Recreatief wielrennen #4 - het is weer fietsweer!

quote:

Op dinsdag 1 mei 2007 16:40 schreef sungaMsunitraM het volgende:
Op lange klimmen een triple wel van pas komen IMO.

Ik heb echter het idee dat heel veel toeristen (bij minder ervaren mountainbikers zie je dat ook heel vaak trouwens) zichzelf op korte klimmen juist tekort doen door veel te licht te schakelen. Ze zitten dan alleen maar 'slagroom te kloppen.' Als je wat groter schakelt en gewoon ff goed aanzet kan je veel meer power leveren en ben je in tien trappen boven.

Mijn Brooks is na een kilometer of 70 nog niet helemaal ingezeten trouwens
Heb m ook maar 3x ingevet met Proofide, mss moet er nog ff wat meer op.

Ik trap meestal met circa 75-80 omwentelingen omhoog. Voor een hoop klimmen heb ik idd geen triple echt nodig, daar zou ik ook wel met een 39-26 opkomen. In Italië zijn veel echt steile klimmen (met flinke stukken boven de 10%), en dan is een triple echt wel praktisch. Als ik in de Alpen zou fietsen, zou ik prima wegkomen met een 39-26. In Sardinië was ik maar al te blij met mijn triple (30-23 als kleinste), maar zelfs daarmee was het op de slotklim van de 6e etappe flink harken geblazen. Maar dan heb je 't ook over een klim van 6 km, met de laatste 2 km gemiddeld (!) aan 12% (met wat vlakke stukken erin, en maximale stijgingspercentages van 15-16% En dan heb ik het niet over stukjes van 10 meter, maar stukken van 100 meter). En dat aan het einde van een etappe van 114 km, met in totaal 2000 hoogtemeters.

Ik ben wel een beetje renner, maar ieder moet zijn eigen ding doen, en ik hou er genoeg achter me die ook een beetje renner zijn, maar zonder triple fietsen. Dus wie is er dan slimmer? Degene die uit eigenwijshied perse geen triple wil, of degene die gewoon zijn eigen ding doet.

Bijkomend voordeel heb ik trouwens in de afdalingen: met een cassette van 11-23 kan ik nog doortrappen in afdalingen, waar mensen met cassette van 13-26 dat al niet meer kunnen. Ook dat kan belangrijk zijn.

Oei. Da's niet zo mooi.

Zelf wel eens een ongeluk gehad, toen een tegemoetkomende auto die linksaf sloeg, me niet zag. Er met 40 km/u tegenaan gereden. Had niet zo veel. Mijn fiets was redelijk total-loss.

*moe is*

Fietschallenge dus gereden vandaag. De organisatie was bagger:
- veel te weinig seingevers (verschillende kruispunten waren volledig onbewaakt)
- veel te weinig motoren (ik reed het grootste deel in grote groepen (100 man), maar geen motorbegeleiding)
- de route was slecht aangegeven
- geen diploma achteraf
- geen pasta party
- vertrek bij de start was stapvoets
- de eerste paar km waren door smalle straten in Vaals: passeren onmogelijk

Niettemin ging het wel redelijk. Ik stond in het derde startvak, wat te ver naar achteren was om met de kop mee te gaan (voor ik de startstreep was gepasseerd waren die al 1 minuut 45 voorop, dus op de top van de Vaalserberg zullen ze wel een minuut of 4 voor me hebben gelegen).
Na de Vaalserberg kwam ik in een vrij groot peloton terecht. Op de Kinkenweg (na 20 km) brak het in tweeën en sloot ik nog net aan bij het eerste deel. Een kilometer of 10 (?) verderop kwam de rest weer terug. Dat herhaalde zich nog eens, en na een km of 40 had ik er eigenlijk niet zoveel zin meer in. Er werd amper geslecteerd, en ik wist dat er nog veel voor me zaten, dus een goede klassering zat er al niet meer in.
Ik hing wat tever achterin mijn groep, mede omdat ik niet echt bij machte was om gemakkelijk naar voren te rijden op de vlakke stukken. Na een kilometer of 60-70 brak het toch nog wat onverwacht, en zat ik dus in het tweede deel.
Na een kilometer of 85 brak het weer, nu zat ik wel in het eerste deel. Volgens mij liepen we kort daarna nog weer een flinke groep in, want wederom zat ik in een peloton van een man of 100.
Het brak nog twee keer, beide keren zat ik nog in het eerste deel.
In de finale kregen we de Camerig, Wolfhaag en Vaalserberg (vanaf Gemmenich) voorgeschoteld. Ik had nog enige hoop goed naar boven te rijden op de Camerig, maar in het begin liep het niet zo. Daarna kwam ik nog wel in een goed ritme, maar het grootste deel van mijn groep zat toch voor me. Op de Wolfhaag en Vaalserberg zat ik er wel een beetje doorheen. Als 201e geëindigd, gezien het deelnemersveld (en mijn startplek) nog niet zo slecht. Ook nog niet helemaal hersteld van Sardinië, met name op de korte klimmetjes (war op de macht omhoog gereden werd) had ik het lastig. De langere klimmen gingen beter.
Wel grappig: ook in mijn eerste Fietschallenge was ik 201e (dat was met slecht weer, en met twee lekke banden. Toen reden volgens mij maar 400 uit).

Bij de start Trainspotter nog gezien, die stond helemaal vooraan. Bij de finish nog effe met 'm gesproken, ergens onderweg heb ik 'm ingehaald (maar hij had natuurlijk gisteren al de MTB-challenge gereden).

Ook op de 150 km race waren geen controlepunten geloof ik (ik heb ze iig niet gezien).
Ik hoorde dat een flinke groep een paar keer verkeerd is gereden en (per ongeluk) maar 137 km heeft gereden ipv 150.

Echt zonde van je kettingbreuk, da's flink balen.

quote:

Op zondag 6 mei 2007 20:45 schreef Trainspotter het volgende:
Na 85 km definitief gelost uit de groep, een klim later haalde Wombcat me in.

Was dat op een vrij lange klim met een redelijk steil stuk erin? Boven ging het daar rechtsaf en was er een lang recht stuk, waar alles op een lint zat en licht verbrokkeld was. Of haalde ik je dan in op de klim na die klim?

(Zoals ik bij de finish al zei, ik had je niet gezien, was waarschijnlijk te druk bezig met mezelf )

quote:

Op zondag 6 mei 2007 21:07 schreef Trainspotter het volgende:

[..]

Dat vind ik toch best slecht hoor. Je mag er natuurlijk vanuit gaan dat niemand opzettelijk afsnijdt, maar je zult nu ongetwijfeld zien dat er mensen die onderweg hebben besloten voor de honderd te gaan, heel hoog zijn geklasseerd in de 150km. Ik ben daarom maar vlak voor de finish van het parcours gedraaid, dus als het goed is sta ik niet in de uitslag.

Da's dan netjes. Zoals ik al zei: de organisatie was bagger. Het zou ook mogelijk moeten zijn om tijdens de rit nog te kiezen. Paar matjes onderweg en je weet wie wat heeft gereden.
En wat ik al zei: er waren mensen die 135 km gereden hadden. Weliswaar niet met opzet, maar als ze dan toch in de uitslag voor me staan, vind ik dat toch behoorlijk kut.

quote:

Ach ja, teleurstellingen horen er ook bij. En aan de andere kant: mijn teammaat reed binnen een kwartier twee keer lek. Hij had anders wel gewonnen, want hj is veel sterker dan ik. Werd ook iets van 20e vandaag en zat tot aan de Camerig in de kopgroep (met van Bon en consorten).

Da's echt goed.

quote:

Op zondag 6 mei 2007 21:15 schreef Trainspotter het volgende:

[..]

Dat was die klim ja. Je haalde me vlak voor de top in. In tegenstelling tot mij had je goed de gang erin, dus ik kan me voorstellen dat je alleen oog had voor het wiel voor je. Ik probeerde nog effe aan te zetten om mee te rijden, maar dat was niet zo'n succes .

Ja, die klim ging lekker. Die was wat langer, en op de langere klimmen kon ik wel goed doorrijden. Op de kortere klimmen had ik vaak moeite met het tempo. Lang klimmen heb ik in Sardinië natuurlijk veel gedaan, dus dat ritme zat er wel in. Het ontbeert me nu wat aan explosiviteit.

quote:

Op maandag 7 mei 2007 00:21 schreef ultra_ivo het volgende:
Soms is op tijd lossen beter dan boven je macht meerijden.

Idd, en zeker bij zulke afstanden.

Eet je wel iets onderweg? Als je namelijk niet of weinig eet, dan gaat het vaak wel als je blijft fietsen, maar als je dan even stilstaat is het opeens op. Heb ik zelf ook wel eens meegemaakt.
Beste is dan om als je stilstaat even een of twee reepjes op te eten. En natuurlijk onderweg ook regelmatig wat eten

Hier verder: Recreatief wielrennen #5 - na regen komt zonneschijn

[ Bericht 9% gewijzigd door Wombcat op 07-05-2007 19:50:10 ]