Ik ben weer terug van Sardinië, alwaar ik de ronde van Sardinië (een 7-daagse cyclo) heb gefietst
Een verslagje:
Eerste etappe, 150 km, 1800 hoogtemetersDe aanloop was vals plat (waar ik het al vrij moeilijk had, vanwege het hoge tempo in het peloton). Na een kilometer of 30 kregen we de eerste klim. Daar spatte het natuurlijk uit elkaar. Eerst een tijdje alleen gereden, tot zich een groepje vormde. Na 10 kilometer klimmen kregen we een korte afdaling, waarna weer 10 kilometer klimmen volgde. De groep waarin ik zat brak meteen in tweeën: vier man reden weg, en ik volgde op 100 meter, de rest (een man of 6) bleven verder achter. Kort voor de top was een vlak stuk, waar ik samen met iemand die van achteren bij me was gekomen naar de vier man voor ons reden. Die hadden inmiddels twee man opgeraapt die uit de groep voor ons waren gevallen. Hierna volgde een lange snelle afdaling, waarin we met zijn achten goed samenwerkten. Na de afdaling golfde het verder tot de finish, met nog een kilometer of 35 te gaan haalden we de groep voor ons bij. In de finale probeerde ik nog weg te rijden uit deze groep, maar het was tegenwind en op twee kilometer voor de finish was er nog een klein klimmetje (dat wist ik niet, en daar viel ik dus stil). In de deze groep gefinisht op de 66e plek (245 aan de start, waarvan ongeveer 35-40 alleen de eerste dag zouden rijden, dat was namelijk een optie).
Foto: Halverwege de eerste klim in een dorpje (daar ging het even naar beneden):
Tweede etappe, 150 km, 'vlak', oftewel 'slechts' 800 hoogtemeters(Oorspronkelijk zou het een ander parkoers zijn, wat vlakker was).
Hier was het mijn bedoeling om te proberen met een kopgroep mee te gaan. Dat lukte ook. Na vier kilometer demarreerde er iemand. Ik sprong meteen mee, met nog een nederlander. Met zijn drieën waren we een kilometer of 6 verderop uit het zicht van het peloton. Na 15 km volgde een korte klim. Onder ons zagen we het peloton verbrokkelen. Eentje reed weg uit het peloton. Een kilometer of 5 verderop kwam hij bij ons (ene Marco Bettini, familie?), precies waar we weer een klimmetje hadden. Daar reed 'ie meteen hard door op kop, waardoor ik het acuut moeilijk kreeg en met 10 meter achterstand bovenkwam, maar nog terug kon komen. Daarna was hij het ook die driekwart van het kopwerk deed. Na 45 kilometer kregen we een lang vals plat, dat steeds steiler werd. Daar kreeg ik het weer moeilijk en 400 meter voor de top moest ik lossen. Boven had ik al 100 meter achterstand, terugkomen was niet mogelijk, dus ik wachtte op het peloton, dat maar ongeveer anderhalve minuut achter lag.
In het peloton kon ik meekomen. Op het einde was nog wat klimwerk. Op de laatste klim (5 km voor de finish) brak het peloton in tweeën, ik zat in het tweede deel. Kort voor de finish in een dorpje kwamen we in een verkeersopstopping terecht, waardoor mijn groep nog in tweeën brak, ik zat weer in het tweede deel. 96e in deze etappe, wel gestegen naar de 60e plek.
Bettini won, de andere twee werden op 5 km voor de finish ingehaald.
Foto: Finish. Op de foto zit ik in tweede positie (en werkelijkheid was ik 96e). Degene die voor me zit, zat trouwens in vrijwel alle etappes bij me in dezelfde groep. Alleen in de 6e etappe verloor ik 17 minuten op 'm (verklaring volgt later), ook in de tijdritten zaten we vlak bij elkaar.
Derde etappe, individuele tijdrit, 23 kilometerEen echte tijdrijder ben ik niet, dus ik had er niet heel veel vertrouwen in. Vanaf het begin ging het wel lekker. Eerst was het vals plat omhoog (11 km), daarna dito naar beneden. Ik had degenen die voor me waren gestart al heel vlot in zicht (we waren met 20 seconden tussenpose gestart), en al na 5 kilometer haalde ik de eerste in. In totaal 4 man ingehaald, en ik werd 45e. Omdat er iets mis was gegaan met de tijdwaarneming stond ik niet in het klassement (dat kreeg ik pas op de voorlaatste dag gecorrigeerd), maar ik was weer een paar plekken gestegen, naar ongeveer de 58e plek.
Foto: Op het laatste stukje vals plat (ging daar eigenlijk wel serieus omhoog:
Vierde etappe, 113 km wederom 'vlak', maar toch 1000 hoogtemetersGezien het parkoers wilde ik weer proberen met een kopgroep weg te gaan. Het bleek dat zowat iederen dat van plan was, want de eerste 15 kilometer was er de ene demarrage na de andere. Wel leuk om te doen, maar er reed niemand weg. Toen volgde een kort klimmetje, waarop ik merkte dat mijn linker schoenplaatje los zat. Daarna durfde ik dus niet volle kracht te zetten met mijn linkerbeen. Dat betekende dat ik na dat klimmetje achterin het peloton zat, en daardoor op de volgende klim van te ver achterin begon. Daar brak het (tegen mijn verwachting in) toch nog. Een man of 25 reden weg. De tweede groep brak in de afdaling in tweeën. Normaal gesproken daal ik wel goed, maar met een loszittend schoenplaatje kon ik bochten naar rechts geen druk houden, dus daar ging ik vierkant doorheen. Ik zat precies achter de breuk (de man voor me liet het gat vallen, en ik durfde er niet langs, want hij deed dat in een lange bocht naar rechts. Het was trouwens die nederlander die in de tweede etappe in de kopgroep zat).
Ik kwam dus in de derde groep terecht, waar ik op een volgende klim met 6 man uit wegreed, en we kwamen terug bij de tweede groep.
Op 10 kilometer van het einde sprongen er twee weg. Iets later sprong ik ernaartoe, en nog wat later volgde er nog eentje. We hadden een leuk gat. Bij een T-splitsing moesten we naar links, ik zat op kop, en die andere drie vielen
. Er zaten nogal veel kuilen in de weg daar, dus daar zal er wel eentje doorheen zijn gereden. Ik zat dus alleen met 7 kilomet te gaan, maar had een flink gat en ging dus door. Met nog 400 meter te gaan werd ik ingerekend door de groep
Wel gestegen naar ongeveer de 56e plek.
Foto: bij de finish, 400 meter daarvoor kwam de groep dus over me heen (ik heb nummer 64):
Vijfde etappe, ploegentijdrit 27 kilometerWe hadden een internationale ploeg: twee nederlanders, twee duitsers, een ier en een engelsman. De engelsman moest al na 3 kilometer lossen. Eén van de duitsers was wat verkouden en kwam maar een paar kilometer verder. De ier kon toen ook al niet meer overnemen, dus in feite reden we vanaf dar met zijn drieën. De duitser reed hard omhoog op de stukken vals plat, wij op het vlakke. Op het einde was die duister compleet kapot, maar hij bleef wel bij ons (maar was wel verschrikkelijk aan het steunen en kreunen en vloeken). We hadden de 13e tijd (van ongeveer 70 ploegen).
Wederom gestegen naar ongeveer de 50e plek.
Foto: op een stukje vals plat, ik ga net van kop af. De verkouden duitser neemt over, en heeft het al erg zwaar. De engelsman ligt op 10 meter, de ier is verborgen
Zesde etappe, 113 km, 2000 hoogtemeterDrie lange beklimmingen. Ik had een slechte dag, last van mijn maag
Op de eerste klim begon ik nog helemaal voorin het peloton
. Tot halverwege ging het nog wel goed, toen gingen de toppers rijden, en dan is het net alsof er een bom ontploft rond de 20e-30e plek. Opeens vallen er allemaal gaten en voor je het door hebt, zijn er een man of 25 een meter of 100 voor. Daarachter duurt het dan even voor het weer samentroept. Bovenop zat ik net achter de tweede groep (een man of 60), in de afdaling sloot ik aan.
Op de tweede klim kon ik tot een kilometer voor de top in die groep blijven. Toen moest ik lossen. Ik viel dus terug in de groep erachter (die lag daar een minuut of 3-4 achter).
De slotklim ws megasteil. 6 Kilometer lang, met stukken van 15%. De laatste twee kilometer waren gemiddeld 12% (en daar zaten nog wat vlakke stukjes in). Ik was al behoorlijk kapot, en was allang blij dat ik boven kwam (er waren stukken waar ik maar 4 km/u reed). Een kwartier verloren op degenen die rondom me stonden, maar het goede nieuws was dat ik eindelijk weer in het klassement stond
, op de 57e plek.
Foto: de fotograag stond op de tweede klim, precies op een stukje waar ik even moest lossen (ik kwam nog terug, maar moest later definitief laten gaan):
Zevende etappe, 43 km, 1000 hoogtemetersFinish bergop. Eigenlijk was het alleen maar bergop, vooral veel vals plat.
De eerste 20 kilometer waren vals plat en ik kon goed voorin blijven. Wel grappig was dat na een kilometer of 15 op een wat steiler stukje werd gedemarreerd en de leider reageerde. Ik zat toen toevallig in zijn wiel en dacht een halve seconde erover om mee te springen. Ik deed het maar niet, en dat was maar goed ook, want die gasten rijden zo snel omhoog dat ik me volledig opgeblazen zou hebben.
Na 20 kilometer was er vier kilometer aan 8%. Daar was het weer alsof er een bom ontplofte rond de 25e plek.
Na het steile stuk zat ik tussen de tweede en de derde groep, maar dat kwam nog samen. Met 12 kilometer te gaan brak deze groep in tweeën en ik kon net aansluiten bij het eerste deel. Deze groep was nog een man of 20 groot. Ik kon erin blijven en eindigde als 42e
. mijn gemiddelde in deze etappe was 29,9 (!)
In het klassement op de 53e plek
, van de ongeveer 210 die gestart waren, reden slechts 155 alle etappes (als je een etappe niet reed, mocht je wel nog gewoon de volgende dag starten, maar werd je niet meer opgenomen in de tussenstand).
Geen foto van deze etappe helaas. De fotograaf had wel een mooie op een kilometer of 7 van de finish, maar die was helaas niet scherp
Erg vermoeiend dit, maar ook erg leuk, het is eigenlijk Tour de France spelen
[ Bericht 3% gewijzigd door Wombcat op 29-04-2007 21:44:31 ]