Toen ik klein was had ik altijd zoiets van "ik kan niet rennen enzo, maar verder kan ik alles, verder mankeert mij niets". Dat is zo gebleven tot een jaartje of 2 geleden. Toen kwam ik erachter dat dat het niet alleen was. Mijn armen en handen zijn ook een klein beetje beïnvloed door die spasticiteit, mn rug zit niet altijd even goed en mijn benen en voeten zijn ook niet echt om over naar huis te schrijven.
Zo af en toe vraag ik me wel eens af waarom ik nou perse de pech had om bij mn geboorte ademgebrek te krijgen. Waarom niet iemand anders? Of niemand? En wat moet ik er nou mee?
Maarja, dat helpt nietecht, dus ik maar er het beste van, en gelukkig gaat me dat tcoh wel goed af .
misschien ietwat vaag opgeschreven, maar ik moest t ff kwijt..
quote:Zolang je dat maar onthoud
Op zondag 10 maart 2002 00:22 schreef WheeleE het volgende:gelukkig gaat me dat tcoh wel goed af
.
Op zulke 'waarom'' vragen is geen (goed) antwoord te vinden
quote:Zonder humor kom niet ver hoor..dat heb ik wel geleerd
Op zondag 10 maart 2002 00:23 schreef Taz het volgende:
Heel sterk van je, dat je veel humor hebt over je toestand. Ga zo door, it's the only way !
quote:Daar eindig ik ook elke keer...dus dat schiet ook niet op nee..
Op zondag 10 maart 2002 00:24 schreef calvobbes het volgende:[..]
Zolang je dat maar onthoud
Op zulke 'waarom'' vragen is geen (goed) antwoord te vinden
quote:
Op zondag 10 maart 2002 00:31 schreef Taz het volgende:
Maarre, wheelie, had je nog wat aan je vorige topic als je zo blauw als een reiger bent ?
Keep it up
[EDIT]: Wat ik me nu al een tijd afvraag: Wat is de beste manier om iemand die in een rolstoel (om wat voor reden dan ook) te behandelen? Natuurlijk zul je zeggen "net als iedereen" maar vaak is dat lastig. Want:
-Als je langsloopt zonder te kijken kun je de suggestie wekken dat iedereen hem/haar negeert
-Als je wél kijkt, kun je de suggestie wekken dat iedereen hem/haar loopt aan te staren... Lastig!
En om weer on-topic te gaan, tsja, waarom vergaat het de een beter dan de ander. Niemand die daar antwoord op weet helaas.
In ieder geval sterkte, en blijf de humor van het leven inzien, want zoals je al zei, met humor kan je alles aan.
Je hebt dan misschien wel een handicap, maar dat maakt je niet minderwaardiger dan anderen eigenlijk. Of je nou loopt of rolt, je verdient in ieder geval even veel respect voor de persoon die je bent. Het mindere is dat je misschien minder kan dan anderen, maar zo heeft iedereen wel iets te klagen. (de een wil langer zijn, de ander breder, bla bla verzin de rest zelf maar) Ik denk dat als je de situatie volkomen accepteer je weer vooruit kan komen en dingen doen die je wél kan.
Hoe zo iemand te behandelen als je langs loopt? Nou net als iedereen. En dat is niet moeilijk, want je mag ze best negeren, net zoals je iedereen normaal gesproken negeert.
quote:Inderdaad, gewoon als ieder ander. Je kijkt ook naar iemand met knalgroen haar. Dat is anders, dus kijk je er naar. Zo is t met een rolstoeler hetzelfde. Het ziet er anders uit dus kijk je even, maar ga niet staren, dat is irritant. Iedereen wil een beetje privacy, toch?
Op zondag 10 maart 2002 00:58 schreef Battle_Bunny het volgende:
Weer eens een demonstratie dat de mensen met (wat voor) een aandoening, de sterkste van allen lijken te zijn. Veel mensen lopen te janken op een verstuikte enkel, jij accepteerd het feit dat je licht spastisch bent. Top.Keep it up
[EDIT]: Wat ik me nu al een tijd afvraag: Wat is de beste manier om iemand die in een rolstoel (om wat voor reden dan ook) te behandelen? Natuurlijk zul je zeggen "net als iedereen" maar vaak is dat lastig. Want:
-Als je langsloopt zonder te kijken kun je de suggestie wekken dat iedereen hem/haar negeert
-Als je wél kijkt, kun je de suggestie wekken dat iedereen hem/haar loopt aan te staren... Lastig!
En overdie eerste opmerking: dat valt wel mee hoor, als je normaliter gewoon loopt is een verstuikte enkel behoorlijk vervelend, das logisch. Ik weet niet beter, dus dat valt dan weer een beetje mee.
Het is absoluut niet mijn bedoeling om hier medelijden te kweken, is wilde het gewoon even kwijt, das alles...
Tijd niet gezien hier op Fok! maar ik vind het goed van je dat je dit opschrijft.
Een vriendin van me is ook spastisch, hetzij in mindere mate, maar ik weet wat voor ellende dat kan zijn.
Ik vind nog steeds dat we eens, als medehagenezen, uit moeten gaan... jij ook?
* ff de topics zoekt...
er is een operatie mogelijk...maar de pijn....
Alsjeblieft...help me hiermee ?
Deze dus...daarin staat wel wat over mij :)Dr is ook nog een topic dat niet van mij is, maar waarin wel iemand problemen had dat ie niet geaccepteerd werd of zoiets, daar heb ik ook nog op geantwoord hoe dat bij mij is gegaan.
Mooi om te lezen dat jij blijkbaar ook een "fuck you all if ya don't like me" attitude hebt
[EDIT]
Oke dan ! Ik heb nog even gezocht en heb dat andere topic ook gevonden :
Waarom altijd dit gevoel?
[/EDIT]
[Dit bericht is gewijzigd door CoolGuy op 10-03-2002 19:23]
quote:Bij mij is het ook bij de geboorte fout gegaan. Door achtergebleven vruchtwater in mn longen heb ik ademgebrek gehad en zodoende die hersenbeschadiging opgelopen. Hoe jij spasticiteit omschreef is precies hetzelfde als bij mij..ook in de benen, alleen bij mij is het van onder naar boven, van behoorlijk aanwezig in mn tenen zeg maar, tot bovenaan, een heel klein beetje in mn handen en vingers enzo.
Op zondag 10 maart 2002 19:05 schreef CoolGuy het volgende:
Oke [..] gegaan.Mooi om te lezen dat jij blijkbaar ook een "fuck you all if ya don't like me" attitude hebt
[..]
En zonder die attitude kom je niet ver denk ik. Da ben je meer bezig met wat anderen denken en vinden dan met jezelf. Op deze manier ben je meer bezig met jezel, en maar een beetje met anderen (in mijn geval dan..)
quote:Hmm das dan toch anders dan bij mij lees ik nu
Op zondag 10 maart 2002 22:28 schreef WheeleE het volgende:[..]
Bij mij is het ook bij de geboorte fout gegaan. Door achtergebleven vruchtwater in mn longen heb ik ademgebrek gehad en zodoende die hersenbeschadiging opgelopen. Hoe jij spasticiteit omschreef is precies hetzelfde als bij mij..ook in de benen, alleen bij mij is het van onder naar boven, van behoorlijk aanwezig in mn tenen zeg maar, tot bovenaan, een heel klein beetje in mn handen en vingers enzo.
En zonder die attitude kom je niet ver denk ik. Da ben je meer bezig met wat anderen denken en vinden dan met jezelf. Op deze manier ben je meer bezig met jezel, en maar een beetje met anderen (in mijn geval dan..)
quote:Zo heb ik het ook niet bedoeld. Ik heb een prima leven, ik ben happy zoals ik ben, maar het is wel vervelend dat je er na jaren een bepaald beeld van jezelf en je handicap te hebben gehad, nieuwe, minder leuke dingen zich aandienen.
Op maandag 11 maart 2002 10:22 schreef chocolatemoeze het volgende:
Ik vind het een beetje jammer dat een handicap wordt gezien als meteen een soort van "Jij hebt geen leven meer.." idee. Zo hoéft het toch niet te zijn? Misschien denk ik er wel te licht over
Begrijp me niet verkeerd, ik wil je probleem niet kleineren hoor en ik heb ook zeker respect voor de manier hoe je er mee omgaat. Ik wil je alleen op het hart drukken de boel in perspectief te zien, hoe moeilijk het ook is, want je zult wel moeten .
Gelukkig kwijn je niet weg in zelfmedelijden, want zulke mensen ben ik ook tegen gekomen! Ze rijden je voor een knaak en een bos wortelen omver als je ze niet voor laat in de supermarkt of zo, en daar kan ik dan weer niet tegen.
Veel succes en sterkte!
quote:Het is niet zo zeer dat ik aan mezelftwijfel, ik weet best wat ik kan en wil, n ik zie alles prima in het juisteperspectief, maar wat ik met dit topicwilde was mijn hart even luchten over het feit dat er zich steedsmeer dingen aandienen. Dat vindt ik vervelend, niet dat ik gehandicapt ben, daar kan ik prima meeleven, dat heb ikal 20 jaar gedaan en dat zal ik altijd wel blijven doen.
Op maandag 11 maart 2002 12:03 schreef chocolatemoeze het volgende:
True, maar ieder normaal mens twijfelt aan zich zelf op veel vlakken. Bij jou ligt wellicht je "tekortkoming" wat meer voor de hand, in de vorm van de handicap die je hebt. Maar ik denk dat het eerder een gevecht met je zelf dan met je handicap is, want als jij er goed mee om kan gaan zal de buitenwereld dat ook moeten (en doén).
Begrijp me niet verkeerd, ik wil je probleem niet kleineren hoor en ik heb ook zeker respect voor de manier hoe je er mee omgaat. Ik wil je alleen op het hart drukken de boel in perspectief te zien, hoe moeilijk het ook is, want je zult wel moeten
.
Gelukkig kwijn je niet weg in zelfmedelijden, want zulke mensen ben ik ook tegen gekomen! Ze rijden je voor een knaak en een bos wortelen omver als je ze niet voor laat in de supermarkt of zo, en daar kan ik dan weer niet tegen.
Veel succes en sterkte!
quote:Ik heb ontzettend veel bewondering voor de manier waarop jij met je handicap omgaat, maar ik kan me wel voorstellen dat je af en toe tegen dingen aanloopt waarin je handicap je belemmert. Dat je daar af en toe flink van baalt lijkt me heel logisch en naarmate je ouder wordt zul je je misschien ook wat meer bewust worden van sommige beperkingen. Maar voor zover ik kan me beoordelen ben jij levenslustiger, actiever en positiever dan de veel mensen die geen handicap hebben en dat is weer iets wat je wel heel erg mee hebt!
Op maandag 11 maart 2002 12:27 schreef WheeleE het volgende:[..]
Het is niet zo zeer dat ik aan mezelftwijfel, ik weet best wat ik kan en wil, n ik zie alles prima in het juisteperspectief, maar wat ik met dit topicwilde was mijn hart even luchten over het feit dat er zich steedsmeer dingen aandienen. Dat vindt ik vervelend, niet dat ik gehandicapt ben, daar kan ik prima meeleven, dat heb ikal 20 jaar gedaan en dat zal ik altijd wel blijven doen.
Ik geloof in reincarnatie. (vreemd voor een katholiek ja ). Niet zozeer een reincarnatie waarin je verplicht word to een bepaalde persoon, maar een waarin je kiest voor het te leiden leven. Het leven waaruit je als persoon de meeste lessen kunt trekken voor de manier waarop jouw geest denkt op dat moment.
Het leven is dus een les om te groeien als persoon. En ik denk dat veel mensen lessen kunnen leren uit de manier waarop jij met je handicap omgaat. En dat ja een voorbeeld voor anderen kan zijn...
Keep up the good spirit... .
quote:Iedereen mag van mij geloven wat hij of zij wil, maar zoals jij het stelt, iemand kiest voor een leven, gaat dat niet voor mij op. Ik heb geen (onbewuste) beslissing genomen dat mij op deze manier heeft beinvloed. Ik heb gewoon pech gehad denk ik
Op maandag 11 maart 2002 14:49 schreef ghostarmor het volgende:
ik hoop dat je wat aan mijn post zal hebben.Ik geloof in reincarnatie. (vreemd voor een katholiek ja
). Niet zozeer een reincarnatie waarin je verplicht word to een bepaalde persoon, maar een waarin je kiest voor het te leiden leven. Het leven waaruit je als persoon de meeste lessen kunt trekken voor de manier waarop jouw geest denkt op dat moment.
Het leven is dus een les om te groeien als persoon. En ik denk dat veel mensen lessen kunnen leren uit de manier waarop jij met je handicap omgaat. En dat ja een voorbeeld voor anderen kan zijn...
Keep up the good spirit....
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |