Net weer telefoon gehad. Ik neem op... Ik wilde selectief opnemen, maar kon het even niet over mijn hart verkrijgen om niet op te nemen. (Ik vind het een beetje vervelend om haar steeds haar te noemen, laat ik haar een naam gaan geven. Calli Mero, omdat ze zich zo klein voelt in de grote boze wereld.) Het is haar weer, mijn beste vriendin, half huilend, met de vraag of ik weet hoe taai je huid is. Waarop ik antwoordde dat ik dat wel wist. Maar waarom zou ze dat vragen, dus vroeg ik dat. Ze zat met iets in haar handen en probeerde haar polsen door te snijden. Wetend dat ze fout bezig was, heeft ze mij maar gebeld. Wat ben ik toch wel blij dat ik heb opgenomen.
Calli vertelde dat ze de weg kwijt was, en niet wist wat ze moest doen, daarom dus mij belde. Ik heb een tijdje op haar in zitten praten, ik lieg de laatste paar dagen wat af zeg. Gisteren heb ik niet opgenomen omdat ik lag te 'slapen'. En nou lag ik ook al in bed. Ik word moe.. Hoe lang ga ik dit nog volhouden. Ik ga het RIAGG toch maar nog eens bellen, die hulpverlener bellen die haar behandeld. Ik zie het als iets min of meer slechts, want ik ga het achter haar rug om doen. Stel dat.. Kashira, daar moet je maar even niet aandenken!
Ik heb haar gevraagd wat ze aan het drinken was, en ze was aan de cola. Ik heb haar gezegd dat ze daar maar mee op moest houden, want ze kan snachts al niet slapen. Ik heb haar gevraagd of ze bloedde en dat deed ze, dus heb gevraagd of er een pleister op kon/moest. Dat hoefde niet het was te klein. Wat ze in handen had om haar te bezeren was een mes. Die heeft ze voor mij opgeruimd zei ze. En haar man lag al te slapen, want die moet er om half 4 uit, moet om 6 uur beginnen. Dus wilde ze niet wakker maken, en wilde ook niet naar bed. Ik mag hier tevens niets over zeggen tov haar man. Dan gaat die zich alleen maar meer zorgen maken.
Ik heb haar gevraagd of ze zich niet op wilde laten nemen, maar in haar ogen is ze dan alles kwijt. Alles kwijt.. In mijn ogen is ze alles kwijt straks als ze niets gaat doen. Maar ja, wie ben ik. Oja, ik ben Kashira, iemand die voor een ander zorgt.
Ik heb haar uitgelegd dat ze misschien toch het crisisteam maar moest bellen, omdat ik geen hulpverlener ben, dat ik haar niet kan helpen. Dat ik niet weet wat ik moet doen. Maar ze vertrouwd niet snel mensen, dus hun ook niet. Weet je hoe lang het duurde voor ik jou vertrouwde? aldus Calli. Dat weet ik maar al te goed, maar ik denk dat ik je eerder pijn ga doen, als een hulpverlener, die heeft er voor geleerd, heeft er geen belang bij om je pijn te doen, die heeft ervaring met dit soort dingen.
Ik besef nog steeds niet helemaal wat ik net heb weten te voorkomen. Zit te trillen, maar ik besef het nog steeds niet.
Ze sloot het gesprek af met de woorden, "ik ben blij dat ik zon lieve vriendin heb als jij. En ik zou niet weten wat ik zonder je moest."
Ik besef steeds meer dat mijn beste vriendin, die altijd heel erg sterk is geweest, ziek is. Heel ziek. En dat ik nu de sterkste ben van ons twee. Een plek waar ik me niet fijn bij voel, waar ik moe in word, en emotioneel.
Toch het RIAGG morgen maar eens bellen!
Ik weet het niet meer! Ik kan het niet meer! Ik ben op, leeg en uitegeblust!
Sterkte! Ik heb respect voor de manier waarop je klaar staat voor je vriendin!
Een nichtje van mij had ook psychische problemen. Naar moeilijke tijden, waar ook ik intensief bij betrokken was, hebben mijn oom en tante, waar mijn nichtje toen eigenlijk al bijna geen kontakt meer mee had, besloten achter haar rug om het RIAGG in te schakelen.
Nogal een stap omdat ook wij het gevoel hadden achter haar rug om te werken. Maar het heef toch geholpen, mijn nichtje is een tijdje opgenomen geweest en is er nu weer aardig boven op. Okee, ze functioneert nog niet als ze ooit deed, maar dat komt wel weer. Eén stap per keer.
Mijn advies is toch om met de partner van je vriendin te praten en toch voor de directe nood het RIAGG te bellen. Ik kan natuurlijk niet jouw situatie in zien, maar dat lijkt mij de beste oplossing.
Ik hoop dat je uiteindelijke de juiste beslissing kan nemen en dat alles weer goed komt. Sterkte!
Mensen die ervoor opgeleid zijn kunnen veel beter naar haar kijken en met haar praten.
Echt als je ook nog voor jezelf goed wilt zijn moet je bellen. Een mens kan dit niet continue volhouden zonder dat het zijn tol eist.
Sterkte.
Liefs DarkElf
In ieder geval veel sterkte met je keuze. 
And I'm ready to go off on your ship
quote:Yep.. dat hebben wij ook gedaan bij m'n oma die in een psychose zat. Tuurlijk, je voelt je heel schuldig.. maar je kan gewoon zelf vrijwel niets doen. Je kan haar niet 24/7 in de gaten houden.
Op donderdag 18 april 2002 09:59 schreef YouGo het volgende:
Als ik je verhaal zo lees is dit aardig ernstig. Mocht je het idee hebben dat er een acuut gevaar dreigt voor haarzelf en/of anderen dan is er de mogelijkheid te verzoeken om haar gedwongen te laten opnemen. Als je hier meer info over wil dan kan je kijken op http://www.pvp.nl. Beslis dit soort dingen niet impulsief en overleg ook met haar man. Ik zeg niet dat dit nodig is maar wel iets waar je rustig over na kan denken.
M'n oma was eerst heel boos op m'n moeder, maar het heeft echt geholpen, ze weet nu dat m'n moeder het niet deed om haar "aan te geven", maar om haar te helpen.
Binnenkort mag ze trouwens weer naar huis, zo goed is ze nu. 
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Ik heb en zit voor de 2e keer in een zelfde situatie... Mijn vorige vriendin had een psychose en mijn huidige heeft een burnout/pfeiffer en !zware! angstaanvallen. Ze is soms bang dat ze zichzelf wat aandoet, heel diep van binnen wil ze het niet, alleen heeft ze het gevoel dat ze de controle verliest. Ik ben er ook voor haar, dag en nacht!! Maar het is zeer zwaar.
Maar dit terzijde, pas op! Dit is iets wat je niet alleen aan kan, zoals je zelf ook al zei, je bent geen hulpverlener of expert. Tot op zekere hoogte kan je er voor haar zijn, je kan luisteren, proberen gerust te stellen en er gewoon zijn, maar dat is tijdelijke hulp. Ik denk dat je er verstandig aan doet om professionele hulp te vragen, of er in ieder geval voor te zorgen dat zij er om gaat vragen. Als zij het niet wil kan een hulpverlener ook niet veel doen.
Ik wens je heel veel succes en sterkte, ik hoop dat je vriendin er uit komt en dat jij het blijft trekken.
Bureau Jeugdzorg is beter....
Maar naja, het lijkt er wel op dat jouw vriendin hulp nodig heeft. Bel maar gewoon. Uiteindelijk zal ze je misschien wel dankbaar zijn
quote:Ik ben 23 en zij is 27!! Jeugdzorg is voor jongeren onder de 21 of 18 toch!! ??
Op donderdag 18 april 2002 19:30 schreef AoD het volgende:
*heeft slechte ervaringen met het RIAGG*Bureau Jeugdzorg is beter....
Maar naja, het lijkt er wel op dat jouw vriendin hulp nodig heeft. Bel maar gewoon. Uiteindelijk zal ze je misschien wel dankbaar zijn
quote:Je wilt haar man niet belasten want die maakt zich al zoveel zorgen terwijl hij prinsheerlijk ligt te slapen?
Op donderdag 18 april 2002 01:20 schreef Kashira het volgende:
Een goede vriendin die ik graag zou willen helpen,
. En haar man lag al te slapen, want die moet er om half 4 uit, moet om 6 uur beginnen. Dus wilde ze niet wakker maken, en wilde ook niet naar bed. Ik mag hier tevens niets over zeggen tov haar man. Dan gaat die zich alleen maar meer zorgen maken.Toch het RIAGG morgen maar eens bellen!
Als ze werkelijk iets aan haar situatie wil doen en er niemand mee wil "belasten"dan moet ze naar de hulpverlening gaan en samen met haar partner werken aan haar psychische gemoedstoestand.
Wees idd blij dat je de phone hebt op genomen...het klink alsof jij onder de psy. problemen van je vriendin aan het onderdoorgaan bent. Dame jij kunt niemand help als jezelf aan hulp toe bent. Luisteren is goed....maar ok zwaar voor de luisteraar zekers als je niet door kunt dringen tot haar.
persoonlijk zou ik samen met meerdere mensen een soort intervention doen...ze moeten haar allemaal goed kennen.
b.v. ouders, vriend..jij vriendinnen...oma enzo. Laat haar inzien dat ze hulp nodig heeft...hulp die jij haar niet kunt geven...niet dat je dat niet wilt maar daar ben je gewoon niet voor opgeleid en er is maar zoveel wat je kunt doen.
probeer haar in te laten zien dat ze hulp nodig heeft...zonder dat inzicht wordt het zeer moeilijk...hoewel het klink alsof ze een gevaar voor zichzelf begint te vormen....dan zijn er andere stappen mogenlijk....maar weet wat doet denk daar echt echt HEEL GOED overna. Want jij zult dan de als wissleblower gezien worden.
ik wens je heel heel veel sterke
Mav out
quote:Dat is niet zoals jij het er van maakt!!
Op donderdag 18 april 2002 23:02 schreef Quenda het volgende:[..]
Je wilt haar man niet belasten want die maakt zich al zoveel zorgen terwijl hij prinsheerlijk ligt te slapen?
Haar man is een heel gesloten man. En buiten dat, ik wil er niet midden in komen. En ik mag van haar niets zeggen! 2 strijd. En niet omdat ik haar man niet wakker wil maken. Want ik weet dat als ik dat doe, dat ie dat begrijpt, zeker als het om zijn vrouw zou gaan.
Ik durf niets achter haar rug om te doen, bang dat ze doorslaat.
Ik heb overgens niet gebeld vandaag. Ik heb haar lang gesproken, en bepaalde vragen gesteld over vannacht, waarop ze antwoord heeft gegeven. Ze heeft het haar man toch wel verteld voordat ze ging slapen. Dat vind ik netjes van haar.
Wat me wel verontrust is dat ik morgen een brief krijg van haar, heeft ze net gezegd. Ze weet al wat er in komt te staan, alleen moet ze hem nog schrijven.
Dit verontrust me heel erg.
quote:Je zit er al middenin.
Op donderdag 18 april 2002 23:16 schreef Kashira het volgende:ik wil er niet midden in komen.
quote:Wat heeft ze haar man verteld?
Ze heeft het haar man toch wel verteld voordat ze ging slapen.
quote:je wordt ge- en misbruikt door je vriendin.
Op donderdag 18 april 2002 23:16 schreef Kashira het volgende:
ze wil aandacht (negatief of positief maakt d`r niet uit) en zal alles uit de kast trekken om je aandacht vast te houden.
het is een kwestie van tijd (als ze dat al nit doet) voordat ze een zelfmoord"poging" doet of iets dergelijks waardoor jij helemaal van je sus gaat en je ziek schrikt. Dan is d`r doel bereikt
een hele botte vergelijking misschien maar ze is als een parasitaire plant. Ze leeft ten koste van de gastheer/vrouw totdat alle energie van die gastheer is opgebruikt en dan gaat ze naar de volgende gastheer.
Verbreek het contact in je eigen belang, je kunt haar niet helpen en gaat hier tenslotte zelf aan onderdoor ( je bent al op het randje als ik je posts zie)
en trap er niet in als ze rare dingen doet, hoe moeilijk dat ook is.
quote:Ze zuigt energie, ze is al 7 jaar mijn vriendin, en nee, ze gebruikt me niet. Zo zie ik het niet iig.
Op donderdag 18 april 2002 23:06 schreef Quenda het volgende:
Nog iets, ze zuigt je leeg en gebruikt je..(heb ooit ook zo''n fijne "vriendin"gehad..)
Als ze werkelijk iets aan haar situatie wil doen en er niemand mee wil "belasten"dan moet ze naar de hulpverlening gaan en samen met haar partner werken aan haar psychische gemoedstoestand.
En buiten dat ze heeft voor een paar jaar geleden hetzelfde gedaan voor mij, al was ik niet zo erg als haar.
Ik ben naast haar man de enige persoon waar ze dus naar toe trekt, ze heeft verder niemand!
Ze belde me net weer..
Ze wilde de brief voorlezen, als ik hem morgen heb, zal ik hem posten. Het klonk als een afscheidsbrief.
En dat ik er midden in zit, ben ik me half bewust. Weet ook dat ik hier liever niet zo zat, maar ja.. soms gaat het leven nou niet helemaal zoals jij dat wilt.
En waarom er niet zijn voor een vriendin die jou altijd steunt.
Nee, ik kan er geen afstand van doen!
quote:Ze is er morgen niet, ze gaat naar strand Nulde, weet niet of dat zo'n goed idee is. Maar ok, ze is volwassen zoals ze dat vanavond zelf ook al zei.
Op donderdag 18 april 2002 23:16 schreef Quenda het volgende:
Je kan ook morgen samen met haar naar de huisarts gaan en samen vertellen wat er momenteel precies gaande is en een spoedopname forceren..je laat haar dan niet vallen, neemt haar nog steeds serieus..én eindelijk gebeurt er iets!
En ik ga morgen echt haar hulpverlener bellen. Dat zeker weten. Vragen hoe ik er verder mee om kan gaan. En als ik die brief heb, ga ik die denk ik ook voorlezen.
Ik hoop dat haar hulpverlener je goede adviezen heeft gegeven...
Het klinkt een beetje alsof ze al in een "point of no return" zit, ze weet vast zelf ook hoe ze er aan toe is, maar is met geen mogelijkheid meer in staat om er iets aan te veranderen, ook niet met jouw hulp. Ze wil graag duidelijk maken in watvoor situatie ze zit, maar heeft ws. geen idee welke invloed dat op jou heeft.
Wellicht is een opname het beste voor haar (zo klinkt het in ieder geval) om een soort doorstart te kunnen maken met haar leven. Maar dat is aan haar hulpverlener, waarschijnlijk is het enige dat jij kunt doen voor haar klaarstaan (en al mijn respect voor de manier waarop je dat doet!)...
Sterkte!
quote:Ik heb nog niet gebeld, want ik heb die brief nog niet gezien. Zodra ik die brief heb, dan ga ik dus bellen. En die brief ook voorlezen, omdat ik het zie als een afscheidsbrief. Ik weet niet meer precies hoe ze het heeft gezegd allemaal, dus ik schiet er niets mee op om nu te bellen.
Op vrijdag 19 april 2002 11:13 schreef boezzzel het volgende:
Hoe is het nu?
Ik hoop dat haar hulpverlener je goede adviezen heeft gegeven...
Het klinkt een beetje alsof ze al in een "point of no return" zit, ze weet vast zelf ook hoe ze er aan toe is, maar is met geen mogelijkheid meer in staat om er iets aan te veranderen, ook niet met jouw hulp. Ze wil graag duidelijk maken in watvoor situatie ze zit, maar heeft ws. geen idee welke invloed dat op jou heeft.
Wellicht is een opname het beste voor haar (zo klinkt het in ieder geval) om een soort doorstart te kunnen maken met haar leven. Maar dat is aan haar hulpverlener, waarschijnlijk is het enige dat jij kunt doen voor haar klaarstaan (en al mijn respect voor de manier waarop je dat doet!)...Sterkte!
En ik heb verder na dat gesprek niets meer van haar gehoord. Ik kan ook niets anders als voor haar klaar staan, net zoals zij ook altijd voor mij heeft klaar gestaan. En dat altijd zou doen. Ik weet dat ik hierdoor een beetje mezelf voor bij aan het lopen ben. Maar dat neem ik op dit moment maar een beetje voor lief. Ik neem de tijd wat meer voor mezelf, de laatste paar dagen. En als het goed is, heeft ze dat ook in de smiezen.
Ik vraag me alleen af waarom?
Maar ja, die vraag spookt bij mij al vrij snel door mijn hoofd!
Calli heeft ook geen idee hoe erg het is voor mij, en ze weet donders goed hoe erg ze er aan toe is. Vaak meer dan dat ik dat besef. Maar zoals ik al zei, ik ben maar 23 jaar, en ik kan ook niet alles weten. Ik ben op dat gebied ook maar een simpel mens.
Kreeg net weer telefoon, ze klonk een stuk beterder als gisteren. Niet dat dat veel zegt.
Ze heeft met haar man een afspraak, dat ze geen gekke dingen meer zou doen. Dat wil zeggen als ze zich kut voelt dat ze dus aan de schoonmaak zal gaan. Dat houd dus ook in, dat als ik met haar man zou willen praten dat die niet achter het feit zou staan als ik het RIAGG zou bellen.
Als het goed is, is hij aankomende week vrij, dus dan kan hij het met zijn eigen ogen zien hoe het gaat.
.... ik prefereen gewoon bureau jeugdzorg... Zijn dr niet nog andere hulpinstantiez ovzoow?
quote:Vast wel, maar zij heeft al intake gesprekken gehad met het RIAGG.
Op vrijdag 19 april 2002 18:16 schreef AoD het volgende:
Nah, iig vink het RIAGG nie zo zuperzz.......... maar kwiz nie hoe oud je bent duzzz
|
|
