Dag Dingo...

_{Ja, weer een janktopic van iemand wiens dier is ingeslapen. Mocht het je niets interesseren, zout dan alsjeblieft op. Ik heb geen dagboek, dus het moet hier.}

De dierenarts is al een uur weg en Dingo ligt nu naast me op een dekentje. Als ik maar lang genoeg kijk, gaat hij ademhalen. Als ik maar lang genoeg mijn hand op hem leg, voel ik vanzelf zijn hart weer kloppen.
Hij is al koud, maar als ik maar lang genoeg....

1998. De fokker wilde hem in laten slapen, want een witte boxer verkoopt niet. Geen stamboom natuurlijk, nutteloos joh. Nou, dan komt die lelijke pup toch in huize MUUS wonen.
Een lekkend hart, epileptische aanvallen, nee, deze hond zou niet oud worden, zeiden ze in Utrecht. Simpele ingrepen konden niet worden gedaan, omdat hij door dat slechte hart niet onder narcose kon.
Ik voelde mensen om me heen denken: "Waar ben je aan begonnen?"
Een boxer stuitert veel, maar dat houdt wel op als ze ouder worden. Behalve bij Dingo natuurlijk en waarschijnlijk zou dat gespring zijn dood worden.
Niet dus.
Hij werd een gigantische reu. Gespierd en gróót. Veel mensen liepen een blokje om als ze hem aan zagen komen, want heeeeuuu wat is hij groot! (Ze moesten eens weten...)

In december 2005 dacht ik al dat hij niet meer lang mee zou gaan, omdat hij niet goed meer kon lopen door vergroeiingen aan zijn rug. Pijnstillers deden niks, maar uiteindelijk deed hij het goed op tien pillen per dag. Die pillen waren slecht, maar het was kiezen tussen twee kwaden.

En de maanden gingen voorbij. Hij was vrolijk, wandelen moest niet te lang duren, maar hij probeerde nog wel eens een hupseltje buiten te doen. Een boxer blijft een boxer hè.
Hij sliep veel en hij werd duidelijk dement. Hij snoof constant bruin vocht uit zijn neus en wat later ging zijn neus er raar uitzien. Nu kwam het toch wel erg dichtbij...
Een maand geleden viel hij ineens enorm af. Alles stak uit, ruggegraat (inclusief rare knobbels), heupen, ribben, alles.
Toen kwamen de bloedneuzen...

Van de week de dierenarts gebeld en vanaf dat moment liep ik met een steen in mijn maag. Vrijdag at hij nog vrolijk koekjes bij de dierenarts en hij heeft zich uitgebreid laten knuffelen. Thuis was hij kapot van dat eventjes, maar het was wél gezellig geweest, vond hij.
De steen in mijn maag werd nog groter. Elke keer als ik hem aankeek, kreeg ik zo'n schuldgevoel. Hij wist niet wat er dinsdag ging gebeuren, maar ik wel. Ik voelde me zo gemeen en achterbaks. . .

Toen de dierenarts binnenkwam, vond hij het weer hartstikke gezellig. Oh tof, gaan we met zijn allen op de grond zitten?
Druk op schoot tot het slaapmiddel ging werken. "Dag Dingo..." Naast mij lagen de twee anderen honden. Heel dicht tegen me aan, heel dicht bij Dingo. De katten keken van een afstandje toe. Het klinkt zo stom, maar het was zo knus, zo precies zoals het hoorde. Allemaal bij elkaar.
Langzaam zakte zijn kop naar beneden. "Dag Dingo, dag. Slaap maar, dag Dingo."
Toen de tweede prik in de catheter, zijn hart stotterde en stopte uiteindelijk. "Dag Dingo..."

De dierenarts zei dat hij geen beter huis had kunnen vinden. Ergens anders was hij nooit zou oud geworden. Zo goed verzorgd, zo'n fijn leven, een wonder dat hij nog bijna negen is geworden, vrolijk tot het einde, precies het goede moment, blablabla...
Woorden doen je dan zo weinig. Tover hem terug! Maak hem beter! Doe iets! . Zorg ervoor dat zijn eeuwige grote liefde nu niet weg gaat kwijnen!
Het mag dan wel een kneuzenbende zijn hier, maar het was wel een hechte kneuzenbende. Wat moet de rest nou?

Ik weet gewoon niet waar ik mezelf moet laten nu. Die steen in mijn maag gaat maar niet weg en ik ben al een week letterlijk beroerd hiervan. .
Ik wil dit helemaal niet! Moet ik godverdomme zijn maten op gaan meten voor een kist om hem in te begraven. Dat wil ik helemaal niet! .

En ja, al eerder zijn er dieren ingeslapen bij me. Ja, er zijn ergere dingen op de wereld, maar vandaag even niet. Ja, ik wist waar ik aan begon. Ja, ik weet dat alle huisdieren eens moeten overlijden. Ja, ik weet het allemaal wel.
Maar mag het vandaag even? Mag het vandaag allemaal even stil staan? Mag ik vandaag even de rest vergeten? Mag ik vandaag even helemaal strontziek zijn hiervan?

Gadverdamme zeg. .

Dag Dingo, dag lieve, lelijke, oude man...

En waarom ik in godsnaam een topic maak... Wat schiet ik ermee op? Geen hol. Het is puur spuien, puur het van me af tikken.

Als het op mijn dieren aankomt, pffffff. . .

Hè, gelukkig, ik ben nog een mens.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2007 13:23 schreef Kreator het volgende:

[..]

Ik had zo m'n twijfels.

Sterkte, MUUS.

Nah, stiekem wist ik het al, want alleen een moeder kan van zo'n kop houden:



. Is 'ie lelijk of is 'ie lelijk? .

_{Het is een zoekplaatje trouwens. Zoek de drie (!) honden.}

quote:

Op dinsdag 6 maart 2007 14:15 schreef lady-wrb het volgende:
heel veel sterkte muus.
een dierbaar dier verliezen is zooo klote.
hoe gaat minimuus ermee om?

Die is nog niet thuis. Ze wordt zo door mijn moeder van school gehaald, zodat ik bij de andere dieren kan blijven. De twee achtergebleven hondendames zitten bij hem te waken.

Mini-MUUS wist natuurlijk al langer dat hij ziek was en niet meer beter zou worden. Toen ik vrijdag naar de dierenarts ging, had ik niet veel gezegd, maar ineens vroeg ze: "Krijgt hij nu zijn spuitje?"
Het was zo droog, dat ik even niet wist wat ik moest zeggen. . Maar goed, ik ben altijd heel duidelijk en eerlijk, dus ook nu heb ik het haar allemaal uitgelegd.

Vanochtend heeft ze hem gedag gezegd en hem dikke zoenen gegeven. Bij school was ze stil, maar erover praten wil ze toch niet. Als ze het moeilijk heeft, wil ze dat nooit. (Goh... )
Ze wil hem een speeltouw meegeven, ze gaat een tekening maken én een sticker op zijn hoofd plakken. ( . . )

Ze is pas zeven, maar ze weet heel goed hoe het zit. Dit is beter voor hem, maar verdrietig zijn mag ook.
Dus gaan we zo saampjes stil tegen elkaar aan zitten, zal zij stilletjes wat snikken en dan gaat ze druk aan de slag met een tekening en stickers uitzoeken.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2007 14:37 schreef Kreator het volgende:

[..]

Hij is lelijk! Maar wel leuk.

...en het is een instinker hè? De derde hond staat aan de andere kant vd camera.

Nope.

Dingo ligt op de derde hond, da's zijn hoofdkussen namelijk. . Zo'n fijn klein bulldogje die de anderen altijd als poef of hoofdkussen gebruiken.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2007 16:12 schreef kastanova het volgende:
Ja hoi MUUS, breaky, breaky! God hier!

Dingo heeft het hier fijn! Er wordt zelfs al weer geneukt .

Radio, Tango, Charlie, over!

Piest hij al netjes tegen wolkenboompjes aan? . Niet uitlachen als hij gaat plassen als een meisje hè! Hij heeft nooit zo gesnapt hoe dat moet....

Er is niet veel van Dingo te zien, maar voor het geval iemand het creepy vindt, toch maar onder linkjes.
Een speeltouw uitgezocht en een grote sticker op zijn auw.
Ze had bloemen met oma gekocht, want 'dat hoort', vond ze. Zelluf uitgezocht. Deze kleuren passen mooi bij zijn vacht.
Beetje vaag, maar ook zelluf een kaartje uitgezocht en zelluf haar naam erop geschreven.

En ze wilde de deksel van zijn kist mooi maken.

Mooi hè? . .