Beslis je wel.
Een kind nu wel
Beslis je niet
Dit kwam ik vanavond tegen en is o zo waar (helaas)
Tot ongeveer anderhalf jaar geleden was ik altijd degene die het hardste riep geen kinderen te willen. Dat zou niets voor mij zijn, ik zag mezelf echt niet als moeder achter een kinderwagen.
Totdat...
De puzzelstukjes van het leven vallen op z'n plaats. Je zit goed in je vel. Je voelt je gelukkig en kan de hele wereld aan.
Dan lig je samen een keer op de bank en flitst er een gedachte door je hoofd: "hmz, met jou zou ik wel kinderen willen" In eerste instantie schrok ik geweldig van deze flits. Was ik dat echt? Ik weet toch dat dat niet zo makkelijk gaat bij Jeroen?
Is dit echt? Is dit geen opwelling? Eerst maar een tijdje laten bezinken. Ondertussen komt de gedachte steeds sterker naar voren dat ik dat toch wel graag zou willen en dus ga je praten. En tot de conclusie gekomen dat we allebei toch wel heel erg graag een kleintje zouden willen en we gaan ervoor! We wachten nog wel een paar maanden ivm wat practische zaken, maar daarna zien we wel waar het schip strandt. Een paar weken later krijg ineens allerlei vage klachten die zeer waarschijnlijk met de pil te maken zouden kunnen hebben. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde: "waarom dan nog die paar maanden tobben, laten we die pilstrip meteen maar wegflikkeren"
En dan.. elke maand denk je weer (tegen beter weten in) dat het raak zou kunnen zijn.. en elke maand wordt het moeilijker om tot de conclusie te komen dat het weer niet gelukt is. Een afspraak bij de huisarts, verwijzing naar gyneacoloog. Ondertussen kan ik heel wat onzekerheden bij mijn schoonzusje kwijt die na een lang en zwaar medisch traject nu hartstikke gelukkig zwanger is.
Tijdens de eerste afspraak in het ziekenhuis worden wat oude gegevens van Jeroen boven water getoverd. Dat is nog niet eens zo vreselijk slecht, en met milde medische toepassing zou daar nog wel wat van te maken kunnen zijn. Maar ja, in vier jaar tijd kan er heel wat veranderen in een menselijk lichaam dus nog maar een keer een semen-analyse laten doen. Ik ondertussen nog een keer bloedprikken. We zijn er heilig van overtuigd dat het allemaal wel goed komt.
Vandaag de uitslagen.. De gyneacoloog kon in eerste instantie niets vinden in de computer.. Na diverse omwegen toch de juiste resultaten tevoorschijn. De uitslagen waren dermate, dat waarschijnlijk ICSI voor ons de enige mogelijkheid is. Dit betekent als eerste een wachtlijst van een jaar, hierna een paar weken verschillende hormonen bij jezelf injecteren met de leuke bijwerkingen: emotioneel, labiel, opvliegers etc.
De uitslagen van vandaag zijn grensgeval IVF/ICSI. Maar bij deze aantallen zou ivf (geen wachtlijst)waarschijnlijk een weggegooide poging zijn. Drie behandelingen zijn mogelijk. (met elke keer een slagingspercentage van ca. 20%) Daarna is het boek uit.
Toch wel een domper als je (tja, je gaat toch altijd van 't positieve uit) toch een beetje rekent op IUI. Morgenochtend eerst maar de androloog bellen, voor een nieuw onderzoek en een afspraak. Misschien dat hij nog iets kan bedenken om het aantal goede cellen omhoog te krijgen.
En nu zit ik alleen (Jeroen werd onverwachts naar z'n werk geroepen. Baalde hier vreselijk van, heeft ondertussen al een paar keer gebeld dat ie baalt dat ie nou net vanavond niet bij me kan zijn)
En ik voel me kut en ik baal! 
lucht wel ff op trouwens.. zo ff van me af schrijven
Ik ben zelf nog jong , en denk helemaaaaaaaaaaaal niet aan kinderen , maar het zou me vreselijk lijken als het niet op de "normale" manier kan gaan....
Ik hoop voor je dat als je behandelingen gaat nemen , of swets weet niet wie van de twee dat moet (ben daar niet zo in thuis) , dat het dan wel zou lukken!
Heel veel succes 
, sterkte!
*armen om ET heenslaat en dikke knuffel geeft*
Eva ♥ en Iris ♥
Dikke knuf!
*pinkt ook een traantje weg, wat een kutbericht zeg!*
Het was even lezen maar het boeide me indermate dat ik het niet laten kan een reactie te geven. Ik zat eens te denken, al ben ik zelf nog wel niet in deze levensfase, hoe het zou zijn als mij dit overkwam. Ik heb altijd al het idee gehad kinderen te willen hebben. Maar stel nou dat het me niet lukt.
Er zijn gelukkig mogelijkheden in de medische-wereld. Maar als uiteindelijk blijkt dat niets mogelijk is, zijn er nog veel mogelijkheden over. Het kind is dan wel niet van jezelf maar waarom niet. Een ding weet je zeker. Je redt er eentje (of meer) en bied die een mooi leven. Het is natuurlijk hoe je het bekijkt en of jullie wel hier eigenlijk iets voor voelen. Maar er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden.
Ik wens jullie veel suc6 en ik hoop dat het goed komt.
verder weet ik helaas niets te zeggen over een ook voor mij vreselijk moeilijk onderwerp
Inderdaad heel naar dat je nu alleen bent...gelukkig kun je het hier kwijt!
voor jullie!
The wisdom that the old can't give away
Zoveel mensen die gedachtenloos besluiten een kindje te 'nemen',en het moeiteloos krijgen,
en dan een stel dat zo graag wil,maar waar het misschien niet bij gaat lukken.
Adoptie,pleegouderschap,het klinkt allemaal wel mooi,maar dat moet je zelf willen en kunnen,
en is niet te vergelijken met je 'eigen' kindje.
Lieve E.T. en Swets,
probeer nog wat hoop te houden,
je weet nooit wat de toekomst brengt,
en ik gun het jullie zo.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
* dikke knuf en *
Succes ..
PSN ID: Cheironnl
Maar verlies nog niet alle hoop, lieverds.
Het wordt een zware tijd; zonder hoop heeft dat geen zin meer.
Verder kan ik jullie alleen heel veel sterkte wensen, gá ervoor!
Dat moet vast veel pijn doen...
Dat oergevoel, het kan kennelijk zo mooi zijn, maar het kan dus ook zo verdomde veel pijn doen.
Sterkte
* Moonah steekt gauw weer haar kop in het zand...
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:De reactie die het het best omschrijft.
Op dinsdag 02 april 2002 21:16 schreef shmoopy het volgende:
Dit is zo hard,E.T.
Zoveel mensen die gedachtenloos besluiten een kindje te 'nemen',en het moeiteloos krijgen,
en dan een stel dat zo graag wil,maar waar het misschien niet bij gaat lukken.
Adoptie,pleegouderschap,het klinkt allemaal wel mooi,maar dat moet je zelf willen en kunnen,
en is niet te vergelijken met je 'eigen' kindje.
Lieve E.T. en Swets,
probeer nog wat hoop te houden,
je weet nooit wat de toekomst brengt,
en ik gun het jullie zo.
Tja, toch min of meer de schuld van de Gyn vind ik persoonlijk. Normaal gesproken ga ik zelf eigenlijk altijd van het slechtste uit, echter de vorige keer was ze zo positief. Daar ga je dan zelf nog eens over nadenken, in de laatste 3 jaar 40 kilo afgevallen en gezonder gaan leven, hetgeen allemaal volgens 'de boekjes' een positief effect zou moeten hebben op de kwaliteit van het zaad.
Dat bij elkaar opgeteld heb ik mezelf ook eens toegestaan positief te denken in dit verhaal (hetgeen voor mij nu al 10 jaar duurt (met een kleine pauze van ongeveer een jaar).
Dus niet meer... de enige manier om je te wapenen tegen teleurstelling en tegenvallers is jezelf dus niet toe te staan dat er ook maar een flintertje hoop is. Dan kan het namelijk alleen maar meevallen.
Negatief? doemdenken? Ja misschien wel, maar dit was pas tegenslag nummer 1. Mocht het tot een behandeling komen, is elke fase (hormonen: rijpen de eicellen wel, punctie:Pijnlijk voor de partner waar je van houdt, sperma tbv de bevruchting: kwalitatief voldoende, daadwerkelijke bevruchting igv IFV?, embryo stadium: deelt het wel goed, geen infecties van de kweek, terugplaatsing: slaat het wel aan, ontstaat er zwangerschap:Geen afwijkingen (kans is met IVF ICSI altijd groter), en DAN begint de normale zwangerschap met ook nog alle mogelijke risico's) een potentiele tegenslag. En hoe verder in het traject, des te groter de mogelijke klap.
Al 10 jaar lang leven tussen hoop en vrees. Eloïse begint net, en er is geen enkele manier voor mij om haar voor te bereiden of te beschermen.
leuk nieuws vandaag is ondergesneeuwd door dit nieuws.
Het leven is soms erg hard.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Jullie staan aan het begin; als je écht graag een kindje wilt... dan ga je er toch voor?
quote:Dan begrijp je me verkeerd.
Op dinsdag 02 april 2002 22:31 schreef CartWOman het volgende:
Swets, begrijp ik uit bovenstaand verhaal dat jij geen hoop meer hebt?Jullie staan aan het begin; als je écht graag een kindje wilt... dan ga je er toch voor?
Uiteraard moet je er voor gaan, een andere optie is er domweg niet.
Ik zeg alleen dat ik mezelf nu weer gewoon wapen tegen teleurstelling.
Ik heb die molen al eens meegemaakt
Het zag er nog wel zo goed uit !!
Enige wat ik nog kan zegggen; kijk naar Karin.
Is een lijdensweg geweest, maar ze is nu wel zwanger.
Geef de moed vooral NIET op.
Sterkte, en ik bel jullie morgen wel ff.
quote:Er is wel hoop.. Genoeg zelfs, we zijn er allebei van overtuigd dat 't wel goed komt
Op dinsdag 02 april 2002 22:31 schreef CartWOman het volgende:
Swets, begrijp ik uit bovenstaand verhaal dat jij geen hoop meer hebt?Jullie staan aan het begin; als je écht graag een kindje wilt... dan ga je er toch voor?
Alleen, om jezelf toe te staan die hoop te hebben.. Hoe meer hoop des te harder de knal. En aangezien mijn ervaring in deze perikelen wat minder is (zeg maar gerust: geen) kwam deze klap even behoorlijk aan.
Want ja, de gyn. was redelijk positief de vorige keer.. en ja, na die laatste keer waren de omstandigeheden volgens het boekje beter.. en ja, met mij was niks aan de hand..
Dus ja, je gaat toch hoop hebben dat 't op een iets eenvoudigere manier kan.. en dat als, mocht dat niet lukken, je dan stapje voor stapje steeds verder die molen instapt..
De klap kwam gewoon behoorlijk aan.. en je wordt gewoon weer met je neus op het feit gedrukt dat: " hoe groter de hoop, des te groter de klap"
En dus is het wellicht verstandiger heel spaarzaam te zijn met hopen..
quote:Juist dat maakt het nu dubbel moeilijk
Op dinsdag 02 april 2002 22:37 schreef Soundlevel het volgende:
Het zag er nog wel zo goed uit !!
Zoals ik al zei, jezelf toestaan te hopen op eens een GOEDE uitslag in dit verhaal.
thnx buum 
quote:
Op dinsdag 02 april 2002 22:37 schreef Soundlevel het volgende:
Godverdegodverdegodver.Het zag er nog wel zo goed uit !!
Enige wat ik nog kan zegggen; kijk naar Karin.
Is een lijdensweg geweest, maar ze is nu wel zwanger.
Geef de moed vooral NIET op.
Sterkte, en ik bel jullie morgen wel ff.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
ICSI is een enorm zwaar traject, en jullie moeten er beiden helemaal achter staan om dat te gaan doen. Ik hoop uit alle macht dat jullie samen de kracht vinden om er doorheen te komen, en ik hoop natuurlijk nog veel harder dat er straks een kleine SweETy geboren wordt. Heel veel sterkte, kruip straks maar lekker tegen elkaar aan.Liefs, Renée
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
En Swets, ik wist niet dat je zoiets al eens hebt meegemaakt, dan haalt dit idd weer een hoop narigheid naar boven natuurlijk.
Wij hadden zelf ook zó graag een kindje willen hebben, maar het leven loopt niet altijd zoals je graag zou willen.
Ik had me al voorbereid op de weg die jullie straks moeten gaan; maar dat had in ons geval geen zin.
Daarom voor jullie nogmaals veel sterkte.
|
|
