Dag Dingo...

Hij was mooi, ja. . Een lekkere kneus. .
Veel mensen vonden hem écht lelijk, maar ik vind dat geweldig, zo'n karaktervolle kop. Zo is de andere hond maar een rare papzak die overal bang voor is en die daarom gedumpt is en die kleine is een knorrende, dove, wandelende poef zonder neus maar met verschoven rugwervel. .

Gisteravond de kist gesloten, in de hoop dat de hondjes het dan beter zouden snappen en dus meer afstand/afscheid zouden nemen.


Niet dus. .

Toen de hondjes even in de keuken waren, werd de waakdienst overgenomen.




.

Dingo's Grote Liefde is helemaal okay. Vrolijk, eet goed, niks aan de hand.
Nee, is die kleine poef in de stress. Had ik dat even verkeerd ingeschat, zeg. . Ze bleef gisteren maar over het randje van die kist turen, ze wilde niet eten en ze heeft de hele avond overgegeven. Een keer of 20 dus. . Toen ik naar bed ging nam ze ein-de-lijk een heel klein stukje droog brood van me aan en vannacht is er niks meer gebeurd. Vanochtend heeft ze weer gegeten. Pfieuw. .
Wel heb ik het handdoekje naar hun mand gesleept die aan de andere kant van de kamer staat, want ze bleven maar bij die kist liggen en ze moeten nu toch wel een beetje gaan 'losweken.'
Ik ben benieuwd of ze hem gaan zoeken als hij er niet meer is vanavond.

Wel stom als je wakker wordt en dan: "Oh ja... twee honden. Hij is er niet meer."
Hoe je bij de deur blijft wachten op hem en je dan beseft dat je die derde riem niet nodig hebt, omdat hij nooit meer meegaat. .
Hoe je in de keuken drie etensbakken pakt en je beseft dat je die derde niet nodig hebt. .

En die mand is nu zo leeg.


Stom hè. .

Klaar om hem weg te brengen.


De kleine poef was ineens verdwenen en weigerde mee te gaan. Ze keek heel verbaasd naar de kist en rende toen in paniek naar haar mand. .



. . .



. . .

Nog snel twee kleine narcisjes op zijn kist en toen gooide zij het eerste zand erop.





. . .

Dag Dingo, dag lieve, lelijke, oude man.

quote:

Op woensdag 7 maart 2007 20:20 schreef Duderinnetje het volgende:
Och wat een waardig einde zo MUUS. Echt met z'n allen samen gedaan. Heel mooi!

Uhhuh, heul erg samen. Kijk maar, dat was net voordat mijn vader (de Hulpdraagsmurf) nét niet zijn nek brak over die bolle die ook mee wilde helpen tillen. .

Had ik al verteld dat mijn moeder gisteren cake bij de koffie had gehaald voordat ze naar mij kwam? Verder zijn we wel normaal, hoor. .

En lief dat iedereen zo meeleeft. .

quote:

Op woensdag 7 maart 2007 20:41 schreef Barbaaf het volgende:
Sterkte MUUS, en miniMUUS, en alle dieren die die grote mooie lelijkerd ook missen Ik vind dat je er heel goed mee omgaat, ook hoe je mini de kans geeft op haar manier afscheid te nemen.

Mens of dier, ze mag van mij alles zeggen, doen en vragen. Nu praat ze niet veel, maar gaat ze wel graag dingen doen (tekenen, knutselen, bloempjes plukken) en wil ze overal bij betrokken worden. Prima, mag allemaal. Wil ze dat niet? Ook goed.

Ze mag alleen van mij nooit bij het inslapen zelf zijn. Dat vind ik nog wat te heftig.

Kijk, eigenlijk klinkt dat allemaal best tof. Alleen Belinda Meuldijk vind ik eng, maar de rest is wel tof. Hmmmm. *overpeinst*.

_{De honden en katten hadden ook een piepklein stukje cake.}

Lalalala, ik doe heel normaal, lalalalala.