Had ik zo mijn eindgesprek voor Nederlands, over alle 12 boeken die ik ooit gelezen heb. Duurt een kwartiertje, is dus makkelijk door te komen. Voorbereiding was ook toppie, van elk verhaal wist ik waar het over ging, motieven, thema en andere blabla.
Ik kom dus dat kamertje binnen, ga lekker zitten, het gesprek begint. Eerst over zo'n mega oud boek, "Karel en de Elegast", waarvan ik zeg maar 90% van de vragen wist (en dat was anderhalf jaar geleden
![]()
). Volgende boek was "Jozef in Dothan", een saai rukverhaal over 2 bijbelverzen die zijn opgerekt tot een heul boek van honderd bladzijden met alleen maar langdradige dialogen die echt nergens over gaan. Wat het genre was, en wat voor soort boek het was. Eitje
Daarna het alleroninteressantste boek, een zogeheten naturalistische roman, "Xerxes". Kutboek.
En dan pakt ze me op het laatste boek omdat ik een detail vergeten ben wat volgens haar zóooo ontzettend belangrijk was.
Een VIER geeft ze me, terwijl ik op de gang sta te wachten met een heel ranzig puur paaseitje. En leerlingen die al hun boeken niet gelezen hebben, krijgen een zeven, studiegeilerds en inlikkers krijgen een negen, mensen die ze niet mag maar gaan huilen als ze een laag cijfer hebben krijg een zes. Komt ze aan met haar slechte argumentatie: "Nou, je wist een paar details niet van die boeken". Daarom zijn het ook maar DETAILS, vuige straatpleaser. En nu moet ik hem gaan herkansen, want het telt zeven (!) keer mee
![]()
.
Kan ik lekker alle details gaan leren.
Klacht: Leraren die
ongecontroleerd hun subjectiviteit kunnen gebruiken om leerlingen naar eigen mening dus vooroordeel kunnen beoordelen en de waarheid klakkeloos buiten beschouwing laten.