F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Ik heb een hond van 13,5 jaar die afgelopen woensdag opeens vier keer omviel. Heel vreemd, maar aangezien ze daarna niet meer omgekieperd is, zijn we er niet meteen mee naar de dierenarts gegaan. Toch hadden we wel door dat er iets loos was, want de coordinatie was niet helemaal goed: ze viel soms wel bijna om en trok ook wel eens spastisch met haar kop. Verder liep ze of rusteloos rond of zat wazig voor zich uit te kijken of lag echt compleet voor pampes. Ook zat ze te trillen en af en toe te hijgen en te piepen en ze werd soms ook gewoon iets agressiever: dan begon ze opeens tegen ons te grommen. Bijten heeft ze niet gedaan en ik neem aan dat ze dat ook niet gaat doen.
Maar ja... ze at en dronk gewoon en we zijn gisteren nog een heel eind met haar wezen wandelen, waarbij ze nog een heel stuk vooruit liep, dus we begrepen ook niet wat er nou precies aan de hand was. Vandaag toch maar even naar de dierenarts geweest en die zegt dat ze waarschijnlijk een hersenbloeding gehad heeft en dat haar gedrag hierdoor ook is veranderd en haar coordinatie dus niet helemaal goed meer is. Morgen (na een bloedonderzoekje om evt. andere dingen uit te sluiten) krijgen we te horen of het inderdaad een hersenbloeding geweest is.
Ik denk wel dat het een hersenbloeding geweest is. Toch is ze wel relatief goed in orde, dus ik hoop dat het een klein hersenbloedinkje is geweest. Mocht dat dan inderdaad het geval zijn, weet iemand dan of we haar er weer bovenop kunnen helpen en zo ja, hoe we dat dan het beste kunnen doen? Kan dat bijv. door de coordinatie te trainen?
Of houden we voor altijd een lichtgehandicapte hond? Zoals ze er nu aan toe is, zou ik dat geen probleem vinden, ze heeft geen pijn ofzo en kan zich nog best wel goed redden.
Is er trouwens ook een kans dat het erger wordt? Ik denk dat de kans dat het nog een keertje zal gebeuren nu wel groter is geworden, maar dat wordt dus sowieso afwachten. Als het helemaal misgaat, zit er helaas niks anders op dan een verlossend spuitje...
Ik hoop alleen dat iemand hier ervaring mee heeft en misschien tips heeft hoe we de hond er weer door kunnen helpen. Ze is echt een taai beest en we zijn hartstikke gek op haar, dus ik hoop dat het allemaal weer goedkomt.
Maar ja... ze at en dronk gewoon en we zijn gisteren nog een heel eind met haar wezen wandelen, waarbij ze nog een heel stuk vooruit liep, dus we begrepen ook niet wat er nou precies aan de hand was. Vandaag toch maar even naar de dierenarts geweest en die zegt dat ze waarschijnlijk een hersenbloeding gehad heeft en dat haar gedrag hierdoor ook is veranderd en haar coordinatie dus niet helemaal goed meer is. Morgen (na een bloedonderzoekje om evt. andere dingen uit te sluiten) krijgen we te horen of het inderdaad een hersenbloeding geweest is.
Ik denk wel dat het een hersenbloeding geweest is. Toch is ze wel relatief goed in orde, dus ik hoop dat het een klein hersenbloedinkje is geweest. Mocht dat dan inderdaad het geval zijn, weet iemand dan of we haar er weer bovenop kunnen helpen en zo ja, hoe we dat dan het beste kunnen doen? Kan dat bijv. door de coordinatie te trainen?
Of houden we voor altijd een lichtgehandicapte hond? Zoals ze er nu aan toe is, zou ik dat geen probleem vinden, ze heeft geen pijn ofzo en kan zich nog best wel goed redden.
Is er trouwens ook een kans dat het erger wordt? Ik denk dat de kans dat het nog een keertje zal gebeuren nu wel groter is geworden, maar dat wordt dus sowieso afwachten. Als het helemaal misgaat, zit er helaas niks anders op dan een verlossend spuitje...
Ik hoop alleen dat iemand hier ervaring mee heeft en misschien tips heeft hoe we de hond er weer door kunnen helpen. Ze is echt een taai beest en we zijn hartstikke gek op haar, dus ik hoop dat het allemaal weer goedkomt.
Ik denk dat de dierenarts wel weet wat je met je hond kunt gaan doen. Ga nou in het vervolg mocht zoiets weer gebeuren met je hond naar de DA. Je kan er met dit soort dingen niet snel genoeg bij zijn
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Ja, de volgende keer gaan we inderdaad wel zo snel mogelijk naar de dierenarts. We weten nu ook wat de symptomen van een hersenbloeding zijn. De hond had het nog nooit eerder gehad, dus vorige week wisten we niet meer dan dat de hond zich gewoon 'raar' gedroeg, we hadden wel door dat er iets mis was, maar dat het zoiets ernstigs was, daar hadden we dus niet aan gedacht. We dachten aanvankelijk gewoon aan een griepje vanwege dat getril en gehijg... En dat ze daarom een beetje wankel op de poten stond, konden we ook nog wel begrijpen. Maar ja, iets heel anders dus en gelukkig zijn we dan ook wel even naar de dierenarts geweest.
Ik ook niet is zou als ik jouw was morgen even langs de DA gaanquote:Op maandag 19 maart 2007 23:18 schreef SHE het volgende:
Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed waarom je niet een DA bezoekt als je hond omvalt
ik ook niet ik ga bij wijze van al als mn hond een snotneus heeftquote:Op maandag 19 maart 2007 23:18 schreef SHE het volgende:
Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed waarom je niet een DA bezoekt als je hond omvalt
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Wij ook met de katten (echt eens geweest voor snotneus, omdat we bang voor nies ziekte waren. ).quote:Op dinsdag 20 maart 2007 08:03 schreef Qwea het volgende:
[..]
ik ook niet ik ga bij wijze van al als mn hond een snotneus heeft
Onze hond heeft (zeer waarschijnlijk) ook een hersenbloeding gehad en was er zo slecht aan toe dat we hem helaas hebben moeten laten inslapen. We gingen die dag even de deur uit, er was niks aan de hand en bij thuiskomst vonden we een zielig hoopje ellende terug in de bench. Hij was blind, had geen kracht meer in zijn achterhand en vertoonde heel vreemd gedrag. Echt, hartverscheurend om je hond zo te moeten zien lijden. De dierenarts kon niet met zekerheid zeggen of het een hersenbloeding betrof, maar daar ging hij wel van uit gezien de slechte toestand van Devin. Er werd ons verteld dat er in de dagen erna een duidelijke verbetering moest optreden. Bleef die uit dan zou er ook geen verbetering meer te verwachten zijn. Jouw hond lijkt geluk te hebben gehad zo op het eerste gezicht. Wat gewoon belangrijk is, is dat er een snelle verbetering optreedt in haar toestand. Als dit het geval is dan heb je grote kans dat ze er weinig tot niks aan overhoudt. Erger dan hoe ze nu is zal het denk ik niet worden. Hopelijk krijg je wat meer duidelijkheid van je dierenarts.
We hebben vandaag bericht gehad van de DA en het was dus inderdaad een hersenbloeding. Nu krijgt ze daarvoor Prednison en die kuur moeten we even afmaken. Het kan zijn dat het allemaal iets milder wordt, maar helemaal beter zal ze nooit meer worden. Zoals ze er nu aan toe is, gaat het wel redelijk goed met haar (ze lijdt niet, kan nog gewoon lopen, kan nog zien en loopt nergens tegenop enz.) Mocht het nou echt erger worden, dan zullen we haar toch moeten laten inslapen, want dan wordt het een lijdensweg en dat kun je zo'n dier gewoon niet aan doen.
De belangrijkste reden dat we niet naar de dierenarts zijn geweest, is dat we een hond met een verleden hebben. We hebben haar op 1-jarige leeftijd gekregen via een boer waar ze aan een koeienketting vastgebonden zat, ontzettend zielig. Wat ze in dat eerste levensjaar allemaal precies heeft meegemaakt, weten we ook niet en we hebben haar het vertrouwen in mensen (behalve dan in sommige mannen) volledig terug kunnen geven, maar er is nog 1 ding: ze wil gewoon in haar vertrouwde omgeving blijven. Ze is daarom heel angstig en soms zelfs compleet panisch als we met haar in de auto naar de dierenarts moeten en ook bij de dierenarts zelf is ze angstig (maar daarin zal ze vast niet het enige huisdier zijn) Daarom gaan we bij wijze van spreken niet al met een 'snotneus' naar de dierenarts, maar kijken we het soms even aan. Omdat ze vrij oud is, heeft ze namelijk wel eens vaker een dagje gehad waarop ze zich niet zo supergoed voelde, maar dan liep ze de volgende dag weer even vrolijk als altijd rond.
Achteraf baal ik ontzettend dat we niet meteen woensdag zijn gegaan. Ik was er zelf maar 1x bij toen ze door de poten zakte waarbij ze bijna haar evenwicht verloor, maar ik was toen met iets anders bezig en merkte alleen dat ze iets vreemds deed, zonder dat ik gezien had wat er precies gebeurde. Ik hoorde pas later van m'n moeder dat ze die dag al eerder door haar achterhand gezakt was en daardoor bijna omgevallen was, maar toen m'n moeder me dat vertelde deed ze eigenlijk wel weer redelijk normaal en was er weinig aan te merken. Dus we dachten dat ze zich niet zo lekker voelde of dat het gewoon ouderdom was. Ik hoor m'n moeder nog zo zeggen: 'ook oude mensen vallen wel eens.'
Ik ben bij dit soort dingen misschien wel iets bezorgder en dus iets minder afwachtend dan m'n ouders, maar ja... ik kan ze ook moeilijk dwingen met de hond naar de dierenarts te gaan. Bovendien snap ik wel dat ze even wilden afwachten, omdat ze de hond geen onnodige stress wilden bezorgen.
En natuurlijk baal ik nu, omdat ik nu weet dat het zoiets ernstigs was en dat het beter was geweest als we eerder gegaan waren, maar helaas kan ik de tijd niet terugdraaien. Als de volgende keer hetzelfde weer gebeurd, gaan we in ieder geval wel als de sodemieter naar de dierenarts: dan hoef ik me dan tenminste niet schuldig te voelen dat ik het gewoon niet gezien heb.
Het is bij onze hond trouwens ook niet altijd even duidelijk te merken dat er iets gebeurd is, iets wat het ook best wel vaag maakt. Ze loopt wel eens met haar kop te trekken of te trillen en te hijgen, maar ligt ook wel eens rustig te slapen en begon vandaag als een bezetene buiten in de tuin rondjes om het huis te rennen. Alsof er niks aan de hand was...
Ik hoop nu gewoon dat de Prednison aanslaat of dat de situatie in ieder geval niet verslechtert. Ik kan er vrede mee hebben dat ze licht gehandicapt is, zolang ze zelf maar geen pijn lijdt. Ik houd jullie wel op de hoogte.
De belangrijkste reden dat we niet naar de dierenarts zijn geweest, is dat we een hond met een verleden hebben. We hebben haar op 1-jarige leeftijd gekregen via een boer waar ze aan een koeienketting vastgebonden zat, ontzettend zielig. Wat ze in dat eerste levensjaar allemaal precies heeft meegemaakt, weten we ook niet en we hebben haar het vertrouwen in mensen (behalve dan in sommige mannen) volledig terug kunnen geven, maar er is nog 1 ding: ze wil gewoon in haar vertrouwde omgeving blijven. Ze is daarom heel angstig en soms zelfs compleet panisch als we met haar in de auto naar de dierenarts moeten en ook bij de dierenarts zelf is ze angstig (maar daarin zal ze vast niet het enige huisdier zijn) Daarom gaan we bij wijze van spreken niet al met een 'snotneus' naar de dierenarts, maar kijken we het soms even aan. Omdat ze vrij oud is, heeft ze namelijk wel eens vaker een dagje gehad waarop ze zich niet zo supergoed voelde, maar dan liep ze de volgende dag weer even vrolijk als altijd rond.
Achteraf baal ik ontzettend dat we niet meteen woensdag zijn gegaan. Ik was er zelf maar 1x bij toen ze door de poten zakte waarbij ze bijna haar evenwicht verloor, maar ik was toen met iets anders bezig en merkte alleen dat ze iets vreemds deed, zonder dat ik gezien had wat er precies gebeurde. Ik hoorde pas later van m'n moeder dat ze die dag al eerder door haar achterhand gezakt was en daardoor bijna omgevallen was, maar toen m'n moeder me dat vertelde deed ze eigenlijk wel weer redelijk normaal en was er weinig aan te merken. Dus we dachten dat ze zich niet zo lekker voelde of dat het gewoon ouderdom was. Ik hoor m'n moeder nog zo zeggen: 'ook oude mensen vallen wel eens.'
Ik ben bij dit soort dingen misschien wel iets bezorgder en dus iets minder afwachtend dan m'n ouders, maar ja... ik kan ze ook moeilijk dwingen met de hond naar de dierenarts te gaan. Bovendien snap ik wel dat ze even wilden afwachten, omdat ze de hond geen onnodige stress wilden bezorgen.
En natuurlijk baal ik nu, omdat ik nu weet dat het zoiets ernstigs was en dat het beter was geweest als we eerder gegaan waren, maar helaas kan ik de tijd niet terugdraaien. Als de volgende keer hetzelfde weer gebeurd, gaan we in ieder geval wel als de sodemieter naar de dierenarts: dan hoef ik me dan tenminste niet schuldig te voelen dat ik het gewoon niet gezien heb.
Het is bij onze hond trouwens ook niet altijd even duidelijk te merken dat er iets gebeurd is, iets wat het ook best wel vaag maakt. Ze loopt wel eens met haar kop te trekken of te trillen en te hijgen, maar ligt ook wel eens rustig te slapen en begon vandaag als een bezetene buiten in de tuin rondjes om het huis te rennen. Alsof er niks aan de hand was...
Ik hoop nu gewoon dat de Prednison aanslaat of dat de situatie in ieder geval niet verslechtert. Ik kan er vrede mee hebben dat ze licht gehandicapt is, zolang ze zelf maar geen pijn lijdt. Ik houd jullie wel op de hoogte.
Oke,goed kan ik inkomen. Maar damn, als mn hond omvalt? Het is dat er geen 112 voor honden is maar als die er zou zijn had ik die zeker gebeltquote:Op dinsdag 20 maart 2007 18:42 schreef Sanniejjj het volgende:
We hebben vandaag bericht gehad van de DA en het was dus inderdaad een hersenbloeding. Nu krijgt ze daarvoor Prednison en die kuur moeten we even afmaken. Het kan zijn dat het allemaal iets milder wordt, maar helemaal beter zal ze nooit meer worden. Zoals ze er nu aan toe is, gaat het wel redelijk goed met haar (ze lijdt niet, kan nog gewoon lopen, kan nog zien en loopt nergens tegenop enz.) Mocht het nou echt erger worden, dan zullen we haar toch moeten laten inslapen, want dan wordt het een lijdensweg en dat kun je zo'n dier gewoon niet aan doen.
De belangrijkste reden dat we niet naar de dierenarts zijn geweest, is dat we een hond met een verleden hebben. We hebben haar op 1-jarige leeftijd gekregen via een boer waar ze aan een koeienketting vastgebonden zat, ontzettend zielig. Wat ze in dat eerste levensjaar allemaal precies heeft meegemaakt, weten we ook niet en we hebben haar het vertrouwen in mensen (behalve dan in sommige mannen) volledig terug kunnen geven, maar er is nog 1 ding: ze wil gewoon in haar vertrouwde omgeving blijven. Ze is daarom heel angstig en soms zelfs compleet panisch als we met haar in de auto naar de dierenarts moeten en ook bij de dierenarts zelf is ze angstig (maar daarin zal ze vast niet het enige huisdier zijn) Daarom gaan we bij wijze van spreken niet al met een 'snotneus' naar de dierenarts, maar kijken we het soms even aan. Omdat ze vrij oud is, heeft ze namelijk wel eens vaker een dagje gehad waarop ze zich niet zo supergoed voelde, maar dan liep ze de volgende dag weer even vrolijk als altijd rond.
Ik wens je verder heel veel succes en hoop voor je dat het niet nodig is om het arme dier in te laten slapen. Kan een operatie eigenlijk niet? Of is ze daar te oud/zwak voor?quote:Achteraf baal ik ontzettend dat we niet meteen woensdag zijn gegaan. Ik was er zelf maar 1x bij toen ze door de poten zakte waarbij ze bijna haar evenwicht verloor, maar ik was toen met iets anders bezig en merkte alleen dat ze iets vreemds deed, zonder dat ik gezien had wat er precies gebeurde. Ik hoorde pas later van m'n moeder dat ze die dag al eerder door haar achterhand gezakt was en daardoor bijna omgevallen was, maar toen m'n moeder me dat vertelde deed ze eigenlijk wel weer redelijk normaal en was er weinig aan te merken. Dus we dachten dat ze zich niet zo lekker voelde of dat het gewoon ouderdom was. Ik hoor m'n moeder nog zo zeggen: 'ook oude mensen vallen wel eens.'
Ik ben bij dit soort dingen misschien wel iets bezorgder en dus iets minder afwachtend dan m'n ouders, maar ja... ik kan ze ook moeilijk dwingen met de hond naar de dierenarts te gaan. Bovendien snap ik wel dat ze even wilden afwachten, omdat ze de hond geen onnodige stress wilden bezorgen.
En natuurlijk baal ik nu, omdat ik nu weet dat het zoiets ernstigs was en dat het beter was geweest als we eerder gegaan waren, maar helaas kan ik de tijd niet terugdraaien. Als de volgende keer hetzelfde weer gebeurd, gaan we in ieder geval wel als de sodemieter naar de dierenarts: dan hoef ik me dan tenminste niet schuldig te voelen dat ik het gewoon niet gezien heb.
Het is bij onze hond trouwens ook niet altijd even duidelijk te merken dat er iets gebeurd is, iets wat het ook best wel vaag maakt. Ze loopt wel eens met haar kop te trekken of te trillen en te hijgen, maar ligt ook wel eens rustig te slapen en begon vandaag als een bezetene buiten in de tuin rondjes om het huis te rennen. Alsof er niks aan de hand was...
Ik hoop nu gewoon dat de Prednison aanslaat of dat de situatie in ieder geval niet verslechtert. Ik kan er vrede mee hebben dat ze licht gehandicapt is, zolang ze zelf maar geen pijn lijdt. Ik houd jullie wel op de hoogte.
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
De dierenarts heeft gezegd dat er niks anders is dat we kunnen doen dan die Prednison kuur. Al met al is het afwachten, maar als de situatie in ieder geval niet verergert, heb ik nog wel goede hoop.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 19:23 schreef Qwea het volgende:
[..]
Oke,goed kan ik inkomen. Maar damn, als mn hond omvalt? Het is dat er geen 112 voor honden is maar als die er zou zijn had ik die zeker gebelt
[..]
Ik wens je verder heel veel succes en hoop voor je dat het niet nodig is om het arme dier in te laten slapen. Kan een operatie eigenlijk niet? Of is ze daar te oud/zwak voor?
Ik hoop het voor je. Niet om stom te doen ofzo hoor.. maar is het een beetje een goede dierenarts? Ervaring leert mij dat het NOOIT kwaad kan om een second opinion te vragen.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 20:07 schreef Sanniejjj het volgende:
[..]
De dierenarts heeft gezegd dat er niks anders is dat we kunnen doen dan die Prednison kuur. Al met al is het afwachten, maar als de situatie in ieder geval niet verergert, heb ik nog wel goede hoop.
Maar daar in tegen, ik heb geen ervaring met een hersenbloeding. Geef hem/haar maar snel een kusje vanme
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Volgens mij kun je aan een hersenbloeding niet geopereert worden hoor, en in principe is de bloeding al gestopt en heb je nu alleen nog de gevolgen ervan.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 20:11 schreef Qwea het volgende:
[..]
Ik hoop het voor je. Niet om stom te doen ofzo hoor.. maar is het een beetje een goede dierenarts? Ervaring leert mij dat het NOOIT kwaad kan om een second opinion te vragen.
Maar daar in tegen, ik heb geen ervaring met een hersenbloeding. Geef hem/haar maar snel een kusje vanme
Daar komt bij dat opereren op een oudere hond aan de hersenen ook iets is waarvan je je kunt afvragen of je het risico wilt nemen (en dan heb ik het nog niet eens over of dat uberhaubt kan en over het kostenplaatje).
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Kostenplaatje zal idd niet goedkoop zijn. Maar ik sluit bv liever een lening af dan dat ik mn hond laat doodgaan. Maar dat er aan een hersenbloeding geen operatie gedaan kan worden wist ik dus niet.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 21:51 schreef senesta het volgende:
[..]
Volgens mij kun je aan een hersenbloeding niet geopereert worden hoor, en in principe is de bloeding al gestopt en heb je nu alleen nog de gevolgen ervan.
Daar komt bij dat opereren op een oudere hond aan de hersenen ook iets is waarvan je je kunt afvragen of je het risico wilt nemen (en dan heb ik het nog niet eens over of dat uberhaubt kan en over het kostenplaatje).
.
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Ik denk wel dat je moet afwegen hoe de zaken ervoor staan.quote:Op dinsdag 20 maart 2007 21:53 schreef Qwea het volgende:
[..]
Kostenplaatje zal idd niet goedkoop zijn. Maar ik sluit bv liever een lening af dan dat ik mn hond laat doodgaan. Maar dat er aan een hersenbloeding geen operatie gedaan kan worden wist ik dus niet.
.
Hoeveel kans is er dat de hond ermee geholpen is?
Hoeveel kans is er dat de situatie verslechterd?
Vergeet ook niet dat het een oudere hond is, dat vergroot ook de risico's?
En hoe leefbaar is de situatie nu?
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Zal ik doenquote:Op dinsdag 20 maart 2007 20:11 schreef Qwea het volgende:
[..]
Geef hem/haar maar snel een kusje vanme
Ik heb trouwens stiekem het idee dat de Prednison aanslaat! Ik durf nog niet te veel goede hoop te hebben, aangezien ze nog maar drie tabletten gehad heeft en het dus nog steeds even afwachten is, maar ze is er aanzienlijk beter aan toe. Ze trilt en hijgt veel minder en trekt niet meer met haar kop. Heel af en toe zakt ze wel eens door haar achterpoten, maar dat komt weinig voor.
Verder heb ik vandaag een heel eind met haar gewandeld en haar toen ook los gehad en toen rende ze een heel stuk vooruit. Toen we terug waren, had ze nog steeds energie over en ging weer rondjes om het huis racen, dus dat is wel een goed teken!
We proberen haar goed in beweging te houden en haar coordinatie een beetje te trainen, dus we wandelen veel met haar en ik laat haar bijv. brokjes vangen (en nog wel meer van die kleine oefeningetjes). Ze kan nog wel blaffen, maar daar moet je haar echt toe aansporen, want ze reageert niet meer op de bel en dergelijke. Maar ja... misschien dat dat nog terug komt.
Ik hoop echt dat het zo goed blijft gaan, ook als we de Prednison kuur straks afbouwen. Dan kan ze met een heel lichte handicap nog een prima leven hebben
Het blijft nog even afwachten hoe het verder gaat natuurlijk, maar het begin is goed
mja je hebt gelijk. Omdat het idd al een oudere hond is e.dquote:Op dinsdag 20 maart 2007 21:56 schreef senesta het volgende:
[..]
Ik denk wel dat je moet afwegen hoe de zaken ervoor staan.
Hoeveel kans is er dat de hond ermee geholpen is?
Hoeveel kans is er dat de situatie verslechterd?
Vergeet ook niet dat het een oudere hond is, dat vergroot ook de risico's?
En hoe leefbaar is de situatie nu?
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
Dat is mooi .quote:Op woensdag 21 maart 2007 19:59 schreef Sanniejjj het volgende:
[..]
Zal ik doen
Ik heb trouwens stiekem het idee dat de Prednison aanslaat! Ik durf nog niet te veel goede hoop te hebben, aangezien ze nog maar drie tabletten gehad heeft en het dus nog steeds even afwachten is, maar ze is er aanzienlijk beter aan toe. Ze trilt en hijgt veel minder en trekt niet meer met haar kop. Heel af en toe zakt ze wel eens door haar achterpoten, maar dat komt weinig voor.
Verder heb ik vandaag een heel eind met haar gewandeld en haar toen ook los gehad en toen rende ze een heel stuk vooruit. Toen we terug waren, had ze nog steeds energie over en ging weer rondjes om het huis racen, dus dat is wel een goed teken!
We proberen haar goed in beweging te houden en haar coordinatie een beetje te trainen, dus we wandelen veel met haar en ik laat haar bijv. brokjes vangen (en nog wel meer van die kleine oefeningetjes). Ze kan nog wel blaffen, maar daar moet je haar echt toe aansporen, want ze reageert niet meer op de bel en dergelijke. Maar ja... misschien dat dat nog terug komt.
Ik hoop echt dat het zo goed blijft gaan, ook als we de Prednison kuur straks afbouwen. Dan kan ze met een heel lichte handicap nog een prima leven hebben
Het blijft nog even afwachten hoe het verder gaat natuurlijk, maar het begin is goed
.Blijkbaar voelt ze zich dan grotendeels nog prima, dat is fijn.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Succes, hoop dat het nog goed komt. Twijfel niet om de dierenarts te bellen of er naar toe te gaan als de situatie verslechterd.
Mijn hond ging de laatste dagen ook achteruit, vannacht hadden wij een beslissing genomen, om voor altijd afscheid te nemen van mijn lieverd.
Hartverscheurend, verschrikkelijk en ik ben er letterlijk ziek van.
Mijn hond ging de laatste dagen ook achteruit, vannacht hadden wij een beslissing genomen, om voor altijd afscheid te nemen van mijn lieverd.
Hartverscheurend, verschrikkelijk en ik ben er letterlijk ziek van.
Heel goed te begrijpen,je mist toch je maatje.quote:Op woensdag 21 maart 2007 23:49 schreef Franneh het volgende:
Succes, hoop dat het nog goed komt. Twijfel niet om de dierenarts te bellen of er naar toe te gaan als de situatie verslechterd.
Mijn hond ging de laatste dagen ook achteruit, vannacht hadden wij een beslissing genomen, om voor altijd afscheid te nemen van mijn lieverd.
Hartverscheurend, verschrikkelijk en ik ben er letterlijk ziek van.
Veel sterkte.
Liefs Vronie
Dankje. En ja ik mis haar echt heel erg. Gelukkig een mooie leeftijd behaald, en niet teveel pijn. Haar lichaam was op. Maar het is zeer moeilijk op dit moment.
|
|
