de danser die zingt
over zin in het leven
de zinger die danst
over durf te leven
ja
zing en dans met hen
over hoe wij het leven
dat we allen beleven
niet beleven voor even
vol ingepakt bezit.
De kisten onderop bedolven,
wat later kwam wanordelijk.
Van uitpakken geen sprake:
hier of daar bevestig ik
een label.
rek je dan zo ver uit dat je zult vallen
of haar net, nét zult kussen
zij zal wachten, haar hart zal bonzen, zij zal zien
hoe ver je reikt.
En ze wilden dat hij was en richtte
En ze hingen tenslotte als gewichten
(Om te verhinderen zijn hemelvaart,)
Aan hem van hun grote kathedralen
De last en massa - en hij moest slechts
Over zijn grenzenloze getallen
Al tonend cirkelen, en als een klokwerk
Aanwijzingen geven voor hun doen en dagwerk.
Maar plotseling kwam hij geheel op gang
En de lieden van de ontzette stad
Lieten hem, door zijn stem verschrikt,
Verdergaan met uitpuilend slagwerk
En vluchten weg voor zijn wijzerplaat.
[Dit bericht is gewijzigd door ReneMioch op 08-04-2002 02:31]
maar niet naakter dan
de lezer, die wordt immers
uitgekleed.
weet ik nooit
of ik nou
de muze kus
of gewoon een zin
in stukjes hak.
naast mijn ontbijtbord
is zo goed als leeg
In het pak
nog slechts een bodempje melk
En ik
kruip weer in bed
staat nader tot de
passie
Dan het karmozijn
van de beschonken
wijn
bij het weerzien
ik herinner mij water,
geen zee, en kijk in de spiegel
buiten het raam.
in de open lucht zoekt
de werkelijkheid een naam
voor wat is.
het is veel, maar ook alles.
er voorbij is er meer,
of van hetzelfde
zelfs van het verschillende,
maar volstaat het?
dat bestaat het?
maar is er een recht op opsomming?
mooier dan ooit de zee
bij het weerzien
ik herinner mij water,
geen zee, en kijk in de spiegel
buiten het raam.
in de open lucht zoekt
de werkelijkheid een naam
voor wat is.
het is veel, maar ook alles.
er voorbij is er meer,
of van hetzelfde
zelfs van het verschillende,
maar volstaat het?
dat bestaat het?
maar is er een recht op opsomming?
Terwijl hij
heel moeilijk
kijkt
The blackness of my seed desires thee
More intensely than the ruggèd negro
Who stealthily sleeps in the closèd den,
Craves the alabaster value of the pearl.
Oh 'tis unjust that that the garlands of thy hair
Remain abed alone by Law's decree
Untouched and unadored by loving eyes.
,
veel
makkelijker aan te brengen
dan
dat zij zijn te ontdekken
Daarom worden zij vaker verstopt door een grinnikende poëet
dan ontdekt.
[Dit bericht is gewijzigd door ReneMioch op 08-04-2002 02:47]
En rooft de ziel van menig zorgenkind.
Het zorgenkind groeit op
In het onheilspellende duister
Van de beschermende moedervleugel
Waar in de hoeken en kieren
Mossen en schimmels groeien
En het kwalijk riekt.
De vleugel wordt nooit volledig opgeheven
En blijft als een zwart aura, een onheilspellend omen
Het subject eeuwig tooien.
grijp ik, mijn liefste, mijn geslacht
en druk het in Uw trots gelaat
Bij de aanraking van
Uw honingzoete lippen
laat ik mijn witte kracht vloeien
Oh, devil! Your progenitor's eyes
Now but the semblance of God's brightest work
Have truffle-like become the base swine's fodder
As recompense for thy most hateful acts.
Into the cupboard now! Behold thy shameful
Count'nance from the confines of a closet
And share frail woman's unadorèd places.
As punishment be disempowered quite!
en bracht U heug'lijke tijding.
Een grote boodschap!
De herfstkleur bedekte ons
Innig liefdesspel:
Jij bracht hoop
En ik smeerde hem.
op open zee, het denken nog in
kinderschoenen door rivieren waadt,
het pad omhoog het pad onlaag, enfin,
dat alles stroomt, zou ik zo zeggen:
schenk maar in die wijn.
Het kan, als ik zo vrij mag zijn,
geen kwaad om hier te wijzen
op onnozelheden uwerzijds.
Wat is er zo obscuur aan mij?
Welk deel van 'denk verdomme
nou eens na' begrijpt u niet? Schenk bij!
Panda... Fanta... Pânta rhei!
Ik ben nog lang niet uitgepraat.
Blijf van me af. Wat sluitingstijd?
Ik zit hier ook niet voor de lol.
Moet u horen... Lamelos!
Die fles is zeker nog halfvol!
met een brede glimlach
steek ik mijn sigaret aan
liefdevol kijk ik je aan
Maar jij hinnikt slechts
en geniet
van je haver
weer bewegen en de
zwaartekracht maar
weinig vat
kan krijgen op
mijn blauwgeaderde
puddingbuks
dan besef ik
waarom een
hond
een man's beste vriend is
de vele gaten van
het dode lichaam
beroer met mijn
pilaar
En de zijne
zacht bestreel
komt in mij
de angst naar boven
dat ik
homofiel ben
zie ik geile figuren
traag langs oneindige
vensters gaan
Rijen ondenkbaar
schaarsgeklede mokkels
als koopwaar
langs de straten staan
en in de duistere
afwerkruimtes,
de darkrooms, de SM-
kelders vooral
ranselt een kundige
Oost-europese
de reet van een rijke
industrieel
Koud buiten en wat zo fijn is:
Ik sta lekker onder de douche.
Mijn gedachten dwalen af
Aan al die vuige momenten van gisteren.
Lekker vunzen met Greta
Baden in elkaars intieme secretiën.
En spelen met de kat
Van de buren.
Ik kan geen genoeg van haar krijgen
En van dat warme vocht
Ik ben jaloers op elke WC.
Het is 's morgens vroeg,
Koud buiten en wat zo fijn is:
Ik sta lekker onder de douche.
de wanhoop nabij
mijn hoofd
tegen het tafelblad sla
Brengt de kameel
eens temeer
zijn onuitstaanbare
geluid uit
Vandaag heb ik van alles meegemaakt.
Al voortwandelend in de benedenstad, denkend aan de Uiteindelijke Dingen,
zag ik een jongen, vermoedelijk een Duitse toerist, en volgde hem terwijl ik dacht:
ik zal je voor je reet geven of als dat niet kan sla mij dan maar,
de hoofdzaak is dat we bezig zijn -
Tot hij De Bijenkorf in ging en ik, duizelig van geilheid tegen mensen opbotsend,
zijn spoor bijster raakte.
Nochtans werd ik niet moede U te loven.
Want onbegrijpelijk groot zijn al Uw werken.
Gij, die het wezen gemaakt hebt
dat van achteren een kut en van voren een staart heeft.
Zoals gezegd, ik had niet eens gedronken, maar toch wilde ik
U schreiend eren en in tranen voor U knielen.
O Meester, Slaaf en Broeder, Geslachte en Verrezen God.
Al neuriënd en in het geheim profeterend vervolgde ik mijn weg.
Toen zag ik Bet van Beeren, aan een wit tafeltje
tegenover haar cafee gezeten, pogend met mes en vork
een makreel te openen om deze in de zon te eten.
Ik dacht: kijk, wat is in de natuur toch alles mooi gemaakt.
(Denk maar aan al die sterren met hun lichtjaren.)
Ik wilde wel naar een of andere avondmis,
maar er was er geen.
|
|
