Het zijn duidelijk oprechte verhalen, zonder sentimentaliteit om het effect (zeer zeldzaam).
Ik vind wel dat er meer DAMES mogen reageren! 
quote:oh maar dat mag sowieso altijd wel hoor
Op zondag 14 april 2002 17:13 schreef Vahlto het volgende:
Ik vind wel dat er meer DAMES mogen reageren!
Je wil graag opbouwende kritiek? Ik heb een kleine tip voor je: Haal de typo's en de niet kloppende zinnen eruit voor je ze ergens plaatst, dat leest prettiger!
Voor me lacht een wit scherm me toe. Nu wil ik eindelijk eens beginnen met hetgene dat ik nog moet schrijven voor mijn studie. Een betoog dat ik makkelijk vanavond al af kan maken. Deze keer geen uitstel. De cursor vliegt over het scherm als ik wat met de muis heen en weer beweeg. Dat is alles, nog geen letter getyped.
Ik kijk naar de tv, een donker scherm vertelt me dat ik toch echt moet beginnen met typen. Maar ik kan het niet. Waarom toch niet? Mijn gezicht vertrekt als ik me de situatie realiseer, ik wil werken, maar mijn hele wezen verzet zich er tegen. Weer draai ik me naar mijn computer en weer draai ik me weg. Dit kan niet waar zijn, hoe kan ik zo weinig controle over mezelf hebben? Ik wil schreeuwen, maar 1 uur s nachts lijkt me geen goed tijdstip. Een angstkreet vind ik ook eigenlijk teveel tekenen van gekte vertonen en ik ben niet gek. Toch? Een nog steeds leeg scherm doet me anders vermoeden.
Vooruit wil ik, typen, maar ik kan het niet. Ik wil schreeuwen maar ik durf het niet. Ik wil huilen maar mijn lichaam vertikt het. Langzaam zak ik ineen achter mijn bureau, zachtjes aai ik over mijn arm. Het zal allemaal wel goed komen. Een traan weet zich alsnog uit mijn ooghoek los te maken en zakt langzaam naar beneden. Als op de achtergrond Enya een nieuw lied inzet valt hij op mijn arm, ik veeg hem uit en even lijkt het of ik er echt om geef. Misschien geef ik er ook echt om. Het is al zo ver dat ik zelfs dat niet meer weet, misschien is het wel niet erg om niets te doen.
In afgrijzen kijk ik weer naar mijn scherm. Dan geef ik toe, ik ben blijkbaar toch gek. Met mijn voet druk ik de schakelaar in en met een klap doe ik wat nooit mag, in een keer de computer uit. Who cares, denk ik als ik Enya uit de CD-speler bevrijd en een andere CD erin leg. Ik plug mijn koptelefoon in en zet het volume op hard, langzaam zak ik weg in de wereld die ik zie als ik mijn ogen sluit. Het intro gemist denk ik, en ik speel het nummer opnieuw, en weer en weer. Niets herrinert me nu nog aan mijn betoog, aan studeren of aan wat ook. Ik draai het volume nog harder en nog verder zak ik weg, ik ben het publiek, de zanger, de drummer, de gitarist, de zangeres, de concertorganisatie en de kaartverkoop tegelijk.
Het is tijd vind ik, morgen moet ik weer vroeg op, vertel ik mezelf. Ik dwing me de CD te stoppen en kleed me vlug om. Snel kruip ik in bed en sla mijn arm om mijn haas, al 20 jaar ligt hij daar, nou ja een tijd terug niet, hij ging nu toch wel erg kapot. Maar het kruipt zo fijn tegen hem aan, dus hij ligt er weer. Tot ik vervanging heb. denk ik nog net voor ik in slaap val.
Schrijversdillemma
Alweer schrijf ik een stukje. Je typt wat je denk op dat moment, een gebeurtenis van kort geleden, en dat vult dan een A4tje. Alleen al het feit dat het eigenlijk niets is is al een dillemma. Immers: waarom opschrijven, ik weet het zelf toch al? Toch doe ik het, nu steeds vaker, slechte of goede kritiek.
Het grootste dillemma blijft het onderwerp. Ik wil niet dat elk stuk voor de helft over een meisje gaat, een vriendin die ik nog steeds niet heb. Zo gefrustreerd ben ik toch niet? Wat moet een nietsvermoedende lezen wel niet van mij denken? Of zou iedereen dat hebben? Ik hoop van wel, maar wil van niet.
Ach, de mensen die commentaar kunnen geven weten toch wel dat ik denk dat ik wel nooit een vriendin zal krijgen. En als, dan toch niet binnen afzienbare tijd. Zelf vind ik me niet eens leuk, hoe kan iemand ooit iets in mij zien? Ik besluit dat het niets geeft en voeg toch weer een stukje frustratie toe aan mijn stuk, het moet wel natuurgetrouw blijven natuurlijk. Degenen die het niet begrijpen zllen me wel proberen te beledigen, ik geef er niet om, ze zijn dan blijkbaar toch te dom een een geslaagde poging tot belediging te ondernemen. Ik geef nog om maar weinig, misschien wel te weinig. Dat denk tenminste, of dat wil ik. Ik sluit mijn ogen en probeer me af te zetten van het bedenken van alle mogelijkheden, succesvol deze keer.
Iets dat geen gevolgen voor me heeft als ik morgen doodga lijkt weinig meer te betekenen. Morgen ga ik misschien wel dood. Vandaag wil ik daarom... , ik weet het niet. Ik sluit mijn stukje af en stort op bed, vandaag slaap ik weer, net als morgen waarschijnlijk. Dit is niet nooit meer slapen maar eeuwig wakker liggen, parafraseer ik een boek om geen enkele reden.
quote:Bent gij aan scheelheid ten prooi gevallen?
Op zondag 14 april 2002 17:13 schreef Vahlto het volgende:
Hulde aan de gekwelde bard!!!Het zijn duidelijk oprechte verhalen, zonder sentimentaliteit om het effect (zeer zeldzaam).
Vandaar ook de stop in de supply van nieuwe verhaaltjes.
Deep Oceans
A deep ocean with its grey waves
and white foam lies before you.
Storms and the treason of the gods
drag you into a dark myst.
The shores, shallow and calm,
caress you
and put you on a cloud of love.
Finding rest and peace upon the shores
makes you feel like dreaming
and living once more.
But storms and clouds ly awake
and you cant resist the sirens call
of the dark myst.
Giving up dreaming to find living and dieing.
No goal in our lives but to sail the seven seas
forever,
to live and die.
Giving in to the call,
you cry for death.
To be reborn and sail and live.
Live for love.
My only quest
Im lost,
I am so lonely,
wont you recover me?
Couldnt find you in heaven,
couldnt find you in hell.
Do you exist at all?
I can survive without you,
I cant live without you.
So, should I stay in this life at all?
Will I ever find you?
Will you ever kiss me?
I am so afraid I know the truth.
Sometime I feel you,
sometimes I see you.
These wicked dreams cant keep me from drowning no more.
Would it end the pain?
Would it end my quest?
Would it finally set me free?
Though unknown thy are, still I seek thee,
to know the truth once more..
The forest tells its tale
A child, wishin upon a star.
Wishing for a nice future.
The wind whispers what the future will bring,
and the elves sing him to sleep.
A man, wishing upon a star.
Hoping for one fine day.
Storms have clouded his past,
And demons haunt hm every day.
Wouldnt it be easier to give in?
The demons lure him to their side,
has he given in or will the child return?
A little child with his dreams,
a man with his strength.
Together they could stand tall
against the raging storm.
The beginning of a new era;
If only they could get together,
life would go on and the forest would sing once again.
quote:Trek het je niet aan, volgens mij bedoelt Vintersorg dit cynisch: In een stukje poëzie/literatuur afgeven op dezelfde poëzie/literatuur.
Op zondag 14 april 2002 12:21 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Het was ook niet mijn id om het naar K&L te gooien..
Ik had het in GC gegooid tbv opbouwende kritiek enzo heh...
Mooi geschreven THE_ED!
Mooi geschreven Vintersorg
quote:Wees blij dat Vintersorg nog neerdaalt op jullie plompe geesten en in al zijn ondoorgrondelijkheid zich nog verwaardigd om een voorbeeld van zijn schitterende, zwartgallige oeuvre te plaatsen.
Op woensdag 16 april 2003 13:18 schreef Angeles het volgende:
Die Vintersorg lijkt Maanantai wel (die ene dichter die wel een eerlijke mening wilde, maar het met geen enkele mening eens was en zichzelf de belangrijkste dichter ter wereld vond).
quote:OK
Op woensdag 16 april 2003 12:34 schreef Mobious het volgende:[..]
Trek het je niet aan, volgens mij bedoelt Vintersorg dit cynisch: In een stukje poëzie/literatuur afgeven op dezelfde poëzie/literatuur.
Mooi geschreven THE_ED!
Mooi geschreven Vintersorg
thanx 
Vooralsnog kan ik alleen maar kritiek leveren. Ik zou graag de volgende dingen flink verbeteren, als ik jou was:
- De weinige overgebleven spelfouten moeten er uit. Dan is het qua spelling "perfect".
- Probeer niet te werken met teveel komma's, gebruik ook andere vormen van interpunctie. Bijvoorbeeld ; : enzovoorts...
- Je maakt spijtig genoeg erg veel fouten in de zinsconstructie. Probeer vooral hier wat aan te doen! Dit is namelijk de grootste fout die je kunt maken als schrijver...
Tot slot nog handige tips: lees je eigen teksten aandachtig en zeer kritisch door, voordat je ze post. Je zult zelf dan zien waar de fouten zijn en waar de zinsopbouw onduidelijk is.
Probeer daarnaast nog een boek te bemachtigen betreffende de kunst van het schrijven op zich. Op havo/vwo niveau zijn al zeer waardige aanwijzingen te vinden die je helpen met het schrijven van teksten en het voorkomen van veelgemaakte fouten; ze zijn gewoon te vinden in de lesboeken van het vak Nederlands! Dat is althans waar ik mijn schrijfkunsten aan heb ontleend. Indien je nog op school zit, vraag je docent Nederlands om hulp! (Doe ik ook weleens )
Ga ook meer lezen. Lees zoveel mogelijk literatuur, daar steek je veel van op. Je zult dan automatische een beter taalgevoel ontwikkelen, wat je helpt om een goede, maar vooral foutloze schrijfstijl te ontwikkelen.
Ik wens je veel succes!
quote:Mja, mijn docenten op het VWO waren ook altijd minder gecharmeerd van mijn vage zinsconstructies en komma gebruik. Zeker het aantal taalvauden kan minder, en ik zal nog eens een licht gaan werpen op de zinsconstructie... maarre ik denk gewoon raar hoor, vaak is het gewoon iets wat ik direct opschrijf en dan niet meer edit, misschien moet ik daar toch eens aan beginnen.
Op woensdag 16 april 2003 15:16 schreef snerd het volgende:
Ik krijg geen tijd om mezelf te verbeteren zeg maar
quote:Ik heb gewoon al soms het probleem dat mensen me niet begrijpen, dat ik iets onduidelijk vertel... Dan moet ik het dus helemaal uitleggen, wat ik bedoel, in tekst doe ik dat soms juist weer net te veel
Op woensdag 16 april 2003 15:44 schreef snerd het volgende:
De grootste fout die je kunt maken: je eigen teksten niet bijwerken. Ik ken maar weinig mensen die in 1 keer alles correct opschrijven. Ikzelf heb met dat probleem ook te kampen, geluykkig heb ik dat nu redelijk onder controle. Gevolg: ik kan me uitstekend uitdrukken in schrift, maar mondeling ben ik waardeloos...
Qua schrijven ben ik in verbeteren ook gewoon wat lui hoor: ik heb er vaak gewoon geen zin in (af=af). Dus mezelf een beetje pushen kan geen kwaad.
.Ik vind het niet zo moeilijk om mezelf te verbeteren, dat doe ik juist heel graag. Vroeger dacht ik ook wel eens van: nee, ik heb geen zin om mijn eigen teksten nog eens in te zien. Totdat ik er vaak genoeg mee geconfronteerd werd, bij het vak Nederlands bijv. Op een gegeven moment werd het voor mij gewoon duidelijk dat ik écht mijn teksten nog eens moest inzien, dat gaf per definitie een beter resultaat.
Ik raad het je ten strengste aan om deze aanbevelingen op te volgen. Je zult dan spoedig je huidige niveau kunnen ontstijgen, wat zich vroeg of laat zal uitkeren in een heerlijk voldaan gevoel.
Het meerdere malen doorlezen van je schrijfproduct is niet per se nodig. Zo heb ik deze tekst die ik hier nu neerklad niet doorgelezen. Maar dat komt doordat ik van mezelf weet dat ik weinig zinsconstructiefouten meer maak, en vooral ook doordat ik lang nadenk voordat ik elk woord intyp. Ik bekijk de zin vele malen, en verander er elke keer wat aan, totdat het goed is.
Een laatste tip voor het schrijven in het algemeen: vind een voorbeeld ter motivatie!!! Ikzelf ben zeer gecharmeerd van de schrijfkunst van onze beste zodiakk. Hoewel zijn schrijven nog veel te wensen overhoud vanwege de vele fouten, is zijn schrijfstijl zeer plezant om te lezen! Zijn teksten zijn voor mij een onuitputtelijke bron van motivatie en inspiratie.. 
quote:
Op woensdag 16 april 2003 19:29 schreef snerd het volgende:
Een laatste tip voor het schrijven in het algemeen: vind een voorbeeld ter motivatie!!! Ikzelf ben zeer gecharmeerd van de schrijfkunst van onze beste zodiakk. Hoewel zijn schrijven nog veel te wensen overhoud vanwege de vele fouten, is zijn schrijfstijl zeer plezant om te lezen! Zijn teksten zijn voor mij een onuitputtelijke bron van motivatie en inspiratie..
.
Meisje
Houd van me.
Ik wil bij je liggen en nooit meer weggaan.
Bij je liggen en niets meer hoeven, eindelijk geborgenheid.
Je haren bewegen zacht als ik adem.
Ik durf je bijna niet te strelen;
waarom zou ik je wakker maken.
Zelfs zo; lief, vredig, slapend, ben je alles wal ik altijd wilde, en altijd zal willen.
Ga nooit meer weg, zorg voor me...
Zonder jou ben ik zo zwak.
Kunnen we niet samen sterk zijn?
Knuffel je zacht tegen me aan als het donker wordt,
samen zijn we nooit meer alleen,
alleen samen zijn we een.
Maak me weer sterk zoals ooit verloren,
bewonderend als een klein kind.
Laat me van je houden als nooit tevoren,
verwonder over welke liefde je vind.
Meisje,
Meisje!
Meisje toch..
waar ben je nou...
Sorry ik moest dit echt gewoon schrijven, ik heb voor het eerst sinds heel lang ook weer gehuild. Verder voel ik me best fijn hoor.
|
|
