Zieke ouder, heeft iemand ervaring?

Skippy, ga ergens anders kloten. En ik verander de TT even.

quote:

Op zondag 4 maart 2007 18:15 schreef ikke1507 het volgende:
dankjewel iemand die van moderaters is die heeft het veranderd voor my:)

ik bespreek het wel met vriendinnen enzo maar die snappen me vaak nooit vinden het zielig enzo maar zo ben ik helemaal niet dus die kunnen er ookniet echt mee omgaan

ja ik ben nog maar 16 hoe oud ben jij dan? dat je niet meer thuis woont ja dat is natuurlijk heel anders als bij mij ik word er nog elke dag mee geconfronteerd

Ik heb een zieke moeder. Ze werd ziek toen ik 15 was en thuis woonde, dus komt ongeveer overeen.

Omdat mijn vader er niet meer is kwamen het huishouden op de schouders van de kinderen terecht, wat best zwaar is op die leeftijd. Ik weet niet of jouw vader er nog is, maar zelfs als dat nog zo is denk ik dat je alsnog meer verantwoordelijkheid moet dragen dan een 'gewone' meid van 16, klopt dat? Pas ervoor op dat je geen moeder voor je moeder gaat zijn. Daar ging ik de fout in, ik zette mijn moeder en haar gezondheid op de eerste plaats en heb daardoor maar heel weinig voor mezelf gedaan. Daar zit ik nu mee vast.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat je egoïstisch moet zijn en niet aan je moeder moet denken, maar dat je jezelf niet weg moet cijferen.

Wat je zegt over vriendinnen is herkenbaar, je krijgt natuurlijk veel medeleven en dat is fijn, maar ze zullen nooit écht begrijpen hoe het is. Dat kan je ze niet kwalijk nemen, maar vervelend is het wel. Probeer als je met vriendinnen bent een balans te vinden tussen praten over de situatie thuis en gewoon je gedachten op nul zetten en leuke dingen doen. Constant over je thuissituatie praten terwijl ze het niet echt begrijpen heeft niemand wat aan, maar ga ook niet mooi weer spelen en doen alsof er niets aan de hand is.

quote:

Op zondag 4 maart 2007 18:20 schreef mcDavid het volgende:
Mijn pa werd op oudjaarsdag naar het ziekenhuis gebracht. Kwaadaardige hersentumor was de diagnose! Was wel ff schrikken!

Gelukkig bleek het bij de operatie "slechts" een abces te zijn. Maar al-met-al is hij nu dus 2 maanden thuis geweest. maandag gaat hij voor het eerst weer (halve dagen) werken. Het enige wat hij er aan over gehouden heeft is een trombosebeen (bijwerking van de antibiotica ofzo) en een deukje in zijn hoofd!

Oh, dat is trouwens érg goed nieuws McD! .

quote:

Op zondag 4 maart 2007 18:29 schreef ikke1507 het volgende:
clumsy ik begrijp je maar al tegoed

ja mn vader heb ik nog maar het is toch anders je moet veel dingen doen omdat mn vader werkt en mn moeder niet alles meer kan maar dat heb ik er wel voor over ..maar soms word ik er saggo van en dan reageer ik dat af op mensn wat eigenlijk helemaal niet mn bedoeling is. dan begrijpen mn vriendinnen me aan de ene kant wel maar andere kant se weten indd niet hoe het er thuis aan toe gaat en ik heb het er ook liever niet over als ik iets leuks aan het doen ben maar iedereen vraagt er altijd naar hoe gaat het nou enzo.. ja dan moet ik wel antwoorden geven ik ga niet zeggen alles gaat goed enso want mensen zien ook wel dat ik anders ben maar het is wel lastig

Dat je daar chagrijnig van wordt is niet meer dan logisch hoor, daar moet je je ook niet schuldig over voelen. En als je merkt dat je uit je slof bent geschoten tegen iemand terwijl het onterecht was, kan je later de situatie uitleggen, iedereen kan daar begrip voor opbrengen. En ik snap dat je leuke momenten met je vriendinnen niet wil verpesten door met zo'n depressief verhaal te komen, maar je hart luchten helpt wel. Je moet alleen zorgen dat je verhalen over thuis niet gaan overheersen zeg maar. Niet gaan liegen over hoe je je voelt, daar heeft niemand wat aan en als je het allemaal opkropt komt het later tig keer zo hard terug.