleren uittrok of snachts het gordijn vast open deed voor de ochtend zag ik lichtflitsen. Net of de gordijnrails onder stroom stond of dat mijn trui electrisch was. Ik onderzocht het zelfs wel eens maar kon niks vinden. Ok het was raar maar die flitsen behoorden tot mijn vaste stonede ervaringen.
Op een dag zat ik in een bus, het was stralend weer en we reden door een bomenlaan. de zon schittrede en dan was er weer schaduw, licht, schaduw, licht, schaduw, licht, schaduw, licht: om hoofdpijn van te krijgen. Toen ineens was het net of er een klodder op mijn contactlens zat. Aangekomen op mijn halte deed ik hem uit en keek: er zat geen troep op en mn oog bleef de vlek zien. Mensen kijken: "niks te zien". De vlek werd die dag zwarter. Langzaam schoof het licht weg. Savonds was het helemaal donker: een oog was 'blind' en iedereen zei 'stel je niet aan'. Gek werd ik ervan. De volgende dag heeft het mij ook de grootste moeite gekost duidelijk te maken dat ik echt niks zag, ik bleef maar herhalen dat ik onmiddelijk een dokter wou 'zien'. Shit een uur later bleek dus dat mijn netvlies was gescheurd en er vocht onder zat en het los ging laten. Ik totaal in paniek maar ik mocht niet huilen anders 'dreef' het misschien helemaal los. Dat werd dus de operatie en op zich probeerde ik cool te blijven wat wel lukte maar nu ik dit typ blijft het toch erg 'ingrijpend' vanwege het feit dat het in m'n schedel zich afspeelde en het iets was wat ik niet kende.
Toen het allemaal achter de rug was was mijn oog natuurlijk eerst helemaal wazig kwa zicht. Het moet langzaam genezen en weer beter leren zien. Ik heb het met hele grote letterboeken getrained. Je mag het vooral niet lui laten worden en expres ontzien. Ondertussen verveelde ik mij en blowde de dagen door terwijl ik me suf trainde. Door canabis verlaagt de oogdruk en ik moet zeggen dat het in enkele maanden van -20 direct na de operatie naar -8 ging en uiteindelijk stabiliseerde op -7. Een wonder vonden de artsen en ik heb over de weed en stuf verteld maar dat vonden ze niet zo'n goed plan voor volgende patienten al gaven ze toe dat het spectaculair hielp.
Hierbij is dat dus voor mensen die het aandurven de tip voor snel herstel. De roezigheid van de narcose en de morfine daarna wordt als bijwerking wel voortgezet door de stonedheid. Wat veel van mijn geestelijke wazigheid zou kunnen verklaren. Maar dat is bijzaak vergeleken bij goed zicht. Alles is bijzaak als je maar weer kan zien.
Hier op Fok heb ik dit hele verhaal al eens eerder uitgelegd en verteld. Blijkbaar is het verloren gegaan bij de crash. Ipv een link te posten zit ik het nu op nieuw te vertellen. Terwijl het buiten zulk stralend weer is. Maar ik draag voortaan in het voorjaar een stevige zonnebril en ga niet meer aan de zonkant zitten in bussen en treinen.
De mensen die in het voorjaar komen noemen de oogchirurgen hun "meiklanten". In mei bij het toenemende licht en de felheid van de zon scheuren er veel netvliezen.
Het oog is namelijk een spier. Het vlies trekt strak als er veel licht is. Als het heel veel moet trekken verslijt het. Slechte ogen is een van de redenen op het oog harder te moeten laten trekken. Je ziet mensen dan ook hun oog tot een spleetje knijpen. En als de zon of lamp in je oog schijnt knijpt het ook dicht. Dit trekken zorgt ervoor dat het vlies slijt. Op een dag kan het door slijtage scheuren. Dan ga je flitsen zien. Als het genoeg gescheurd is gaat het loslaten en komt er vocht onder dan ga je een zwarte vlek zien die groter word.
Er is mij veel gevraagd of ik een klap op mijn oog had gehad. nee dus. Wel was ik een week daarvoor in een te laag opgehangen podiumspot blijven kijken. Mijn blik kon niet meer van de lamp weg en ik moest mijn hele lijf draaien. Net als een konijn. Toen was het zicht ook een tijdje weg. Maar ze zeggen dat dat er niks mee te maken heeft. Een blauw oog was tien jaar terug dus dat leek ze ook niks. Wel waren er al die tijd dus de 'lichtflitsen'. Achteraf had ik die nooit moeten veronachtzamen.
Waar ik ook op Fok iets lees over ogen, al zijn het 'dingetjes zien' in The Thruth. raad ik iedereen aan zodra ze maar een aantal uren achtereen iets vreemds waarnemen onmiddelijk naar een oogarts te gaan. Al ben je nog zo stoned. Daar kijken zij echt wel doorheen.
Barb, moet jij ook jaarlijks op controle en dat ze dan je ogen druppelen tot je niks meer kan lezen? Mijn ogen zijn als ik dan gecontroleert wordt nog altijd op hun hoede en schichtig van de laser-ervaring. Dat hebben ze zelfs bij de contactlensspecialist. Terwijl ik/mijn hersens weten: er is niks aan de hand. Ogen hebben zulke zenuwtrekjes en er is blijkbaar een speciaal gedeelte in de hersens voor de oogfunctie: een uiterst wantrouwig gedeelte 
Ha het bewolkt: dat zit mij weer mee. Ik ga even naar de markt.
Voor de nieuwsgierigen: ik blow gebruik al 3 jaar geen canabis meer maar mijn zicht gaat niet ineens alsnog achteruit.
[Dit bericht is gewijzigd door Lurky op 25-05-2002 11:01]
Wat zijn hiervan de consequenties?
WDV
Voor het mijzelf overkwam en werd geopereerd wist ik niet eens dat zoiets te repareren was. De techniek heeft mij verstelt doen staan. Het is al weer heel wat jaar geleden bij mij. Geen idee hoever de medici inmiddels alweer zijn gevorderd.
Je oom moet zich aan de artsen over geven. In het ziekenhuis zal het allemaal naar beste kennen en kunnen bij hem behandeld worden.
Wens hem maar het beste van deze fok-ooglijder.
Even een vraag van mijn kant: hoe is dat zo gekomen? Werkt hij in de metaalindustrie of was hij uitsmijter oid?
[Dit bericht is gewijzigd door Lurky op 25-05-2002 13:17]
quote:Nee, ik heb geen jaarlijkse controle meer officieel, maar ik maak zelf wel ieder jaar een afspraak met de oogarts. Mede doordat ik medicijnen gebruik, die uiteindelijk nadeling voor mijn ogen kunnen zijn (Nivaquine). Wel krijg ik dan druppels die mijn pupillen verwijderen, waardoor ik de rest van de dag amper wat kan zien.
Op zaterdag 25 mei 2002 10:56 schreef Lurky het volgende:
-lang, indrukwekkend verhaal weggeknipt-Barb, moet jij ook jaarlijks op controle en dat ze dan je ogen druppelen tot je niks meer kan lezen?
Verder ben ik overgestapt van gewone zachte lenzen, naar 6-maandenlenzen, zodat mijn ogen vaker gecontroleerd worden. Ik ben er destijds achter gekomen, doordat ik ineens bijna 3 punten achteruit was gegaan en de meneer Hans Anders vond dat wel erg raar. Dus naar de oogarts.
Ik ben ter plekke gelaserd daar, naar huis gestuurd om slaapspullen te halen, moest meteen terugkomen, want de operatie stond meteen voor 's middags gepland. Ben me dus ongelovelijk rotgeschrokken en ga sindsdien nooit meer alleen naar een afspraak in een ziekenhuis, al is het maar voor bloed prikken.
Bij mij is het allemaal stukken minder heftig verlopen dan bij jou (gelukkig voor mij), hoewel het ineens wel erg snel is gegaan (binnen 5 uur gelaserd en geopereerd, terwijl ik "simpel" voor controle ging). Nu (jaren later) is mijn oog nog steeds niet helemaal okee, denk ik weleens. Maar zowel oogarts als lenzenspecialist kunnen niks vinden. Ik ben gewoon erg bang geworden en wil absoluut mijn zicht nooit verliezen. Ben dan zo hulpeloos. Ik heb een sterkte van -9 en -11 nu en dat is al behoorlijk veel. Na de operatie is dat trouwens met 3 volle punten bijgetrokken, dus het was nog erger. Heb jij trouwens ook dat je operatieoog veel meer plakt en dat de lens veel eerder vies is?
Voor de topicstarter: sorry dat het eigenlijk zo offtopic gaat. Ik had niet gedacht dat ik het toch wel prettig zou vinden om mijn ervaring te delen met iemand die het ook heeft meegemaakt. Of ze een compleet losgescheurd netvlies kunnen redden, weet ik echt niet, maar ik weet wel dat het proces kan worden gestopt door een laserbehandeling en/of operatie. Mijn oom heeft hetzelfde gehad als ik (een jaar later) en hij is ook blind aan 1 oog nu. Dat hebben ze uiteindelijk nooit weten te herstellen, maar eerlijk gezegd weet ik ook niet of het uberhaupt wel geprobeerd is. Sterkte voor je oom!
When I rush it hits me
quote:[offtopic]hihihi het vetgedrukte was ff om te brullen[/offtopic]
Op vrijdag 24 mei 2002 20:59 schreef Lurky het volgende:
Ja ik heb de zelfde operatie gehad als Barb. Zag ineens met 1 oog niks meer. Na de operatie was het zicht terug. Alleen met diepte zien houd ik het moeilijk: hoe hoog is de stoeprand bvb. Het licht in dat oog is wat geliger van kleur, net of ik een lichtgekleurd brilleglas op heb, en een rechte lijn zie ik er niet meer mee. Er zit een hobbel in. Dat oog en het andere zijn daarna gelaserd. Dat is nogal geconcentreert werk. Eigenlijk het engste: je moet met open ogen richten op een straal die voor je gevoel tot achterin je schedel gaat.
Van de operatie zelf was eigenlijk de narcose het hevigste. Ze spuiten je echt helemaal plat. Dat is nogal een 'trip' geweest voor mij maar dat is heel persoonlijk en een ander verhaal.
Daardoor, en het verschil in diepte, en de algehele schrik en het gelaser waren ingrijpender dan ik dacht. Toch zou ik het zo weer doen als het opnieuw moest. Het is een wonder! Toen ik mn oog nadat het verband eraf was in de spiegel bekeek zaten er hele kleine hechtinkjes op het vlies: ongelooflijk dat ze zoiets kunnen maken. Ik kan nog janken van vreugde.
Wens je oom veel sterkte en laat hem vooral ook na afloop veel rust nemen en niet meteen weer gaan werken. En oja, lenzen gaan even niet. je heb een bril nodig: eigenlijk meerdere want gekleurde glazen tegen het felle licht zijn geen luxe. Parties met basdreun en lichtshows zijn de eerste tijd ook een kwelling: dat komt door de oogdruk. Ook vliegreizen voelde heel eng, net of het eruit plopte, maar er was niks aan de hand.
Je oom mag alleen nooit meer persen om te baren, diepzeeduiken of parachutespringen. Dat is het allemaal wel waard. Toen ik ineens merkte dat ik niet meer kon zien had ik graag een ledemaat geruild voor een oog. Ogen zijn het belangrijkste wat je hebt zowat. Gelukkig hoefde ik niks te ruilen. Hulde aan de artsen die hun jongerentijd besteed hebben met doorstudeerden voor zoiets moois als mensen weer laten zien.
Maar wens je oom veel sterkte
quote:Nee, mijn oom is uitgezonden naar Congo. Hij werkt daar als docent aan de Theologische Universiteit van Lubumbashi. Vanuit daar is hij afgelopen week met spoed naar Nederland gestuurd om zijn ogen te laten onderzoeken...
Op zaterdag 25 mei 2002 13:11 schreef Lurky het volgende:
Even een vraag van mijn kant: hoe is dat zo gekomen? Werkt hij in de metaalindustrie of was hij uitsmijter oid?
Uiteraard zul je nu denken dat het te maken heeft met een bacterie... Dit is niet onwaarschijnlijk maar toch lijkt dit niet het geval te zijn. De oorzaak is dus nog steeds onbekend. Dinsdag wordt hij geopereerd, we hopen dan ook de oorzaak te weten te komen.
WDV
[Dit bericht is gewijzigd door Tristitia_Ante op 26-05-2002 12:56]
Toenemend licht zal wel niet omdat Congo op het Zuidelijk halfrond ligt en het daar dus juist winter wordt. Hij kan natuurlijk nog in fel flikkerend licht van bvb een autospiegeltje van de auto voor hem op een lange reis hebben gekeken o.i.d. vergelijkbaars met mijn 'podiumspot'. Of iets met heel veel scherp stof. Toen ik geopereerd werd was daar juist een jongen die in de bouw werkte die het aan een oog had door cementstof. Dan weer zijn 2 door waaiend stof beschadigde ogen wel toevallig. Of niet omdat je oom met het ene te lang door heeft gelopen. Of het is stom toeval wat hem 2x de reis maken bespaart. Ik hoop in elk geval dat het snel goed met hem gaat.
Afgezien van de aandoening en de operatie heeft hij dus ook nog de cultuur- en klimaatschok van het ineens weer in Nederland zijn.
Kan hij na de operatie weer terug om les te geven? Het is gelukkig geen beroep waarbij het zicht erg nauw telt. Ook ineens Congo en zijn werk gedag moeten zeggen lijkt me heel naar. Logeeert hij nu bij jullie? Ligt hij te wachten op zijn beurt om geopereerd te worden?
Ik had veel aan een walkman en gesproken boeken op casette uit de afdeling voor blinden van de bib.
Barb, dat het goed doet met een mede ervaringsdeskundige erover te 'praten', coresponderen dus. Dat ontdek ik nu weer. De vorige keer was dus weg door de crash. Ik weet niet meer met welke fokker het erover ging. Wel vond ik deze link terug met een bijdrage over mijn laser-ervaring: ogen laten laseren?
Het is nogal ingrijpend kwa emotionele ervaring. Dat jij ineens onder het mes moest lijkt me ook heel erg naar. Dat je dus voor goed op je hoede blijft is logisch. Ik had er een paar dagen tussen zitten en een weekeinde dus lag ik thuis op de bank zo stil mogelijk op mijn zij om het oogvocht niet verder eronder te laten komen anders zou het helemaal los laten. Het ging om behoudt van de 'gele vlek' begreep ik. Ik was dus wat blij toen ik eindelijk geholpen werd. Wie zou er trouwens niet blij zijn al moest hij nog zo lang wachten.
De oogchirurgen gaan in hun vakantie ook naar afgelegen gebieden waar geen artsen zijn bvb naar Vietnam en Tibet om daar met geimproviseerde veldhospitaaltjes de mensen alsnog weer ziende te maken. Iets van Artsen Zonder Grenzen of soortgelijke organisatie. Heel spectaculair maar onder primitieve omstandigheden. Ik heb er foto's van gezien en dat zijn echt eindeloze operatie-sessies. De mensen komen van ver met hun blinden. Ze gaan direct na de operatie weer verder, terug naar huis. Dan zijn we wel heel erge geluksvogels dat we in het land van de dokters wonen waar het zo even met de taxi kan en dan dagen in een prachtig ziekenhuis, nazorg en jaarlijkse controle.
Barb, nog even verder offtopic: ja er zit een brobbeltje van dat Kussentje. En om mijn hele iris heen zit ook lidtekenweefsel. Mijn lens ligt er dus goed op of naast maar 'zwemt' moeilijker heen en weer. Dat geldt ook voor oogvuil lijkt het wel. Als ik die lens smorgens in doe, knipper ik er een paar keer mee, doe ondertussen mijn andere in, haal dan weer die ene er uit en maak hem opnieuw schoon. Als ik veel make-up heb gebruikt moet dat soms een paar maal voor de lens niet meer beslaat met 'oogvet'.
Als ik een dag lang met veel make-up en een kohlrandje rond mijn ogen moet lopen dan gaat, bij gewoon oog, na verloop van tijd de kohl altijd in een ooghoek zitten. Zo'n 'Egyptische traan'. Bij dat oog gebeurt dat niet. Het zwarte sliertje drijft gewoon in beeld midden op mijn oogwit. Geen gezicht. Het is dan ook niet iets wat even met een pink of een tissue uit een ooghoek geveegd kan worden maar een elastisch draadje wat echt nog over de oogbal sliert.
Het meeste oogvet ontstaat door de makupremover. Na het afschminken zit ik nog een tijd met een extra beslagen lens. In plaats van onderuit te zakken moet ik of mijn bril op doen of de lens nog een aantal keren reinigen.
Al die oogproblemen wat betreft vuile lenzen al een stuk minder geworden sinds ik niet meer blow. Nu ik helemaal niet meer rook zijn mijn ogen echt helder wit. Zelfs de make-up geeft minder iritatie.
Wat zo vreemd is dat de oogdruk tussen beide ogen blijft verschillen. Ik merk dat o.a. bij verkoudheid, bij hoesten, snuiten, onder water zwemmen, kermisatracties en vliegen dus. Die oogdruk wordt jaarlijks gemeten.
Inderdaad Barb met verdovingsdruppeltjes waardoor het zicht wazig wordt en geen auto gereden kan worden of gevaarlijke oversteken gemaakt, of zien in welke bus je stapt.
Naast die oogdrukdruppels is er ook nog de oranje contrast vloeistof. De ogen worden bekeken met een blacklight: een hele mooie dieppaarsblauwe lamp. Als je vraagt om een spiegeltje kan je zien dat de oranje druppels in dat lamplicht gifgroen oplichten. Dat is altijd weer het leukste. Binnenkort mag ik weer.
Als kind was ik altijd bang dat er iets engs zou gebeuren bij de oogarts. Het enge is er wel van af. Er gebeuren daar alleen maar mooie dingen.
Het is een beetje wazige reply want ik ben nog al moe maar ik wou hem niet dagen laten liggen.
|
|
